Duval’s milieu van
de niet-bezitters
voor de Japanse film
filmhuizen
Riddle of the Sands
plezierig verteld
cimstcrdcim
Lisztomania: een bizar schouwspel
HET KOPEREN BED
Kurosawa: baanbreker
Gouden Palmwinnaar
Reprise Rashomon
van
Trage en kwasi-dramatische La Dérobade
Jan Troell’s Hurricane een larmoyant melodrama
„SERENADE”
BONNETERIE
Pander
Amsterdam:
VRIJDAG 6 JUNI
FILM
1980
Vrolijke aanpak in Le Vayage d'Amélie
DE
NOORDHOLLANDS PH1LHARMONISCH ORKEST
20.30
UUR
Messing staat nu weer
volop in de belangstelling.
Het afgebeelde bed, klassiek
van stijl, kost 899,-
(160x200) of 935-
(180x200). Het is direct
leverbaar. Een eenpersoons
bed is er al voor 425,-.
Prijzen van bijpassende
nachttafeltjes: 179,-en 264,-.
Komt u eens uitgebreid
rondkijken en met onze
adviseurs praten over uw
bijzondere wensen.
Wie wat meer om wonen
geeft, voelt zich thuis bij
Pander.
Kalverstraat 185 Rokin 142
AVONDKOFFIECONCERT
Toshir Mifune als de bandiet en Machiko Kyo ais de vrouw van de samurai in Rashomon.
(ADVERTENTIES)
programma: Dvorak
20.30 uur
concert
c.j.p. en 65
2,50
tel.
341131
en
DEN HAAG - AMSTERDAM - ROTTERDAM - EINDHOVEN - LEIDEN - GRONINGEN - ENSCHEDE
Waarschijnlijk uit verzet tegen zijn va
der en tegen de harde opvoeding in zijn
jeugd koos de jonge Akira voor een studie
beeldende kunst aan de Academie voor
Westerse Schilderkunst en stortte hij zich
al vroeg in het artistieke leven van Tokio.
Maar behalve via de schilderkunst onder
ging Kurosawa ook via de literatuur en
later de filmkunst sterke westerse invloe
den die duidelijk in zijn films zijn terug te
vinden.
Op 25 maart 1910 werd Akira Kurosawa
in Tokio geboren. Hij was de jongste van
zeven kinderen en groeide op onder het
strenge regiem van een vader die uit de
oude krijgsadel der samurai afstamde en
als officier in het Japanse leger, later als
sportleraar de tradities van zijn geslacht
voortzette.
Het verhaal speelt zich in de achtste
eeuw af en begint bij een vervallen stads
poort waar drie mensen een priester, een
zwerver en een houtsprokkelaar komen
schuilen voor een overvloedige regenbui
en om beurten yertellen over een geweld
dadige gebeurtenis die zich drie dagen
tevoren heeft afgespeeld en waarbij een
samurai die met zijn vrouw door het na
bije bos trok het slachtoffer is geworden.
De houthakker heeft het lijk van de
vermoorde samurai ontdekt, de dader is
inmiddels gepakt en voor de rechter ge-
En dan begint de opmars naar Rasho
mon die in 1951 met de grote prijs van
Venetië bekroond werd waarmee Europa
en Amerika als afzetgebieden van de Ja
panse film geopend werden. Omdat Ras
homon deze week opnieuw in Amsterdam
is te zien (in The Movies) en daarna wel
weer zal circuleren door het land, beste
den we hier nog even wat aandacht aan
dit gecompliceerde en historisch belang
rijke werk.
schrijven van scenario’s en het voeren van
regie, maar pas in 1943 voelde hij zich
voldoende onafhankelijk om zelf een film
te maken. Het werd Suata Sanshiro (Een
Judo-Sage), nog steeds beroemd om zijn
judo-gevecht, een voorbeeldig slotduel dat
sindsdien vaak door collega’s geïmiteerd
werd.
De luchtige aanpak van regisseur Duval
zorgt voor een filmvorm die op het eerste
gezicht niet past bij het onderwerp maar
Alle aspecten van beide beroepen, pro-
stituée en souteneur worden uitvoerig be
licht in een film die meer geïnteresseerd is
in feitelijke gegevens over het bedrijf dan
over de emotionele konsekwenties ervan.
Marie en haar door Maria Schneider ge
speelde vriendin beleven bij elkaar nage
noeg alle situaties die zich in dit beroep
kunnen voordoen maar dit verslag dat
waarschijnlijk wel op authentieke gege
vens zal berusten wordt ondanks zijn sen
sationele kanten saai en vervelend. En
bovendien nauwelijks geloofwaardig wat
in dit geval een eerste vereiste zou moeten
zijn.
Wie deze week naar Le Voyage d’Ame
lie in Film Inn gaat kijken zal zich moei
lijk kunnen indenken dat La Dérobade,
hier uitgebracht in City I onder de titel
Vrouwen van Parijs van dezelfde regis
seur, namelijk van Daniel Duval, is. Zo
luchtig en ongecompliceerd als de reis
van Amélie verloopt, zo traag en kwasi
dramatisch komt La Dérobade over die,
zoals de Nederlandse titel al duidelijk
maakt, gaat over de Parijse prostitutie
en met name over Marie (Miou Miou) die
straathoer en daarna bordeel-prostituée
wordt omdat ze van een mooie jongen
houdt die toevallig het pooierschap als
beroep gekozen heeft.
maandag
dinsdag
woensdag
vrijdag
Haydn
.Tsjaikowski
Recreatiezaal Reinaldahuis, L. Springerlaan 1
Recreatiezaal Zuiderhout, Beelslaan 9
Moeder van de Verlosserkerk, Prof. Eijkmanlaan 48
Heilig Hartkerk, Kleverparkweg 17
tel.
tel.
tel.
tel.
tel.
tel.
tel.
tel.
tel.
331933
331269
284270
284165
351787
337749
266190
319201
250452
uur.
Zijn eerste contact met de film legde hij
zelf door in te schrijven op een prijsvraag
betreffende de toestand van het Japanse
filmbedrijf. Dat was in 1936 en Kurosa
wa’s inzending, Fundamentele Gebreken
in de Japanse Film verschafte hem een
baan bij de Toho film Maatschappij waar
hjj van dat ogenblik af in dienst is geble
ven. Onder leiding van zijn vriend en
leermeester filmregisseur Kajiro Yama
moto door liep Kurosawa daar alle func
ties van het vak, van camerajongen tot het
i
er onder zijn regie, toch op een bijzondere
manier op blijkt aan te sluiten.
In DAC kan men vanavond (20.45 uur)
nog eens getuige zijn van de authentieke
geschiedenis van Bob Woodwart (Robert
Redford) en Carl Bernstein (Dustin Hof
man), beiden journalist bij de Washington
Post die de inside story van Nixons wan
beheer als president van de VS in de
openbaarheid brachten. Dat deze onthul
lingen die de verzamelnaam Watergate-
schandaal kregen niet zonder slag of stoot
prijsgegeven werden laat regisseur Alan
J. Pakula zien aan de hand van het boek
All the President’s Men, geschreven door
beide ster-joumalisten. Zijn film heeft iets
weg van een misdaad-thriller, alleen zijn
bij hem de gebeurtenissen op de werke
lijkheid gebaseerd en dat maakt het ver
toonde eens zo spannend en eens zo aan
grijpend.
we formule race-motor vermaakt waar
mee verliezen nauwelijks mogelijk is. De
film eindigt met de beslissende strijd op
Silverstone, het beste circuit van Europa,
waarbij Nick het eerst over de eindstreep
komt maar de laatste meters van de baan
toch nog verongelukt. Natuurlijk in ex
treem vertraagde beweging.
Het succes in Cannes van Kagemusha, de nieuwste film van de nu 71-jarige
Japanse filmer Akira Kurosawa en het bescheiden Kurosawa-retrospectief
dat film International in het begin van dit jaar in Rotterdam organiseerde en
dat enige hoogtepunten uit de lange karrière van de meester bevatte, hebben
nieuwe aandacht gevestigd op deze unieke figuur in de filmwereld. Dank zij
voornamelijk Film International en het Nederlands Filmmuseum dat regel
matig Japanse progamma’s heeft gebracht zijn we hier enigszins op de hoogte
van het werk van Nagisa Oshima, Kon Ichikawa, Yoshigi Yoshida of Kenji
Mizoguchi. En natuurlijk van Kurosawa die met zijn Rashomon uit 1951 de
westerse wereld openbrak voor de Japanse film, baanbrekend werk dat
wonderlijk afsteekt tegen de moeilijkheden die de filmer zelf in eigen land
ondervindt om aan de slag te blijven. De produktie van Kagemusha zou
waarschijnlijk niet zijn doorgegaan als niet enkele Hollywood-sterren als
Francis Coppola, Peter Fonda en William Wyler ingesprongen waren en 20th
Century Fox benaderd hadden om zich financieel en organisatorisch (filmdi
stributie) in het project te interesseren.
Een ongeloofwaardig verhaal maar zo
plezierig verteld door regisseur Tony
Maylam dat men zich graag gewonnen
geeft voor dit Victoriaanse speurdersver-
haal.
de verwoeste stadspoort Rashomon aan
toe. En de eerste verdienste van de filmer
is de logische opbouw van het scenario, de
overzichtelijke rangschikking van de el
kaar tegensprekende verhalen en de pic-
torale schoonheid van de verbeelde ge
beurtenissen. Met hevige expressiviteit
wordt de moordenaar die zijn eigen ereco
de verdedigt gespeeld door de nu zestigja
rige Toshiro. Mifune die daarna in talrijke
Japanse films en ook in enkele Ameri
kaanse produkties (Grand Prix, Heil in
the Pacific) is opgetreden. De vrouw van
de samurai aan wie in de uiteenlopende
verhalen een steeds andere rol is toege
dacht, wordt met prachtige nuances ge
speeld door Machiko Kyo en ook de ande
re acteurs krijgen onder Kurosawa’s
doordachte leiding de kansen van hun
leven. Alles bij elkaar vormt Rashomon
een film die al klassiek verklaard is en ook
nu, dertig jaar na datum weet te boeien
door zijn innerlijke en uiterlijke kwali
teiten.
Aardiger is de eveneens door Rank uit
gebrachte The Riddle of the Sands, een
avontuurlijk voorval dat zich in de zomer
vakantie van 1901 afspeelt op een van de
Duitse Waddeneilanden waar twee pas
afgestudeerde Engelse studenten een on
schuldige zeilboottocht ondernemen. Zij
komen in contact met een Duitse familie
die even verder op een jacht verblijft
maar zich zo wonderlijk gedraagt dat de
achterdocht, eerst van Arthur Davies (Si
mon MacCorkindale), later ook van zijn
vriend Charles Carruthers (Michael York)
wordt opgewekt. Onderzoekingen leren
dat de Duitsers in 1901 een verras-
singsinvasie op de kust van Engeland aan
het voorbereiden zijn.
sell in diens pop-opera Tommy. Uitgaan
de van de bewering dat Liszt in wezen een
pop-star was is Russell verder niets te dol.
Swingende teenagers in 19de-eeuwse cos-
tuums, Wagner als een wellustige massa
moordenaar en vampier die het bloed van
Liszt drinkt en eindigt met te dansen op de
puinhopen van Berlijn in 1945, Liszt die in
de hemel belandt op voorspraak van de
door Ringo Starr gespeelde Paus van Ro
me en op de wolken een groepje kamer-
muzikanten op de harp begeleidt dat is
samengesteld uit vroegere vriendinnen en
zijn dochter Cosima - in kort de nonsens
stapelt zich op tot een onoverzichtelijke
brei van dwaze invallen die de film maakt
tot een bizar schouwspel dat soms grappig
maar meestal melig overkomt.
ontdane western Zandy’s Bride, beide met
een Zweedse rolbezetting en beide getui
gend van een compleet vakmanschap.
Dat laatste kan ook gezegd worden van
Hurricane, een door Dino de Laurentiïs
gefinancierde produktie met een interna
tionale „cast” waarin de namen van Ame
rikaanse (Jason Robards, Mia Farrow,
Timothy Bottoms), Engelse (Trevor Ho
ward) en Zweedse (Max von Sydow) ac
teurs voorkomen. Het voornaamste be
zwaar tegen de film richt zich dan ook
tegen het onderwerp, een oliderwets ro
mantisch gegeven, ontleend aan een des
tijds populaire roman van Charles Nord-
hoff en James Norman Hall die al in 1938
door John Ford verfilmd werd met Doro
thy Lamour in de rol die Mia Farrow nu
voor haar rekening neemt.
Het is zonde voor een talent als dat van
Jan Troell om ingezet te worden voor de
regie van een dergelijk larmoyant melo
drama. Hij maakt er misschien meer van
dan een doorsnee Hollywood-regisseur
maar meer dan een spannend kijkspel
valt er ook voor hem niet uit het vuur te
slepen. Mia Farrow als de dochter van de
gouverneur, die door Jason Robards ge-
leid en ook de weduwe van het slachtoffer
moet daar een getuigenverklaring afleg
gen. Maar de verhalen die de direct be
trokkenen afsteken en waarbij het slacht
offer zijn bekentenis doet via een media
mieke priesteres, kloppen niet met elkaar
en de waarheid blijft verborgen. Iedere
getuigenis is vertekend door eigenbelang
en door de overweging zo onschuldig mo
gelijk uit de rechterlijke ondervragingen
voor den dag te komen.
De verhalen en kommentaren van de
drie schuilende mannen worden afgewis
seld met de getuigenverklaringen voor de
rechter die als flashbacks in beeld komen.
En zo ontstaat een reeks boeiende vertel
lingen, vol onderlinge tegenspraak waar
door ons de werkelijke toedracht van za
ken niet onthuld wordt.
Kurosawa ontleende de gecompliceerde
intrige aan een moderne roman van Ryo-
nosuke Akutagawa en voegde er alleen de
raamvertelling van de drie mannen onder
speeld wordt, Trevor Howard als een
priester en Max von Sydow als de arts
leveren interessante acteursprestaties
maar ook dat maakt Hurricane niet tot
een film die Jan Troell waardig is.
Ook bij de nachtvoorstellingen treffëh
we voornamelijk reprises aan: Hitch
cock’s Frenzy in Luxor, Die Blechtrom-
mel in Studio, The Enforcer met Clint
Eastwood in Palace. Nieuw is in Roxy Het
Slangeëi van Ingmar Bergman.
De intrige houdt zich bezig met de leden
van een in Berlijn gestrand circus die op
andere wijzen geld trachten te verdienen
en daarbij op geheime activiteiten stuiten
die weer maken dat hun levens bedreigd
worden. Aan alles in de film blijkt dat
Bergman met grote moeite filmt als het lot
hem dwingt buiten eigen land en buiten de
vertrouwde werksfeer zijn geluk te be
proeven. Het Slangeëi blijft in zijn geheel
ver beneden het peil van Bergmans overi
ge werk al moet men erkennen dat er een
bizarre en niet alledaagse film is ontstaan
die beklemmende momenten kent.
Voor de kinderen heeft Palace een Pink
Panther Festival georganiseerd, terwijl in
Studio de Muppet Film is gebleven.
Kramer versus Kramer, de Muppet
Film en 1941 (de dag dat Hollywood op
z’n kop stond) blijven domineren in het
Haarlems bioscoopprogramma. Toch zijn
er ook kleine veranderingen. Lido dat de
Muppet Film heeft doorgegeven naar
Studio komt met een oude nieuwe film
van de bombastische Engelse filmer Ken
Russell, Lisztomania en Roxy heeft zijn
North Dallas Forty (over betaald voetbal
in Amerika) vervangen voor Hurricane,
een beschaafde rampenfilm van de
Zweed Jan Troell.
Rond de extravagante Russell is het de
laatste tijd wat stil geworden en daarom is
het niet zo’n gek idee om zijn laatste film,
Lisztomania uit 1975 nog eens voor te
draaien.
Eerst probeert Russell ons duidelijk te
maken dat de hysterische verering van
muzikale fenomenen uit de vorige eeuw
als Liszt en Wagner overeenkomt met de
wilde adoratie die popsterren nu te verdu
ren krijgen. Om die bedoeling kracht bij
te zetten heeft hij Liszt laten spelen door
Roger Daltrey, de populaire zanger bij
The Who en al eerder gebruikt door Rus-
De Zweedse filmer Jan Troell vond in
zijn vaderland en ook daarbuiten veel
waardering voor zijn debuutfilms Har har
du ditt Liv (Hier heb je je leven) en Ole
dole Doff waarvoor hij in Berlijn met de
Gouden Beer onderscheiden werd. Ver
rassend was na dit bescheiden begin zijn
„overstap” naar het spectaculaire epos
The Emigrants en de van iedere sensatie
Op zaterdag, 1 juni 21 uur vertoont Film Inn in Zandvoort Le Voyage d’Amélie, van
de jonge Franse regisseur Daniël Duval, die een vrolijke, bijne slapstickachtige film
gemaakt heeft van een tragisch gebeuren. De Amélie uit de titel is namelijk een oude
vrouw die geen geld heeft om haar man te begraven in het nabijzijnde dorp dat hij als
zijn laatste rustplaats heeft uitverkoren.
In het Rembrandtplein Theater gaat de
ze week eveneens als première Silver
Dream Racer, een film over bezetenheid
van de motorsport, waarin de pop-ster
David Essex Nick Freeman speelt, een
eenvoudige garage-mécanicien die
droomt van snelheid en baanraces. Hij
krijgt de kans als zijn broer bij een motor
race om het leven komt en hem een nieu-
20.00 uur gratis koffie
entree f 5,
kaartverkoop vanaf heden:
voor 16 juni: Reinaldahuis, L. Springerlaan 1 op maandag 16 juni
van 10.30 -11.30 uur in de Recreatiezaal
Wijkcentrum Parkwijk, Berlagelaan 45 van 13-17 uur
Fa. Bohlken, postagentschap Pr. Beatrixplein 37
voor 17 juni: Mevrouw M. Abbing-Kuilart, Zonnelaan 27
Fam. Jacobs - Loots, Crayenesterlaan 13
voor 18 juni: Wijkwinkel Europawijk, Engelandlaan 267, geopend:
ma. wo. en vrij. 9.30-12.00 uur di. en do. 14-17 uur
Wijkwinkel Boerhaavewijk, Niels Finsenstraat
geopend: ma. 14-17 uur; di. en wo. 9.00 -11.30 uur;
do. van 14-17 uur en 19.30-21.00 uur
R. Schaart, Baden PoWellstraat 59
voor 20 juni: Rabobank, Schotersingel 131
Nutsspaarbank, Santpoorterstraat 40
Fa. J. de Ruyter Zn., van Ostadestraat 14
op de avond van het concert aan de zaal en de kerk vanaf 20.00
- Delen uit de Serenade voor blazers,
cello en contrabas in d kl. t. op. 44
- Celloconcert in D gr. t.
- Delen uit de Serenade voor strijkers in C gr. t. op. 48
Zij vindt een groepje opgeschoten jon
gens bereid tegen een aanzienlijke belo
ning die alleen maar in het vooruitzicht is
gesteld, de lijkkist met haar man in een
bestelbusje te vervoeren. Het wordt een
opgewekt reisje want de jongens zijn niet
onder de indruk van de kist met de overle
dene en sollen ermee als was het een
„dood,, voorwerp. Al lachend bereiken ze
het dorp, begraven het lijk en wachten op
geld. Maar dat komt niet want van alle
emoties is Amélie gestorven en de vrolijke
begrafenisondernemers krijgen geen
cent.
En dat past precies bij het milieu waarin
Voyage d’Amélie zich afspeelt, het milieu
van de nietbezitters, de underdogs die,
omdat ze niets bezitten lak hebben aan
alles wat de burgermaatschappij hun
voorhoudt te doen. Ze hebben niets te
verliezen en verzetten zich dus tegen alle
verworvenheden van de bezittende klasse
als orde en goede zeden en goede manie
ren. En daaronder valt dan ook de
traditionele eerbied voor de doden.
In samenwerking met de Wijkraden Parkwijk, Zuiderhout,
Schalkwijk en Kleverpark.
16 juni
17 juni
18 juni
20 juni
dirigent: PETER SERPENTI
solist WOUT VAN WILGENBURG - cello
