Onwrikbare Dr. Feelgood
Windows bij Werkcentrum Dans nogal doelloos
Dansen als gebed zonder end
Leidraad voor de
moderne bridger
bibliotheek
Bewegingsgroep
Sjoerd en Gail
opgericht
NMB
niet echt authentiek
I
k
NMB girosparen:
1% meer rente en f 7,50 spaarpremie.
wij
ontvingen
Haitink met intense stuwkracht in Strauss en Tsjaikovski
R B-formatie straalt jaren ’60 stemming uit
Concert uigesteld
Wie spaart die heeft wat.
Wie girospaart heeft meer.
Coupon
De NMB denkt met u mee.
12
ZATERDAG 6 OKTOBER
13
1979
XUNST
t
uv-1
ïk Dr. Feelgood in huidige bezetting.
JOHN OMKES
(ADVERTENTIE)
YC-4
r* tn
Daardoor beantwoordt „The finer arts
of bridge” zoals de oorspronkelijke titel
luidt, in de Nederlandse versie geheel aan
het doel waarvoor het geschreven is: een
leidraad te zijn voor de bridger die wat
méér wil weten van allerlei gekunstelde
(psychologische) biedingen zoals die in het
moderne bridge veelvuldig worden ge
hanteerd en welke verdediging daartegen
is op te werpen. Eén van de grondbeginse
len die Mollo daarbij voor het voetlicht
haalt is wel: Speel de Spelers. Daarmee
bedoelt de schrijver te zeggen dat men
moet trachten zich in het denkpatroon
van zijn opponent te verplaatsen. Hij zal
de psychs met psychs (ook én misschien
Bij Becht's Uitgeversmaatschappij in
Amsterdam is van de hand van Victor
Mollo verschenen: „Finesses van het
bridgespel”. De bekende publicist Gert
Jan Förch heeft het boek uit het Engels
vertaald. Daarbij heeft hij de auteur vrij
wel op de voet gevolgd en de verleiding
kunnen weerstaan er een eigen stempel
op te drukken.
Jammer daarom dat dit uit 1961 date
rende concert, dat destijds door Olof en
het Studentenorkest, aan wie het is opge
dragen ook ten doop gehouden werd, qua
kwaliteit ver in de schaduw van De
Leeuws overige composities staat. Er is
hier namelijk sprake van armoede in me
lodische, harmonische en motivische vin
ding, terwijl de gedeeltelijk aan andere
culturen ontleende ritmische patronen op
een cerebrale, maar bijzonder onduidelij
ke manier worden uitgewerkt.
Oorspronkelijk lag het in de bedoeling
dat Robert Heppener speciaal voor deze
gelegenheid een nieuw vioolconcert voor
Olof en het Concertgebouworkest zou
schrijven. Maar daar is niets van geko
men, met als gevolg dat de keuze van dit
quasi-introverte werk, met zijn weinige
mogelijkheden tot werkelijk concerteren
in de nooit zangerige solopartij en met een
orkestaandeel met gezochte effectjes die
in feite juist geen enkel effect sorteren.
HAARLEM. Het deze donderdag
in onze rubriek Uitwijzer aangekon-
digde zondagmiddagconcert door
Anton de Beer en Johan van Kempen
in Teylers Museum, is wegens het
onvoorzien uitlopen van de restaura
tiewerkzaamheden aan de koepel van
het gebouw, voor onbepaalde tijd uit
gesteld.
Victor Mollo: Finesses Van het bridgespel.
Amsterdam, uitgeverij Becht. Vertaling Gert
Jan Förch. Paperback, prijs 24,50.
HAARLEM. Het Werkcentrum Dans
uit Rotterdam, dat momenteel voorstel
lingen geeft in de Toneelschuur, brengt
een eigentijds repertoire. Zowel ervaren
choreografen als mensen zonder ervaring
krijgen de kans er balletten te maken.
Een deel van het repertoire is speciaal
geschreven voor kinderen. Tevens heeft
de groep als doel, jonge dansers, die pas
van de academies komen, de kans te ge
ven toneelervaring op te doen.
A Momentopname uit Harem van Hans Tuer-
lings (in deels verouderde bezetting). Foto Jor
ge Fatauros.
Die specifieke stemming mis je nu nogal
eens als je een kijkje neemt in het clubcir
cuit, hoezeer en hoe veelvuldig er ook op
stijlkarakters uit de jaren zestig wordt
teruggegrepen. Emoties in een rockcon-
cert worden vaak ook theatraal opgeroe
pen, niet zelden is er sprake van de ener
gie om de energie. Dr. Feelgood kan in
ieder geval bogen op het feit dat haarfijn
Hoe simpel de gitaarakkoorden ook in
elkaar waren gestoken, hoe schokkerig de
tempo-overgangen ook konden verlopen,
het rebellerige karakter van veel van de
toenmalige r b maakte toch dat je er
dagen lang over boomde. Het stampen
van de Bintangs één van de weinige
Nederlandse acts die de traditie tot in het
heden hebben levend gehouden zette
een zaal op z’n kop. Bij de obscene bewe
gingen van Jantje Rijbroek met een mi-
crofoonstandaard rolden je ogen bijna uit
de kassen.
Bij het aanhoren van Dr. Feelgood dwa
len je' gedachten als vanzelfsprekend te
rug, rhythm and blues geldt immers als
een gedateerde stijlvorm. Ach ja, de jaren
zestig. Het zal zo’n tien jaar en langer
geleden zijn dat ik het weekendplezier
placht te zoeken in één van de tientallen
jongerensociëteiten die Haarlem en omge
ving toen nog rijk was. In het half-duister
kijken naar tientallen, meestal naamloze
bandjes, die in stijl en show de grote
voorbeelden al dan niet klakkeloos kopi
eerden.
(Dr. Feelgood speelt woensdagavond in
het Haarlemse jongerencentrum DAC
aan de Ripperdastraat).
Dit is totaal anders bij het werk van
Hans Tuerlings, Harem. In het eerste deel
daarvan volgen drie dansers zo feilloos
alle welvingen, stuwingen en accenten
van een popsong van Harry Nilsson, dat
de wisselwerking tussen muziek en dans
uitgroeit tot een fascinerend geheel. Toch
valt daarbij sterk op dat Erika Trabi dit
werk (première maart 1977) al veel langer
danst dan de twee anderen en tevens dat.
en een
legendarische figuur als programmatisch
uitganspunt genomen.
Temperamentvol deed Haitink, die met
intense stuwkracht te werk ging, Strauss’
onstuimige en instrumentaal fonkelende
partituur in felkleurig orkestspel uit de
doeken. En ook Tsjaikovski’s aan Balaki
rev opgedragen werk (ontstaan in 1885
neemt het in het oeuvre van de componist
een plaats in tussen diens Vierde en Vijfde
Symfonie) leed niet aan gebrek aan harts
tocht en kreeg bij het Concertgebouwor
kest een terdege afgewerkte en vooral
contrastrijke weergave.
Vergeleken bij Hans Vonks benadering,
zoals die hier twee seizoenen terug te
beluisteren was, neigt Haitinks visie ech
ter enigszins naar een bepaalde overspan
nenheid, die de door Tsjaikovski zelf er
kende portie kitsch die deze op veel pun
ten al te gedateerde partituur in zich
heeft, dan te veel kansen biedt om als
negatieve factor in de totaalinterpretatie
te gaan meespelen.
JOHAN VAN KEMPEN
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDS8ANK
Ri niai-tjzigmgtn voorbehouden
vooral in het tegenspel) moeten beant
woorden. Met vele voorbeelden uit grote
internationale toernooien wordt deze stel
ling toegelicht. In het slot van het vlot en
helder geschreven boek komt een uit
spraak voor die elke bridger in zijn oren
zou moeten knopen: „Het beste systeem is
het eenvoudigste". Dat is onder meer een
conclusie van de Amerikaanse professio
nals Alan Sontag en Peter Weichsel die
regelmatig twintig uur per week besteed
den om hun bridgesysteem te vervolma
ken. Finesses in het bridgespel zal onge
twijfeld zijn weg naar de duizenden Ne
derlandse bridgers weten te vinden.
AMSTERDAM. Teruggrijpen op hét
verleden wordt vaak uitgelegd als een
teken van artistieke armoede, een symp
toom van onmacht om je gevoelens en
indrukken met stijlmiddelen die meer bij
de eigen tijd passen, vorm te geven. Lang
niet altijd is zo'n voor de hand liggende
conclusie even zuiver. De „eigen tijd” is
immers voor geen van ons hetzelfde.
Hang naar het verleden of een blik op de
toekomst kunnen aldus verklaard wor
den. Met andere woorden, revival-rock of
sf-muziek zijn niet bij voorbaat fout.
het karakter van een noodsprong kreeg.
Ondanks de inzet, van Haitink, het Con
certgebouworkest en zijn concertmeester.
Twee symfonische werken van geëxal-
teerd-romantische aard, bepaalden ver
der het programma van dit NTC-abonne-
mentsconcert in het Amsterdams Con
certgebouw, dat aanstaande zondagmid
dag ongewijzigd in de Z-serie (recht-
Concert: Concertgebouworkest on
der leiding van Bernard Haitink. So
list: Theo Olof, viool. Programma:
werken van Strauss, De Leeuw en
Tsjaikovski. Amsterdams Concertge
bouw, 5 oktober 1979.
(misschien zelfs onbewust) wordt aange
toond hoezeer de jaren ’60 van onze tijd
verschillen.
Het kwartet speelt wat onbeholpen,
maar met een goor, heavy venijn in de
traditie van Elmore James en John Lee
Hooker. Vanaf de helft van de jaren ze
ventig opereren de vier Londenaren
met de aantekening dat gitarist Wilko
Johnson door John Mayo na ruim twee
jaar werd vervangen al in datzelfde
stramien, met zijsprongetjes naar de ja
ren vijftig rock of de zwarte soul van het
Staxlabel. Onwrikbaar in streven naar
authenticiteit zou je kunnen zeggen, maar
lang niet feiloös in het bereiken ervan. Dr.
Feelgood heeft juist door het oproepen
van een geladen sfeer immers zo’n invloed
uit kunnen oefenen op de Londense punk
bands die vanaf 1976 opkwamen?
De band bereikt in zijn loffelijk dynami
sche streven nog altijd een duidelijke
charme, misschien wel een beetje die van
de ruwe bolster met de blanke pit. Vooral
Lee Brilleaux, die voor een typisch ano
nieme ritmesectie moet werken, komt met
zijn beperkte maar krachtige stem een
heel eind in zo’n rol. Zijn gierende harp-
werk is echt smerig en zweterig, zijn werk
verdeling met Mayo doet daarbij niet on
der. In nummers als Stupidity, Ridin on
the L N (Bintangs!), het langzame Brin-
gin’ me my Shotgun en Sam Dave’s 60
minutes of your Love steelt hij daarom de
show.
A THEO OLOF
streeks via de radio te beluisteren) wordt
herhaald.
In het geval van Richard Strauss’ ter
opening gebrachte symfonisch gedicht
Don Juan, gaat het dan eigenlijk strikt
genomen haast om neo-romantiek. Maar
net als bij de na de pauze gespeelde,
gigantische Manfred-symfonie van Tsjai
kovski, wordt er een gedicht over een
■A W
„Het africhten en houden van jacht
honden” door Hilde Schwoyer, uitgave W.
J. Thiem 9,90).
„De teckel”, fokken, houden, verzor
ging en opvoeding, door Ernst Kamphau-
sen, uitgave W. J. Thieme 9,90).
„Allemaal samen”, prenten- en voor
leesboek in de ’3-turvenreeks”, door Karei
Eykman en met tekeningen van Joep Ber
trams, uitgave Sjaloom Odijk 12,50).
„De Gorterbuurt”, kinderboek door
Karei Eykman met medewerking van
Jansje Fluit, Aukje Holtrop en Marjo van
Soest, uitgave Sjaloom Odijk 17.-).
„Kerk
(Van onze kunstredactie)
AMSTERDAM. In de hoofdstad is
een nieuwe bewegingsgroep opgericht: de
Stichting Bewegingsstudie Sjoerd en
Gail. De groep stelt zich ten doel een
nieuwe bewegingsdiscipline gestalte te ge
ven, waarin onder meer mime en dans
samengaan, en verder het bevorderen en
verbreiden van mime en dans als bewe
gingskunst.
Bewegingsstudie Sjoerd en Gail gaat
voorstellingen uitbrengen en „spontane
presentaties” geven in de eigen studio-
ruimte aan de Korte Prinsengracht. Mo
menteel wordt gewerkt aan zeven nieuwe
produkties, waarvan Flimlach en Werk in
Uitvoering begin december zullen worden
uitgebracht.
Spelers/dansers die aan de voorstellin
gen meewerken zijn Gail Dockery, Sjoerd
Schwibettus, Paul Korssen, Fernando
Moura, Mark Kingsfond en Kate Gault.
Het resultaat daarvan is dat die dansers
meestal na twee 'of drie jaar overstappen
naar andere groepen, met als gevolg veel
verschuivingen binnen de bezettingen van
de balletten. Die verschuivingen vallen
het minste op in Tafelmanieren van Char
les Czarny op minimal music van Steve
Reich.
De bedoeling van dit ballet is een voort
durende stroom van bewegingen te creë
ren van vijf dansers met een witte tafel en
vier witte stoelen. Er is geen interpretatie,
dus als je de betrekkelijk eenvoudige be
wegingen kunt uitvoeren, kun je dit ballet
ook dansen. Het aardige daarbij is, dat er
in die voortdurende gebarenstroom op
volkomen vanzelfsprekende wijze de
gekste houdingen kunnen worden opge
nomen, zoals op je hoofd staan op een
stoel of met een stoel op je hoofd rondlo
pen. Het wordt nooit opwindend, is eerder
wat slaapverwekkend, maar er is ook
geen enkel verschil bij oude of nieuwe
bezettingen. ze al langer op het toneel staat
sterkere techniek heeft.
Eigenlijk kijk je alleen maar naar haar
want ze tekent alle bewegingen mes
scherp in de ruimte en speelt een prachtig
spel met de zwaartekracht, waar de ande
ren ver bij achterblijven. Helaas weet
Hans Tuerlings van geen ophouden, want
na dit sublieme nummer herkauwt hij nog
vier keer al zijn eerdere vondsten op ande
re liederen waardoor het geheel toch weer
saai wordt.
Een soortgelijk effect bereikt Mel Wong
in de première van de avond. Tegen pro
jecties van wolken, golven of een avond
hemel laat hij acht dansers zeer vrij rond
dartelen, waardoor vooral het niet-sym-
metrische van de choreografie verrassend
werkt. Daarnaast laat hij af en toe de
dansers vrijwel onverstaanbare (en nau
welijks samenhangende) teksten zeggen
of wat scharrelen met stoelen, spiegeltjes,
petroleumlampen; of in het laatste deel
met lange, witte elastieken, die ze over het
toneel gespannen houden zodat de ande
ren er tussendoor kunnen springen.
Al deze onregelmatigheden en vooral de
zeer soepele bewegingen van de dansers
werken in het begin zeer intrigerend,
maar leiden uiteindelijk tot niets. Frie
drich Nietzsche zei eens: dansen is bidden
met je benen. De fraaie gebaren in dit
ballet, dat Windows heet, doen aan deze
uitspraak denken, maar omdat al deze
gebaren tot niets leiden en gecombineerd
worden met een zeurderig soort minimal
music van Rob Kaplan, wordt het wel een
gebeid zonder end.
CONRAD VAN DE WEETERING
„Wibo’s Ophangkalender 1980”, uitga
ve Ambo 17,50).
„De bloeiende plantage”, kroniek van
een plantersfamilie, door Nancy Cato, uit
gave L. J. Veen 27,50).
In de reeks Amstel-klassieken, waarin
opgenomen meesterwerken uit de Neder
landse en wereldliteratuur, verschenen
weer twee nieuwe delen. Het werden „De
ellendigen” van Victor Hugo; prijs 23,50
en „Max Havelaar” van Multatuli; prijs
ƒ18.
„Andermans roem”, gebeurtenissen
rond een aantal bekende kunstenaars ver
haald door Jan Spierdijk, uitgave Tie-
bosch 17,50).
„Een vroege Vermeer uit 1937”, achter
gronden van leven en werken van de
schilder/vervalser Han van Meegeren,
door Marijke van den Brandhof, uitgave
Het Spectrum.
„De bonte berm”, de rijke flora en
fauna langs onze wegen, door dr. P. Zon
derwijk, uitgave Zomer Keuning
29,90).
Concert: Dr. Feelgood in Paradiso,
Amsterdam. Bezetting: Lee Brilleaux
(Zang, mondharp, slide), John Mayo
(gitaar), John B. Sparks (bas), The Big
Figure (drums). Amsterdam, 5 oktober
1979.
Dans: voorstelling Werkcentrum
Dans in de Toneelschuur, Haarlem.
Tafelmanieren van Charles Czarny op
muziek van Steve Reich voor 5 dan
sers. Programma: Harem van Hans Tu
erlings met muziek van Harry Nilsson
voor 5 dansers. Windows van Mei
Wong bij minimal muziek van Rob
Kaplan met projecties van Rein Jeel-
of, voor 9 dansers. Herhaling: zater
dagavond. Haarlem, 5 oktober 1979.
TJ en makkelijke manier van sparen waarbij uw
XL geld niet vast staat en waarvoor u nooit per
soonlijk naar de bank hoeft.
Op een NMB girospaarrekening krijgt u
l°/o meer rente dan op de gewone spaarreke
ningen.
En bovendien geeft de NMB u t/m 12 oktober
een spaarpremie van f 7,50 wanneer u een NMB
girospaarrekening opent met een eerste inleg van
ten minste f 50,-.*
‘Alleen tijdens deze aktie is de minimum
inleg van f250,-op de girospaarrekening verlaagd
naar f 50,-.
Theo Olofs keuze een noodsprong
AMSTERDAM. Theo Olof speel
de ter gelegenheid van zijn 50-jarig
solistenjubileum het Tweede Viool
concert van Ton de Leeuw. Een sym
pathiek gebaar naar de Nederlandse
toonkunst, die nog extra kracht werd
bijgezet door de verzorgde manier
van uitvoeren met een steeds fijnzin
nige toonvorming.
I
I
l
i
l
l
l
l
l
l
I
I
I
I
I
I
I
I
bil minderjarigen meel ouder til voogd mede ondertekenen 1
Turken zijn geen Turken” door Harry van
Mierlo, uitgave Boekencentrum 15,90).
„De Franse Keuken in 50 lessen” door
Len Deighton, vertaling en bewerking van
Philip Mechanicus, uitgave Tiebosch
(ƒ27,50).
„Conditiegymnastiek”, theoretische
achtergrond, 635 oefeningen en oefenpro
gramma’s, door Manfred Grosser en Fritz
Herbert, uitgave De Vriesborch in Haar
lem 27,50).
„Communicatie”, Parkinsons formule
voor het voortbestaan van de onderne
ming, door C. Northcote Parkinson en
Nigel Rowe, uitgave Teleboek (f 30.).
Bij uitgeverij Oberon verschenen weer
zeven nieuwe stripverhalen. De titels zijn:
„Donald Duck als sportman”; „Agent 327,
dossier Leeuwenkuil”; „20 Jaar Michel
Vaillant” (jubileumuitgave); „De jonge ja
ren van Blueberry Yankee" (deel 2); „Tri-
gië: Terreur op Elekton”; „Flippie Flink”
(deel 3) en „De familie Achterop” (deel 5).
De deeltjes kosten ƒ5,50 per stuk.
1
Coupon
Stuur mij meer informatie over girosparen bij
I de NMB.
I 1 Open voor mij een NMB girospaarrekening.
I Ik heb een betaalrekening ia/nee
j rekeningnummer I I I I I I I
I Naam:2
ai
I I Adres.
I Postcode: -Woonplaats:
I C3 aankruisen wat gewenst is. datum.
j handtekening
I
Coupon in een envelop zonder postzegel zenden aan
NMB, Antwoordnummer 131,1000 PA Amsterdam.
1
'4
