Goud voor
Smetanina
Medailles
op langlauf
SCHAATSER PIET KLEINE ZET ALLES OP VIJF KILOMETER
3
1
uitslagen
Jk
inste
a
J
s..
19ÖO
late plaad
huid
1
}.V.
11
|j|
1980
ZATERDAG 16 FEBRUARI
17
J
SPORT
sten
Zelfvertrouwen
Kansen
In vervoering
Pessimisme
w
ly
I
jr
Lieuwe de Boer
uit anonimiteit
aert heo
sch. Br
goud
1
1
123-371
glazinf
Vorm van de dag op Olympische Spelen beslissend
■OF
Piet Kleine: Wanneer ik op de Winterspelen goud win dan kap ik er mee'
een tijdje achter de Drent en concludeerde in zijn spraak
waterval dat het met de tweevoudige winnaar van In
nsbruck (naast goud op de 10 km won hij zilver op de 5000
meter) wel goed zat. „Hij eindigt op beide afstanden erg
kort”, stelde Verkerk vast.
Maar Lieuwe de Boer beseft al te goed
dat op de kortste afstand de geluksfactor
een doorslaggevende rol kan spelen. Met
veel zelfvertrouwen valt het fortuin echter
ook. En daaraan ontbrak het de Fries, die
onverstoorbaar zijn gang gaat en zich het
vorig jaar als enige niet liet beïnvloeden
door de ruzie in de kernploeg, allerminst.
In de Noor Jarle Pedersen had De Boer
een uitstekende opponent. Dank zij zijn
hoge startsnelheid was de voormalige kor-
te-baancrack uit Ureterp op de eerste hon
derd meter zelfs maar een fractie (vijfhon-
(Van onze sportredactie)
LAKE PLACID. „Let op die ouwe, hij komt er weer
aan”, heeft Egbert van ’t Oever deze winter enkele
malen met vertwijfelde hoop uitgeroepen, wijzend naar
Piet Kleine. De kleine bondscoach, die op dit moment
wat graag in de schoenen van zijn college Ab Krook zou
willen staan, klampte zich vast aan een tweede olympi
sche uitschieter van de Drent naarmate het seizoen
vorderde en successen uitbleven. „Die ouwe”, een wat
overdreven betiteling voor een 28-jarige, stond donder
dag in een hoek van het ijsstadion van Lake Placid toe
te kijken toen Annie Borckink het schaatsgoud won in
de eerste olympische wedstrijd na zijn 10-kilometertri-
omf in Innsbruck. Die gouden rit maakte Piet Kleine
voor even beroemd en voor lange tijd postbode.
Piet Kleine: „Je weet gewoon dat zo’n gouden medaille
snel vergeten is. Het komt door de mentaliteit van de
Nederlanders. Als Oostenrijker was ik nu nog een natio
nale held geweest. Bij ons ben je de ene dag een groot
sportman en als je een dag later wat minder rijdt,
trappen ze je de grond in. Maar je leert ermee leven. Ik
trek me er niets van aan. In Hollandscheveld heb ik nog
steeds mijn fanclub. Die mensen zijn me altijd trouw
gebleven. Straks gaat er toch weer een volle bus naar de
wereldkampioenschappen in Heerenveen en dat geeft me
wel voldoening.”
De toernooien tot dusver moeten voor hem een kwel
ling zijn geworden, want over de 500 meter beweegt hij
zich in vergelijking met de echte prijsjagers onbeholpen
voort. Kleine: „Nee hoor, ik begin telkens weer vol goede
moed aan de andere afstanden. Elke afstand is anders, en
een goede prestatie geeft me nog altijd voldoening. Op de
Olympische Spelen moet je gewoon je dag hebben. Die
zijn voor iedereen anders. De een kan geweldig naar zo’n
evenement toeleven en een ander nu eenmaal niet. Annie
Borckink kan dat. Volgens Ab Mijerink, onze masseur,
begon Annie de laatste tijd enorm naar haar top te
groeien. Ze zei dat ze bij het inrijden al voelde dat ze zou
schitteren. Dat kan, je weet het van tevoren. De ene dag
kan alles, de andere dag niets.”
In Lake Placid heeft Kees Verkerk, de Zweedse bonds
coach, die na dit seizoen stopt en dus van het internatio
nale podium verdwijnt, als altijd de Nederlandse schaat
sers scherp geobserveerd. De stilist van het zuiverste
water reed deze week, toen Piet Kleine als enige olympi
sche deelnemer over de ijsvloer van Lake Placid zwierde,
Vandaag stapt Piet Kleine eerst op het olympische ijs
voor de vijf kilometer; de langste afstand is pas een
week later. Kleine: „Qua kansen voor een plaats bij de
eerste drie liggen die voor mij hetzelfde op beide afstan
den. Ik probeer alles op de vijf kilometer. Misschien
kom ik wel halfdood over de streep, maar dan heb ik nog
een week om weer te herstellen. Maar het moet ook
willen lukken. Je moet zelfvertrouwen hebben, dan kan
je op de Olympische Spelen vol weggaan en maar zien
In Innsbruck had Piet 'Kleine nog niet met een volgroei
de en alles overheersende Eric Heiden te maken. Nu wel,
en dat maakt uiteraard een prolongatie van zijn olympi
sche titel erg onwaarschijnlijk, hoewel het succes van
Annie Borckink iedere voorspelling op drijfzand plaatst.
Piet Kleine: „Er gaat natuurlijk een stimulans van die
damessuccessen uit. Maar ja, als het bij ons niet lukt, dan
is het nog steeds een rotzooitje bij ons, zo wordt het
tenminste vaak afgeschilderd. We hebben nu eenmaal
teleurstellende jaren achter de rug, zonder meer. Maar
Eric Heiden is onaantastbaar. Beth is ook wel goed, maar
ze staat niet zo ver boven de meisjes als Eric bij ons. Welk
zinnig mens kan nou denken dat-ie van Eric Heiden wint.
Misschien dat Oxholm het kan. Op de tien kilometer kan
niemand hem volgens mij aan. En dan heb je nog
Gustafson, Stenhjemmet en Ljoskin. Van hem weet ik
weinig, maar die zou ook nog weleens kunnen verrassen.
Die heeft zichpalleen op de tien kilometer geworpen.”
waar je uitkomt. Op de vijf kilometer moet je bouwen.
Ais je met rondjes van 31 begint, wordt het niks. Het is
een groot voordeel voor mij in de zoveel dagen één
wedstrijd te rijden, daar klamp ik me maar aan vast.”
Over Eric Heiden raakt Piet Kleine in vervoering: „Heb
je weleens een foto van zijn benen gezien? Nou, wij zagen
hier in het olympisch dorp een boekje waarin hij stond
met alleen een zwembroek aan. Je hebt hier ook boekjes
liggen van Superman en zo, nou dat is een kleinzielig
figuur vergeleken bij hem. Die Heiden heeft een paar
boomstammen, dat is gewoon niet te geloven. Al train ik
24 uur per dag, dan nog zal ik nooit zulke palen krijgen.
Als ik dat zo zie denk ik weleens, wat doe ik op het ijs.
Niemand heeft zulke benen als hij. Je moet je gewoon
realiseren dat hij een A-klasser is en wij zitten net in de C-
klasse.”
Zoals hij er nu over denkt, gaat Piet Kleine ook na dit
olympisch jaar gewoon door. „Ik wil afwachten hoe het
hier gaat. Als je me in het begin van dit seizoen had
gevraagd of ik zou stoppen, had ik volmondig ja gezegd. -
Toen ging het gewoon slecht. Maar ja, als ik hier goud
win, dan kap ik ermee. Dan heb ik het echt gehad. Dat is
de mooiste afsluiting. Maar ja, dat is één procent kans.”
2
1
1
1
1
1
1
CENTF
id doa
icht. P
ng en
>enade
an ge*
is van
ormati
rijblijv
zoekt
ïNDIN
vakanft
1. Sovjet-Unie
2. Nederland
3. Oostenrijk
4. Verenigde Staten
5. Oost-Duitsland
6. Finland
7. Canada
8. Tsjechoslowakije
9. Bulgarije
zilver
2
1
1
1
1
aekt
uw kal
el. 02
lein 100.
Aamt
•34370!
r onze
ilgingsi
i in ied i
Jas w
>mweg
BBeII
ERIC HEIDEN KLASSE APART BIJ SPRINTERS
u ge
ik: Be
Tele»
de vijf kilometer betekende voor haar de
eerste gouden medaille op deze korte af
stand. In Innsbruck, vier jaar geleden,
moest zij genoegen nemen met de zilveren
medaille achter de Finse Helena. De Fin
se, 32 jaar, kwam er deze keer niet aan te
pas en finishte als achtste. Smetanina
heeft er tijdens de wedstrijd geen twijfel
over laten bestaan dat ze de sterkste was.
Als 33ste gestart van de 38 loopsters lag ze
vertrokken, de gevolgen veel ernstiger
waren.
Nooit zal echt opgehelderd kunnen wor
den of Koelikov, die na het winnen van het
goud in Innsbruck alles op deze 500 meter
richtte, zonder die misser bij het uitkomen
van de eerste bocht de prolongatie van
zijn olympische titel verspeelde. Koelikov,
een echte levensgenieter in de Russische
ploeg en dikwijls afgeschilderd als een
westerse en dus decadente playboy, hield
Heiden op de eerste honderd meter achter
zich (10,08 om 10,13), maar door de miss
lag raakte hij heel even het ritme kwijt.
De Amerikanen, die op de openingsdag
de grote verliezers waren, konden derhal
ve hun eerste gouden winnaar bejubelen.
Maar Eric Heiden, die eigenlijk alleen de
500 meter vreesde, bleef net zolang op het
manches nog derde, gisteren na de derde
nam zij de zesde plaats in op de ranglijst.
In de voorlaatste bocht van het 1014
meter lange rodeltraject verloor Detlef
Günthe in de derde manche de ideale lijn
en de kans op eremetaal. De Oostduitse
titelhouder, die na twee manches hard op
weg leek opn euw goud te veroveren n
z jn spec al te t, v el van z jn slee en kwam
met zoveel vertraging over de streep, dat
hij niet meer in aanmerking komt voor
een van de ereplaatsen. Door deze ontwik
keling heeft nu de Italiaan Haspinger de
beste vooruitzichten op Olympisch goud,
Erich Scharer en Sepp Benz hebben in
de tweede manche van de twee-mansbob
hun eerste plaats in het klassement be
houden. De Zwitsers werden echter
overtroffen door de Oostduitsers Ger-
meshausen en Gerhard, 1.02,48 tegen
1.02,76. De Oostduitse twee klom daar
door van de vierde- naar de tweede
plaats.
brons
1
1
LAKE PLACID (ANP). De Russische
Raisa Smetanina heeft gisteren voor de
u... tweede gouden medaille voor de Sovjet-
t ïaJ Unie gezorgd door de vijf kilometer lang
lauf voor dames te winnen. Ze legde de
afstand af in vijftien minuten en 6,92
seconden. Daarmee liet ze de Finse Hilk-
ka Riihivuori (15.11,96) ruim vijf secon
den achter zich.
j Raisa Smetanina is de „Erie Heiden”
- van de langlauf voor dames. De in Moch-
1 ka geboren Russin begon met skilopen in
1967. Vijf jaar later werd ze toegevoegd
aan de nationale ploeg en sedert die tijd
h veroverde zij vijf gouden medailles. Met
name op de tien kilometer, waarvoor zij in
Lake Placid ook weer uitgesproken favo-
I hete is, en in de estafettes. Haar zege op
Derde werd de Tsjechoslowaakse Kveta
L Heriova met 15.23,44. Smetanina won in
71976 de tien kilometer Langlauf tijdens de
"Winterspelen in Innsbruck.
Op het Mirror Lake ontbrak van alles
bij de huldigingen. Er lagen geen matten,
er waren geen vlaggen en wat nog erger
was ook de twee skiërs van de Sovjet-Unie
die de dertig kilometer hadden beheerst,
ontbraken net als de winnaar van de bron
zen medaille uit Bulgarije.
Het blijft een komen en gaan van Neder
landse ijshockeyafvallers in het olym
pisch dorp in Laike Placid. Tilburg-keeper
Gerry Göbel bleek volgens trainer Hans
Westberg niet op tijd in orde na een eerder
opgelopen blessure en viel voor de Spelen
af. Spelers van het nationale team verza
melden wat geld om Göbel in staat te
stellen toch nog een paar dagen in Lake
Placid te verblijven. Gisteren is Göbel
echter afgereisd naar Montreal, voorna
melijk omdat hij dat al min of meer had
afgesproken, maar ook omdat hij zich als
toeschouwer allerminst gelukkig voelde
in Lake Placid. Göbel vond en vindt nog
dat hij de tweede keeper had moeten zijn
en niet de tegen Rusland falende John de
Bruyn.
LAKE PLACID. Schaatsen: 500 me
ter dames: 1 Karin Enke (DDR) 41.78
(Nieuw Olympisch record), 2 Leah Müller-
Poulos (VS) 42.26, 3 Natalja Petroesjova
(Sov) 42.42, 4 Ann-Sofie Jamström (Zwe)
42.47, 5 Mariko Nagaya (Jap) 42.70, 6 Cor
nelia Jacob (DDR) 42.98, 7 Beth Heiden
(VS) 43.18, 8 Tatjana Tarasova (Sov) 43.26,
15 Haitske Valentijn (Ned) 44.02, 22 Annie
Borckink (Ned) 44.47, 26 Sijtje van de
Lende (Ned) 44.74.
500 meter heren: 1 Eric Heiden (VS)
38.03 (Nieuw Olympisch record, 2 Evgeniy
Koelikov (Sov) 38.37, 3 Lieuwe de Boer
(Ned) 38.48, 4 Frode Roenning (Noo) 38.66,
5 Daniel Immerfall (VS) 38.69, 6 Jarle
Pedersen (Noo) 38.83, 7 Anatoli Medenni-
kov (Sov) 38.88, 8 Gaetan Boucher (Can)
38.90, 16 Bert de Jong (Ned) 39.30, 28
Hilbert van der Duim (Ned) 40.42.
LANGLAUF: Dames: 1 Raisa SmetanL
na (Sov) 15.06.92, 2 Ulka Hilkkariihivuori
(Fin) 15.11.96, 3 Kveta Heriova (Tsj)
15.23.44, 4 Barbara Petzold (Odl) 15.23.62,
5 Nina Balditsjeva (Sov) 15.29.02, 6 Galina
Koelakova (Sov) 15.29.58.
Na de derde manche van het rodelen
voor dames kan Vera Soloelia de gouden
medaille nauwelijks nog ontgaan. De Rus
sin verwezenlijkte voor de derde maal de
snelste tijd en vergrootte haar voorsprong
opnieuw. Achter haar verscherpte de
strijd zich om de zilveren en bronzen
medailles. Melitta Sollmann uit de DDR
rukte op van de vierde naar de tweede
plaats ten koste van de Russin Ingrida
Amantova. Daarentegen moest Soll-
mann’s landgenote Ilona Brand terrein
prijsgeven. Stond zij donderdag na twee
(Van onze sportredactie)
LAKE PLACID. In de schaduw van
Eric Heiden en Evgeny Koelikov, die een
bloedstollend gevecht leverden om het
500 meter-goud, ging de bronzen medaille
van Lieuwe de Boer een beetje verloren.
Maar voor de 26-jarige Friese sprinter
had het brons een gouden randje, want
om in het hoog gekwalificeerde gezel-
■rleven schap van rassprinters alleen het super-
koppel Heiden-Koelikov voorrang te
moeten geven, is een uitzonderlijke pres
tatie.
Een vreugde-uitbarsting was er bij
Lieuwe de Boer echter niet bij. Brood
nuchter en zonder een spoor van emotie
zat hij naast Heiden en Koelikov op de
gebruikelijke persconferentie, waarvoor
alle medaillewinnaars worden uitgeno
digd. „Ik ben eigenlijk nog niet zo erg
onder de indruk van die bronzen medail
le. Misschien besef ik pas vanavond wat
ik hier heb gepresteerd”, vertelde de 26-
jarige Fries.
ijs tot zijn grootste rivalen aan de beurt
waren geweest. Toen Frode Ronning, de
Noorse kanshebber, en Anatoli Medenni-
kov, onmiddellijk na hem op vrij grote
afstand van zijn superieure 38,03 waren
blijven steken, kon het Amerikaanse
schaatswonder in feite al opgelucht zijn.
Voor de Amerikanen betekende de tri
omf van Eric Heiden een hele troost, om
dat bij de dames het alles overheersende
goud aan hun neus voorbij ging. Leah
Muller-Poulos, die evenals haar echtge
noot Peter in Lake Placid haar schaats-
carrière beëindigt, was simpelweg niet
opgewassen tegen de Oostduitse Karin
Enke. De 18-jarige voormalige kunstrijd-
ster, die na een armoperatie het hardrij
den is gaan beoefenen (in 1977 was ze
negende bij de Europese kampioenschap
pen kunstrijden), bewees dat ze niet bij
toeval het afgelopen weekeinde de sprint-
titel bemachtigde. Ze is op dit moment
veruit ’s werelds snelste vrouw op de
schaats.
De Nederlandse dames, een dag eerder
verwend met goud en zilver, kwamen in
het stuk niet voor. Zeker, de hoop op een
medaille was deze keer volstrekt irreëel,
maar van Haitske Valentijn had meer
verwacht mogen worden dan de 44,02
waarop ze uitkwam. Met een wegwerpge
baar naar het scorebord waarop haar tijd
werd weergegeven, maakte ze dat na het
passeren van de eindstreep ook zelf
kenbaar.
Sijtje van de Lende’s 500 meter had niet
meer te betekenen dan een trainingsrond-
je. Ze eindigde anoniem in de achterhoe
de. Annie Borckink, aangekondigd als de
winnares van het eerste schaatsgoud,
maakte van haar optreden een ereronde.
Maar dat viel haar nauwelijks kwalijk te
nemen.
sS
1?
Piet Kleine: „Ja, dat zegt Kees altijd van mij. Hij heeft
een blind vertrouwen in me.” Vervolgens steekt het
pessimisme weer de kop op dat kenmerkend is voor
Kleine als hij ergens aan begint. „Ik hoopte dat ik naar
een echte top zou groeien toen we na de Europese
kampioenschappen in Trondheim naar Davos gingen.
Daar begon het mooi te komen. Terug in Nederland
maakte ik de fout veel te veel en te hard door te trainen.
Dat komt omdat ik mezelf niet goed in de hand heb.”
„Ik ben, of althans vroeger, zo lui als een varken.
Omdat het in Davos lekker ging dacht ik, het moet nog
beter kunnen, en daarom ben ik als een gek gaan trainen,
inplaats van wat rust te nemen en te consolideren. Egbert
had me nog gewaarschuwd. Ik ben er niet bij, doe het in
Gods naam rustig aan, heeft hij gezegd. Het is mijn fout
geweest dat ik er teveel de beuk in heb gegooid. Ja
waarom? Omdat ik hier in Lake Placid echt graag wil
schitteren.”
„Maar het gevolg is wel geweest dat het een stuk
minder ging toen we hier aankwamen. Ik kreeg gelijk
dikke poten. Toen kwamen die trainingswedstrijden er
afgelopen zondag nog overheen. Die kwamen voor mij
niet gelegen. Ik reed 7.22 op de vijf kilometer, maar dat
ging beslist niet moeiteloos. Toen ik over de streep kwam,
dacht ik dat ik olifantsbenen had, zo dik voelden ze aan.
Met de ademhaling had ik geen problemen. Maar als je
benen niet willen zoals je zelf wilt, kom je altijd kapot te
zitten.”
gevraat
N.
hmin het kortJ
(Van onze sportredactie)
LAKE PLACID. Er loopt in Lake
Placid een aantal boze mensen rond. En
onder hen zijn niet alleen teleurgestelde
toeschouwers, die de arena’s niet of niet
tijdig hebben kunnen bereiken. Ook Lord
Killanin, voorzitter van het IOC is woen-
dend. Er waren wat minder belangrijke
zaken misgegaan, maar het incident bij
de prijsuitreikingen na de eerste dag
heeft de emmer werkelijk doen
overlopen.
reer vit
to, fin
weer:
an UI
slke i
ere vri
an ka
tel.nr.i
Een gelukkige Lieuwe de Boer (links) en een opgewekte trainer Jorrit Jorritsma na het behalen van de bronzen medaille bij de sprinters.
derdste van een seconde) langzamer dan
Eric Heiden, de man die, als alles verder
normaal verloopt, al het schaatsgoud bij
de heren mee naar huis neemt.
Lieuwe de Boer hoefde, toen hij zijn
race had beëindigd en coach Jorrit Jor
ritsma hem toeschreeuwde „klasse Lieu
we”, niet zo verschrikkelijk in de zenuwen
te zitten. De meest prominente rijders
waren al voor hem in de baan verschenen.
Alleen Immerfall en Chlebnikov hadden
hem eigenlijk nog van het erepodium kun
nen afhouden, maar beiden schoten te
kort. De zwaar gebouwde Rus faalde zelfs
volledig en beging een zelfde misser als
zijn landgenoot Koelikov in de dynami
sche openingsrit. In de eerste bocht raak
ten beide Russen uit balans, zij het dat
voor Koelikov, die in de binnenbocht was
al snel voor op het schema van de overi
gen. Na Smetanina eindigden twee Rus
sinnen Baldistsjeva en Koelakova op de
vijfde en zesde plaats. De vele Finse toe
schouwers waren buiten zinnen toen Rii
hivuori de tweede tijd noteerde. De grote
verrassing echter was de derde plaats van
de Tsjechoslowaakse Heriova, die de voor
een medaille favoriete Scandinavische
deelneemsters achter zich hield.
avan
gas»
drukke
water o
voort®
10 Ket
-andvoo
3.
■a-/99!
00- Mod 1
2e hati
burg. Tl
Nederlander een medaille op de 500
meter.
Helemaal onverwacht kwam het succes
van Lieuwe de Boer toch niet, zoals de
middelmatige klassering van Bert de Jong
(15e) en het voor spek en bonen meedoen
van Hilbert van der Duim geen echte
verrassingen waren. Gaandeweg deze
winter nestelde Lieuwe de Boer zich
steeds hechter in de wereldtop. Zijn schit
terend Nederlands record onlangs in Da
vos (37,80) en een vierde klassering op een
van de 500 meter-ritten bij de wereldkam
pioenschappen in West Allis, toonden de
aansluiting aan.
Hoewel er een soort kettingreactie op
gang lijkt te zijn gekomen in de Oranje-
r of dis ploeg, die na twee schaatsdagen van alle
teams het meest succesvol is op de ijsbaan
van Lake Placid, gelooft Lieuwe de Boer'
niet dat het succes van Annie Borckink
hem extra heeft gestimuleerd. „Wat zij
'gepresteerd heeft, stelt nog meer voor dan
wat ik deed”, merkte hij in alle beschei
denheid op. En over zijn race: „Het was
een nadeel voor me dat ik de laatste
binnenbocht had. Die moet ik altijd erg
wijd ingaan en dat kost je tijd. Het was
trouwens wel de beste binnenbocht, die ik
dit jaar heb gereden, en de rest van de rit
was ook vrijwel vlekkeloos”.
En dan te bedenken dat Lieuwe de Boer
ijksbun er als kortebaan-rijder jaren over gedaan
1 heeft de bochtentechniek goed onder de
knie te krijgen.
De zo sensationeel begonnen medaille-
oogst van de Nederlandse schaatskolonie
;amenè ’n Lake Placid kreeg door zijn prestatie
beslis een voortreffelijk vervolg. Het was trou-
uw le< wens ook in andere opzichten een unieke
gebeurtenis, want voor de eerste maal in
het olympische schaatsen veroverde een
J
