De Balie blijft
permanent open
als theater
Stanco Skiczuk en de
neo-expressionisten
Indiaase Maskerdans als
element van hofcultuur
I
I
Orkest van Mexico-stad
roept enthousiasme op
Knappe muziektheaterproduktie uit Berlijn
I
Scheur in Laatste
Avondmaal van
Leonardo da Vinci
Oogverblindende
prestatie
Diablada-maskers
'I
j ipg
I
De Graaf’s keramiek: koelte en rust
Gestyleerde bewegingen en mystieke sfeer
1
Europese tournee voert langs Amsterdam
I
top.,,
13
DINSDAG 17 JUNI
1980
KUNST
xs'f
'V
-'B'
H
if-
I V 1
ak
14
-
(Van onze kunstredactie)
JAN BAART
JAN BAART
A- P'
i A
Krishnattam, een gedanste toneelvorm
als uitbeelding van het leven van Krishna,
heeft zijn wortels in rituele dansen, waar
in naast geschilderde make-up ook echte
maskers thuishoren. Het verhaal wordt
gezongen door zangers, opzij van het to
neel. De uitbeelding gebeurt door panto
mimisch toneel, pure dansbewegingen en
groepschoreografieën in karakteristieke
In het keldertje laat de jonge Haarlemse
beeldhouwer Ferry de Graaf een aantal
zandstenen plastieken en bronzen beeld-
Grof geschut, bedoeld om de Nederlandse
voorvechter van de abstracte kunst zich te
laten omdraaien in zijn graf? Het kan
natuurlijk ook zijn dat deze hele expositie
bedoeld is als een aanval op de overschat
ting van mensen als Lucassen en Frey-
muth, die in alle grote musea mogen expo
seren met werk, dat ook gemaakt kan
worden door de eerste de beste Oost-
Europeaan die zich in Friesland vestigt.
De organisatie van deze avond lag in
handen van de ambassade van Mexico.
Niet het sinds jaar en dag gerenommeerde
nationale ensemble van het betreffende
Middenamerikaanse land, maar het nog
slechts twee jaar bestaande Philharmo-
nisch Orkest van Mexico-City kwam hier
in een traditioneel klassiek programma de
aandacht opeisen.
Interessant om te ontdekken dat een
nog zo jong orkest zich met zoveel tech
nisch en artistiek succes kan manifeste
ren, dat het bij vergelijking gunstig af
steekt bij de meeste en dan tenslotte ook
reeds lang bestaande, Nederlandse pro
vinciale orkesten.
Het orkest van Mexico-stad dat in
1978 is opgericht met het pedagogische
doel om afgestudeerde musici praktijker
varing te laten opdoen als voorbereiding
voor een plaats in orkesten van gevestigde
reputatie heeft in die korte tijd en
eigenlijk boven ieders verwachting uit,
een eigen artistiek imago verworven. In
plaats van de oorspronkelijk bedoelde
functie van een doorstromingsorkest te
krijgen, is er zo’n stevige kern gevormd
dat nu zelfs de stap tot het maken van een
buitenlandse tournee als volwaardig sym-
fonie-orkest kon worden genomen.
Dirigent en artistiek leider Fernando
Lozano liet de klankkwaliteit van zijn
AMSTERDAM. Zelden zal een zo heterogeen publiek onderdak hebben
gevonden in het Amsterdamse Concertgebouw als gisteravond. Terwijl het
UTRECHT. Twee momentopnamen uit Die schönste Zeit im Leben. De arts Voigt
ontvangt in zijn spreekkamer de 15-jarige Gabi, die het uiterste probeert om straks
niet als werkloos schoolverlater door het leven te gaan. „Kan ik bij u geen practicum
volgen?”, zo vraagt zij Voigt, in de hoop zoveel beroepsmatige ervaring op te doen in
een onbetaald baantje, dat zij daar later profijt van kan hebben. De arts wijst het
voorstel beslist van de hand. Zoiets wordt door de wet verboden en geeft ook geen pas.
Als Gabi aanhoudt, is hij happiger. Goed, zij kan beginnen, maar zelfs een reisvergoe-
ding kan er niet af.
AMSTERDAM. Binnen het kader van de maskerkunst heeft India een
twee-ledig aandeel, de Krishnattam- en de Chhau-dansen. Met deze twee
vormen van gemaskerd theater, heeft het Nederlandse publiek kennis kunnen
maken met een zeer uitzonderlijk facet van de Indiase danscultuur, die in
principe juist gekenmerkt wordt door het ontbreken van maskers.
In de Chhau-stijl, vinden we sporen van
krijgsliedenkunst en invloed van het hin
doeïsme (verwant aan de cultuur van
West-Java). De dansen zijn kort en beel
den door expressieve lichaamshouding
historische figuren of dieren uit. De gesti
leerde bewegingen en uiterst verfijnde
maskers maken het tot een uniek theater-
gebeuren, met alle aandacht voor esthe
tiek en mystieke sfeer.
Theater De Balie moet volgens een door
de Theaterunie ontwikkeld plan in de
volgende seizoenen een eigen gezicht krij
gen door een gerichte programmering. In
het komend seizoen zal dat nog niet geheel
mogelijk zijn, omdat De Balie dan ook de
voorstellingen van theater De Engelenbak
zal presenteren. De renovatie van het ge
bouw van Theater De Engelenbak in de
Nes is nog niet gereed en in jeugdtheater
De Krakeling, waar in het afgelopen sei
zoen de Engelenbak-voorstellingen gepre
senteerd werden, is niet voldoende tijd
beschikbaar. Daarom moest worden uit
gezien naar een andere mogelijkheid voor
een tijdelijke oplossing.
wordt nu geïdentificeerd met Lucifer en
Satan, de zegenrijke aspecten zijn toebe
deeld aan de aartsengel Gabriël, wat elk
jaar in het mijnstadje Oruro, tijdens een
drie dagen durend carnaval, de Diablada
del Oruro, als feestelijke ceremonie uitge
beeld wordt.
Tegenwoordig heeft de mengvorm van
origineel Ayamara-ritueel en middel
eeuws Spaans mysteriespel het karakter
van een Mariaverering. De grote duivels-
optocht is een processie naar het altaar
van de Virgin del Socavon, de heilige
maagd van de tunnel.
Fantastisch uitgevoerde maskers, voor
zien van uitpuilende ogen, hoorns, slag
tanden, driekoppige adders en met een
lange haardos tot op de lendenen, sieren
daarbij de dansers, die in rijke kleuren en
felle schitteringen aangekleed zijn.
De uitvoering in het Tropenmuseum
tijdens het Holland Festival van deze cul
tuurvorm, bestond voornamelijk uit het
presenteren van deze oogverblindende
uitdossing. Over het eigelijke ritueel werd
weinig duidelijk gemaakt.
nu een functie als gecultiveerde hofkunst,
vooral opgevoerd op binnenplaatsen van
de paleizen.
ensemble allereerst horen in de nationale
hymnes van respectievelijk Nederland en
Mexico, waarbij meteen duidelijk werd
welk een stralend koper hier de eer op
kwam eisen, soms enigszins ten koste van
de andere instrumentale groepen, zoals
later zou blijken.
Maar in de uit eigen land meegebrachte
muziek, zoals de met ritmisch elan ge
schreven ouverture Sensemaya van Re-
vueltas en een (als antwoord op het uitein
delijk enorme publieke enthousiasme) als
toegift gebrachte folkloristische rapsodie,
waren de koperblazers juist zonder meer
overtuigend in hun effectvol samengaan
met de activiteiten van allerhande speels
gebruikt slagwerk.
De werkelijke toetssteen was de na de
pauze gespeelde Vijfde Symfonie van
Tsjaikovski. Dat de klankverhoudingen in
het orkest nog niet zo subtiel afgewogen
waren, laat zich tegen de achtergrond van
zijn korte historie ook wel denken. Maar
de vrije geest van musiceren, die, na een
weliswaar log en stijf gerealiseerd eerste
deel, in al het overige van deze romanti
sche symfonie in een gedreven interpreta
tie van artistieke allure bereikt werd,
wees op een bijzonder hoog gemiddelde
aan muzikale begaafdheid van de orkest
leden.
Fernando Lozano, die kennelijk een
grote mate van discipline in zijn orkest
heeft opgebouwd, bewees ook in het, via
zijn natuurlijke maar temperamentvol
uitstralende directie opgeroepen, artistie
ke resultaat; dat de samenwerking tussen
hem en het orkest, ruimte voor de meest
weidse perspectieven open laat. Al is het
geen bereikt werd inderdaad heel opmer
kelijk, het feit dat dit ondernemende en
semble nog niet helemaal tot een eenheid
is versmolten om een werkelijk glanzende
aura om de klank te vormen, bleek onder
meer uit de begeleidingen bij Beethovens
Vijfde pianoconcert.
Bruno Gelber, die zich al eerder op de
Europese podia liet horen, bevestigde in
de solopartij ervan zijn reputatie als ras
virtuoos met een uitstekend gevoel voor
timing. Maar de combinatie van zijn hard
vochtig toucher en de inferieure geluids
kwaliteit van de door hem bespeelde con
certvleugel, maakte zijn voordracht door
gaans zeker niet tot een esthetisch genoe
gen en bood dus ten aanzien van de ook al
dikwijls minder fraai klinkende orkest
partijen weinig soelaas.
JOHAN VAN KEMPEN
Concert door het Philharmonisch
Orkest van Mexico-city. Dirigent: Fer
nando Lozano. Solist: Bruno Gelber,
piano. Programma: Revueltas, Beeth
oven, Tsjaikovski.
Grote zaal Concertgebouw Amster
dam, 16 juni 1980.
De kracht van Die schönste Zeit im
Leben ligt vooral in de aldus gecreëerde
mate van herkenbaarheid. Behalve de on
verholen maatschappijkritiek die uit de
woorden van de jongeren spreekt („In
feite is het een vicieuze cirkel. Omdat hij
geen baan kan krijgen, heeft hij com
plexen. Omdat hij complexen heeft, krijgt
hij geen baan”) werkt ook de enscenering
in een handig aanpasbaar decor de Aha-
Erlebnis in de hand. Scènes in het voort
durend met sluiting bedreigde jeugdcen
trum, de facade van een hypocriet op de
jeugdproblematiek reagerende burgerij,
baldadigheid en de eerste schuchtere
Scène twee. Gabi is bij Jimmy, de spet
ter van het groepje jongeren waartoe zij
behoren, ingetrokken, maar de eerste vier
maanden van euforie en verliefdheid be
handelt deze stoere motorheld zijn vrouw
tje als een meubelstuk. Na gedane arbeid
roept hij dadelijk bij thuiskomst om de
warme hap, zijgt hij puffend in een fau
teuil neer en heeft geen oor voor Gabi’s
klachten dat haar toekomst er maar ma
gertjes uitziet. „Je hebt mij toch?”, argu
menteert hij, „en over zeven jaar heb ik
mijn eigen zaak.”
Die schönste Zeit im Leben, de mooiste
periode in je leven is je jeugd, zo wordt er
maar al te vaak gezegd. De leeftijdsgroep-
van 13 tot 19 jaar waarvoor het zich op
jeugdtheater specialiserende toneelge-
zeldschap GRIPS uit Berlijn de aldus
wrang getitelde muziektheaterproduktie
vervaardigde, ziet het tegenwoordig maar
vaak anders. De toekomstmogelijkheden
lijken als je een jaar of 16 bent maar al te
dikwijls beperkt. Thuis is er weinig be
grip, de school is een sleur en het uit-
gaanswereldje van kroeg en jongerencen
trum alleen maar een kortstondige vlucht.
Die schönste Zeit im Leben is geen
treurig stemmende voorstelling, geen dra
ma waarin de jongeren een ontluisterend
spiegelbeeld van zichzelf wordt voorge
houden. In korte scènes wordt in dit door
Volker Ludwig en Detlef Michel in samen
werking met de akteurs ontwikkelde stuk
zonder om de hete brij heen te draaien
toch akelig duidelijk gemaakt waar het op
staat. Zonder kant-en-klare meningen te
spuien en strikt genomen zelfs zonder een
zwart-wit tekening van de realiteit wordt
in sappig Berlijns een onbevangen spel
aangetoond waarom Gabi en haar vrien
dinnen Petra, Ulli en Silvia er zo slecht
voorstaan en waarom hetzelfde geldt voor
hun mannelijke tegenvoeters Wolle,
Schnuppe en Ricci.
Met veel humor en vaart lach je voort
durend om een stukje menselijke ellende,
dat in een zwaarmoedige zetting vermoe
delijk maar half zou overkomen. Grips
past in zijn toneelopvatting bewust een
confrontatie toe, die je als kijker attent
maakt in plaats van intimideert. Datzelfde
uitgangspunt geldt ook voor het beeld dat
van de jongeren zelf wordt gegeven. Jim
my behandelt zijn Gabi precies zo autori
tair en bevoogdend als de generaties
waartegen zij zich in ander gedrag af
zetten.
patronen. Alleen mannen en kinderen
beelden de toneelfiguren uit.
Maskers dienen voornamelijk voor het
karakteriseren van de hoger geplaatste
personages, góden en helden, die allen
hun specifieke masker, kostuum, hoofd
tooi en handhoudingen hebben. De meer
alledaagse personen dragen alleen een
gezichtbeschildering, zodat zij met
gelaatsexpressie een menselijker aspect
krijgen. De opvallende groene gelaats
kleur met witte wangdecoraties, wordt bij
de Krishnattam ook voor vrouwenrollen
toegepast, wat bij andere theatervormen
niet voorkomt.
De groep dansers en musici van de
Guruvayur tempel uit Kerala, aan de zuid
west kust van India, voeren hun devote
theater, met elementen van gevechts-
HAARLEM. Op de juni-expositie
van de Stichting Beeldende Kunst con
trasteren felgekleurde gouaches van
Stanco Skiczuk met strakke, in toonloos
wit zandsteen uitgevoerde plastieken
van Ferry de Graaf. Het werk van Skic
zuk is zomers en uitbundig, terwijl de
plastieken en beeldjes van de Graaf juist
koelte en rust uitstralen. Het verschil
tussen deze twee kunstenaars is net zo
groot als de temperatuur in de twee expo
sitieruimtes van de SBK: de bovenzaal
lijkt dezer dagen wel een broeikas, en het
keldertje is juist een veilige vluchtplaats
voor mensen die hun overwerkte poriën
even rust willen geven.
Echte vrien
den. Olieverf van
Stanco Skiczuk.
frontbalkon gereserveerd was voor de koninklijke familie en haar gevolg, was
het overige deel van de zaal gevuld met een bont gezelschap van concertbezoe
kers die zich via vrijkaartjes van een plaats hadden verzekerd.
jes zien. Het werk is bijna abstract, waar
doorheen nog wel een vermoeden van
voorstelling schemert. Een adelaar, een
sfinx, een liggende figuur of diervormen,
zoals een hollende stier. Ook probeert hij
zijn astrologische belangstelling plastisch
vorm te geven: Marstype en Venustype
zijn wellicht de eerste aanzetten tot een
volledige gebeeldhouwde dierenriem.
ARTHUR BELMON
(De expositie bij de SBK, Ged. Oude
Gracht 121, duurt nog de gehele maand
juni).
AMSTERDAM. Theater De Balie, dat
aanvankelijk een tijdelijke voorziening
zou zijn in verband met de verbouwing
van De Brakke Grond, zal niet verdwij
nen, als in oktober van dit jaar het theater
in de Nes weer zal worden heropend. De
Balie zal de status van een permanent
theater krijgen en de Theaterunie, die het
volgend seizoen weer voorstellingen in de
Brakke Grond gaat programmeren, zal in
dit theater voorstellingen brengen van on
der andere het Projekttheater en toneel
groep Sater.
MILAAN(AP-UPI). Er is een scheur
van twee meter ontstaan in de muur waar
op Leonardo da Vinei in 1496 zijn Laatste
Avondmaal schilderde.
De spleet die inmiddels anderhalve cen
timeter breed is en twee meter lang, zit in
het rechter gedeelte vlak bij de afbeelding
van de apostel Johannes.
Deze scheur is de laatste van een serie
problemen waarmee de deskundigen de
laatste tijd te kampen hebben. Enige jaren
geleden werd een soort schimmel ontdekt
dat de kleuren van de fresco, die is aange
bracht in de refter van de Santa Maria
delle grazie, aantasten. Waarschijnlijk is
de scheur ontstaan door trillingen, veroor
zaakt door het zware vrachtverkeer dat
langs de kerk, die in het centrum van
Milaan staat, dendert. Een andere moge
lijkheid is dat de beschadiging te wijten is
aan het feit dat de kerk langzaam aan het
verzakken is. Andere monumenten in Mi
laan, waaronder de beroemde gothische
kathedraal, kampen met hetzelfde pro
bleem. Volledig herstel van het kunstwerk
zal naar schatting meer dan twee miljoen
gulden kosten.
AMSTERDAM. De Ayamard-indianen
uit Bolivia, van de hoogvlakten in het
Andesgebergte, kennen al eeuwenlang de
cultus van de demonische aardgeest Su-
ëay, die verzoend moet worden. Elk jaar
vindt er een ceremonie van verering met
offergaven plaats, om Supay gunstig te
stemmen, voor het schenden van de
maagdelijkheid van de aarde door het
delven van grondstoffen en mineralen.
Wanneer Supay verzoend is, neemt hij de
gedaante aan van El Tio, de goedmoedige
oom, die zegeningen en bescherming
biedt.
Met de komst van het christendom, tij
dens de Spaanse kolonisatie van het Zuid-
amerikaanse continent, heeft de heidense
cultus rond Supay een verandering onder
gaan. De kwaadaardige kant van Supay
Om het werk van Stanco Skiczuk te
duiden zou men eigenlijk over meer gede
gen kennis van de sociologie moeten be
schikken dan ik ooit uit het kanarieboekje
dienaangaande heb opgepikt. Is het moge
lijk je bij een groep te voegen door van die
groep enkele uiterlijke kenmerken over te
nemen? Als ik mij in de kostuumafdeling
van een toneelgroep een fantasie-uniform
uitzoek, hoe groot is dan de kans dat ik in
de haven van IJmuiden word begroet met
„Möge, Boots”? Gelijke monniken, gelijke
kappen versus Het zijn niet allen koks, die
lange messen dragen. Skiczuk probeert
met deze tentoonstelling kénnelijk aan
sluiting te vinden bij de succesvolle groep
kunstenaars, die ik nu maar even aan zal
duiden als de Belgisch-Nederlandse neo-
expressionisten: Roger Raveel, Reinier
Lucassen, Alfons Freymuth en Etienne
Elias. Bedoeld-houterig geschilderd in fel
le, vaak primaire, kleuren en boordevol
commentariërende kunsthistorische ver
wijzingen en erotisch getinte symboliek.
De gouaches, die Skiczuk nu toont bevat
ten dezelfde elementen als we kunnen
aantreffen in het werk van de groep-
Raveel. Een pot met sanseviëria’s, de kop
van een pijp met een brandende lucifer,
een uitgetrokken zwembroek, het zijn al
lemaal zaken die de toeschouwer op een
bepaald denkspoor zetten. Of Skiczuk te
kent een standbeeld op een pleintje, voor
stellende een hand met een duim tussen
de wijs- en middelvinger. Hij noemt dat
„ontwerp voor een monument ter nage
dachtenis aan alle gewezen toekomstige
wereldverbeteraars”. Een schaars gekle
de dame slaat de ramen open en ziet aan
de horizon een stralende fallus: „Een nieu
we dag!”. Is dit niet het humomiveau, dat
ik zo goed ken van de zaterdagmiddagen,
als ik mijn tienjarige, moeilijk opvoedba
re vriend meeneem naar de kermis? En
wat moeten we aan met de gele letters, die
tesamen het woord PANG vormen over
een Mondriaanachtige schildering heen?
kunst, eenmaal per jaar volledig op, de
rest van het jaar speelt men op verzoek en
tegen betaling delen uit het leven van
Krishna om gunsten van de góden te ver
krijgen.
Uit Oost-India stammen de Chhau-dan
sen, maskerkunst van het hof van Serai-
kella. Ook deze dansvorm komt niet alge
meen voor in India, maar blijft beperkt tot
kleine vorstendommen, die nu opgeno
men zijn in de deelstaten Bihar en Orissa.
Maharadja’s en prinsen vervullen vaak
nog de belangrijkste taken als choreo
graaf en danser. De Chhau-dansen, oor
spronkelijk een ritueel gebeuren, hebben
sexuele verkenningstocht van Wolle en
Gabi, maken dat je van de voorstelling
gaat houden.
Bewondering verdient met name de wij
ze waarop de krachtig agerende muziek
van de lijfelijk aanwezige rockband
Alarm in Die schönste Zeit im Leben is
ingepast en de manier waarop de songs
(hoogtepunt I’m in jail) een geheel met de
scènes vormen. Realisme, humor en een
vlaagje hoop (Gabi breekt met Jimmi,
enkelen vinden werk) maken van deze
GRIBS-produktie een ronduit voorbeel
dig, geen moment vervelend stuk.
JOHN OOMKES
Een beeld uit
de Krishnattam,
het leven van
Krishna.
Woensdag 18 juni
AMSTERDAM: A Handel Pasticcio
(Zuiderkerk, 20.15 uur); Aap verslaat de
Knekelgeest (Tent Frankendael, 20.15
uur); Humboldt’s Current (Mickery Thea
ter, 20.30 uur); De Ontdekking (Universi-
teitstheater, 20.30 uur); Nederlands Dans
Theater (Stadsschouwburg, 20.15 uur);
Nationale Ballet (Theater Carré, 20.15
uur).
ROTTERDAM; Thijl (Schouwburg.
19.30 uur); Die Schönste Zeit im Leben
(Theater Zuidplein, 20.15 uur); Poetry In
ternational (De Doelen - kleine zaal. 20.15
uur). Lindsay Kemp Company (Luxor
Theater, 20.15 uur).
SCHEVENINGEN: De Toekomst gaat
het helemaal maken (Circustheater, 20.15
uur).
DEN HAAG: Nederlands Kamerorkest
(Congresgebouw, 20.15 uur); Zomergasten
(Koninklijke Schouwburg, 19.30 uur); Jo
zef van den Berg (Hot Theater, 20.30 uur).
UTRECHT: Radio Kamer Orkest (Geer-
tekerk, 20.15 uur); Banana (Stadsschouw
burg - blauwe zaal, 15 uur); De Dans
voorbij II (Centrum ’t Hoogt. 20.30 uur).
Donderdag 19 juni
DEN HAAG: A Handel Pasticcio
(Koninklijk Conservatorium, 20.15
uur); Beiaardconcert (Haagse Toren,
19 uur); Zomergasten (Koninklijks
Schouwburg, 19.30 uur); Jozef van
den Berg (Hot Theater, 20.30 uur).
ROTTERDAM: Rotterdams Phil
harmonisch Orkest (De Doelen - gro
te zaal, 20.15 uur); Stuttgarter Ballet
II (Schouwburg, 20.15 uur); De Dans
voorbij I B (Museum Boymans, 20.30
uur); Poetry International (De Doelen
- kleine zaal, 20.15 uur).
UTRECHT: Nederlands Kameror
kest (Muziekcentrum Vredenburg,
20.15 uur); Pauline de Groot/Pooh
Kaye (Centrum ’t Hoogt, 20.30 uur).
AMSTERDAM Humboldt’s Cur
rent (Mickery Theater, 20.30 uur); De
Ontdekking (Universiteitstheater,
20.30 uur); Nationale Ballet (Theater
Carré, 20.15 uur).
Scène uit Die schönste Zeit im Leben Motorheld Jimmi krijgt nul op rekest bij al zijn
vroegere vrienden.
Holland Festival. Niet-westerse
dansen: India. Chhau-dansen door het
ensemble van Karna Dev uit Seraikel-
la. Krishnattam, delen uit het leven
van Krishna door het ensemble van de
Guruvayur-tempel uit Kerala.
Tropenmuseum Amsterdam, 15 en 16
juni 1980.
Voorstelling: Die schönste Zeit im
Leben van GRIPS uit Berlijn. Au
teurs: Volker Ludwig en Detlef Mi
chel. Muziek: Birger Heymann en Wil
helm Dieter Siebert. Decor: Siegfried
Heinzmann. Regie: Jorg Friedrich en
Wolfgang Kolneder. Spelers: Christi
na Grabovsky, Barbara Werz, Annette
Kluge, Brigitte Stockmann, Bernd
Vollbrecht, Lutz Reichert, Thomas
Ahrens, Stefan Freurich, Stefan Goss
ler, Sabine Lorenz, Dietrich Lehmann
en Christian Veit. Muziek: rockgroep
Alarm.
Gezien: Stadsschouwburg Utrecht.
Vanavond nog te zien in het HOT Den
Haag en morgenavond in Theater
Zuidplein Rotterdam.
GRIPS ontluisterd jeugd
niet, maar confronteert
ik
JU
