Herman Brood
naar Haarlem
Ensemble Reinbert de Leeuw met hedendaagse muziek
Piet Vincent op de bres
voor instrumentenfonds
Hot Jazzfestival geen
gelukkige start serie
Eentonige beweging
bij Lucinda Childs
Bubbling Brown
Sugar plotseling
stopgezet
Duitse schrijver
Friedenthal
Fournet is geen echte
Stravinski-dirigent
overleden
Houtsnijwerk van
Michelangelo in
Beiroet ontdekt
Acteur John Soer
overleden
Alle artiesten ontslagen
Oudestijl-orkesten kiezen voor veiligheid
Verveling bij minimal dance op muziek van Glass
Tansman grote verrassing op VARA-matinee
„Ook amateurs moeten alle kans krijgen”
11
MAANDAG 22 OKTOBER
19 7 9
KUNST
1
1
AMSTERDAM. De grootste verrassing op het eerste VARA-matineecon-
cert in de Stravinski-serie, was de aanwezigheid van Stravinski’s vriend,
collega en biograaf, de componist Alexandre Tansman.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. Aanstaande dinsdag wordt er in de Tuinzaal van het
Haarlemse concertgebouw, op initiatief van de bekende Haarlemse pianope
dagoog Piet Vincent, een concert gegeven ten bate van de Stichting Algemeen
Muziekfonds. Dze stichting, kortweg gezegd de SAM, stelt zich ten doel om
beginnende muziekleerlingen een instrument in bruikleen te kunnen geven.
HAARLEM. Promoter Wim Wigt is een man over wiens verdiensten voor
de jazz in Nederland eensluidend positief geoordeeld zou kunnen worden,
ware het niet dat zijn ondernemingen af en toe een merkwaardig commercieel
bijsmaakje hebben. Bij het samenstellen van een artiesten- „packet” voor het
thans in ons land rondreizende Internationale Hot Jazzfestival werden met de
losse hand twee Engelse oudestijlorkesten met een Deens combo samenge
voegd. Dit illustere programma dient dan onder meer om de serie jazzconcer
ten 1979-1980 in het Haarlems Concertgebouw van start te doen gaan.
ROTTERDAM. De inmiddels al enigszins ingespeelde voorstelling van
Lucinda Childs met haar acht dansers op muziek van Philip Glass in het
Luxor Theater was een afgrijselijke ervaring. Het volume van de muziek, de
eentonigheid van beweging, de ongeïnteresseerde gezichten van de dansers en
de martelende herhaling van kleine groepjes zich nooit oplossende akkoor
den, bezorgen je hoofdpijn, de lust om gillend weg te lopen. Grenzeloze
verveling, die ook een bepaalde vorm van agressie bij mij oproept.
■nan
Lucinda Childs Company met de nieuwe produktie Dance, op muziek van Philip Glass.
loven
loven
Tl.
e (1),
n.
loven
Lieuwe Visser imposant
1).
als waanzinnige konmg
van
film-
Johan van Kempen
Lw
lit. Af
ïrwijl
s. De
ipere-
hniek
Uniek
en is.
>eslis-
Zelfs
ikken
weer
ehou-
j kan
ierde-
Kleu
chool
>rgen
lents
pro
mma
Jour
VARA-matineeconcert door het Radio
Filharmonisch Orkest. Dirigent: Jean
Fournet. Solisten: Penelope Mackay,
sopraan, Roland Bufkens, tenor, No-
reen Berry, alt, Ibolya Sarvari, mezzo
sopraan. Programma: Tansman, Stra-
vinski. Concertgebouw Amsterdam, 20
oktober 1979.
Jan Sutherland, die haar growl-vokalen
met moeite twee registers laat beslaan.
en het duo Hans Bruin-Selma Coolwijk
zal muziek voor piano-vierhandig van Mo
zart, Debussy en Dvorak spelen.
„Een programma dat, evenals het doel
waarvoor dit concert wordt gegeven, bij
zonder de moeite waard is”, vervolgt Piet
Vincent, die hoopt „dat de toeloop zó
groot zal zijn dat de Haarlemse Tuinzaal
verruild zal moeten worden voor de grote
zaal”.
Na de pauze weet de gehavende Papa
Bue’s Viking Jazz Band nog het meest het
motto van de avond te benaderen, al kiest
ook dit derde orkest voor de veiligheid. De
blazers hebben power en gastpianist pro
fessor Ray Foxley weet zijn tintelend-
versierende spel daar goed gedienstig aan
te maken. Jammer dat ook deze formatie
op een of andere wijze de bassist niet weet
te incorporeren in het ensemblewerk. Ar
ne „Papa” Bue Jensen heeft tot overmaat
van ramp zelf ook geen sterke avond. Zijn
soli zijn onzuiver en weinig gedurfd.
de spanning zijn als er contrast was aan
gebracht, door deze waanzin af te wisse
len met momenten van „normaal-zijn”,
zoals bij een geesteszieke als hier geschil
derd wordt, immers ook in de realiteit het
geval is.
Bij zo’n boeiende uitvoering als hier,
van Maxwell Davies’ muziek, die in colla-
ge-achtige technieken op heel eigen wijze
reminiscenties biedt aan vroeger tijden,
realiseer je je tegelijkertijd het belang van
Reinbert de Leeuw en zijn ensemble, die
door deze manier van functioneren het
zout in de pap van ons vaderlandse
muziekleven betekent.
Waren de instrumentalisten bij Davies’
werk, ter onderstreping van de strekking
Het houtsnijwerk zal nog onderzocht
worden door een internationale commis
sie van kunstexperts, aldus Ugolini, en bij
bevestiging van echtheid kan het werk als
een uniek kunststuk worden beschouwd.
De beeltenis is ongewoon omdat Jezus
zijn armen gestrekt omhoog houdt, terwijl
hij ze normaal aan weerszijden houdt.
van het verhaal in kooien op het podium
gezeten, in het andere programma-onder-
deel was er geen sprake meer van een
toneelbeeld en moest de expressie vanuit
een statische situatie te voorschijn geroe
pen worden. Het ging dan om Schönbergs
Pierrot Lunaire, uit 1912, strikt genomen
minder actueel dus dan de nog geen tien
jaar oude Songs for a mad king, maar in
de praktijk nog altijd even indrukwek
kend en revolutionair overkomend.
Lucia Meeuwsen was hierin de overtui
gende Pierrot. Deze zangeres mag dan
niet de scherpe dictie hebben van een
Marjanne Kweksilber, haar uitbeelding is
er niet minder artistiek om. Zonder een
moment van inzinking wist ze, zonder
tekstboek, de spanning tot het laatste,
zuchtend uitgesproken woord uit Albert
Girauds poëzie te handhaven. Een feno-
mennale prestatie, die evenals in het geval
van de Davies-vertolking door Lieuwe
Visser, tot stand gebracht kon worden
door de voortreffelijke instrumentale be
geleidingen door de leden (Maarten Bon,
Paul Verhey, Geert van Keulen, Rena
Scholtens, René van Asta, Gyözö Harsa-
nye, Jan Hulst, Willy Goudswaard) van
het door Reinbert de Leeuw zo efficiënt
geleide ensemble.
Twee solo’s van Lucinda Childs om-
speeld door drie groepswerken voor
acht dansers. Choreografie Lucinda
Childs. Muziek Philip Glass (elektro
nisch orgel) met zes muzikanten (fluit,
saxofoon, stem en electronics). 21 ok
tober Luxor Theater, Rotterdam.
(Van onze kunstredactie)
GRONINGEN. Na de laatste van
vier succesvolle voorstellingen in de
Groninger Evenementenhal, kregen alle
artiesten van de jazz-musical Bubbling
Brown Sugar onverwacht ontslag aange
zegd. De Amerikaanse negerrevue over
het oude Harlem van de jaren twintig tot
veertig, krijgt nog één voorstelling in den
Haag en nog een korte tournee in België
tot 4 november. Daarna is het definitief
afgelopen.
John Soer debuteerde in 1937 in het
toneelstuk Elisabeth de vrouw zonder
man. Daarna speelde hij uiteenlopende
rollen in tal van stukken bij verschillende
gezelschappen. De acteur, die vooral door
zijn merkwaardige hese stem veel geheim
zinnige personages uitbeeldde, maakte
onder meer deel uit van de gezelschappen
Comedia, Het Masker, het Gezelschap Cor
Ruys en het laatst bij Ensemble. Op het
toneel was John Soer de laatste jaren niet
meer te zien.
Friedenthal is het meest bekend gewor
den om zijn compilatie van de Kleine
Knaur, dat door vele deskundigen wordt
beschouwd als de eerste bruikbare popu
laire editie van een Duitstalige encyclo
pedie.
Verder schreef hij twee polemische bio
grafieën over Goethe en de Amerikaaqge
negerleider Martin Luther King.
In 1961 werd Friedenthal door de Duitse
regering onderscheiden voor zijn verdien
sten in het verbeteren van de Brits-Duitdfe
betrekkingen.
en,
>en
*Je-
entai-
n wat
:h ge-
/erin-
itzen-
>loed-
•dt 19
■ndelt
derde
an de
srpen
lullen
(Ne-
nfilm.
ntaire
mma.
rtage.
la dos
naai.
BEIROET (AP). Grieks-Orthodoxe
kerkfunctionarissen hebben zaterdag be
kend gemaakt dat ze een 50 centimeter
hoog houtsnijwerk, voorstellende Jezus
Christus, van de hand van Michelangelo
ontdekt hebben.
veningen en donderdagavond in de Stads
schouwburg in Utrecht.
CONRAD VAN DE WEETERING
)e Ce-
21.50
naai.
man.
rkom-
i halb
imma.
jmen-
5Mu-
teiten.
10 Ac-
tages.
18.30
19.00
20.00
21.15
21.45
azz.
35 De
e Pa-
).ktua
kt on-
amse
f, die
en
In het tweede deel ziet het ernaar uit,
dat Lucinda Childs in haar jeugd nooit
mocht huppelen en nu ernstig probeert
haar schade in te halen. Zij heeft kenne
lijk niks te doen in de coulissen want ze
blijft op het toneel. Op het achterdoek
staat met zwarte lijnen een diagram gete
kend en de danseres volgt met haar bewe
gingen ditzelfde diagram op de toneel
vloer. Het derde deel lijkt op het eerste,
het vierde op het tweede en het vijfde
weer op het eerste met dien verstande, dat
de muziek steeds luider wordt, de dansers
steeds meer vaart nemen en ook meer
wendingen in hun gehuppel opnemen. Het
gevolg is dat sommige mensen in het pu
bliek van al dit gedraai ook nog duizelig
worden.
ri- Lieuwe Visser als koning in Eight songs tor
a mad king tijdens de uitvoering in het Haar
lemse concertgebouw getekend door Mieke
Kemming
Mason’s band beschikt daarbij nog over
de beste blazerssectie, speelt in een idi
oom waarin New Orleans moeiteloos
wordt gepaard aan swing en dixieland,
maar de warmbloedige energie waarvan
„Hot” Jazz het zou moeten hebben komt
maar niet vrij. Een standaard als Bugle
Boy March wordt onbenullig gespeeld,
compleet met ritmische accenten die er
niet uit komen. Slaapverwekkend is That
Old Feeling, hoe begaafd klarinettist Roy
Pellett het thema ook omspeelt.
Bubbling Brown Sugar zou ook nog een
serie van zes weken in Ierland krijgen.
Deze voorstellingen zijn geannuleerd.
Plannen voor optredens in Oostenrijk,
Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië
en de Scandinavischs landen zullen niet
worden verwezenlijkt.
Zakelijk ongenoegen lijkt ten grondslag
te liggen aan het plotseling stopzetten van
de musical. Eén van de vier producenten,
de Engelsman Dennis Mosselson, heeft
afgehaakt. Hij wil geld zien om de verlie
zen van de Londense produktie op te
vangen en heeft zijn collega-managers eén
uitkoopvoorstel gedaan. Deze vonden het
redelijk hem te laten vertrekken met het
bedrag waarvoor hij risico had genomen.
Volgens de Nederlandse impresario Van
Liempt, die met zijn Nederlands Theater
bureau Bubbling Brown Sugar in Neder
land runt, wilde Mosselson echter het vier
voudige van dat bedrag.
De Engelse manager heeft beslag laten
leggen op de kassaverkoop van theater
Carré en alle nog komende voorstellingen.
Lucinda Childs en Philip Glass werden
hier bekend door hun optreden in Ein
stein on the Beach van Bob Wilson (1976)
en Lucinda Childs trad hier ook op in I
was sitting in my patio samen met Bob
Wilson (1978). Haar eigen dansgroep be
staat sinds 1973 en ze houdt zich al lang op
met minimal dance waarbij haar ontspan
nen houding en slap rondzwaaiende ar
men kenmerkend voor haar zijn. On
danks mijn afgrijzen werd er toch na
ieder nummer nog tamelijk lang geklapt,
maar ja, het gedreun van een orgel wordt
tenslotte al eeuwen lang indrukwekkend
gevonden. Deze voorstelling, die de titel
Dance kreeg, maar eigenlijk een beledi
ging voor de dans is, wordt vanavond
(maandagavond) in Rotterdam herhaald,
gaat dinsdag in het Circustheater in Sche-
Nu kun je vooraf al nodige bedenkin
gen tegen zo’n openingsconcert aanvoe-
ren. Hot Jazz, de koortsachtige weergave
van de jazz uit de jaren twintig en dertig,
komt sowieso al voldoende in clubs aan
bod om nog een grote aantrekkingskracht
te kunnen nebben. Maar daarnaast drukt
een concert - het woord festival heeft in
dit verband toch een wat inflatoire bete
kenis - met een zo duidelijk amusements-
karakter al bij voorbaat een stempel op
wat er verder zou kunnen volgen. Ook als
dat bijvoorbeeld Betty Carter (4 novem
ber) en Dexter Gordon (maart ’80) belooft
te omvatten.
Een wat andersgerichte start zou ook in
verband met de Oktober-jazzmaand niet
onwelgelegen zijn gekomen, alsmede het
opnemen van enkele Nederlandse acts in
de serie. Voor wat betreft het oudestijlme-
nu dat door achtereenvolgens de Rod Ma
son Jazzband, Max Collie’s Rhythm Aces
en Papa Bue’s Viking Jazzband wordt
opgediend, geldt zeker dat je niet afhan
kelijk hoeft te zijn van een buitenlandse
cuisinerie.
Max Collie heeft veel aan kwaliteit inge
leverd, nu hij al voor het zoveelste achter
eenvolgende jaar langdurig het continent
aandoet. Hij beschikt wel over een gezelli
ge groep, die sfeer weet te maken, maar
dat zo nu en dan nog wel eens ten koste wil
laten gaan van de kwaliteit van het gebo-
dene. Daarbij speelt nog niet een rol dat
kornettist Phil Mason zijn instrument
stopt met een bierglas, maar wel het slor
dige en niet-sluitende spel van bassist
Trevor Williams. Pijnlijk is ook de vervan
ging van zangeres Janice King door ene
Piet Vincent, beschermheer van de Stichting
Algemeen Muziekfonds.
KIEL (AP). De schrijver Richard
Friedenthal, erevoorzitter van het West-
duitse Pen-centrum, is vrijdag als gevolg
van een bloedvatenverstopping in zijn
longen overleden. Hij is 83 jaar ge
worden.
Er is door hem duidelijk aan een theater-
situatie gedacht waarin de musici in een,
het geluid belangrijk afdempende, orkest
bak zitten. Want al waren de vocalisten,
Penelope Mackay, Roland Bufkens, No-
reen Berry en Ibolya Sarvari waarschijn
lijk goed op hun taken berekend, in deze
concertuitvoering waren ze maar zeer ten
dele hoorbaar en zal de uiteindelijke ra-
dio-uitzending van deze Mavra-versie
eerst een reële kijk op alle prestaties mo
gelijk maken.
Mavra is een zogenaamde opera bouffe,
een komisch stuk. Fournet is echter waar
schijnlijk niet de man om deze muziek
naar haar aard weer te geven. Want in
plaats van humoristisch, kwam alles
bloedserieus en haast streng over. Opge
vallen was trouwens al in de voorgaande
uitvoering van de balletmuziek Jeu de
Cartes, dat Fournet inderdaad geen echte
Stravinski-dirigent is.
Fournet doet alles heel mooi genuan
ceerd en streeft, bij behoud van een tame
lijk laag dynamisch plafond, naar verfij
ning. Misschien kun je redeneren: zo kan
het ook. Maar een feit is dat het, Stravins
ki’s muziek toch ook juist kenmerkende,
bitse aspect van de bijterige ritmiek erin
verwaarloosd wordt.
JOHAN VAN KEMPEN
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. Aan het eind van zijn
Nederlandse tournee, die op 2 november
van start gaat met een concert in de
Amsterdamse Edenhal, doet Herman
Brood en zijn Wild Romance ook Haar
lem aan. Op zaterdag 29 december wordt
er opgetreden in de Beijneshal op het
Stationsplein. Voorverkoop van toe
gangskaarten begint op 15 december.
nen maken. Ook particuliere muziekleer-
krachten zullen een beroep op dit instru
mentenfonds kunnen doen. Dit laatste is
ook de uitdrukkelijke voorwaarde ge
weest waaronder het AFVOMS het
Algemeen Fonds Voor Onbemiddelde
Muziekstuderenden, dat financiële steun
biedt aan gevorderde vakstudenten een
collectie violen aan het SAM heeft ge
schonken.
Van alle kanten wordt nu overigens
enthousiast gereageerd op het werk van
deze jonge stichting. En het nu door Piet
Vincent ijverig voorbereide concert slaat
twee vliegen in één klap: de aandacht
wordt op het fonds gevestigd en de finan
ciële armslag verruimd. Piet Vincent vond
namelijk een aantal bevriende collega’s
leerlingen bereid om belangeloos een ka-
mermuziekprogramma te verzorgen.
Piet Honingh, de soloklarinettist van het
Concertgebouworkest, komt met Piet
Kostense (die als vertolker van muziek
van Albéniz ook als pianosolist optreedt)
aan de vleugel een sonate van Brahms
spelen, de van oorsprong Haarlemse com-
ponist-pianist Hans Osieck draagt een ei
gen Suite voor, Jaap Stork neemt piano-
werken van Schumann voor zijn rekening
Beschermheer van de SAM, Piet Vin
cent, is als altijd klaar om je op humoristi
sche wijze te woord te staan: „Als ik je
vertel hoe ik aan die functie kom, moet je
lachen. Toen ik na afloop van een concert
in het Haarlemse concertgebouw, vanwe
ge het slechte weer tevergeefs om een taxi
stond te bellen, schoot een SAM-bestuurs-
lid mij aan met de vraag of ik het be-
schermheershap op mij wilde nemen.
Heel graag, zei ik toen, op voorwaarde dat
u mij even met uw auto thuisbrengt."
„Zo is dat dus tot stand gekomen. Maar
ik heb er geen spijt van, want het is echt
een goeie zaak. Ook amateurs moeten alle
kans krijgen”, aldus de 84-jarige piano-
meester.
De SAM is opgezet door de oudervereni
ging Muziekcentrum Zuid-Kennemer-
land. Maar het spreidingsgebied waarin
deze stichting haar activiteiten wil ont
plooien, zal zo ruim mogelijk worden ge
nomen en in principe de hele regio betref
fen. De samenwerking met de Haarlemse
Muziekschool zal zeer nauw kunnen zijn
juist ook om dat Joop Nuyten, de direc
teur van die instelling, ook al tot het
bestuur is toegetreden.
Niet alleem muziekscholen zullen overi
gens van de SAM-faciliteiten gebruik kun-
Concert door Ensemble Reinbert
de Leeuw. Lieuwe Visser, bas, Lucia
Meeuwsen, spreekstem, Maarten
Bon, piano en klavecimbel, Paul Ver
hey, fluit en piccolo, Geert van Keu
len, klarinet en basklarinet, Jan
Hulst, viool, Rene Scholtens, viool en
altviool, René van Ast en Gyözö Har-
sanye, Willy Goudswaard, slagwerk.
Programma: Maxwell Davies, Schon
berg. Tuinzaal Concertgebouw Haar
lem, 20 oktober 1979.
In het eerste deel speelt organist Philip
Glass razendsnelle vingeroefeningen
waarbij echter zijn handen steeds op de
zelfde plek op de toetsen blijven liggen,
zodat het gauw saai wordt. Acht dansers
in het wit blijken vreselijk belangrijke
dingen in de coulissen te doen te hebben,
want ze haasten zich steeds van links naar
rechts over het toneel en dan weer terug.
Ze huppelen daarbij, maar niet met vrolij
ke gezichten. Een juffrouw koert steeds
weer opnieuw dezelfde hoge toontjes in de
microfoon.
Giacomo Ugolini, de voorzitter van het
Grieks-Orthodoxe kerkbestuur in de Li
banese hoofdstad, zei dat een kunstexpert
van de Italiaanse regering bevestigd heeft
dat het houtsnijwerk voor „90 procent
zeker” van de hand van de beroemde
Italiaanse Renaissance-kunstenaar is.
We moeten tot een massaal gebrachte
finale - wat anders dan When the Saints;
ook al zoiets - wachten voordat werkelijk
vuurwerk ontstoken wordt. Een magere
opbrengst voor een lange avond.
JOHN OOMKES
AMSTERDAM. Op 72-jarige leeftijd
is de acteur John Soer overleden. Zijn
lichaam is in stilte gecremeerd. Soer was
na zijn pensionering voornamelijk actief
in hoorspelen en televisieprodukties.
HAARLEM. De Engelse componist
Peter Maxwell Davies, is in zijn werk zeer
wisselend van kwaliteit. Zo moest deze 45-
jarige avantgardist zelfs zijn fans teleur
stellen met de in het laatste Holland Festi
val uitgevoerde cantate. Hoe overtuigend
daarentegen zijn de door Davies tot een
soort kameropera bewerkte Eight songs
for a mad king, die in handen van de bas
Lieuwe Visser met het Ensemble Reinbert
de Leeuw, dit weekeinde veel indruk
maakte op het Haarlemse publiek.
Visser weet dan ook de toneelmatige
aspecten in deze extraverte kunst volledig
uit te buiten. En van zijn entree in de zaal,
zo’n vijf minuten nadat de inleidende mu
ziek heeft ingezet, tot aan de laatste door
hem in deze tragi-komische rol ge-uite
kreet, die uitstierf in de verst afgelegen
gangen van het Haarlemse concertge
bouw (waarnaar de met een papieren
kroon als koning uitgedoste solist zich
tenslotte, geheel volgens het libretto, ver
wijderd had) was het publiek in de ban
van zijn verrichtingen.
De enige zwakke kant aan Davies ver
werking van het door Randolf Stow in
poëzie gegoten, op de historie geënte gege
ven, is dat de door Lieuwe Visser gechar
geerd naar voren gebrachte krankzin-
ningheid van de koning (George III) voort
durend aan bod komt. Hoeveel groter zou
Concert: Hot Jazzfastival met drie
orkesten. Bezetting Rod Mason Jazz
band: Rod Mason (trompet), Chris
Haskins (bas), Jim Garforth (drums),
Roger Marks (trombone), Roy Pellett
(klarinet) en Ray Foxley (piano).
Max Collie’s Rhythm Aces: Max
Collie (trombone), Phil Mason (kor
net), Jack Gilbert (klarinet, altsax),
Ron McKay (drums), Jim McIntosh
(banjo), Trevor Williams (bas) en Jan
Shutherland (zang).
Papa Bue's Viking Jazzband: Arne
Bue Jensen (trombone), Ole Stolle
(trompet), Jprgen Svare (klarinet),
Jens Splund (bas), Knud Ryskov
(drums) en Ray Foxley (gas op
piano).
Haarlems Concertgebouw 21 okto
ber 1979.
Jean Fournet, die als toepasselijk begin
van deze serie het Radio Filharmonisch
Orkest dirigeerde in Tansmans in 1972
geschreven Stéle in memoriam d’lgor
Stravinski, wenkte na afloop ervan de
betreffende Pools-Franse componist op
het podium. Terwijl Tansman de dirigent
dankte met een „accolade”, bracht het
publiek de 82-jarige meester een ovatione
le hulde.
De kwaliteit van dit muzikaal In memo
riam een voor de uitvoerenden niet
malse Studio Ritmico, ingesloten door
twee sfeervolle delen met lamento-karak-
ter maakte hoogst nieuwsgierig naar
ander werk van deze „vergeten” compo
nist Wie trouwens is destijds eigenlijk in
de gelegenheid gweest om bijvoorbeeld
van de acht door Tansman geschreven
symfonieën kennis te nemen? Behalve
wat, kamermuziek hoor je nooit iets van
deze fantasierijk instrumenterende
vakman.
Misschien is het een voor de hand lig
gende taak voor de VARA, die bij de
programmasamenstelling van de zater
dagse matineeconcerten altijd met succes
originaliteit in repertoire nastreeft, om in
de nabije toekomst eens één van Tans
mans grote symfonische werken uit te
voeren.
Interessant ook was de kennismaking
met de muziek van Stravinski’s opera
Mavra, uit 1921, waarin de componist aan
sluiting zoekt met de kunst van Glinka,
Tsjaikovski en Poesjkin, aan welk drietal
deze eenacter ook is opgedragen.
Stravinski bedient zich hier van slechts
een achttal strijkers en laat een uitgebrei
de blazerssectie het eigenlijke werk doen.
n en
