enz.
Schrijf
enz
over uw
enz
vakantie
Eten langs de Zuiderzee
k
’s
notities
door
ucloj. buys
Hr
1980
9
- DINSDAG 22 JULI
tO€ri5Ü5ChG
9
i
Lippe-
door Léon Klein Schiphorst
door Willem Wijnands
1
itie.
Beatrix, koningin der
Nederlanden, prinses
van Oranje-Nassau,
prinses van
Biesterfeld,
M
Kamperen aan zee, nat, maar aan de gezichten te zien toch met pret.
eens 15 cm had bijgekund. Goed, gestemd, aardbeien met slagroom
Spelevaren op een meertje in eigen land.
En dan nog een zonnig plaatje uit Zandvoort, waar een meisje zich klaar
maakte om te gaan windsurfen, een sport die in de branding van de Noordzee
steeds meer wordt beoefend en waar je in ieder geval geen mooi weer bij
nodig hebt.
De serie' enz., enz., enz.,
wordt ook vakantie gegund.
Een paar weken maar, be
gin augustus gaan we weer
door met de serie, die tot
onderwerp heeft de adellij
ke titels die schuil gaan in
het enz., enz., enz., dat sinds
1813 door de Oranjevorsten
wordt gevoerd in officiële
stukken. Ook nu nog door
koningin Beatrix.
NEDERLAND MOET, NEDERLAND DOET JE GOED. Het Nationaal
Bureau voor Toerisme in Den Haag zou niets liever horen dat we deze
variatie op de melk-slogan met z’n allen zouden aanheffen tot meerdere
glorie van ons nationaal produkt. Maar hoe goed en hoe lief is Neder
land nu wel voor zijn toeristen? Is het land nu echt wel ingespeeld om
hordes vakantiegangers te ontvangen, uit eigen en buitenland? Regel
matig op zoek in eigen land durf ik daar royale vraagtekens bij te zetten.
O.K., dat toeristenmenu aan het haventje van Spakenburg was beter
van kwaliteit en hoeveelheid dan ik voor nog geen veertien gulden had
mogen verwachten, maar daar tegenover staat dan weer het wanpro-
dukt wat een kroegbaas in Culemborg op tafel durfde te toveren.
IN EEN LAND waar de natuur zeker wel maar het weer nou bepaald
niet meewerkt om het tot vakantiebestemming nummer én te verheffen,
moeten zeker de dienstverleners alles op alles zetten om ons vaderland
se vakantieprodukt een dikke voldoende te geven. Twee van mijn
collega’s, ERBIJ-vormgever WILLEM WIJNANDS en chef streekredac-
tie LËON KLEIN SCHIPHORST hebben er de jaarlijkse stoeipartij met
vrije dagen al op zitten en bleven eensgezind in eigen land. De eerste
kruiste met zijn Noorse jol over de Zuiderzee, de ander trok „en familie”
naar het oosten van het land. Hierbij gaan hun ervaringen.
EEN VERHAAL APART is de
bestelling voor de twee kinderen,
twee en vier jaar oud. Daar is op
gerekend. Er zijn speciale kinder
menu’s: patat, frikandellen en/of
kroketten. Voorzichtig leggen we
uit dat dit soort snackbarvoedsel
ons weliswaar voedzaam maar
weinig gezond voor de kinder-
maagjes voorkomt. Nee, iets an
ders is er niet. Dan maar een der
de cordon bleu met een extra bord
als-het-u-belieft. De ober kijkt ons
aan met een blik, alsof we hem een
oneerbaar voorstel hebben ge
daan. Maar de klant is koning dus
het feest gaat door.
VOOR DE DUVEL NIET BANG, die olijke premier van ons. Maar zijn
adviezen opvolgen is de góden verzoeken. Zo maakten wij in een vlaag
van gezagsgetrouwheid een historische vergissing door de ons rechtens
de CAO toegemeten vakantiedagen in eigen land te besteden. Pluvius is
ons twee weken aan de misstap blijven herinneren.
VOOR EEN BEDRAG van 22V2
gulden per persoon kun je b.v. in
Enkhuizen dineren met als hoofd
schotel gebakken schol. Daarbij
komen een glaasje witte wijn, een
soepje vooraf en koffie na. Voor
zin. In de enige bioscoop van de
stad draait die middag een film
van Zorro. Daar blijft het bij. We
kunnen het pok in Deventer pro
beren. Dus geven we 5,95 guldens
uit aan een kaart om via een toe
ristisch aantrekkelijke route naar
de koekstad te kunnen rijden. He
laas, zo blijkt als in de auto de
kaart wordt uitgevouwen, gaat
Zwolle en onmiddellijke omge
ving schuil achter een groot wit
vierkant dat is gereserveerd voor
een verklaring der tekens. Zo zijn
we toch verplicht om ons door de
ANWB-borden en via de snelweg
naar Deventer te laten leiden.
Daar schuilen we de rest van de
middag in een bioscoop waar ze
de gewelddadige avonturen van
GELUKKIG BREEKT AF E1N
TOE het zonnetje door. Zoals b.v.
in café-restaurant-biljart Fol-
kertsma in Stavoren. Want daar
weten ze wat een varensgezel toe
komt na een dag op de wilde ba
ren. Gezelligheid en een goed bord
eten en daar mag best voor be
taald worden. Hier smaken de
soep, de forse karbonade samen
met het bier en de niet scheutige
verse groenteschotels zeer wel.
Met het vorstelijke bord aard
beien met slagroom en koffie toe
voel je je voor 25,- zeer content.
Zoals ook na een bezoek aan de
Drommedaris in Enkhuizen die
een weliswaar bescheiden maar
uitstekende kaart voert. Samen
met een zonnige dag kun je er dan
weer tegen. Tenslotte kun je niet
altijd aan boord komen met brui
ne bonen, spek en uien en een
paar kleine glaasjes toe.
DE SOEP IS nog niet op of daar
zijn warempel de hoofdgerechten
al. Is dat niet even snel. Wanneer
het vlees wordt aangesneden
wordt duidelijk wat daarvan de
achtergrond is. De cordon blue is
lang niet gaar, nee zelfs nog rauw
van binnen. Het grootste deel van
het paneermeel heeft nog de origi
nele beschuitkleur. Het hap blijkt
vluchtig in het kokende frituurvet
te zijn gedoopt. Inmiddels is het
aardig druk geworden in het res
taurant, dus we besluiten geen
drukte te maken en kauwen met
lange tanden zoveel mogelijk
vlees weg. Maar de ober beging de
vergissing ons te komen vragen of
het eten smaakte en alles naar
believen was. Hij verstarde een
moment toen hij de rauwe lappen
zag liggen, die ik demonstratief op
de rand van het bord had tentoon
gesteld. O maar meneer,riep hij
ontsteld. En weg was de man. Nog
geen twee minuten later stond er
een nieuwe cordon blue voor mijn
neus. Druipend van het vet en
hard van het bakken. We hebben
er een onrustige nacht van gehad.
Protesterende magen hielden ons
uit de slaap en toen hoorden we
dat het ’s nachts regende.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen,
dat we nog een keer lekker bui
tens tent hebben gegeten. Maar
dat was in Hattem, bij een Chi
nees
maal. Eten in de door grauwe lap- gebakken aardappeltjes
pen aan het zwerk overwoekerde
provincie, in schril contrast tot
een door de zon verzengde Pro
vence. In het eerste woord schui
len niet voor niets de i’s van Ize
grim die als gast aan tafel meezit
in de talloze Hotels-Cafés-Restau-
rants-Biljarts, waar voor de bij
zondere gelegenheid het pluche
verdwijnt onder het wit van tafel
kleed en servet. Terwijl Izegrim
toch altijd weer met nieuwe hoop
aan de groente, tomaten of kippe-
soep lepelt, merkt hij al spoedig
op dat het eten kwalitatief niet
veel verschilt, maar de prijzen
nogal uiteenlopen.
HOE ZIJN UW VAKANTIE-ER-
VARINGEN IN EIGEN LAND
GEWEEST? Daar ben ik oprecht
nieuwsgierig naar. Laat de verha
len van mijn collega’s Willem Wij
nands en Léon Klein Schiphorst u
nu eens aanmoedigen uw eigen
verhaal op papier te zetten. Hoe
was uw vakantie in onze elf pro-
vincieën, hebt u gekregen wat u
beloofd werd, hoe was de bedie
ning in horecagelegenheden en
wat vond u van het prijsniveau?
Doe ons een plezier, zet uw erva
ringen eens op papier en stuur die
aan deze krant, ter attentie van de
redactie toerisme, Postbus 507,
2003 PA Haarlem. In de loop van
de maand augustus geven we op
de toeristische pagina een zo volle
dig mogelijk overzicht van de in
houd van de inzendingen. Mocht u
nog uitvliegen, dan heel veel
plezier.
HET REGENDE jonge honden Kwik, Kwek, Kwak, Pluto, Donald
en alle sportieve wandel- en fiet- en andere tekenfilmhelden pro-
splannen konden daardoor niet jecteren.
ZO’N AVONTUUR maakt hon
gerig. Via een smal weggetje ko
men we in Veesen terecht. Een
fraai opgeschilderd bord belooft
een gezellig restaurant met uit
zicht op de rivier. Dat kan een
hoop goedmaken. We blijken
voorlopig de enige eters te zijn.
Vanuit onze stoelen kijken we in
een leeg blauw zwembad. Verder-
weg ligt de IJssel. De menukaart
is tamelijk uitgebreid. Het var
kenshaasje staat niet op de kaart,
maar wordt speciaal aanbevolen.
We kiezen voor een cordon bleu:
een plat stuk vlees waarin kaas en
ham wordt gerold. Het geheel zal
worden opgesierd met reepjes
ham en sliertjes verse sla. Reden
voor de kok om zijn culinaire
Bij regenachtig weer is winkelen in de dichtsbijzijnde stad vaak de enige
uitkomst. Aan slecht weer recreatie hebben we niet al te veel te bieden
De twee collega 's die op deze pagina hun vakantie-ervaringen weergeven. Links Léon Klein Schiphorst met naast
hem Willem Wijnands. Na hun is het woord aan u
ALS HET DE EXCLUSIEVE
KANT opgaat, meer op z’n Frans,
zoals in Hoorn waar de Horeca
met de groei van de watersport
floreert, komen er uiensoep op
tafel, stukje vlees met pikante
saus, bleekselderij, venkel, flesje
r°de wÜn ^een Bourgogne van
20, de voordeligste op de kaart,
bij de fles die uitnodigend op tafel
staat wordt geen prijs opgegeven),
dan stijgen met de prijzen ook de
pretenties. Toch krijg je het ge
voel niet als gast ontvangen te
worden. Bij elk a.u.b. en dank u
wel hoor je als het ware de kassa
rinkelen. Als hier de rekening ook
over de 100 gaat mag er best wat
vakmanschap tegenover staan.
Onze gast Izegrim konit tot de
conclusie dat de meeste adressen
de kleurloosheid en het gebrek
aan fantasie gemeen hebben met
de grijze wolkenluchten buiten en
doet het voorstel deze gelegenhe
den in te delen in de klasse ballen
tent plus sterren.
MET STORM EN REGEN op
de zee wil een mens wel eens o
troost zoeken bij een smakelijk Je vult de gaatjes op met de ronde toe en koffie. Even afrekenen en
s en de het bedrag komt boven de 100
drie soorten groentes, u raadt het gulden. Dagprijs tong 36 en tar-
al, sla (met een schijfje tomaat), bot 29. Waren we toch vergeten
worteltjes, doppertjes en....appel- naar de dagprijs te informeren!
moes. Behalve de sla is alles vers
uit ’t blik. Duidelijk dat je voor
zoveel geld geen stennis wilt ma
ken na zoveel „alstubliefts” en
„heeft het u gesmaakt?”. Alleen
wil Izegrim kwijt dat hij bij het
visstalletje op de hoek voor drie
gulden twee forse gebakken schol
len had besteld die met het beste
Enkhuizer banket, het g-
bruinbrood van de warme bakker,
een prima maal vormden.
doorgaan. Het hemelwater maak
te ons kluizenaars van een vochtig
dundoek-huis. Er zat niets anders
op om urenlang vanaf een onge
makkelijk klapstoeltje de caprio
len van de weergoden gade te
slaan. Van de mooie Veluwe heb
ben we niet veel gezien. Het troe
bele beeld van een drijfnat bos dat
zich onscherp aftekent tegen het
plastic raam van je gezinstent
gaat verdomd snel vervelen. Dus
klim je uiteindelijk met tegenzin
in je auto op zoek naar enig alter
natief vermaak om er toch nog
wat van te maken: Op naar de
grote gezellige stad.
DE WV-JUFFROUW van
Zwolle heeft een hinderlijk mooi-
weer-gezicht en kan zo gauw een
concrete suggestie doen op onze hoogstandje een dure naam mee
vraag of er onder de gegeven om- te geven. Ook de prijs zorgt ervoor
standigheden nog wat valt te bele- dat de verwachtingen hoogges-
ven voor een vakantie vierend ge- pannen zijn.
IETS ANDERS LIGT HET als
je b.v. in Den Oever in een Hotel-
Café-Restaurant dicht bij de ha
ven vis bestelt en je informeert
niet naar de dagprijs. Wit tafel
kleed over het pluche en daar
gaan we weer. A.U.B., soepje
vooraf, twee witte wijn, tong en
zo’n bedrag kan je natuurlijk geen tarbot in een bescheiden portie
culinaire wonderen verwachten opgediend en u raadt het weer,
maar als er drie ondermaatse worteltjes, doppertjes, sla en ap-
scholletjes van 15 cm op tafel pelmoes maar ditmaal met verse
komen die je met z’n tweeen moet bloemkool. Wat ziet het er weer
zeilvakantie in de lage landen bij delen, vraag je je af of er niet nog prachtig uit. Na afloop, feestelijk
-
