Dodenmis van Berlioz
wekt enthousiasme op
Humboldt’s Current boeiend maar te weinig kritisch
Gluren naar repetitie van Bram Vermeulens Toekomst
Vrijheidsprijzen
voor het eerst in
Parijs toegekend
Rijksmuseum heeft
weer compleet
drieluik uit 1530
Mammoetconcert in Haagse Houtrusthallen
Hongaarse Woyzeck
17
WOENSDAG 4
JUNI
1980
KUNST
THEATRE DES NATIONS
HAARLEM. „De beste van
ons beiden waren wij samen”, zei
Freek de Jonge in zijn begrafe-
nisspeech ter gelegenheid van het
uiteenvallen van Neerlands Hoop
begin dit jaar in de Toneelschuur.
Zeker, het was een emotionele
gebeurtenis, maar door deze uit
spraak onderving De Jonge
eigenlijk de speculaties over wat
de afzonderlijke bestanddelen
van Neerlands Hoop waard zou
den zijn wanneer zij op eigen
kracht en zonder eikaars steun
moeten opereren. De Jonge heeft
inmiddels met zijn solotheater-
programma De Komiek zijn klas
se ruimschoots bewezen. Aan
Vermeulen, die altijd het muzika
le aandeel van Neerlands Hoop
voor zijn rekening nam, was het
gisteravond de beurt.
Fuga
Fraaie beelden
bij Ping Chong
Voorstelling:
Humboldt’s
Current.
verbinden
FILM. 20 uur: Nederlandse animatiefilms
(van onder anderen Raoel Servais en Gerrit
van Dijk). 22 uur: videoregistraties Baal en
Onafhankelijk Toneel.
BUITEN. 14 uur: Amsterdams Vuilharmo-
nisch Orkest. 15 uur: Flup Ju Bedrijf, Air
Design, Frans straatfeest. 16 uur: Dr. Tarre en
Prof. Féthyr. 17 uur: Onk Theater Overal. 22
uur: Dogtroep.
VONDELPARK. 19 uur: Bob Downes-Sha-
ron Landau.
AMSTERDAM. Charles Humboldt, de hoofdfiguur uit Humboldts Cur
rent, is een gefingeerde nazaat van de natuuronderzoeker Alexander von
Humboldt (1769-1859), naar wie ook een zeestroom in de Stille Zuidzee is
genoemd. Charles, eveneens onderzoeker, wordt door Ping Chong gebruikt
om een beeld te geven van het hele antropologen- en kolonisatiegebeuren, dat
mede door het werk van mensen als Alexander zijn beslag kreeg.
In een mooi ingehouden spel, als het
ware beheerst door de stilte van het oer
woud, spelen de acteurs scènes die Hum-
zien hoe Jezus, te midden van de
menigte, Lazarus uit de dood opwekt.
Zo’n drieluik werd gemaakt voor een
altaar en de gevers van het altaar
staan op de luiken geportretteerd.
Het drieluik dat het Rijksmuseum
nu compleet heeft weten te maken is
echter de eeuwen niet ongeschonden
allen deel uit van het publiek. Spontaan
lijkt zich een scène te ontwikkelen, die
ondanks de Hongaarse taal, volkomen
duidelijk de motieven en emoties van de
hoofdfiguren blootlegt. Even natuurlijk
als zo’n scène begonnen is, lost die ook
op in het publiek, terwijl parallel alweer
een volgende situatie opgebouwd wordt.
Zappa nog met Joe’s Garage) dat het
versleten is.
boldts contactpogingen met inlanders la
ten zien; zijn vrouw die dreigt gek te
worden; een non van de missie die ontwij
kend antwoordt op vragen. Associërend,
zoals de bedoeling van John is, kun je hier
het wel en wee van het onderzoekersleven
omheen fantaseren. Het eindbeeld, een
amateurfilmpje waarop Humboldt plus
vrouw voor een casino, kan ik hier trou
wens niet inpassen.
Chong,
uit New
Spelers:
Daarmee heb je het eigenlijk gehad. Alle
pretenties die Vermeulen heeft geventi
leerd komen er uiteindelijk op neer dat hij
in een bandje wil spelen, al accepteert hij
kennelijk niet de omstandigheden waar
onder duizenden Nederlandse groepjes
binnen de popscène hun muziek in prak
tijk mogen brengen.
bezielde covers speelt van hits uit de jaren
vijftig en zestig. Het gedegen oefenen
wordt daarbij dan telkens verstoord door
Olga Zuiderhoek, die een draak van een
huismoeder neerzet en overtuigend zeurt.
Een, Jeannie Hutchins, Martin Baum-
gold, Pablo Vela, Tone Blevins, Erica
Bilder, Charles Horne, Rufus. Gezien
op 3 juni in het Mickery Theater, Am
sterdam. Daar nog te zien tot en met
21 juni, behalve zondag en maandag.
De 73-jarige, blinde, mevrouw Tsjoe-
kovskaia kreeg de prijs voor haar Ge
sprekken met Anna Akhmatova en Wegen
van Uitsluiting. In dit laatste werk be
schrijft zij hoe zij in 1974 uit de Russische
schrijversbond werd gezet omdat zij een
aantal vervolgde schrijvers had verde
digd.
Humboldt’s Current, gemaakt in 1977, is
heel wat boeiender dan Lazarus, uit 1972,
dat afgelopen september in Mickery is
gespeeld. De problematiek had iets scher
per gekund, zeker als de Vietnamese oor
log ter sprake komt - wat een keer gebeurt
- als veelzeggend gevolg van kolonisatie.
Wie dat voelbaar wil maken, moet er uit-
gebreider op ingaan.
ALMA POST
Chong bedoelt een kritisch beeld te ge
ven, maar maakte een voorstelling van
zulke mooie plaatjes dat eerder de voorde
len dan nadelen van antropologisch veld
werk in het oog springen.
H et hoofd van Charles Humboldt is
afgebeeld op een oosters altaar, terzijde
van het toneel gedurende de hele voorstel
ling, en beschenen door kaarsen en kit-
scherige lampjes. Dat zal bedoeld zijn als
een cynisch eerbetoon aan Humboldt, die
een mislukking was. Zijn hele onder-
(zoeksleven lang heeft hij gezocht naar een
De 43-jarige Armando Valladares, die al
twintig jaar in de gevangenis zit, kreeg de
prijs voor zijn werk Gevangene van Cas
tro. De Marokkaanse dichter, die in 1972
tot een gevangenisstraf van tien jaar werd
veroordeeld, werd bekroond voor zijn
werken De Geschiedenis van de zeven
kastijdingen van de geschiedenis en De
Heerschappij van het onmenselijke.
De luiken zijn van 6 tot en met 22
juni te zien in de aanwinstenvitrine
van het museum. Daarna gaan ze
voorlopig naar het restauratie-ate-
lier. De Rijksmuseumstichting heeft
de aankoop gefinancierd.
De verpakking blijkt bij De Toekomst
helemaal en dan letterlijk op theater
te berusten als na de pauze via de handige
formule „we doen even alsof het publiek
daar zit”, het decor en het decorum ner
gens meer op gebaseerd is. Waar we eerst
nog zaten te gluren naar een oefenruimte,
waar de muziek niet op een showmatige
manier verpakt mocht worden om de re-
petitiesituatie geloofwaardig te houden,
zijn we dan getuige van een verkapt op
treden.
Als die hele constructie nou nog ergens
toe zou leiden, dan zou dat nog tot daar
zijn, maar het geheel komt dankzij de
krampachtigheid van het gegeven ner
gens boven het niveau van schuifdeuren-
Voorstelling: De Toekomst gaat het
helemaal maken. Muziektheaterpro-
gramma, bedacht, geschreven en gere
gisseerd door Bram Vermeulen en Rik
Zaal. Arrangementen: Jakob Klaasse.
niet nader omschreven dier.
Z Twee schimmenspelscènes
dat zoeken van zijn kindertijd tot zijn
ouderdom. De ene toont Humboldt als
jongen bij een kooi met een guinees bigge
tje, achter de rug van zijn schrijvende
grootvader (Alexander?). Humboldt pro
beert vergeefs de aandacht van grootva
der te trekken voor het beestje. We horen
PARIJS. In Frankrijk is maandag
voor het eerst de Prijs van de Vrijheid
toegekend, een prijs bestemd voor een
buitenlandse schrijver, die, in zijn land,
de vrijheid van meningsuiting beli
chaamt. De prijs is dit jaar naar drie
schrijvers gegaan: de Russische schrijf
ster Lydia Tsjoekovskaia, de Cubaanse
dichter Armando Valladares en de Ma
rokkaanse dichter Abdellatif Laabi. De
jury die de prijzen toekende, stond onder
voorzitterschap van Eugene Ionesco.
Het is alsof het publiek als gluurders
getuige mag zijn van de in de garage
repeterende Toekomst, die in schijnbare
tegenspraak met zijn naamgeving voort
durend fraai gearrangeerde, maar weinig
ne ruimte wordt geleid om als zwijgende
deelnemers aan het stuk te fungeren.
Het drama van de soldaat Woyzeck, die
de waanzin ingedreven wordt door on
menselijke militaire discipline, kleine
ringen en eenzaamheid wordt gespeeld
in een soort kamermuziekstijl. Woyzeck,
zijn vrouw Marie, de kapitein, de tam-
boer-majoor en Marie’s minnaar, de
poppenspelers, ze maken aanvankelijk
Vrijdag 6 juni
BINNEN. 15 uur: Pistol Theatern. 16 uur:
Volker Spengler, Theatar Roma. 19.30 uur:
Toneelgroep Baal, Bewegingsgroep Bart
Stuyf. 20 uur: Les Enfants du Paradis, Beel
dend Theater, Studio K. 20.30 uur: Wespethea-
ter, Cartoontheater Radeis, San Francisco Mi
me Troupe. 21 uur: Rashomon, Hoketus, Car
rousel, Wilhelm en Birgit Hein, Footsbam
Theatre. 21.30 uur: Stichting Dansproduktie.
22 uur: People Show. 22.30 uur: Parisiana. 23
uur: Wee Wees, Theatre Manarf, Steve Han
sen, Nola Rae. 23.30 uur: Patrick Beckers. 24
uur: Sail Joia, Bob Downes.
BUITEN. 14 uur: Amsterdams Vuilharmo-
nies Orkest. 15 uur: Flup Ju Bedrijf, Air
Design, Guido Lauwaert, Dr. Tarre en Prof.
Fethyr, Frans straatfeest. 17 uur: Forkbeard
Fantasy. 17.30 uur: Onk Theater Overal. 19
uur: Teatro Equatoriano. 22 uur: Dogtroep.
FILM. 20 uur: experimentele films van Per
Rubin. 22 uur: Anthony Please.
VONDELPARK. 21 uur: Black Theatre
Cooperative.
Donderdag 5 juni
BINNEN. 15 uur: Pistol Theatern. 16 uur:
Volker Spengler, Theatar Roma. 19.30 uur:
Bewegingsgroep Bart Stuyf, Toneelgroep
Baal. 20 uur: Les Enfants du Paradis, Studio
K, Beeldend Theater, Steve Hansen. 20.30 uur:
Wespetheater, San Francisco Mime Troupe.
20.45 uur: Wilhelm Birgit en Hein. 21 uur:
Rashomon, Padit Noidet, Termiek, Footsbarn
Theatre. 21.15 uur: Cartoontheater Radeis.
21.30 uur: Stichting Dansproduktie. 22.15 uur:
People Show. 22.30 uur: Chataille et Chocolat.
23 uur: The Tapes/Mini Pops, Bob Downes,
Theatre Manarf, Nola Rae. 23.30 uur: Patrick
Beckers. 24 uur: Adams Jazzorkest.
Spelers: Bram Vermeulen, Olga Zui
derhoek en Rini Oudhuis. De Toe
komst: Bram Vermeulen (zang, toet
sen, gitaar), Rini Oudhuis (zang,
Frans Hendriks (drum), Peter Warnier
(bas), Jan de Hont (gitaar, zang), Erik
Mooijman (zang, gitaar), Jakob
Klaasse (toetsen, zang).
maar niemand heeft ze ooit in ver
band gebracht met het middenpa
neel, totdat de heer G. Lemmens van
het Nijmeegse „Commanderie van
St. Jan’” in 1976 met behulp van
foto’s het verband tussen middenstuk
en zijluiken vaststelde. Zijn onder
zoek zet ook vraagtekens bij de toe
schrijving aan Aertgen van Leyden.
AMSTERDAM (ANP) Het Rijks
museum in Amsterdam heeft op een
Londense veiling twee zijluiken kun
nen verwerven van een drieluik dat
omstreeks 1530 werd geschilderd.
Het middenstuk hangt al sinds 1946
in het Rijksmuseum. Zo is dit kunst
werk, dat tot nu toe werd toegeschre
ven aan Aertgen van Leyden (1498-
1564), weer compleet.
Het werk toont links de man, met
de palmtak van de Jeruzalemvaar-
ders, begeleid door de heilige Jaco
bus, rechts de vrouw met de heilige
Catharina. Het middenpaneel laat
toneel uit; met uitzondering dan van Olga
Zuiderhoek, die een moeilijke constructie,
waarin haar psychiater en haar geschei
den man meespelen, op redelijke en komi
sche wijze geloofwaardig kan maken. Het
theatermilieu waarin De Toekomst het
moet maken werkt weinig bevorderlijk
voor het muzikale bestanddeel, waarin
bovendien de teksten er eigenlijk even
weinig of even veel toedoen als bij de
gemiddelde Engelstalige popsong.
Het geheel resulteert zodoende in een
tamme voorstelling/show, waarin covers
als Here comes the Weekend (Dave Ed
munds), I only wanna be with You (Dusty
Springfield) en Mendocino (Sir Douglas
Quintet c.q. Doug Sahm) echt niet zwak
ker zijn dan Vermeulens eigen materiaal,
dat doordrenkt is van Amerikaanse rock
en popvoorbeelden, variërend van de
countryrockballad (Pendelaars), reggae
(Doe 't niet alleen, Politiek) tot en met
Supertramp (Centraal Station).
Afrondend zou ik willen opmerken dat
Vermeulen beter zou afzijn als hij zijn
motieven minder verhulde, in plaats van
in een doodgewoon doorsneebandje te
spelen, dat afgezien van de specifieke
kwaliteiten van Jakob Klaasse, Peter
Warnier, Frans Hendriks en Jan de Hont
echt niet met kop en schouders uitsteekt
boven de groepen die thans het Neder
landse clubcircuit bevolken. Als voorstel
ling is De Toekomst vlees noch vis. Wie
voor theater komt is teleurgesteld, wie
goed muziektheater wil zien kan elders
(Hare Majesteit, Jango Edwards, Hauser
Orkater) veel beter terecht en wie van pop
houdt, hoeft omwille van Vermeulen ook
niet opeens koers te zetten naar de
schouwburg.
Veel betekenend lijkt me dat elk van de
betrokkenen in andere situaties Ver
meulen in Hoop, Olga bij het Werkteater
en de PeeWee’s in hun eigen bandje
beter tot hun recht kwamen.
JOHN OOMKES
doorgekomen. Aan de bovenkant van
de zijluiken is een stukje afgezaagd.
Vermoedelijk is ook het middenpa
neel verzaagd. In elk geval komen de
vormen van zijluiken en middenpa
neel niet meer overeen. Een ander
verschil is - maar dat is volgens de
museumdirectie te verhelpen -- dat
het middenstuk is schoongemaakt en
al zijn rijkdom aan tekening en kleur
vertoont, terwijl de zijluiken nog erg
vuil zijn en schoongemaakt moeten
worden.
De nu verworven luikjes (ongeveer
75 cm hoog) werden voor het laatst in
1912 op een veiling gesignaleerd
Juist in het besef dat popmuziek in zijn
betere verschijningsvormen Brams voor
keur had en heeft, moeten velen dit de
buut met nieuwsgierigheid hebben afge
wacht. Voordien had Vermeulen boven
dien in interviews lucht gegeven aan zijn
artistieke opvattingen, die er in het kort
op neer kwamen dat goede dwarsverbin
dingen tussen muziek en theater de laatste
tijd leken te ontbreken en dat maar weinig
popgroepjes er in slaagden de eigen taal
zinnig toe te passen. Een inmiddels ver
schenen elpee gold daarbij als overigens
weinig overtuigende illustratie van zijn
betoog.
Nog meer cachet had dit debuut van
Vermeulens eigen groepje De Toekomst
al bij voorbaat door de omstandigheid dat
het maar weinig bandjes gegeven is om
een tournee in neerlands schouwburgen
op te mogen zetten. En daar kwam nog
bovendien bij dat De Toekomst binnen
het aanbod van het Holland Festival feite
lijk de enige produktie in het Holland
Festival bleek te zijn, waarbij popmuziek
een rol van betekenis speelt.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrek
ken dat Bram Vermeulen van zijn reputa
tie als oud-Neerlands Hooplid gebruik
heeft gemaakt om min of meer te verdoe
zelen dat hij met vijf leden van de Castri-
cumse doowopformatie PeeWee and the
Specials plus Neerlands Hoopgitarist Jan
de Hont op zijn 33e leeftijd begonnen is
aan zijn ideaalbeeld van het popgroepje,
dat hij feitelijk tien jaar geleden al had
moeten starten.
De camouflage bestaat uit het op gefor
ceerde wijze inbrengen van theaterele-
menten. Met behulp van Rik Zaal (een
gelijkgestemde leeftijdsgenoot) heeft Ver
meulen een situering bedacht, waarin we
zeker voor de pauze getuige mogen zijn
van een in een garage aan zijn carrière
schavend bandje. Irritaties, gespeelde on
derlinge troubles en een archetype in de
vorm van een hypernerveus moederdier
bepalen verder de sfeer, die ook in thea-
terzin weinig geloofwaardigheid bezit. Als
een Nederlandse Kim Fowley hebben
Vermeulen en Zaal gemeend de ontwikke
ling van een bandje tot uitgangspunt van
een voorstelling te kunnen nemen; een
gegeven dat zo vaak is gehateerd (onlangs
Nu doet zich dan toch zo’n unieke gele
genheid voor. En wel in het kader van het
Holland Festival, dat inderdaad ook aller
eerst bedoeld is om kunstwerken die in de
doorsnee omstandigheden geen kansen
krijgen naar voren te brengen.
Het Residentie Orkest vormde tezamen
met de Philharmonie van Straatsburg, het
Groot Omroepkoor en het Slowaaks koor
uit Bratislava het kolossale uitvoerend
apparaat, dat dit bijna anderhalf uur du
rende werk, onder leiding van Alain Lom
bard, in de Haagse Houtrusthallen tot
klinken bracht.
Een dergelijke gebeurtenis spreekt ge
noeg tot de verbeelding van het grote
publiek, om de Houtrusthallen te vullen.
DEN HAAG. .Als al mijn werken met vernietiging werden bedreigd, op één na,
dan zou ik mijn Requiuem willen bewaren”, aldus Hector Berlioz aan het eind van zijn
leven. Daarmee is wel gezegd hoeveel waarde de componist aan dit veelomvattende
opus toekende.
Alle Berlioz-fans spreken de titel „Grande Messe des Morts” dan ook met groot
ontzag uit. Ook al zijn weinigen met de muzikale inhoud ervan op de hoogte, doordat
er bijna nooit gelegenheid is om dit gigantische werk, waarvoor een enorm aantal
uitvoerenden worden vereist, in de praktijk te leren kennen.
Het grootste gedeelte is dan ook homo
foon geschreven en is eigenlijk (mede
door de veelvoudige verdubbelingen van
alle instrumentale partijen, waardoor
nogal eens een donkere grauwgrijze klank
ontstaat) in z’n oppervlakkigheid weinig
aantrekkelijk voor de luisteraar die niet
slechts door een opgeschroefd volume te
imponeren is.
Toch is er ook nog een staaltje van echte
polyfonie in dit werk te beluisteren. Het
Hosanna uit het Sanctus houdt namelijk
een echte fuga in, die dan meteen tot de
boeiendste bladzijden van de partituur
behoren. Het overige van het Sanctus is
even mierzoet, filmisch en kitscherig als
de daarin voorkomende tenorsolo, die
hier in Mario Lanza-stijl door Alain Vanzo
werd gezongen. Het niet eens sterke Ag
nus Dei betekent hierna toch nog een
werkelijke verademing.
Bij de première in 1837 is een publiek
aanwezig dat zich te voornaam voelt om
geestdriftig te kunnen zijn. Bij de uitvoe
ring van gisteravond lag dat wel even
anders. Zo’n elfduizend handen kwamen
stevig op elkaar om uiting te geven aan
groot enthousiasme.
JOHAN VAN KEMPEN
Behalve de 5500 bezoekers van het con
cert van gisteravond, is eveneens het (her-
halings-) concert van vanavond uitver
kocht, terwijl ook de generale repetitie al
drieduizend toehoorders trok. Zodat deze
verklanking van Berlioz’ imposante parti
tuur uiteindelijk door zo’n 14.000 mensen
is aangehoord, geheel in overeenstem
ming met de hang naar het massale, waar
van de componist bezeten was. Een harts
tocht voor groots en ongewoon effect ook,
treffend gesymboliseerd bij de begrafenis
van Berlioz, toen de paarden die de lijk
koets trokken, op hol sloegen en verbijste
ring en chaos veroorzaakten.
Berlioz componeert zijn Requiem in
1837 ter nagedachtenis van de in 1830
gesneuvelden in opdracht van een be
vriende minister. De partituur van deze
dodenmis, die binnen drie maanden
wordt voltooid, schrijft een bezetting
voor, die bij uitvoering in een kerk mees
tal geen ruimte meer overlaat voor
publiek.
Door Berlioz’ opgeblazen karakter en
veruiterlijkte instelling ontstaat er een
Requiuem waaruit eerder schrik en ont
zetting spreekt, dan het besef van Gods
oneindige barmhartigheid. Alphons Die-
penbrock zal daarom later terecht als
commentaar kunnen geven, dat het werk
even goed op elke andere tekst gecompo
neerd had kunnen worden.
Alain Lombard, chef van de Philharmo
nie van Straatsburg en vaste dirigent van
het Residentie Orkest, is duidelijk wel
gewend met uitgebreide bezettingen te
werken; zijn orkest is immers het huis-
ensemble van de Opéra du Rhin. Zo wist
hij ook hier de diverse groepen musici
inclusief de, voor een extra aan ruimte
werking, op vier hoekpunten van de hal
geplaatste dubbelkwartetten van koper
blazers doorgaans redelijk te coördi
neren.
Over klankkwaliteit en dynamische
schakering kun je bij zo’n muzikale mam-
moet-manifestatie niet spreken. Zelfs een
suggestieve uitwerking van het clair-ob-
scur dat de partituur aangeeft, loopt dan
al in gevaar. Berlioz moet zich ook terdege
gerealiseerd hebben dat een teveel aan
contrapuntische episodes het klankweef-
sel in zulke omstandigheden onduidelijk,
en de kans op déraillementen te groot zou
maken.
Schimmenspel scène uit The Fiji Company’s Humboldt's Current.
(Foto: Bob van Dantzig)
De sterk collectief werkende Studio K
uit Hongarije brengt in een soort hoogte
puntenversie Georg Büchners spel Woy
zeck. Deze tien jaar oude groep speelt
niet op een podium, maar temidden van
het publiek, dat in een betrekkelijk klei- De aftakeling van Woyzeck, vooral na de
openlijke vernedering door Marie’s min
naar, geeft je als toeschouwer een mach
teloos gevoel van medeplichtigheid. De
moord op Marie, en het schizofrene ge
drag daarna van Woyzeck, laat niet na
een schuldgevoel op te roepen. Het ou
derwets verzorgde spel van Studio K, die
de toeschouwers bovendien betrekken
in groepsscènes, geeft een verrassend
realistische uitkomst. (J.B.).
Theater als camouflage
van doorsneepopbandje
Donderdag 5 juni
Scheveningen: Thijl (Circustheater, 19.30
uur).
Rotterdam: ABCDEFG (Doelen - grote zaal,
21 uur).
Amsterdam: Geoffrey Douglas Madge (Cen
trum Bellevue, 20.30 uur); Humboldt’s Cur
rent (Mickery Theater, 20.30 uur); De Ont
dekking (Universiteitstheater, 20.30 uur); Jo
zef van den Berg (Theater De Balie, 20.30
uur); Pilobolus Dance Theatre (Stads
schouwburg, 20.15 uur).
Den Haag: Kamermuziek Rudolf Escher I
(Koninklijk Conservatorium, 20.15 uur);
Dansers en musici van het koninkrijk Bhu
tan (Koninklijke Schouwburg, 20.15 uur).
Schiedam: BEWTH (Scheepswerf, 22 uur).
Utrecht: Und die Liebe höret nimmer auf
(RASA, 20.30 uur).
Vrijdag 6 juni
Amsterdam: De Toekomst gaat het hele
maal maken (Stadsschouwburg, 20.15 uur);
Concertgebouworkest I (Concertgebouw,
20.15 uur); Humboldt’s Current (Mickery
Theater, 19.30 en 22 uur); De Ontdekking
(Universiteitstheater, 20.30 uur).
Muiderslot: Li Gieus de Robin et de Mari
on (20.15 uur).
Den Haag: LTsle de Merlin (Nieuwe Kerk,
20.15 uur); Max und Milli (Hot Theater, 19
uur).
Rotterdam: Beiaardconcert (Stadhuis, 20
uur); ABCDEFG (Doelen - grote zaal, 21
uur); Werkcentrum Dans (De Lantaren,
20.30 uur).
Schiedam: BEWTH (Scheepswerf, 22 uur).
Samengesteld door Ping
Groep: The Fiji Compagny
York. Regie: Ping Chong.
Gail Turner, Paul Langland, Robert
„La Grande Messe des Morts” van
Hector Berlioz. Uitvoerenden: het Re
sidentie Orkest, l’Orchestre Philhar-
monique de Strasbourg, het Groot Om
roepkoor, het Slowaaks Philharmo-
nisch Koor Bratislava. Dirigent:
Alain Lombard. Solist: Alain Vanzo,
tenor.
Houtrusthallen Den Haag, 3 juni 1980.
Première: Stadsschouwburg Am
sterdam, 3 juni 1980. Daar nog van
avond en morgenavond te zien. De
Toekomst speelt op 12 en 13 juni in de
Stadsschouwburg Haarlem.
dat hij is bestraft vanwege een clandestie
ne expeditie.
In het andere tafereel zie je de schim
men van Humboldt en zijn geldschietster,
Signora Hanes, beiden oud en krom voor
een fraai blauw-geel-rood geschilderde
achtergrond. Humboldt zegt dat hij het nu
bijna heeft gevonden, maar kort daarna is
het stuk afgelopen, wat het ergste doet
vermoeden.
Piepkleine, statig voorbij glijdende
scheepjes geven een beeld van de vreug
den van de reizende onderzoeker. Later
toont een tekening hoe een schip een
groep zonnende krokodillen de stuipen op
het lijf jaagt. Er zijn ook tekeningen van
gealarmeerde olifanten en tegen blanken
zeurende inlanders.
fel
f
