Documentatie
kunstenaars
Elk jaar nieuwe emoties
rond de Prix Goncourt
Kimman BM
lnnocenti.De ex-
Mini Cooper.
Vrolijk theater rond slapstickgrappen uit de stomme film
Beter visueel concept a la Comedy Capers
I
Harriet Freezer-ring
naar Blijf-van-mijn-lijf
door Roelie Meyer
Baard
„Zelfs de paus vond het verhaal leuk, dus zal het wel okay zijn
12
KUNST
13
2 0
19 7 9
NOVEMBER
h
met hef N.P.O.
Je foetert zó I
I
II
NOORDHOLLANDS PHILHARMONISCH ORKEST
NOORDHOLLANDS PHILHARMONISCH ORKEST
Al va. f 11190,-
DINSDAG
L
Boris Hybner
kostelijke humor
Boris Hybner (links) en Otokar Jirak in hun slapstick-programma.
KO VAN LEEUWEN
’i
(ADVERTENTIE)
Concertgebouw Haarlem zondagmiddag 25 november 2.30 uur
FAMILIECONCERT
JOHN OOMKES
I
Zijlweg 35/Schipholweg 5Haarlem. (023) 339069
Deze catalogus is de tweede in een reeks
I die in de toekomst nog beeldende kunste-
I naars in Haarlem en omgeving, IJmond
en de Meerlanden, het Gooi-Amstelveen
en Waterlanden en Amsterdam zal pre-
senteren. Het eerste deel, over kunst in de
Zaanstreek, werd in 1977 uitgegeven.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. Een documentatiecata-
logus waarin ruim 150 beeldende kunste
naars die woonachtig of werkzaam zijn
boven de lijn Castricum-Hoorn zich pre
senteren, is deze week verschenen.
neelstuk heeft geschreven waarin het fe
minisme centraal staat. De Annie Romein
prijs gaat dit jaar naar Joke Smit ter
bekroning van haar hele werk, dat deels
in boekvorm is verschenen, aldus de re
dactie van Opzij.
De prijsuitreiking vindt plaats op 30
november in de Populier in Amsterdam.
In de losbladige uitgave van de Culture
le Raad Noordholland en het Kunstenaars
Centrum Bergen worden gegevens over
de kunstenaars verstrekt en zijn afbeel
dingen van hun werk te zien.
programma: Bedford
Mozart
Weill
Borodin
gagman, grappenbedenker. Wat de struc
tuur betreft zit de voorstelling zo in elkaar
dat je het brein van de gagman ziet wer-
God belt hem op en zegt dat hij een ark
moet bouwen. De priester denkt dat hij
met een idioot te maken heeft en hangt op.
En dan schalt de stem van God: „How
dare you to hang up on me”.
Tot april 1980 zal Andy Williams zijn
baard en haar laten groeien en waar
schijnlijk laat hij het voor die rol blond
ken, de komische verzinsels ziet ontstaan
op het toneel, soms ondanks zichzelf. Het
resultaat ervan wordt dan getoond in de
Thompson en maakten hun eerste buiten
landse tournee.
verven. Hij zegt: „Een religieuze bood
schap, ja, waarschijnlijk die van liefde.
De paus schijnt de musical op de televisie
te hebben gezien en hij vond het leuk. Dus
dan zal het wel okay zijn, nietwaar”.
Vrijwel elk jaar laaien
de emoties over de toe
ren door zijn werkgever
dat hij zijn identiteit ge
heel verliest.
ivéka-
4023.
AMSTERDAM (ANP). De Harriet
Freezer-ring, een onderscheiding voor
vrouwen die zich „aan de basis hebben
ingezet ten behoeve van andere vrou
wen”, is dit jaar toegekend aan het vrou
wencollectief Blijf-van-mijn-lijf in Am
sterdam.
(ADVERTENTIES)
inkl.btw.
\RDS-
Tel.
I
Voorstelling: Gag. Gezelschap van Boris Hybner uit Tsjechoslowakije. Regie
Martin Hoffmester. Script Boris Hybner. Spelers: Boris Hybner, Otakar Jirak en
Magdalena Cechova. Impressariaat John de Crane. Amsterdam, Nieuwe de la
Martheater, 19 november 1979.
3
I
In 1953 besloot Andy alleen verder te
gaan. Hij had een grote televisiepersoon
lijkheid en verscheen in talloze shows tot
hij in het begin van de jaren ’60 een eigen
wekelijks televisieprogramma kreeg, The
Andy Williams Show. Hierna volgden spe
ciale tv-shows en jaarlijks terugkerende
kerstshows. Met, daarnaast een massa
voorstellingen voor een of ander goed
doel.
Antonine Maillet die do
cente is aan een universi-
teit, laat zich steeds inspi
reren door de geschiede
nis en de legenden van het
oude Canada. In haar
jongste roman gaat het
om de strijd van Fransta
lige boeren die in 1775
door Engelse militairen
van hun land werden ver
dreven.
Niet op al die vragen geeft Boris Hybner
in zijn programma een antwoord en dat is
op zich ook niet zo belangrijk. Maar hij
kwam wel tot een bepaalde typekeuze en
zelf speelt hij in zijn voorstelling zo’n
Vanavond komt Boris Hybner met zijn
gezelschap, waarin een ieder zich talent
vol inzet, naar de Haarlemse Stads
schouwburg. Warm aanbevolen.
dirigent: JAN STULEN
soliste de 14-jarige pianiste KARIN LECHNER
programma: Bedford met 100 mirlitons
(voor dit werk worden in de zaal 100 mirlitons uitgedeeld
om samen met het orkest te spelen)
Mozart Pianoconcert in G gr.t. K.V. 453
Weill Orkestsuite voor blazers uit de Dreigroschen Oper
Borodin Polowetzer dansen uit „Prins Igor"
entrée 12,(a.i.) abonnement 3 concerten 24,(a.i.)
Kinderen tot 12 jaar onder begeleiding van volwassene(n); abonnement
3 concerten 6,Losse kaart 3,Deze prijzen gelden ook voor C.J.P.-ers.
AMSTERDAM. „Teddy Kennedy heeft een speciaal gevoel voor humor.
Ik ken hem nu tien jaar. Het is een soort makker van me. Als, hij me nodig
heeft bij zijn verkiezingscampagne, zal ik hem zeker steunen”. De Amerikaan
se zanger Andy Williams wordt zeer ernstig als hij het over Kennedy heeft.
„Ik denk dat hij iedereen kan verslaan. Er zijn veel redenen waarom ik
hoop dat hij niet wint. Een ervan is de dreiging van een nieuwe aanslag,
maar dat zal zijn mening niet veranderen. Kennedy heeft persoonlijkheid en
ervaring. Hij is beter dan Carter op dit moment en hij zal ons land in elk
geval wat hoop geven. Als je in je land gelooft, moet je er iets voor doen”.
ir Andy Williams, gekiekt tijdens een van de
shows die hij het afgelopen weekeinde in
Nederland gaf. Opmerkelijk: „Mijn publiek zal
nu wel voornamelijk uit mensen van middel
bare leeftijd bestaan.
(foto Lex van Rossen)
Andy Williams is met 35 miljoen albums
en 17 gouden platen de best verkochte
zanger ter wereld. Het begin van zijn
loopbaan als zanger is typisch Ameri
kaans. Onder leiding van vader Williams,
een spoorwegbeambte in het dorpje Wall
Lake, vormde het gezin met de vier zonen
het hele presbyteriaanse kerkkoor, dat
spoedig een eigen radioprogramma kreeg
in Des Moines. Het gezin verhuisde toen
Andy nog op High School zat naar Los
Angeles. The Williams Brothers werkten
zeven jaar samen met de comedienne Kay
Andy Williams heeft na zijn succesvolle
optreden op zondagavond in het Amster
damse Carrétheater om champagne ge
roepen. Hij is klein en compact gebouwd
zonder overtollig vet. Zijn leeftijdsloze
gezicht draagt nog sporen van schmink en
het sluike haar is oprecht grijs. De zanger
van Days of wine and roses en The sha
dow of your smile is, 51 jaar oud, opnieuw
op tournee door Europa. Na drie jaar rust
heeft hjj de overtocht gemaakt omdat hij
van reizen houdt en dol is op deze stad (hij
beseft nauwelijks of hij in Amsterdam of
Rotterdam is) en op München en Wenen.
In die rustperiode heeft hij golf gespeeld
en tennis en hij had veel tijd voor zijn
kinderen van 16, 14 en 10 jaar. Het ont
breekt hem niet aan bezigheden. Hij heeft
een eigen renstal van Arabische paarden
en verzamelt hedendaagse en Indiase
kunst.
Williams is niet financieel bij de produk-
tie betrokken. Hij krijgt, zegt hij, „een
matig salaris”. Maar ik wil dit gewoon
doen. We gaan eerst vier maanden in
Chicago, Minneapolis en Washington spe
len en in september of oktober naar New
York”. Andy Williams lacht als hij eraan
toevoegt: „Je weet het nooit, misschien
wordt het wel een reuzeflop”.
HAARLEM. Bons Hybner is een
pantomime-speler uit Tsjechoslowa
kije, een heel bijzondere, die momen
teel door ons land met zijn kleine
gezelschapje een toernee maakt. Hij
doet dat met een kostelijk slapstick-
programma. Dat Gag heet met als
ondertitel Aan het eind van de tuin
die Hollywood heet. En daarmee zijn
we precies waar het om gaat: grap
pen verbeelden uit de stomme film
van weleer, van Buster Keaton, Char
lie Chaplin, Laurel en Hardy en tallo
ze anderen. Maar Hybner heeft zijn
tegendraads komische programma
niet geënt op de uitvoerenden van die
„gags” maar op de uitvinders ervan.
De winnaar van de Prix
Renaudot, de 25-jarige Je-
an-Marc Roberts, werd in
Parijs geboren uit het hu
welijk van een Ameri
kaan met een Italiaanse.
Op 18-jarige leeftijd won
hij met zijn boek „Samedi
dimanche et fétes” de
Prix Feneon, bestemd
voor jonge auteurs. Zijn
nu bekroonde roman gaat
over de dubbelzinnigheid
van de menselijke relaties
in de moderne maat
schappij met haar sterk
hiërarchische structuur.
Het verhaal gaat over een
jonge functionaris die
Gag is in deze regio nog te zien op de
volgende plaatsen: vanavond Stads
schouwburg Haarlem, 27 november De
Speeldoos Zaandam, 30 november Cultu
reel Centrum Amstelveen.
Voor hij op 7 december naar de VS terug
keert, zal hjj nog 16 concerten geven in
Engeland.
Andy Williams is op reis met zijn vrien
din en een eigen ritmesectie. In elk land
wordt een orkest ingehuurd en in Neder
land werkt hij samen met Belgische musi
ci. In het, theater kan dat tot verrassingen
leiden, zoals in Rotterdam, waar de bla
zers de rest van het orkest overstemden.
„Een zwemmerig geluid, maar dat was na
een paar nummers verholpen door de
geluidsman. We hadden een fantastisch
publiek in Nederland. De vrouwen kwa
men door het middenpad met rozen. Dat
moet een fanclub zijn geweest”.
RIC A
□orse-
Veel
Hilde-
As-
Na de Europese tournee gaat Andy Wil
liams een musical voorbereiden die in
1980 nog op Broadway moet staan. Het is
een van oorsprong Italiaanse musical
over een dorp dat door een zondvloed
wordt bedreigd. Andy Williams zal de rol
van priester spelen en zegt „Het is een erg
controversieel stuk. De priester wordt
verliefd op een meisje. Hij krijgt bood
schappen van God. Daar begint het mee.
De Prix Renaudot werd
in 1925 door enige literai
re critici ingesteld. Deze
onderscheiding is ge
noemd naar Theophraste
Renaudot, een Franse
arts en journalist die van
1586 tot 1653 leefde en die
de leiding had over het
weekblad „La Gazette”
en de „Mercure Fran-
Hij zegt „Mijn publiek zal nu wel vooral
uit mensen van middelbare leeftijd be
staan. Ik probeer mijn stem steeds hetzelf
de te houden en verander voornamelijk in
de begeleiding. Voor mijn nieuwe elpee,
die eind januari uitkomt, hebben we min
der strijkers gebruikt. De opnamen waren
in de studio’s van Nashville en ik probeer
de het te doen op de oude manier, voor dat
alles te technisch werd. Er is veel geïm
proviseerd en tenslotte zijn er nog wat
extra violen tegenaan gezet. Ik heb een
week naar de band geluisterd voor ik
besloot die strijkers toch weg te laten. Dat
kan gemakkelijk met een knop worden
geregeld, omdat het op verschillende ka
nalen is opgenomen. Het klinkt nu minder
zoet, dat klopt”.
Williams heeft zich de afgelopen jaren
aan de publiciteit onttrokken omdat hij
genoeg had van de roddels over zijn ex-
vrouw Claudine. Zij was betrokken bij
een ongeluk met haar vriend en werd
korte tijd van zijn dood beschuldigd. An
dy heeft haar zo goed mogelijk bijgestaan.
Andy Williams als
priester in musical
ANTONINE MAILLET
kenning van de prijs hoog
op. Twee jaar geleden
kreeg de voorzitter van de
jury Armand Lanoux een
taartje in het gezicht ge
gooid toen hij de uitslag
bekendmaakte. In 1975
ontplofte bij een grote uit
geverij een bom in ver
band met de prijstoeken
ning. De politie zorgde
toen voor bescherming jonge functionaris
bij de plechtigheid. Vori- zlch zodanig laat exploite-
ge week stelde een voor
malig lid van de jury, dat
de prijs vrijwel altijd gaat
naar een boek van een
van de drie grote Franse
uitgeverijen. Daartoe be
hoort ook Grasset die de
uitgave van het nu be
kroonde werk heeft ver
zorgd. Volgens het gewe
zen jurylid oefenen de
grote uitgeverijen druk
uit op de jury.
Ook dit jaar verwacht
men controverses over de en de
beslissing van de jury. <?ais”.
Muziek en fragmenten uit de stomme
film zitten als basisversterking door Hyb-
ners programma verweven. Maar wat de
spelers zelf laten zien vooral Boris
Hybner zelf is van een verrassende
vitaliteit, vindingrijkheid en behendig
heid. Op het toneel vind je allerhande
zaken terug die in oude slapstickfilms
dikwijls in groter verband en daarom
noodzakelijkerwijs door trucage verwe
zenlijkt konden worden.
Hybner heeft in zijn geboorteland een
gedegen mimecarrière achter zich. Hij
stamt uit de vakkundige latema Magica-
school. Nu al weer enige jaren geleden
besloot hij zijn talent te gebruiken voor
nieuwere vormen van de pantomime,
waarmee hij de aandacht van het publiek
wilde intensiveren. En paradoxaal genoeg
kwam Hybner terecht bij de aloude stom
me film. Al heel lang ging daar zijn specia
le aandacht naar uit, ook al vanwege zijn
mimevak. Uitvoerig heeft hij lange series
stomme films met alle mogelijke komie
ken bestudeerd en steeds meer groeide
zijn nieuwsgierigheid naar de mannen op
de achtergrond, die gagmen, die zulke
grappen bedachten. Hij wilde weten hoe
ze waren, waarom ze zelf geen beroemd
filmkomiek wilden zijn.
abonnement 3 concerten 24,(a.i.)
Kinderen tot 12 jaar onder begeleiding van volwassene(n); abonnement
3 concerten 6,—. Losse kaart 3,—.
Gag is een bijzonder onderhoudende
voorstelling die al lang en dikwijls in
Tsjechoslowakije is gespeeld. Rap en soe
pel rollen de grappen in razend tempo
heen en weer over het toneel en de enorme
snelheid waarmee dat gebeurt straft je
onmiddellijk als je even niet oplet. Sublie
me timing en een nauwgezet afwegen van
het beoogde effect bereiken zowaar dat
grappen die je alleen voor op het witte
doek mogelijk hield ook als toneel-act
briljant zijn. En dat nu is de grote verdien
ste van dit kleine groepje Tsjechoslo-
waakse kunstenaars. De gagman Al ge
speeld door Hybner, heeft alles van een
toevallige stuntelaar met het uiterlijk dat
tussen Freek de Jonge en de Donald
Duck-uitvinder Willie Wortel ligt. Een lan
ge serie van schitterende scènes zijn in dit
programma venuftig aaneen geregen. Het
heeft de schijn van een verhaaltje, maar
de rnhoud daarvan is gelijkwaardig aan
dat van de meeste slapstickfilms en stelt
op zichzelf niets voor. Maar zoals ook bij
die stomme films, gaat het niet om het
verhaal zelf, maar omd e stompzinnige
humor die furieus prikkelend werkt op
lachspieren en traanklieren. En het aardi
ge van deze bijzondere stomme, want er
wordt geen woord gesproken theater-
produktie is dat je juist door de toneelma
tige handeling nog eens extra ziet hoe
geraffineerd de kleinste gewone gebaar
tjes er uit zien. De schijnbaar onbelangrij
ke handelingetjes, die ongemerkt een
groots effect sorteren.
Pasadena gokt niet
alleen op nostalgie
HAARLEM. Duke Ellington’s It don’t mean a Thing if it ain’t got that swing blijft
een hachelijk nummer voor Britse orkesten, zo beweren Amerikaanse Tradjazz-
musici altijd, en dat is ook zo. De meeste bands uit het Verenigd Koninkrijk opereren
met een zekere waardigheid en correctheid, de bewoners uit het trotse, maar dezer
dagen zo gedegenereerde Albion eigen, en dat kun je aan het kordate, op de tel spelen
duidelijk horen. Het Pasadena Roof Orchestra ontsnapt daar ook niet aan, maar het
gebrek aan schwung en daarnaast een zekere polijsting van de muziek uit de jaren ’20
en ’30 zijn de enige verwijten die je het orkest kunt aansmeren.
Tradjazz met de nadruk op het opnieuw
tot leven brengen van de oude blanke jazz
uit Chicago of de eerste big band-produk-
ties van Ellington beoogt het orkest van
bassist-sousafonist John Arthy overigens
niet. Pasadena is gewoon het enige orkest
in Europa op dit moment dat professio
neel het hoofd boven water kan houden en
die omstandigheid maakt dat in alle op
zichten water in de wijn wordt gedaan.
Goed, Ellington staat op het repertoire,
maar Irving Berlin evenzo, om van de
liedjes uit het suikerzoete Hollywood van
die dagen maar te zwijgen en aan de
bepalende werking van de grote Britse
dansbands uit de jaren dertig maar niet
eens te refereren.
De formule van dit, juist dit jaar tien
jaar oude orkest is genoegzaam bekend.
Vooral bij onze oosterburen, die gezien
het verleden begrijpelijkerwijze een nogal
groot deel van de ontwikkeling van de jazz
hebben moeten ontberen, wordt Pasade
na nogal eens aangezien voor het ware
geloof, maar dat is een veel te grote eer
voor de band. Temeer ook daar er Duitse
amateurorkesten rondlopen die veel
nauwkeuriger volgens de traditie arran
geren, dan dit op entertainment gerichte
orkest.
Oubollig is Pasadena eigenlijk geen mo
ment, misschien wel desondanks niet. De
Engelse orkesten die in de turbulente ja
ren dertig voor de BBC-microfoon kwa
men om de jongens van de marine in
programma’s als Follow the Fleet een
riem onder het hart te steken, opereerden
stijfjes. De vocalist stond onbeweeglijk
achter de micro, en als hij zijn taak ver
richt had keerde hij terug naar zijn plaats
vlak bij het slagwerk en zette zich onbe
weeglijk neer, met hoogstens een wenk
brauw die reageerde op de strakke maat
soorten. Arthy, de allesbepalende figuur
van dit orkest, gaat niet zover in zijn
gokken op het nostalgische sentiment.
Zanger Robin Merrill, die acht weken
geleden uit het tableau van de musical
Evita werd geplukt om de opengevallen
projectie van een fragment uit een oude
stomme film, waarbij in verhevigde mate
de grap verder ontwikkeld te zien is.
Concert: het Pasadena Roof Orche
stra in het Haarlems Concertgebouw.
Onderdeel van eerste Nederlandse
tournee langs concertzalen. Van
avond nog optreden in de Speeldoos in
Zaandam. Bezetting: John Arthy (bas,
sousa), Robin Merrill (zang), Clive Ba
ker (trompet, koorzang), Michael Hen
ry (trompet), Bob Renvoize (trombo
ne), Andy Pummell en Mac White (alt
saxen, panfluit, occarino, klarinet
ten), Frank White (tenor- en bariton-
sax, klarinet), Peter Coulcher
(drums), John Barron (banjo, gitaar)
en Michael Holmes (piano, koorzang).
Haarlem, 19 november 1979.
plaats van vocalist John Parry over te
nemen, heeft een minder onbewogen pre
sentatie dan zijn voorganger, al blijft de
hautaine soevereiniteit er een wezenlijk
onderdeel van Al is het maar als masker
om te verhullen hoe moeilijk teksten als
Me and Jane in a Plane, I’m young and
healthy en Meadow Lark zijn over te
brengen. Je reinste, goedgehumeurde
flauwekul, zwijmelend tijdverdrijf en dus
topentertainment uit een tijd dat de dage
lijkse ellende effectief moest worden be
streden.
Merrill acteert meer dan Parry en past
wonderwel in het steeds betere visuele
concept dat het orkest voor de bühne-
presentatie heeft weten uit te werken. Op
de zware beat van slagwerker Peter Coul
cher, die alleen in zijn techniek op de
woodblocks het verleden helpt herden
ken, spoort de band ontstuimig. Zozeer
zelfs dat het voor de pauze merkwaardig
wringt in de toch al zonderlinge kopersec-
tie, die klinkt alsof de trompettisten (vroe
ger werd overigens de kornet toegepast)
in brassbands hun opleiding hebben geno
ten en de saxen zich richten op Chicago-
jazz.
Genoeglijk, met grappen die je doen
denken aan Comedy Capers, blijft het
desalniettemin tot het eind. Ellington’s
The Mooche wordt met galanterie ver
tolkt, Singing in the Rain is wat je zegt,
neatly done en het vocale trio (Merrill
plus Clive Baker en Michael Holmes) mag
opnieuw van wal steken in Mean to me.
Uiterst vlak en onnauwkeurig is helaas
weer The Charleston, zodat Arthy zijn
ritmesectie in de pauze even onderhoudt
Na de hervatting schakelt het orkest
naar een hogere versnelling. Danspasjes
op I’d like tot little go like that met een
kordate sousa, perfecte registraties van
As Time goes by (uit de film Casablanca)
en She’s latin from Manhattan laten horen
dat Pasadena over bekwame musici be
schikt, die meer kunnen dan perfecte gags
demonstreren. Wat te denken bijvoor
beeld van Mac White die tijdens een klari
netsolo zijn instrument demonteert en
vervolgens weer in elkaar steekt? Of de
jurering van eikaars sofistische presta
ties? Nee, dit orkest is fief genoeg om met
dit soort amusement nog jaren te kunnen
klaren.
I
De Frans-Canadese
schrijfster is de eerste
vrouw sinds 13 jaar aan
wie deze belangrijkste
Franse letterkundige
prijs werd toegekend. De
geldsom die aan de prijs
verbonden is, bedraagt
slechts 50 frank (nog geen
ƒ25), maar de bekroonde
roman kan rekenen op
hoge verkoopcijfers. De
Prix Goncourt wordt
jaarlijks beschikbaar ge
steld door de gelijknami
ge academie die Edmond
de Goncourt in 1896 bij
testament oprichtte. Het
genootschap bestaat uit
10 leden die zelf voor een
open plaats een opvolger
aanwijzen. In 1903 werd
de onderscheiding voor
het eerst toegekend.
PARIJS (AFP). De
op 10 mei 1929 te Bouc-
touche in New Bruns
wick (Canada) geboren
Antonine Maillet die
maandag de Prix Gon
court toegewezen kreeg,
werd in Frankrijk vooral
bekend door haar roman
„Les cordes-de-bois”,
waarvoor zij in 1977 bij
na de Prix Goncourt ont
ving. Deze onderschei
ding ging toen naar Di
dier Decoin voor „John
L’Enfer”. De schrijfster
kreeg de prijs nu voor
haar historische roman
Pelagie-La Charetta,
waarin de geschiedenis
en legenden van Arcadia
achterhaald worden.
met 100 mir 'tons
Pianoconcert in G gr.t.
Orkestsuite voor blazers uit de Dreigroschen Oper
Polowetzer dansen uit „Prins Igor”
entrée f 12,— (a.i.) c.j.p. geldig
Concertgebouw Haarlem
zondag 25 november 14.30 uur
EERSTE CONCERT SERIE Z
dirigent: JAN STULEN
soliste KARIN LECHNER-piano
Twee jaar geleden besloot de redactie
van het blad „Opzij” twee prijzen in te
stellen ter herinnering aan Harriet Freez-
er en Annie Romein-Verschoor. De Annie
Romein-prijs, een bedrag van 5.000 gul
den, wordt eenmaal per twee jaar toege-
.kend aan een man of vrouw die een ro
man, artikelen, essays, poëzie of een to-
l_x..l. 1 c. 1 u—l
De uitgaven zijn tot dusver gesubsidi
eerd door CRM, de provincie Noord-Hol-
land en de desbetreffende gemeentes. Ko
pieën van de catalogus zijn verkrijgbaar
bij het bureau van de Culturele Raad
Noordholland in Beeckestijn aan de
I Rijksweg 136 in Velsen-Zuid.
