PRESTIGE FRUSTREERT HULPVERLENING
4
Nieuw: de Meesrente-rekening
van Mees &Hope
De Meesrente-rekening. Wij durven elke vergelijking aan.
Bank Mees Hope nv
3
Een combinatie van de beste spaarvormen.
i
I
i
o
n
Door Frangoise Ledeboer
i
Hoge rente
Vrije opname
24
MAANDEN
OPZEG
TERMIJN
OF2°o.
pwrl
Méér geld opnemen
Onroerend goed
17
NOVEMBER
WOENS DAG
7
19 7 9
6
BMH
kunt u aan de balie van onze kan
toren ontvangen.
Daar kan men u desgewenst
ook informeren over de mogelijkheid
om giraal op de Meesrente-rekening
te storten vanaf uw giro- of bank
rekening.
De inventieve bankiers van
Bank Mees Hope hebben een
nieuwe spaarvorm gecreëerd, die én
een hoge rente geeft, én veel moge
lijkheden biedt om over uw geld te
beschikken. Desnoods zonder
opzegtermijn.
Het percentage wordt maande
lijks vooraf vastgesteld. In november
bedraagt het 73/4%.
Een zeer hoge rente voor een spaar
vorm waarbij zoveel mogelijk is.
De rente wordt éénmaal per jaar
bijgeschreven.
Van een Meesrente-rekening
kunt u elke maand vrijelijk tot
f3.000,- opnemen. En in de dure
decembermaand zelfs tot f6.000-
uw ”13e maand”).
De Meesrente-rekening biedt
u dus een combinatie van de beste
spaarvormen. Hoge rente en veel
mogelijkheden tot vrije opnamen.
Méér en persoonlijker informatie
.AANKOOP
BEDRAG
ONROEREND
GOED VRIJ OP
NEEMBAAR.
HOGE RENTE
71%
voornovember 1979*
Als u méér geld wilt opnemen,
dan kan dat ook. Maar dan moet u
wel een opzegtermijn in acht nemen
van 24 maanden. Indien u onmiddel
lijk over meergeld wilt beschikken,
dan wordt er 2% ingehouden over
het bedrag boven de vrije opname.
Indien u als Meesrente-reke-
ninghoudergeld nodig heeft voor de
aanschaf van onroerend goed, dan
kunt u het benodigde bedrag ook
vrijelijk van uw tegoed laten over
maken zonder opzegtermijn en zon
der boetebetaling.
;'r
Amsterdam, Herengracht 548, tel. 020-52791 11.
Buitenveldert, Assumburg 150, tel._020 - 42 98 60.
Haarlem, Houtplein 8, tel. 023 -315950.
Utrecht, Janskerkhof 15, tel. 030 - 317824.
VRIJE
OPNAME
f3.000,-
PER MAAND
(plus een 13e maand)
De afgevaardigden naar de
humanitaire conferentie van
de Verenigde Naties over
hulpverlening aan de honge
rende bevolking van Cambod
ja, die afgelopen maandag be
gon, kregen vorige week van
het VN-secretariaat een me
morandum toegestuurd. Daar
in werd hen verzocht het hu
manitaire karakter van de
conferentie te handhaven. Zij
mogen deze week de hoogte
van hun financiële bijdragen
bekend maken en een hulp
plan opstellen, maar politieke
uitspraken moeten worden
vermeden.
Y
Non-politieke conferentie moet
stervende Cambodjanen redden
Sierm *san
S|ong Koi
oJ
I
’3-
■ür Op deze bedriegelijk idyllische foto leidt Pot Pol zijn aanhangers door de jungle.
HENG SAMRIN
(ADVERTENTIE)
na
m,
el.
IJ-
ta
rn-
IJ-
3-
2
:a-
Pr
jur
te
;tie
jor
50.
en
•g-
ort
ar-
.vilYnaM^
m.
b.,
Pr
av.
ips
)O.
lo
ad
>3-
vij-
en
an,
of-
ni-
nz.
ns,
ui-
ap.
)7-
G-
>0-
^e
Fge
>oi,
)S-
>3-
30.
aat
6
/a-
el.
R-
is-
id.
of
‘E-
rd-
Jin
ar-
in-
le-
ike
47,
39.
?n-
m,
is-
el.
ies
.a.
el-
•IJ-
er-
26,
us
12
r9.
u.
ffitung Treng
L
irt.,
as-
I00
I.-
:a-
au-
Hr
23-
CAMBODJA
worden voor wat betreft de voedselvoor
ziening. Zijn terreurbewind deed de steun
van de bevolking voor de Rode Khmers
van Pol Pot aanzienlijk toenemen.
Dertien dagen voor de communistische
machtsovername in Zuid-Vietnam namen
die Rode Khmers op 17 april 1975 de
hoofdstad Phnom Penh in en begonnen
met de ontmanteling van de Cambodjaan
se maatschappij. De bevolking werd het
slachtoffer van dwangarbeid, een ge
dwongen exodus uit de steden naar het
platteland, terreur, uitputting, ziekte en
ondervoeding. De schattingen lopen uit
een, maar er wordt vermoed dat in de
periode van de Vietnam-oorlog en het
Rode Khmer-bewind ongeveer drie van de
zeven miljoen Cambodjanen zijn omge
komen.
Op 31 december vorig jaar braken de
Rode Khmers met Vietnam na de beschul
diging dat Hanoi bezig was met het stich
ten van een Indochinese federatie. In ja
nuari werd het Pol Potregiem met Russi
sche steun door Vietnamese troepen ten
val gebracht en het Heng Samrinbewind
geïnstalleerd. De Rode Khmers trokken
zich terug in de oerwouden en zetten de
strijd voort.
Heng Samrin werd geconfronteerd met
een uitgemergeld land. Een groot deel van
de wegen was verwoest en prijsgegeven
aan het woekerende oerwoud, terwijl uit
Amerikaanse satellietfoto’s bleek dat nog
maar eentiende deel van de landbouw
grond in gebruik was. Rijstzaad was veel
al opgegeten. Van de overlevenden wer
den miljoenen bedreigd met de honger
dood.
Om de legitimiteit van zijn bewind er
kend te krijgen heeft Heng Samrin sinds
x
namezen gebruikten het noorden van
Cambodja als sluipweg naar Zuid-Viet
nam, de zogenaamde Ho Tsji Minh-route.
Op 18 maart 1969 werd het land voor het
eerst geconfronteerd met Amerikaanse
bombardementen. President Nixon en
zijn adviseur Kissinger besloten zonder
overleg met Senaat en Huis van Afgevaar
digden tot de operatie-Ontbijt. Wat eens
de rijstschuur van Azië was, veranderde
in een onvruchtbaar gebied. Heivlakten
die door een goed dijkenstelsel en irrigatie
ieder jaar een ruime voedselvoorziening
garandeerden, werden vernietigd.
Generaal Lon Nol nam in 1970 de macht
over van Sihanoek, wiens positie door het
mislukken van zijn neutraliteitspolitiek
was ondermijnd. Lon Nol leunde vrijwel
volledig op de Verenigde Staten, waarvan
Cambodja inmiddels afhankelijk was ge-
sche en internationaal reactionaire krach
ten” die gebruik maakten van een huma
nitaire kwestie om vast te houden aan
hulp voor beide partijen. Ook op 4 okto
ber ontkende Cambodja in felle bewoor
dingen dat het toestemming had gegeven
een kantoor te openen voor hulp op grote
schaal.
„Je moet kijken naar wat ze niet zeg
gen”, zo sprak in die tijd een woordvoer
der van het Rode Kruis hoopvol. Hij ver
wachtte dat de voorbereiding van de hulp
verlening op grote schaal gewoon zou
doorgaan. Óp kleine schhal was op dat
moment bijvoorbeeld al 100 ton naar
Phnom Penh gegaan, zo werd op 17 sep
tember door UNICEF en Rode Kruis mee
gedeeld.
Eind oktober kwamen twee schepen
met hulpgoederen van het Wereldvoedsel
programma, het Rode Kruis en UNICEF
in de Cambodjaanse havenstad Kompong
Som aan. Via een luchtbrug tussen Bang
kok en Phnom Penh vervoeren twee Brit
se Herculesvliegtuigen dagelijks medica
menten, vis, melkpoeder, dekens en ander
materiaal.
Ook de hulpverlening aan de vluchtelin
gen in de grensstreek van Thailand is
inmiddels verbeterd. De Thaise regering
zendt bovendien geen vluchtelingen meer
terug. „Ik ben van gedachten veranderd”,
zo verklaarde de Thaise premier Kriang-
sak hierover op 19 oktober. Er is hem
inmiddels alle mogelijke steun toegezegd.
Tevens worden honderden tonnen voed
sel de grens overgestuurd naar gebieden
die onder controle van Pol Pot staan. Voor
deze week is bijvoorbeeld een zending van
1500 ton voorbereid.
Het is echter duidelijk, dat deze hulp
nog lang niet grootschalig genoeg is om de
2‘/2 miljoen Cambodjanen die door honger
dreigen te sterven, van de dood te redden.
Het was niet voor niets dat de directeur
van de Britse liefdadigheidsorganidatie
Oxfam na een bezoek aan Cambodja
sprak over „een volk van wandelende
skeletten”. Deskundigen schatten dat er
minstens 700 tot 900 ton per dag nodig is
om iedereen te kunnen voeden.
Ook de Sovjet-Unie, Vietnam en een
aantal socialistische landen hebben in
middels hun steentje bijgedragen. Zij zou
den nu 200.000 ton aan hulpgoederen heb
ben geleverd, aldus de Cambodjaanse mi
nister van Volksgezondheid Chea Sim on
langs. Dit getal wordt echter door waarne
mers in Bangkok aan de hoge kant
genoemd.
De afgevaardigden naar de humanitaire
conferentie kregen vorige week van Rode
Kruis en UNICEF te horen dat er voor
volgend jaar 250 miljoen dollar (ongeveer
500 miljoen gulden) nodig is om de hulp
verlening grootscheeps aan te pakken.
Voor de Cambodjanen in Thailand is bo
vendien 60 miljoen dollar extra nodig. De
Europese Gemeenschap, de Amerikaanse
regering en vele liefdadige instellingen
hebben inmiddels al toezeggingen gedaan.
Krachtens het handvest van Rode Kruis
en UNICEF moeten deze gelden besteed
worden aan de slachtoffers in zowel de
Heng Samrin-als Pot Pot territoria. Heng
Samrin heeft echter nog nooit te kennen
gegeven dat hij daarmee akkoord zal gaan
en zal dat uit prestigeoverwegingen in de
toekomst ook zeker niet doen.
De enige mogelijkheid om de hulpverle
ning aan de gehele bevolking ten goede te
laten komen lijkt dan ook deze enerzijds
langs de officiële kanalen in Phnom Penh
te verspreiden en anderzijds tegelijkertijd
zonder officiële toestemming door te gaan
met hulpverlening aan de gebieden waar
Pol Pots Rode Khmers heersen. De vrees
is gerechtvaardigd dat Vietnamees mili
tair geweld dit zal bemoeilijken.
Jfompong Sjomft
Dagelijkse renteberekening wordt toegepasl.
^•4 ft/D
zijn machtsovername onder meer een tri
bunaal tegen Pol Pot en leng Sary opge
zet. Het begon in augustus onder voorzit
terschap van minister van Voorlichting
Keo Chanda. Deze beschuldigde de twee
ervan een „ongeëvenaard onderdruk-
kingsapparaat te hebben opgezet”. Het
Cambodjaanse volk hadden zij „tot een
staat van slavernij” teruggebracht.
Het had geen effect op de internationale
gemeenschap. Alleen de Sovjet-Unie en
een aantal socialistische landen erkenden
het bewind in Phnom Penh.
Ondertussen bleef de bevolking het
kind van de rekening. Heng Samrin hield
hulp aan alle noodlijdenden tegen met het
argument dat die hulp was bedoeld als
voorwendsel voor steunverlening aan
„groepen die de revolutie saboteren en als
inmenging in de binnenlandse aangele
genheden van het Cambodjaanse volk”.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken
deelde dat op 27 oktober in deze bewoor
dingen mee, maar vanaf januari is het
telkenmale herhaald. Hulpverlening was
welkom, maar dan moest deze wèl gebeu
ren via regeringskanalen in Phnom Penh
en mocht niet ten goede komen aan gebie
den waarin Pol Pot heerst.
De ernst van de situatie werd eigenlijk
pas goed duidelijk toen de grote vluchte
lingenstroom naar Thailand op gang be
gon te komen. Dit land weigerde de vluch
telingen van na de machtswisseling een
speciale status te verlenen. Daardoor kon
den zij teruggestuurd worden naar hun
land, waar een zekere dood hen wachtte
door honger, dan wel strijd tussen de
Rode Khmers en Vietnamese troepen.
Economisch gezien kon Thailand de
stroom overigens ook niet aan en Thaise
klachten over gebrek aan hulp waren dan
ook veelvuldig te horen. In de maand juni,
toen 40.000 Cambodjanen werden terug
gestuurd, zei de Thaise premier Kriang-
sak bijvoorbeeld dat humanitaire organi
saties als het Internationale Rode Kruis
„altijd bereid zijn om over de mensen
rechten te spreken, maar niets aan het
problemeem doen”.
Ook het politieke wantrouwen tegen
Vietnam speelde mee. De Bangkok Post
verwoordde dat als volgt: „We zijn ook
wantrouwend omdat Vietnam met het uit
zenden van duizenden van zijn burgers
bijbedoelingen heeft, omdat deze immi
granten onze economie in de war kunnen
schoppen, politieke problemen kunnen
veroorzaken en onrust kunnen stichten”.
De hulpverleningsorganisaties het In
ternationale Rode Kruis en het VN-kin-
derfonds UNICEF kregen midden juli de
gelegenheid om een 48-urig bezoek aan
Cambodja te brengen’ Op het verzoek te
mogen terugkeren deelde de regering mee
dat verder onderzoek overbodig werd ge
acht. Zij overhandigde wel een wpnsen-
lijstje met daarop 100.000 ton rijst, 8000
ton boter en 15.000 ton suiker.
Op 26 sepember leek er een doorbraak
gekomen. UNICEF en Rode Kruis publi
ceerden in Genève een communiqué
waarin werd meegedeeld dat er een kan-
Ljrey VenoT
xV' s»c,l
Het is niet verwonderlijk dat het secre
tariaat een dergelijk memorandum stuur
de. Er bestaat, zoals bekend, onenigheid
over de legitimiteit van het huidige be
wind in Phnom Penh, dat in januari de
macht overnam van de Rode Khmers on
der leiding van Pol Pot. Deze voert nu een
guerrillastrijd in de oerwouden. De huidi
ge machthebber Heng Samrin dankt zijn
positie, zoals ook bekend, aan de hulp van
Vietnamese troepen.
Een ontwikkeling waarop door de we
reld verdeeld werd gereageerd. De Alge
mene Vergadering van de Verenigde Na
ties besloot op 21 september met 71 stem
men voor, 35 tegen en 34 onthoudingen
dat Pol Pot zijn zetel in de Verenigde
Naties mocht behouden. Door Heng Sam
rin te erkennen zou ook de Vietnamese
inval worden goedgekeurd, aldus de
meerderheid van de afgevaardigden. De
topconferentie van niet-gebonden landen,
die onlangs in de Cubaanse hoofdstad
Havanna werd gehouden, besliste anders.
De zetel van Cambodja werd voorlopig
vacant verklaard.
Zeker is intussen, dat het uitblijven van
brede internationale erkenning de hulp
verlening aan de Cambodjaanse bevol
king ernstig heeft geschaad. Een humani
taire conferentie die de kwestie van de
erkenning laat rusten, is dan ook hoogst
noodzakelijk.
Heng Samrin ging met een dergelijke
non-politieke conferentie akkoord en
stuurde een afgevaardigde naar New
York. Hij liet vorige week via zijn minister
van Buitenlandse Zaken Hoen Sen aan
secretaris-generaal Waldheim van de Ver
enigde Naties weten dat zijn regering
„geen erkenning van de Volksrepubliek
Kampuchea eist als voorwaarde voor het
ontvangen van humanitaire hulp”. Over
de uiteindelijke doelstelling van het be
wind in Phnom Penh liet hij echter geen
enkele twijfel bestaan: het verspreiden
van humanitaire hulp zal worden toege
staan, maar dit zal het streven om ook de
gebieden van Pol Pot in handen te krijgen
niet in de weg mogen staan.
De tekenen daarvan zijn al zichtbaar.
Omstreeks 20 september startte een
nieuw Vietnamees offensief. Betrouwba
re bronnen ih de Thaise hoofdstad Bang
kok deelden mee dat tenminste vijf divi
sies zich naar gebieden ten noorden en
noordoosten van Phnom Penh en richting
Thais-Cambodjaanse grens begaven.
Westelijke inlichtingendiensten consta
teerden verder dat in de afgelopen maan
den dagelijks twee tot drie Russische
vliegtuigen militiaren en wapens trans
porteerden naar de westelijke provincie
stad Siem Reap. In het westen in het
Kardamongebergte bevinden zich naar
schatting 30.000 Rode Khmers, die nu het
droge seizoen deze maand is begonnen,, te
maken krijgen met ongeveer 56.000 goed
bewapende Vietnamezen. Het ligt in de
lijn der verwachting dat geprobeerd zal
worden definitief met de Rode Khmers af
te rekenen, zonder dat daarbij erg veel
rekening zal worden gehouden met de
bevolking.
Ook in het verleden heeft het Khmer-
volk (de oorspronkelijke bevolking van
Cambodja) nogal eens te maken gehad
met militair geweld. De bloeitijd van
Cambodja begon in de negende eeuw on
der de Khmer-koningen en bereikte in de
twaalfde eeuw haar hoogtepunt. Daarna
maakten invallen van Thais een einde aan
de suprematie. Cambodja is vanaf die tijd
een bufferstaat geweest, afwisselend aan
gevallen door Thailand of Annam (voor
een deel wat nu Zuid-Vietnam is) en veelal
ook schatplichtig daaraan.
Daarna volgde in de jaren zeventig van
de vorige eeuw de komst van de Fransen,
die als bijna elk Westeuropees volk uit
economische en prestigeoverwegingen
gingen koloniseren en een Indo-Chinees
rijk stichtten. Na de Tweede Wereldoorlog
brokkelden vele koloniale rijken af, zo
ook het Franse. Uit de vrijheidsstrijd
kwam Cambodja weer onafhankelijk te
voorschijn. Het land werd in 1954 erkend
als neutrale staat onder leiding van prins
Norodom Sihanoek. Maar diens delicate
evenwichtspolitiek ondervond binnen
lands bij de linkse intelligentsia nogal wat
weerstanden en met name de door de
Vietnamezen gesteunde Rode Khmer
voerde een actieve zij het toen nog erg
beperkte guerilla tegen de vorst.
De Amerikaanse oorlog in Vietnam is
van essentiële invloed geweest op het le
ven van de Cambodjanen. De Noordviet-
oSwnPorg
Mt!
"Ti A ANGKOR xZ
'XStémRecpXt
1 CAMBODJA
Cke», Qjompong Thom\
Poe-sat
PHNOM
Kompan
ft Een van de miljoenen stervende Cambodja
nen. Het gebrek aan voedsel maakt hen vatbaar
voor infecties en ziekten.
to or in Phnom Penh zou worden geopend
en dat hulpverlening ook mocht plaats
hebben in gebieden die onder controle
van Pol Pot staan.
Dit communiqué werd onmiddellijk
daarna tegengesproken door Heng Sam
rin en het is nog steeds niet duidelijk
waarom het ooit werd gepubliceerd. Op 27
september sprak het radiostation van
Phnom Penh alweer over „imperialisti-
Lffl A O S
and
dufoweg
Weg
Spoorweg
0 km 100 ’I
3
