Roberto Benzi weinig fijnzinnig als dirigent APhO
Danser Godoenov
Reliëf Andriessen onthuld
zegt Amerikaans
contract op
verontrust
kunstraad
c
Gouden Ezelsoor-
voor schrijfster
Monika Sauwer
Nerveuze
spanningen
rusteloosheid, examenvrees.
Ontwerp opera
en stadhuis
Naum Sluszny
overleden
a
Niet te versmaden.
GEDEELTELIJKE KNIEVAL VOOR EFFECTBEJAG MET MECHANISCHE DISCOKLANKEN
pttpost
Er is óók weer
Kerstboter,
Echte Boter voor een
feestelijke prijs.
Ik weet een raadsel:
”t is lekkerder op brood
en gezelliger op tafel.
Makkelijk hè?
Toonkleurig
Voorjaars-symfonie
19
18
WOENSDAG
2 1
19 7 9
w
Gebruik m goed.
oor
e.o.
Krantje uit en niets op
de buis? Pak dan het
postcodeboek en no
teer alle adressen van
familie en vrienden
mèt postcodes. Wordt
het tóch nog een nut
tige avond.
Ook u kunt kalmer leven met
Valdispert
een zuiver natuurprodukt
uit de valeriaan wortel.
111
NOVEMBER
AMSTERDAM. Al op de gis
termiddag gehouden repetitie
hebben ze elkaar muzikaal ge
vonden: dirigent Roberto Benzi
en fluitist Jean-Pierre Rampal.
Beide beroemdheden die zo’n
zestien jaar na elkaar in dezelfde
Franse stad, Marseille, zijn gebo
ren staan centraal op de con
certen die deze week door het
Amsterdams Philharmonisch Or
kest worden gegeven. Hun ont
moeting betekent een weerzien
van elkaar als vakgenoten, waar
bij de hernieuwde samenwerking
in de praktijk geen enkel pro
bleem blijkt op te leveren. Frase
ring, articulatie en dynamiek; al
les vindt vanuit de solopartij dan,
na enig aftasten, gemakkelijk zijn
weerspiegeling in de orkestpar
tijen.
KUNST
e*1
M!
Expressie en durf bij Rampal
(Van onze kunstredactie)
Monika Sauwer.
dinsdag te Brussel
JOHAN VAN KEMPEN
I
fH»"’
y
B’
(ADVERTENTIE)
Mb
JOHN OOMKES
l
Alle partijen bundelden hier op de
bovenomschreven, harmonische manier
hun krachten in het Fluitconcert in G, KV
313, van Mozart; het meest voldragen
werk voor de betreffende instrumentale
combinatie van deze componist.
Rampal buitte de veelzijdigheid aan as
pecten die een bijzondere aantrekkelijk
heid van dit concert vormt, op een al even
veelzijdige manier uit. Inzake zangerige
intensiteit kwam men om te beginnen al,
speciaal in het middendeel, niets tekort.
Misschien dat het openingsdeel iets meer
van het (in de partituur ook als uitvoe-
rings-indicatie genoteerde) maestoso-ka-
rakter had kunnen krijgen door het ge-
Godoenov liet weten dat hij geen partij
wil zijn in het conflict tussen ABT-dansers
en de leiding van het gezelschap over de
hoge gages die aan sterren worden be
taald ten koste van de lagere góden.
NEW YORK (UPI). De Sovjetrussi-
sche balletdanser Alexander Godoenov
die in augustus tijdens een tournee door
Amerika in dit land asiel vroeg en kreeg,
heeft dinsdag zijn contract met het Ame
rican Ballet Theater opgezegd.
heel wat breder op te zetten. Maar zoveel
te opmerkelijker voor iemand als Rampal,
die z’n temperament ook graag in virtuosi
teit uitviert, is dat de finale ook werkelijk
het menuet-tempo had, waardoor het naar
z’n aard in alle statigheid aan de in de
compositie neergelegde bedoelingen tege
moet kwam.
De diverse interpretaties dekken elkaar
dan wel qua essentie en in grote lijnen.
Maar vooral met de toönkleuring in de
details, met inbegrip van het aanleggen
van allerhande accenten die binnen een
klassiek kader mogelijk zijn; daarmee ex
perimenteert Rampal steeds meer. Een
hoogst interessante ontwikkeling bij een
sinds jaren wereldwijd gerenomeerd mu
sicus, die qua leeftijd al ras op weg is naar
de zestig.
hoe langer hoe meer een geest van expres
sieve durf, waarin alle vertolkingen van
elkaar verschillen.
komt neer op een knieval voor effectwerk
en resulteert in het tegenovergestelde van
de Palmer die we na zijn losmaken van
Vinegar Joe hebben leren kennen. Niet
zijn sophistication, zijn stijlgevoel staat
langer centraal, maar een grijpen naar
grove middelen.
AMSTERDAM (ANP). Het schets-
plan voor het stadhuis annex muziekthe
ater aan het Amsterdamse Waterlooplein
heeft de bezorgdheid gewekt van de kun
straad in de hoofdstad. Eerder is de raad
akkoord gegaan met het principe van het
combinatieplan.
Concert: Robert Palmer in de Doelen,
Rotterdam. Zondagavond volgt nog
optreden in Amsterdams Concertge
bouw (25-11). Bezetting band: Leo No-
centelli (gitaar), Pierre Brock (bas),
Dony Winn (drums), Jack Waldham en
Alan Mansfield (toetsen). Rotterdam,
20 november 1979.
De dansers van ABT hebben hun leed
wezen over Godoenovs besluit uitgespro
ken en erop aangedrongen dat hij ervan
terugkomt. De leiding betreurt dat het
uitblijven van een oplossing voor het ar
beidsconflict binnen het ABT heeft moe
ten leiden tot het opstappen van Go
doenov. .-.
(ADVERTENTIE)
Solist en dirigent werken ook al geen
van beiden voor het eerst met het APhO.
Benzi dirigeerde dit hoofdstedelijk en
semble al in 1977 tijdens een VARA-
'matinee, en Rampal is eigenlijk al jaren
lang een steeds weerkerende en (er mede
van uitgaande dat er van alle ruim twee
duizend plaatskaarten voor de grote zaal
van het Amsterdams Concertgebouw dan
nooit ééntje overblijft) graag geziene so
list bij dit orkest.
Indertijd verluidde dat Godoenov door
ABT was geëngageerd voor een salaris
van boven de 100.000 dollar - wat door
hem en de leiding van de groep was tegen
gesproken.
Lees vooraf de gebruiksvoorschriften.
DEN BOSCH. De schrijfster Monika
Sauwer heeft dinsdag in Den Bosch het
Gouden Ezelsoor, een prijs van de Organi
satie van Fabrikanten van Grafische
Eindprodukten, ontvangen. De onder
scheiding, bestaande uit een plastiekje en
een geldbedrag (2500 gulden), is haar toe
gekend voor haar boek „Mooie boel”,
waarvan vorig jaar 6144 exemplaren wer
den verkocht.
re boeg gooit zodat zijn mix toegankelij
ker wordt voor het publiek.
Op het beslissende moment moeten we
noteren dat het er verdacht veel op lijkt
dat Robert Palmer geen keus heeft dur
ven maken. Eenderde van zijn optreden
verloopt op de manier waarop hij vorig
jaar zo’n indruk wist te maken; tweederde
Uitsluitend bij
apotheker en drogist.
Rampals fenomenale vermogens op het
gebied van de virtuositeit en loonvorming
behoeven geen nadere omschrijving
meer. Door de jaren heen is daar ook
weinig nieuws over te melden. In interpre
tatief opzicht is er echter wel degelijk het
een en ander op te merken. Rampals spel
ademt en dat kun je juist in een her
nieuwde kennismaking met zijn versie
van zo’n klassiek repertoire-stuk zien
ROBERT PALMER: stem minder opval-
lend (foto Lex van Rossen)
Jean-Pierre Rampal, geconcentreerd tijdens zijn optreden bij het Amsterdams Philharmo-
nisch Orkest, dinsdag
Roberto Benzi’s keuze van Les Biches
van Poulenc als ter opening gespeeld pro-
grammawerk, is uitstekend te verklaren
vanuit zijn kunstenaarsnatuur. Deze 42-
jarige Franse dirigent van Italiaanse af
komst die zijn internationale carrière
als wonderkind gestart is en daarbij als
15-jarige ook in ons land al is opgetreden,
om tenslotte vooral in Amerika zijn werk
terrein te vinden heeft altijd uitgeblon-
ken in kleurrijke vertolkingen, vaak niet
van de diepgravendste soort.
Poulencs extraverte balletsuite, die van
begin tot eind moet swingen, kreeg overi
gens bij hem, ondanks de zwierige diri-
geerwijze, merkwaardigerwijs soms iets
houterigs mee, in een vrij globale en alles
behalve verfijnde afwikkeling, waarin
dan ook niet te diep op de orkestrale
detaillering werd ingegaan.
Minder grof pakte de uitvoering uit van
hetgene dat representatief voor Benzi’s
directiebeurt zou moeten zijn: de Eerste
symfonie van Schumann. In deze „Früh-
lings”-symfonie, een buitenkansje om die
eens te horen, werd overigens de uiterlijke I
kant op een enigszins vervalsende manier
aangedikt. Je bleef weliswaar geboeid
luisteren omdat je voelde dat de dirigent
iets wilde (wat dan ook) met alle delen van
episodes. Maar het geëigende dichterlijke,
speelse en zo je wilt voorjaarsachtige ka
rakter kwam helaas in deze aanpak heel
wat minder sterk naar voren dan het, door
hoekig, ruig en zwaar aanzetten van de
klank opgeroepen, beweerderige, Duitse
aspect.
Een gevoel van teleurstelling maakt zich
dan ook in de loop van het concert in
steeds sterkere mate meester van mij, te
meer daar de omstandigheden waaronder
Palmer concerteert niet bevorderlijk zijn
voor het eindresultaat. We komen er ech
ter niet door weer eens de slechte akoes
tiek van de Doelen of een falende geluids-
versterking (het leuke voorprogramma
van The Records wordt, er door verknald)
als excuus aan te voeren, de naakte waar
heid blijft.
Roberts ingehuurde krachten marche
ren met een ijzeren zelfdicsipline maat
soort in en uit, maar het betekent weinig.
Het lijkt alsof het skelet van elke gehan
teerde stijlvorm tot op het bot bloot wordt
gelegd, maar de structuur ervan niet
wordt opgevuld met de bijbehorende be
zieling. Een in vierkwarten hamerende
bassdrum en gelaagd synthesizerwerk
roepen een hinderlijke vergelijking met
disco op. Minieme verschuivingen in
songs als Every kinda People, Some Peop
le, What’s it take en In walks Love again
komen er niet meer uit en een star mecha
niek blijft over.
Palmer’s stem heeft dan ook een minder
opvallende rol binnen het geheel van de
De prijs wordt dit jaar voor het eerst
uitgereikt aan een debuterende auteur,
weins boek in één jaar het meest is ver
kocht. Het gaat om oorspronkelijk Neder
lands literair werk. Het bekroonde werk is
een verzameling van elf neo-realistische
verhalen, deels autobiografisch, deels fic
tie. Monika Sauwer is van huis uit tekena-
res en schrijft al jaren hoorspelen voor de
VPRO. De fijne pentekeningen in het kin
derboek „Wilbert’s Lunchpakket” zijn
ook van haar.
ROTTERDAM. Vraag een criticus
wat zijn favoriete muziek is en je treft
hem in zijn ziel. Zoiets is dodelijk. Of de
spreker zwijgt of hij ontsteekt in een lang
betoog waarin vele tientallen namen val
len, telkens Omgeven door voorwaardelij
ke bepalingen als „mits”, „toen” en
„want”. Robert Palmer, door Amerikaan
se muziekbladen terecht geëtiketteerd
als dé blue-eyed soulman, komt al sinds
jaar en dag in mijn rijtje uitverkorenen
voor. Hij levert met zijn volledige disco
grafie het bewijs van zijn inlevingsver
mogen ten opzichte van allerhande zwar
te muziekgenres.
Abonnementsconcert door het Am
sterdams Philharmonisch Orkest.
Gastdirigent: Roberto Benzi. Solist:
Jean-Pierre Rampal, fluit. Program
ma: Poulenc, Mozart, Schumann.
Concertgebouw Amsterdam, 20 no
vember 1979.
Rampals immer jeugdige fluitspel
bracht de zaal tot een ovatie die door de
solist weer beantwoord werd met een ver
tolking, vanuit de stilte naar de stilte, van
Debussy’s onvolprezen solostuk Syrinx,
(Van onze kunstredactie)
DEN HAAG. Mr. E. Bloembergen (links) en directeur R. J. M. Emmelkamp
van de sector naslagwerken van de VNU bekijken het reliëf van de Haarlemse
beeldhouwer Mari Andriessen dat gisteren werd onthuld tijdens de presentatie
van het 24ste en laatste deel van de Grote Spectrum Encyclopedie aan Prinses
Margriet. Op het reliëf staan de twee grondleggers van de moderne encyclope
die, Denis Diderot en Jean-Baptiste Le Ron d’Alembert, afgebeeld. Vanwege
zijn slechte gezondheid kon de 82-jarige Andriessen de ceremonie in Den Haag
zelf niet bijwonen.
als toegift. Op een manier, met een span
ning en met klanknuances, zoals maar één
fluitist ter wereld dat voor elkaar krijgt.
Sluszny was geboren in Rusland, zijn
moeder was een Belgische en zijn vader*
een in Rusland geboren Pool.
De overledene heeft met alle grote Euro
pese orkesten opgetreden en is lid geweest
van de jury van het Beethoven-concours
te Wenen en van het Chopin-instituut te
Warschau.
In België was hij ook bekend als leer
meester. Sluszny leidde een eigen ensem
ble, het Koningin Elisabeth-trio.
In Palmer’s arrangementen zijn de in
vloeden van Allen Toussaint, The Meters,
Little Feat, Philadelphia-, Motown- en
Staxsoul samengebald. Dat munt ‘uit in
swingende dansmuziek die meer dan al
leen het lichaam prikkelt.
Tot voor kort was zijn naam alleen in
betrekkelijk kleine kring bekend, maar de
interesse is gegroeid omdat Palmer na het
verscheiden van The Meters en Little Feat
feitelijk een monopolie heeft opgebouwd
en zo kan het gebeuren dat zijn huidige
Europese tournee eigenlijk een doorbraak
naar een groter publiek moet markeren.
Zoiets is dan noodzakelijk wil je erkente
lijkheid voor je verrichtingen afdwingen.
Tegen die achterliggende feiten moeten
Palmer’s huidige prestaties dan ook afge
wogen worden. De hamvraag daarbij is of
hij zichzelf blijft, hooguit zijn vorig jaar
nogal stroeve (doch innemende) prestatie
heeft bijgeslepen, of hij het over een ande-
De raad vindt, dat meer aandacht moet
worden besteed aan de inpassing van het
complex in de omgeving, zo blijkt uit een
brief aan B. en W. Het nu gepresenteerde
plan draagt nog teveel sporen van het
oorspronkelijke ontwerp Holzbauer voor
een nieuw stadhuis. Het L-vormige kan
toorgebouw voor de stadhuisambtenaren
doet geen recht aan de stedebouwkundige
verschillen tussen de beide kanten van het
plein, schrijft de raad.
Het schetsplan is eigenlijk niet meet
dan een willekeurig samenstel van bouw
volumes, vindt de raad. „Ofwel zet men
twee gebouwen neer met ieder een vol
strekt eigen karakter, ofwel maakt men
één gebouw, dat ook als zodanig wordt
ontworpen”, aldus de brief. De raad pleit
voor een definitief ontwerp, dat door de
gemeenteraad op zijn stedebouwkundige
waarde kan worden getoetst.
De Rechtswinkel Amsterdam heeft in
middels in een open brief geprotesteerd
tegen de manier waarop voorlichting en
inspraak over het combinatieplan zijn ge
regeld. De inspraaktijd is veel te kort
geweest, de voorlichting van gemeentezij-
de is eenzijdig en de toekomst van de
Waterloopleinmarkt wordt doodgezwe
gen, aldus de rechtswinkel. De procedure
op basis waarvan de gemeente de bouw
wil beginnen, kan worden geschorst door
voorzitter Van der Hoeven van de afde
ling rechtspraak van de Raad van State,
meent de rechtswinkel. Van der Hoeven is
echter ook voorzitter van de Nederlandse
Operastichting. In die functie heeft hij
gepleit voor bouw van het combinatie
plan.
BRUSSEL (AP). De pianist Naum
Sluszny, van nationaliteit en een van de
vermaardste Beethovenvertolkers ter
wereld, is zaterdag op 65-jarige leeftijd
overleden aldus is
bekend gemaakt.
Palmer grijpt naar grove middelen
vorige keer, toen hij vocaal improviseren
de op korte melodielijnen climaxen wist
aan te brengen. Nu levert een afwisseling
van het ene naar het andere tempo het
noodzakelijke contrast op.
Kwalijk acht ik verder Palmer’s gelonk
met inferieur materiaal als twee, op Phil
Spector-songs lijkende werkjes alsmede
Gary Numans leeghoofdige Me I’m dis
connected. Het is me een raadsel waarom
Robert dat soort onderdelen in een lang
programma noodzakelijk acht. Evenzeer
verwonder ik me erover waarom eender
de van de set wél optimaal overkomt. Zo
wordt er ijzersterk en met gevoel voor'
variatie gemusiceerd in Rundgren’s Can
we still be Friends, Give me an inch Girl
en Little Feat’s Sailin’ Shoes. Het blijven
echter uitzonderingen in een gevoelloos
greatest hits-festival, dat het publiek op
de banken weet te krijgen.
Erkenning op de lange duur zal dit
Palmer niet opleveren. Dat hij na het
voortreffelijke, stevige album Secrets zo
uitpakt, wijst op een niet gedacht gebrek
aan ruggegraat. Zonde.
■1
