HOS MEEK E lËlëWÏ
s?
I
B
k
J
I
<g
Er wordt me wat afgeërgerd in
het dagelijkse leven. Op de op
roep aan onze lezers om even wat
stoom af te blazen, ontstaan door
ergernissen, kregen wij veel reac
ties. Hier en daar hebben wij wat
moeten inkorten, hetgeen wij
om ergernis te voorkomen zo
soepel mogelijk hebben gedaan.
Voor inzenders, die geen adres
sering bijvoegden, zijn wij zeer
hard geweest; in de prullenbak
met hun ergernisgevende papie
ren. We vonden het heel plezierig,
dat praktisch niemand persoon
lijk beledigend was. In uitzonder-
Nas
hee
zo e
erge
Voc
vrac
gev
teh
autc
en c
van
Ver;
enig
gev
de 2
Ton
een
ER Zl.
voord
voetei
ochtei
Hetdc
startnr
nieuw
krijg e
op dei
BB
F
lijke gevallen moesten we ook
daar streng het rode potlood bij
hanteren. Jammer voor de man,
die zich ergerde aan het feit, dat
zijn buurman volgens zijn
schrijven een stuk van zijn tuin
had gepikt en hij nergens recht
kon halen. Een buur van diefstal
beschuldigen jammer. Maar
de prullenbak in. Dat de ergernis
sen een breed terrein bestrijken
zal u duidelijk worden bij het le
zen van de hartgrondige ontboe
zemingen van de abonnees. Hun
zij dank, trouwens, voor hun
reactie.
BEZORG
I
I
Mevr. A. Broekhoff
i
Lezers luchten
I
H. P. Baard
C. Hoppenbrouwer
D. ter Steege
hun gemoed
Ir. V. L. A. van der Willigen
A. van Duin
A. de Vries-van Emmerik
G. Zwenne
R. Saker
J. Sneep
J. v. d. Straat
J. Kriek
J. Eriks
J. Pels
Marian Zuure
Mevr. A. Keijzer
over
met
A. van Hoof-Bos
van
L. P. Koning
Anneke Felthuis
Ergernis(jes): wat moet ik erger
nis zo vaak zonder de tweede r
gespeld zien (verklaring eenvou
dig); die aanrandende lege harte
lijkheid van handje geven (en
schudden), kusje geven, en straks
’n bijslaapje geven door Jan(netje)
en alleman. Recentelijk: de KRO
liet twee mensen over de affaire-
Schillebeeckx spreken, maar geen
was de anti. Eenzijdig. Partijdig?
A. Schneiders
Ik erger mij aan het feit dat vele
mensen hun hond meenemen als
zij boodschappen doen. Zij zetten
Regelmatig komen we in aanra
king met of lezen we in de krant
over een vorm van misdaad, die
machteloze woede oproept. Het
zinloze verwoesten van gemeen
schapsvoorzieningen zoals tele
fooncellen, school- en clublokalen,
wachthuisjes enz. Waarom? Bijv,
omdat, zegt men, de wijk niet
deugt, de gemeente er niets aan
doet, er geen straathoekwerkers
zijn enz. enz. Het ligt niét aan de
vandalen of aan hun ouders. On
dertussen wordt deze „normloos
heid” meer en meer als gewoon
ervaren. Ik erger me dus in feite
aan het gebrek aan ergernis en
schuldgevoel dat men bij o.a. deze
misdragingen bij zich zelf dient te
bespeuren.
Zojuist heb ik de auto in de
garage gezet. Op het kleine par
keerplaatsje lag een grote cirkel
sigarettenpeuken, kwistig uitge
strooid als waren het pepernoten.
Wie zou die knaap zijn geweest?
Had ik het gezien, zeer beslist zou
ik hem hebben gevraagd: zal ik
even stoffer en blik voor u halen?
Met alle risico’s vandien. Zou „die
knaap” mij met geweld hebben
beantwoord dan wachtten hem
twee bonnen: één als milieuver-
vuiler en één wegens mishande
ling. Brommen is de hoogste cate
gorie. Vanwege die ergernis.
H. Bergheze
Het is zeer ergerlijk dat u iedere
bijdrage onmiddellijk begint te li
miteren tot een maximum van tien
kranteregels. Eén uitgave is nog
niet voldoende. Met vriendelijke
groeten, uw geërgerde
T. Jongh Visscher
Weet u waar ik me regelmatig
aan erger? Dat zo weinig mensen
hun eigen stoep schoon houden.
Maar dan zeg ik altijd tot me zelf:
„Erger je niet doch verbaas je
slechts”. En dan is mijn ergernis
weer verdwenen.
Mevr. M. Warmerdam
Het is misschien erg, maar ik
erger mij aan niets. Nu betekent
volgens het woordenboek „erg”
ook „arbeid”, dus „energie” (en-
erg-ie). Het is dus niet zo erg, als ik
er geen erg in heb, dat ik geen
„erg” (energie) verspil aan „erger
nis”. Nu schijnt de tegenpool hier
van, het lachen dus, juist energie
op te leveren. Vandaar dat ik erg
in mijn vuistje lach als ik ergens
zie dat mensen elkaar ergernis be
zorgen met „Mens erger je niet”.
Maar ja, misschien dat die mensen
zich dan ook nog aan mijn vuistje
ergeren. Dat vind ik dan wel jam
mer voor ze maar niet erg.
F. Tilroe
Ik zit zo’n zestig jaar onafgebro
ken in het (allerlei) verenigingsle
ven, waarbij vooral de laatste ja-
ren in het bejaardenwerk. Ik erger
mij dood dat je wel INSPRAAK
hebt, maar buiten de beslissingen
blijft als het hogere instanties be
treft. Het bejaardenwerk wordt
voor de bejaarden zelf op den
duur dood gemaakt.
Ik woon in de Jan Haringstraat,
U moet eens zien hoe daar parke
ren gaat.
Door de gemeente zijn daar ha
vens aangelegd,
Voor de veiligheid zeer terecht.
Dat het egoïsme hoogtij viert,
Is iets dat een mens niet siert.
Als ik me zóu willen ergeren, ik
wil het niet, dan zou dat moeten
zijn over het feit, dat ik mij niet
ergeren kan. Zelfs niet over het
„schot hagel door mijn kont”, mij
toegedacht door een sportjager,
maar nog steeds niet afgevuurd.
Misschien wordt mij een „haak
dwars door de bek” in het vooruit
zicht gesteld door een sportvisser.
Ik zou me moeten ergeren dat ik
mij ook daar niet over erger.
Waarom zou ik, de zachte krach
ten zullen toch winnen.
P. van Zalinge
Ik erger me aan jongens van 13-
14 jaar met opgevoerde motoren
van brommers op mooie dagen op
de pier van IJmuiden en aan het
strand. Het geschreeuw van fees
tende buren en dan het vertrek
ken van lieden, die om drie uur
’s nachts doeg!!! roepen in een hol
trappehuis. En dan aan mezelf
omdat ik me er aan erger.
Mevr. S. K.
Als de gebruikers ook eens aan ’n
ander denken,
Zal dit mede-autobezitters vreug
de schenken.
Door hun auto iets verder door te
halen,
Heeft ’n ander ook 'n plaats en
hoeft niet steeds te balen.
A. Jonker
Ik erger mij aan de auto’s, welke
vóór mijn huis parkeren, terwijl
er 4 parkeerplaatsen in de directe
omgeving zijn. Ik erger mij even
eens aan de vernielzucht en het
stelen dat er in de warenhuizen
plaatsvindt.
Ik erger mij eraan: dat niet één
politicus het lef heeft om een in
terviewer, die lomp is of insinue
rende vragen stelt lik op stuk te
geven; dat, als je een halve minuut
te laat het perron oprent en daar
door de trein mist, de volgende
trein minstens drie minuten te laat
is.
Ja, waar erger ik me aan?
Daar moet ik voor spitten gaan.
Doen ze mij tekort aan mijn eer?
Te kort doen? Het is veel, heel veel
meer.
Het spitten moet dus worden
voortgezet
Hebben ze soms mijn VIP-zijn
belet?
Wel neen, zet het psychisch spitten
maar stop.
Je aan iets ergeren dat is vréselijk
dom.
„Wa
dat
reke
vrac
verk
best
geer
zo’n
mar
Ton
om 1
dagt
van
moe
mak
weri
gaat
maa
het
file i
aan
„Als
bijv
de n
den!
reke
ople
binr
blij\
uitzi
Nou, bijvoorbeeld dat je tegen
woordig vrijwel nergens meer een
kopje koffie kunt gaan drinken of
je wordt begeleid door een gal
mende „love-juffrouw”. Zou de
etablissementhouder dat nog wel
horen? Zelfs als je ergens gaat
dineren is er een pianist nodig, die
je de oren van ’t hoofd rammelt.
Je eet maar! Praten is er niet meer
bij! Zelfs een „bustocht met een
cultureel doel” met zo nodig opge
luisterd worden met „bulderstem
men en knerpend koper”. En dat
met de luidspreker pal boven je
hoofd. Terug met de stadsbus van
een mooi concert, moest je de
chauffeur „toeschreeuwen” waar
je bestemming lag vanwege een
„keiharde” transistor. (Tijd, lijn
en busnummer zijn bekend!) Wist
jij, dat het verboden was om in het
openbaar vervoer muziek te ma
ken? Daar ergeren wij ons aan!
Ach, misschien zijn we al te oud
voor de wereld van 1979-1980.
W. L.
hun hond dan vast en gaan zelf de
winkel in. Zo zit de hond vaak wel
een half uur te janken of te blaf
fen. Als je dan zoals wij boven een
winkelcentrum woont en soms
zelfs 16 jankende en blaffende
honden telt op één dag, dan is dat
niet zo prettig, vooral niet als je
ziek bent en probeert wat te
slapen.
Het afgelopen jaar heb ik mij
herhaaldelijk geërgerd aan o.a.:
Uitlatingen minister Van der
Klaauw over ons aanzien in bui
tenland:
Het vertrouwen in ons vaderland
u begrijpt wel wat ik bedoel
is gelukkig weer hersteld
nu Van der Klaauw zit op die
Stoel.
Zuinigheid met energie moeilijk
te realiseren:
5% besparing op energie
is werkelijk wel te halen
als we om te beginnen zelf
meer warmte uit gaan stralen.
Havenstakingen in Rotterdam:
Stakende stakkers in de haven
slepers gesleept voor ’t gericht
ook zonder Arabierenboycot
krijgen wij de oliekraan wel dicht.
Prins Hendrik:
’n Brave Henrik was hij niet
die ie burger van de staat
zijn devies was „sant” erover
wist van de prins geen kwaad.
Tenslotte aan de scheidsrechter
van DDR-Nederland:
Iedereen was vol bewondering
toen de 3e in de touwen hing,
de scheidsrechter ’n Portugees
lustte kennelijk geen Chinees
de wedstrijd verliep dus zonder-
Ling.
Ik vind het ergerlijk, dat erg
veel mensen mens-erger-je-niet
spélen maar zich toch ergeren aan
dingen hier, die elders nog véél
erger zijn.
Ik erger me steeds aan de vele
commissies die gevormd worden,
waar niets van terecht komt. En
aan de propaganda van de meeste
omroepverenigingen voor hun
omroepblad (zendtijd besparen).
Ik blijf kort (energie besparend).
A. Dienaar
F”'
Ik erger mij ontzettend aan al
die hondepoep, die je maar op de
stoep of in de stad ziet. In plaats
van etalages te bekijken in de stad
moet je nu op de grond kijken of
je niet in een berg geluk trapt.
Vooral peuters en kleuters, die er
in trappen; hun schoentjes zitten
dan vaak helemaal onder de poep.
Ik zou zeggen, lieve mensen, laat
uw honden daar poepen, waar nie
mand er last van heeft. Dank u
allen.
Het afgelopen jaar had ik 298
maal mijn krant moeten ontvan
gen. Zonder opgave van redenen
is dat 13 keer niet gebeurd. 98
exemplaren ontving ik bescha
digd. Het hekje open laten staan
mocht ik 297 keer noteren. Eén
keer werd het wel gesloten, doch
te hard. Tijdens het stookseizoen
bleef de krant 138 maal halverwe
ge de brievenbus steken. Straks
komt de bezorger mij een voor
spoedig nieuwjaar wensen en ver
wacht een tegenprestatie voor zijn
zwaar en onaangenaam werk. Met
ongeduld wacht ik op zijn komst.
De rekening ligt klaar.
F. Goossens
Misschien ergeren de mensen
zich wel aan mij, dat weet ik niet.
Ik erger mij echter aan de smerige
straten en aan de mensen die alles
maar op straat gooien. Het vegen
van de straat is er niet meer bij.
Ergerniswekkend zijn ook de au
to’s met één brandende koplamp
en brommers en fietsers zonder
licht. Ook erger ik mij aan het feit
dat als je ergens wilt gaan eten en
voordat je de deur achter je dicht
hebt de ober al roept: „De keuken
is pas om vijf uur open”, terwijl de
man niet eens weet of je wilt eten
of alleen maar iets drinken. Erger
nis geven ook de tv en radio, waar
vele lieden discrimineren, terwijl
de gediscrimineerden niet aanwe
zig zijn om een weerwoord te
geven.
Mevr. E. M. Scholtens-Booker
werk hebben; 5. dat het fietsver-
bod in wandeldomeinen gene
geerd wordt; 6. dat de ENFB ten
onrechte wordt beschouwd als
een alternatief baarddragend stel
letje sandalendragers, waardoor
zeer zinnige adviezen zonder meer
aan de kant worden geschoven.
Fam. Van Hall
^Heb mij nooit zoveel aan de
7 'mensen geërgerd als de laatste
zes jaar. Ikzelf heb 45 jaar in
opbouwend werk voor de
mensen gezeten, hielp hen op de
wereld, voedde hen op, verpleegde
bij zieken en maakte hen altijd
deelgenoot van mijn lach en hu
mor voor het leven. Daardoor
veelal de beterschap. Ben nu met
pensioen en nu reageer ik mijn
ergernis af met pianospelen en in
mijn tuin werken met grote liefde.
Daarmee erger ik die mensen dan
weer, omdat ik alles zo goed en
mooi doe. Met doorzetten bereik
ik heel wat daar iedereen mij pro
beert na te doen en dat is nu juist
de clou, waar het mij om te doen
is. Dus mijn ergernis heeft een
groot nut voor anderen, werkt op
voedend, organiserend in deze
verwarde maatschappij.
Willy Danker
Waar ik me aan erger is de hoe
veelheid papier die in het week
end in mijn brievenbus belandt.
Week in-Week uit 350 gram,
Zaanvizier 200 gram, Onze krant
175 gram. Gezinsbode 175 gram,
diverse bladen 150 gram. Totaal
1000 gram. Oplage gemiddeld
50.000. Dat is dus 50.000 kilo pa
pier, wat m.i. voor het overgrote
deel weggegooide energie is. Het
merendeel van de mensen immers
leest die bladen nooit.
Niettei
ik and<
funeste
wanorc
redacti
gaat ni
ruimte
behoor
sub-url
gezin v
Er wor
rondor
gemak
bedrijf
’ivoetga:
in de b
bedrijf
lopen,
gasmas
standa;
voetga
men zi;
springe
andere
door.
Ik duri
lijdzaai
met de
Voorwoord: Ergernis en luim.
Om met de luim te beginnen: één
gek kan meer vragen dan duizend
wijzen kunnen beantwoorden.
Eén journalist meer dan duizend
gekken idem.
Ik erger me het meest aan din
gen, die me nodeloos verdrietig
maken als burger van Haarlem.
Media en gemeentebestuur spelen
met woorden als democratie en
inspraak, maar het gebrek aan
communicatie is nooit zo groot
geweest als nu. B. en W. hebben
het spreekuur afgeschaft en kun
nen een schriftelijk verzoek daar
toe zonder reactie negeren. Even
als uw redactie zich weigering
voorbehoudt, maar wel luim en
ernst in tien regels vroeg.
R. de Ronden
Ergeren: 1. aan het zwichten van
de overheid voor de chantage der
automobilisten; 2. aan het feit dat
niemand zich iets aantrekt van de
noodzakelijke besparing van
energie; 3. dat de „antwoordappa
raten” van de PTT geen antwoord
op vragen geven; 4. aan het feit,
dat honden een kop en een achter-
Twee Amerikanen van Holland
se afkomst komen elkaar voor een
schoenenzaak tegen. Zegt de een
tegen de ander: ik wil volgend jaar
toch nog eens een keer naar het
schone lage land reizen. Zegt de
ander: moet je bij HOSCA boe
ken, vliegt speciaal op Am
sterdam.
HOSCA, nooit van gehoord.
Zegt de ander: nou honden-
strontcountry-airways.
De één: nu eens wat anders.
Waarom heb je drie paar nieuwe
schoenen gekocht.
De ander: nou, eh, het land waar
jij naar toe wil, daar kom ik net
vandaan.
Waar ik mij (groen) aan erger is
het feit, dat de beeldhouwer Mari
Andriessen in Haarlem is gede
gradeerd tot „lang-parkeerder”:
zijn bronzen sculptuur „Muziek”
sedert 1973 in het Prinsenhof
doet daar letterlijk dienst als
schamppaal, getuige de aange
brachte beschadiging door de ge
parkeerde fietsen enz., waarvan
het kunstwerk permanent het
middelpunt is
Een pleidooi dus voor rehabili
tatie van het kunstwerk door her
plaatsing. Wellicht is het belen
dende groen het geëigende klank
bord voor Andriessens Muziek?
Met de verzekering van mijn
waardering voor uw originele ini
tiatief, verblijf ik,
Gelukkig heb ik geen plaat voor
de kop
Daarom erger ik me herhaaldelijk
volop.
Kortelings zag ik een kleuter-
schoolhek ontwricht
Wat het leven kan kosten van een
avontuurlijk wicht.
In Schalkwijk stonden laatst win
kels in brand
Daarin had baldadige jeugd weer
de hand.
Wat me het meest ergert is het
gedreig van de groten der aarde
in plaats van overleg, voor de we
reld van meer waarde.
Nu blijft de wereld gedompeld in
mist.
Ik ben geen lid van de PSP, maar
wel pacifist.
J. Haanraadts (84 jaar)
(P.S. Met baldadige jeugd bedoel
ik echt vernielzuchtige jeugd).
Ik erger mij aan: het niet toela
ten van de Zuidafrikanen op de
Paralympics; het zichzelf buiten
spel zetten ook op economisch
gebied door onze negatieve hou
ding inzake het plaatsen van
kruisraketten; over de te grote
lankmoedigheid van de Neder
landse rechters ten opzichte van
de kerkbezetters; over de Neder
landse bemoeizucht met buiten
landse aangelegenheden, waar
mee we eigenlijk niets te maken
hebben; over de niet-objectieve
berichtgeving van de NOS en de
vele praatprogramma’s op de tv.
Enz.
Wij ouderen worden door de tv
ten zeerste geschokt, door lieder
lijke geweldvertoning, van allerlei
moord-en-doodslagfilms, voeg
daar aan toe, wat er in de biosco
pen draait en kijk dan naar de
jeugd van tussen de 14 en 25 jaar,
wat wij zo al om ons heen zien
gebeuren en wat oudere mensen,
soms door die jeugd, te verduren'
krijgen en denken dat deze jonge
ren, op deze manier, willens en
wetens, door al dat vertoon, wor
den rijpgemaakt, om des te ge
makkelijker een derde wereld
oorlog in te worden gestuurd.
E. J. Ch. Schelfhout
Als abonnee van uw courant er
ger ik me dat u nog veelal etherpi-
raten, 27 MHz-overtreders en toe
komstige deelnemers aan de
Machtigingsregeling voor Alge
mene Radio Communicatie
(MARC), ten onrechte onder een
en dezelfde noemer van „zenda
mateur” plaatst. Zendamateurs,
een heel andere groep, zijn nl.
legale beoefenaars van de interna
tionale amateurradio met een
machtiging die hen van overheids
wege is verleend, na een passend
examen met goed gevolg te heb
ben afgelegd. De door u geboden
gelegenheid een ergernis op rusti
ge wijze te uwer kennis te mogen
brengen, is overigens een uitste
kend idee. Gaarne dank hiervoor.
L. van der Tooien
Ik erger mij er aan dat de kapi
taalbezitters het geld zó duur ma
ken, dat alleen zij zich kunnen
handhaven en hun macht verder
kunnen uitbreiden. Nog meer er
ger ik mij aan die mensen, die zich
op simpele wijze in de luren laten
leggen door bepaalde figuren in
de politiek, gesteund door enige
omroep,.verenigingen” en och
tendkranten. Het is te hopen dat
er zal worden ingezien dat het
kwartje van gisteren door de heb
zucht van de kapitaalbezitters het
dubbeltje van morgen zal zijn.
R. Prins
Ik erger mij aan de smerigheid
van onze stad.
Ik ben het zwerfvuil en de honde
poep zat;
honden in de goot, om ’t even van
welk ras
en 25 boete voor 't weggooien
van papier, blik of glas.
En zouden dan al dan niet gehuur
de actiegroepers demonstreren
dan zou de gemeentestraatreini-
ging hun reinheid moeten leren,
aan het werk om onze stad weer
schoon te maken
zodat we in 1980 niet nog verder
achterop raken.
En als ’t even kan, ook geen
(brom)fietsers op ’t voetganger-
spad
opdat we met z’n allen weer leven
kunnen in onze stad!
J. de Wilde
Fietsen is gezond, totdat je je
gaat ergeren aan wat je tegen
komt. Want tót je grote schrik, rijd
je weer in een partij glas.
Uitwijken? Dat
kan niet, want naast jou zit het
snelverkeer, dus dan maar weer
een lekke band! O, o, wie helpt ons
uit de brand? De gemeentereini-
ging of oom agent? Veeg het alstu
blieft dan helemaal aan de kant.
Bij voorbaat dank.
Mevr. G. Holt
Van 1945 af hebben we hard
gewerkt. Dank zij ons is Neder
land weer gezond en sterk. Nu zijn
we oud en uit de gratie en wat is
nu de dank der natie: Armoede
Ondanks Welvaart.
W. J. Janssen
Ik erger mij aan: het schrikba
rend toegenomen berijden
trottoirs door fietsers en bromfiet
sers. Geluidshinder o.a. van 1.
bromfietsers, 2. motorfietsen, 3.
bepaalde types vrachtwagens: het
vaak onnodig gebruik van luch
thoorns op vrachtwagens. Geluid
sinstallaties (muziek), portables
enz.
Waar ik me wel eens aan erger,
is het feit, dat regering en de poli
tieke partijen in belangrijke zaken
als b.v. het accepteren van atoom
wapens en/of het moderniseren
daarvan niet denken aan het raad
plegen van het gehele volk door
middel van een referendum. Wat
dit punt betreft is de uitslag
mijns inziens nu al aan te geven.
De politieke partijen zijn meteen
van „hete hangijzers” af, waar
maandenlang over geruzied
wordt.
Voor de zoveelste keer ’s mor
gens vroeg wakker schrikken
door een tegen de wind landend
vliegtuig, dat huilend en bulde
rend over je dak heen schiet. Hoe
lang wordt er al gepraat
draaiing van de vierde baan? Ik
word er met recht draaierig
van
Ik erger me aan wat er in de
krant stond bij het jubileum van
een oud echtpaar, dat meent zijn
AOW aan Willem Drees te danken
te hebben. Ook andere politici van
niet-socialistische opinie hebben
daaraan meegewerkt. Dat echt
paar zei: ze konden de smoel van
de heer Wiegel niet uitstaan. Wel
nu, ik kan het gezicht van de heer
Den Uyl niet luchten.
Ik erger me ook dagelijks aan
het IKV (Inter Kerkelijk Vredeso
verleg, red.) en de anti-kembom-
propaganda. Ze houden geen re
kening met de defensiepolitiek, de
wereldheerschappij van de
Sovjets.
Onlangs ergerde een rechter
zich aan, wat hij noemde, psycho
logisch gewauwel. Een soortgelijk
geval inspireerde mij tot het vol
gende:
Jansen schoot Pietersen dood
en gooide het lijk in de sloot.
Een psycholoog hield zijn betoog;
de schuldvraag bleek zeer discu
tabel.
In zijn jeugd zonder vreugd
had Jansen gehoord van de eerste
moord;
daardoor was Jansen gestoord
en dus misschien, zielkundig
bezien,
I lag de schuld wel bij Kain en Abel.
C. Maaskant
O wat een ergernis
dat ik het vermogen mis
om onbevlekt langs de troep te
laveren
Of zou ik ’t op een dag nog leren?
Ik glij en struikel en grijp mij beet
En staar in de hoop, welhaast nog
heet
via een patatrest, een schil, een
zak
bereik ik de winkel met gemak.
Koeltjes kijkt men mij daar aan
Mevrouw, wilt u wel eens henen
gaan?
U bevuilt danig onze propere
vloer.
Wanhoop ligt nu bij mij op de loer.
O wat een ergernis
dat ik het vermogen mis
om onbevlekt langs de troep te
laveren
Of zou ik het op een dag nog
leren?
Dat ’t jaar begon met zware
weken
en desondanks geen Elfsteden
tocht,
naar de lente werd uitgekeken,
maar ’t seizoen niet komen mocht,
de zomer ook geen soelaas bracht,
maar verborgen bleef achter ’t
koudefront,
hoop die bleef door de regering
werd ontkracht,
die nl. ook nog wat te korten
vond
Dat bracht ons zeker en gewis
’n Hele Grote Ergernis!
M. Gerhardt
Verlos van de overdaad
van mensen, honden op de straat.
Van jeugdterreur, van dom
geschal
Van oeverloos en stom gebral
op radio en de tv.
Waar toch bemoeien zij zich mee.
Het leefmilieu en heel de rest
wordt door een minderheid
verpest.
Wordt wakker, duffe meerder
heid.
Wordt u bewust en trek ten strijd,
in ’t nieuwe jaar, voor renovatie
van de Nederlandse natie.
