PIET HUYG
NIEUWE TELSTAR-VOORZITTER KLAAS GROEN:
li
Betaald voetbal vooraf
IS VEEL GRETIGER”
„IEDEREEN
Terugkeer in de eredivisie geen
financieel
niet haalbaar
„Licht” Telstar
,,must”
I lU»
DINSDAG 12 AUGUSTUS
1980
19
SPORT
I
t
„Gretiger”
Smaakmakers
Op zaterdag 23 en zondag 24 augustus gaat de betaalde
voetbalcompetitie 1980/81 van start. Traditioneel wordt dat ge
beuren door deze krant ingeleid met een serie verhalen over de
belangrijkste clubs in de regio en het land. Bij de start van deze
serie vandaag verhalen over Telstar, Haarlem en Volendam. In
de komende twee weken kunt u, met uitzondering van de
maandag, dagelijks verhalen verwachten van ondermeer de
clubs, die gaan deelnemen aan de diverse Europese bekertoer
nooien, een overzicht van de mutaties in eerste en eredivisie en
artikelen rond de twee nieuwkomers in de hoogste afdeling: FC
Groningen en Wageningen.
Afstandelijk
In gebreke gebleven
(Van onze sportredactie)
Piet Huyg gaat voor de derde keer in zijn loopbaan trachten het dal te verlaten en de berg te beklimmen.
Ons enige probleem blijft het maken van
GOVERT WISSE
3-
(Van onze sportredactie)
AD HEESBEEN
Vis-
-Han
Gor-
r 6-2,
i-Ton
oom-
i der
Mad-
llom-
<ool-
Jean
Alex
Poel-
etho-
Ver-
Niek
t de
op
zijn
ooi-
de
i te
ten
ree-
jos
gd.
Huyg voegt er ook onmiddellijk aan toe,
dat hij het geen ramp vindt om op lager
niveau te voetballen. „De afgelopen jaren
heeft Haarlem constant degradatievoet-
bal gespeeld. Elk seizoen stond je onder
druk. Je moest het hebben van een succes
je tegen Ajax, Feyenoord of PSV. Spel
vreugde was er eigenlijk niet, terwijl ook
de sfeer in de groep leed onder de matige
prestaties. Met het materiaal, dat Haarlem
heeft, moeten we aanvallend kunnen voet
ballen. Niet zoals in het verleden van de
HAARLEM. Petrus Dignum Jozef
Maria Huyg, beter bekend als Piet Huyg
(„sommigen noemen me ook wel eens
Pieter, maar dat vind ik zo hockeyach-
tig”) gaat voor de derde keer proberen
het dal te verlaten en de berg te beklim
men. De 29-jarige en 1.93 meter lange
voorstopper annex middenvelder is enke
le maanden geleden voor de derde maal
in de tien jaar, dat hij bij Haarlem voet
balt, gedegradeerd. Twee keer (in ’72 en
’76) werd de kater van de tuimelpartij
naar de eerste divisie snel verwerkt door
het jaar erop met succes de stap omhoog
te maken.
wisseling (Van Doorneveld voor Hughes)
een positieve uitwerking heeft op zich
zelf en zijn collega’s. „Ik heb de indruk,
dat iedereen veel gretiger is dan in het
laatste seizoen. Er leeft wat. Ik wil niets
ten nadele zeggen van Barry Hughes,
want hij heeft veel betekend voor Haar
lem. Maar feit is nu eenmaal, dat hij te
lang bij Haarlem is gebleven. Ik snapte
het niet, dat hij anderhalf jaar geleden
zijn contract verlengde. Hij had toen
moeten vertrekken. Hughes kon de spe
lers niet meer motiveren. Iedereen wist,
wat hij ging zeggen en hoe zijn oefenstof
in elkaar stak. Dat is ook logisch, als een
trainer bijna tien jaar bij een club heeft
gezeten. Hij kan in principe een voetbal
ler geweldig oppeppen, maar bij ons luk
te dat op het laatst nauwelijks meer. De
bekende broodjesmaaltijd bij hem thuis
tegenstander uitgaan, maar ons eigen spel
spelen.”
Huyg, eigenaar van een sportwinkel, is
bovendien van mening, dat de trainers-
evenals zijn voorganger nadrukkelijk af
zijdig houdt van het technische beleid
zover het tenminste niet het financiële
deel betreft, verschilt Klaas Groen in
vele opzichten met de oud-praeses.
Onder meer door zijn betrokkenheid
met de spelersgroep („Ik sta tussen hen in
en heb ontdekt dat ook zij een goed con
tact op prijs stellen”) zijn nuchtere visie
op de situatie van dit moment Telstar is
voor mij een geheide eerste divisieclub”)
en zijn openheid („van mij mag de begro
ting van Telstar best in de krant, daar is
niets geheimzinnings aan”). Klaas Groen
gaat ook duidelijk zijn eigen weg. Sloeg
bijvoorbeeld het advies van de oud-voor-
zitter in de wind om Simon Kistemaker
aan te stellen als opvolger van Martin van
Vianen. De keus viel uiteindelijk op Joop
Brand, over wie Klaas Groen eerder op
merkte: „Hij is de aangewezen man om
Telstar er weer bovenop te helpen”. De
komst van de Haarlemse oefenmeester,
wiens reputatie door sommigen in positie
ve en door anderen in negatieve zin wordt
uitgelegd, heeft wat dat betreft in elk
geval zeker aan de verwachtingen beant
woord. Of zoals Klaas Groen het typeert:
„Er leeft weer wat bij Telstar”. En terug
blikkend: „Vooral het afgelopen seizoen
„Overigens heb ik al lange tijd zien
aankomen, dat Hughes weg zou gaan. Ik
kende hem door en door en zag gewoon de
laatste maanden aan zijn kop, dat-ie zou
verdwijnen. Hij liet bijvoorbeeld af en toe
verstek gaan op een training, dat was
niets voor hem. Ik vind het lullig zoals hij
door Haarlem op straat is gezet. Dat had
na zoveel jaren van dienst wel anders
gekund.”
Voor Pieg Huyg kwamen de degradatie
en de trainerswisseling niet als een verras
sing. Beide zag hij al geruime tijd van
tevoren aankomen. „Ik had de degradatie
al verwerkt op het moment, dat we degra
deerden.” In de lange periode tussen de
laatste competitiedag en de begin van de
training (ongeveer twee maanden) heeft
Huyg zijn vakantie in Venray letterlijk en
het Europees kampioenschap voetbal in
Italië figuurlijk in het water zien vallen.
moet worden, als een doorgebroken spe
ler buiten het strafschopgebied ten val
wordt gebracht. Op die manier leren ze
het wel af. Ik hou niet van die gemene
dingen, ik probeer fair te blijven.”
Huyg heeft van nabij kunnen meema
ken hoe de vette jaren van het Nederland
se voetbal overgingen in de magere jaren.
Hij zegt daarover: „Door het vertrek van
veel goede spelers is het voetbal er de
laatste jaren op achteruitgegaan. Nu
heeft Simon Tahamata ons land de rug
toegekeerd. Dat vind ik erg jammer. De
smaakmakers verdwijnen, er zijn geen
spelers meer, die initiatief durven te ne
men. De mensen komen niet meer, want
die zien zaterdagavond via de kabeltele
visie Duits voetbal, waar het ene doel
punt nog mooier lijkt dan het andere. Die
En daar hebben ze wel gelijk in. In het
Nederlandse voetbal zie je toch amper
een doelgericht schot vanaf dertig meter.
mensen komen niet meer naar het stadi
on, omdat ze van mening zijn, dat ze die
dingen toch niet bij ons op het veld zien.
Dat komt door de angst. Want als je van
zo’n afstand schiet is de kans op balver
lies groot en dat laatste is niet toege
staan.”
doelpunten. Dat bleek wel in de eerste
paar oefenwedstrijden. Joop Böckling
werkt hard in het centrum van de aanval,
maar mist nog zelfvertrouwen. Er komen
veel situaties voor, waarin spelers den
ken: schiet jij hem erin of ik. We twijfelen
teveel als het op afronden van een aanval
aankomt.”
er een korte-termijnpolitiek ontwikkeld,
die in de eerste plaats is gericht op het
resultaat. Op langere termijn blijft onze
uitgangsstelling echter gehandhaafd. Ver
der ligt het in de bedoeling nog meer aan
scouting te doen. De resultaten daarvan
zijn nu reeds merkbaar. Vanuit die visie
proberen we er wat van te maken. Van
een echte omwenteling in het beleid is
trouwens geen sprake. Daarvoor ontbre
ken domweg de middelen.”
;rs
er-
ler
>te
tin
o.
■1
i
i
s
its-
ige
vi-
:en
VELSEN. Telstar voelt volgens
voorzitter Klaas Groen vooralsnog
niets voor de aanschaf van een lichtin
stallatie. „Ik betwijfel of het financi
eel haalbaar is voor ons. Het kost niet
alleen veel geld, maar bovendien hik
ken we erg tegen de exploitatie aan. Ik
vind het een te ambitieus plan. Wij
steken liever wat meer geld in het
spelerspotentieel”, aldus de Telstar-
praeses, die daarmee reageert op de
plannen van de KNVB om op korte
termijn de betaald voetbalorganisatie
te verplichten een lichtinstallatie te
laten plaatsen.
Telstar is overigens over deze zaak
wel in gesprek met de gemeente Vel-
sen, „maar”, zo licht Klaas Groen toe,
„we nemen een afwachtende houding
aan”.
i 6-1,
6-4;
idine
pers-
^ette
sis:
jn-
SC
•/Ma-
6-3,
anda
Ves-
ders
om -
Tine
Ver-
e
i.
e
g
e
it
it
!t
S
0
•f
r
T
li-
k.
is
'n
B-
’e
’a
)S
rt
Piet Huyg gelooft, dat Haarlem het ko
mende seizoen opnieuw hoog zal eindigen
in de eerste divisie, maar tegelijkertijd
stelt hij vast, dat het voor de vereniging
geen „must” is om meteen weer te promo
veren. „Wij, de spelers en de trainer, ho
pen natuurlijk wel zo snel mogelijk in de
eredivisie te komen. Ik heb daarentegen al
diverse mensen, die nauw bij de club
betrokken zijn, gesproken, die het niet erg
zouden vinden, als we niet zouden promo
veren. Die gaan ervan uit, dat het aantrek
kelijker is om in de top van de eerste
divisie te spelen dan in de onderste regio
nen van de eredivisie.”
„Gelukkig is Hans van Doorneveld een
trainer, die ons aanvallend wil laten spe
len. En dat is natuurlijk de enige manier
om weer wat spektakel te bieden. Het is de
bedoeling, dat Martin Haar als laatste
man opschuift naar het middenveld,
waardoor we een overwicht kweken. Ach
terin gaan we dan man tegen man spelen.
Vooral aan dat laatste heeft hij zich
danig gestoord. „Walgelijk was het ge
woon. De tactiek was zo behoudend, vre
selijk. De meeste ploegen speelden met
twee spitsen, daar was geen aardigheid
aan. Opvallend vond ik ook de zwakte van
de arbitrage. De scheidsrechters hadden
veel strenger op moeten treden. Er wer
den de meest grove overtredingen ge
maakt, waar amper tegen opgetreden
werd. Dat zie je in de Nederlandse compe
titie ook. Er wordt geschopt, geslagen en
geknepen op een manier, waar ik hele
maal misselijk van word. Maar de
scheidsrechters doen er niks aan. Ik vind
gewoon, dat er al een penalty gegeven
gevraagd, ik heb overigens nooit de ambi
tie gehad om voorzitter te worden, maar
het leek me toch een uitdaging dit aan te
pakken. Het feit, dat ik de afgelopen twee
jaar deel heb uitgemaakt van een bestuur
dat keihard heeft gewerkt om het oud zeer
op te ruimen van na de degradatie, heeft
het trouwens wel gemakkelijker gemaakt
die functie te aanvaarden.”
Klaas Groen: „Ook het bestuur is de afgelopen twee jaar in gebreke gebleven en heeft niet het uiterste gedaan om Telstar op een beter plan te
brengen
hebben een paar keer geholpen, maar
toen ik er voor de vierde keer naar toe
moest, dacht ik: daar gaan we weer. Aan
de andere kant moet ik zeggen, dat spe
lers hun eigen verantwoordelijkheid
moeten kennen. Als een trainer je niet
meer kan motiveren, moet je jezelf vol
doende op kunnen laden en niet de schuld
afschuiven op een trainer.”
entegen wel in staat zijn werkzaamheden
over te nemen. In zijn afscheidsinterview
in mei in deze krant liet Zwikstra ten
minste weten: „Het is mijn vaste overtui
ging dat Klaas Groen tot een uitstekende
voorzitter kan uitgroeien”.
Vult de betrokkene zelf aan: „Toen
Zwikstra aankondigde dat hij wilde stop
pen, hebben we eerst intern naar een
opvolger gezocht. Het was niet helemaal
onbegrijpelijk dat men uiteindelijk bij mij
terecht kwam. De bezigheden van een
penningmeester leunen aardig aan tegen
die van een voorzitter, zijn mening wordt
doorgaans bij de meeste problemen wel
Van een echte omwenteling in
het beleid is geen sprake”
Stond Ton Zwikstra bekend als een
zeer afstandelijk bestuurder, op de huidi
ge voorman is die kwalificatie bepaald
niet van toepassing. Hoewel hij zich
Hans van Doorneveld heeft Martin
Haar naast „laatste man” tevens aan
voerder van zijn elftal gemaakt. Een
taak, die in de laatste competitie lange
tijd op de schouders rustte van Piet
Huyg. „Van Doorneveld wilde Haar als
aanvoerder, omdat hij daar als vrije ver
dediger meer voor in aanmerking komt
dan ik. Ik ben voorstopper en Van Door
neveld gaat ervan uit, dat ik het al druk
genoeg heb met mij directe opponent, de
spits van de tegenpartij. Daar kan ik wel
inkomen.”
(Van onze sportredactie)
VELSEN. Zo onopgemerkt als de wisseling van de wacht zich zeer recentelijk op
het voorzittersfront bij Telstar voltrok, zo opvallend waren de veranderingen, die de
laatste maanden bij de Velsense eerste divisieclub plaatsvonden. De benoeming van
de 33-jarige penningmeester Klaas Groen tot nieuwe voorman hij is de opvolger van
Ton Zwikstra, die zestien jaar aan het bewind was stond duidelijk in de schaduw
van die activiteiten. De meest ingrijpende wijzigingen, die werden doorgevoerd,
hadden betrekking op de organisatie en het technische beleid. Er kwam een nieuwe
technische en medische staf en ook de spelersgroep werd drastisch gewijzigd.
Ingrepen, die volgens Klaas Groen dringend noodzakelijk waren. „Onze situatie vroeg
gewoon om maatregelen. De klok staat voor ons op vijf voor twaalf’.
De nieuwe Telstar-praeses doelt daar
mee op het feit, dat zijn club van de
gemeente Velsen de belangrijkste sub
sidiegever nog slechts twee jaar de tijd
heeft gekregen aan te tonen, dat er vol
doende belangstelling in Velsen bestaat
voor het betaalde voetbal. Jaarlijks tou
cheert Telstar in het kader van de passie
ve recreatie een fors bedrag aan subsidie.
Het afgelopen seizoen was en in de ko
mende twee jaar is dat 365.000 gulden.
Voorwaarde om die steun te behouden is
dat er gemiddeld 2500 bezoekers per
(thuis)wedstrijd komen. Gezien de geringe
belangstelling voor de verrichtingen van
de Velsense formatie in de laatste twee
seizoenen (er kwamen toen gemiddeld
1000 tot 1500 toeschouwers), alsmede de
tanende interesse bij het publiek voor het
prof-voetbal in het algemeen, lijkt dat een
uiterst moeilijke opgave. Klaas Groen
zegt daarover: „Ik ben blij dat de gemeen
teraad eindelijk eens een principiële uit
spraak heeft gedaan over die subsidie. Er
is nu tenminste duidelijkheid, zij het dat
ik met een aantal uitwerkingen van dat
besluit minder gelukkig ben. Dat neemt
niet weg, dat we aan de gestelde voor
waarden moeten voldoen. Het belang
rijkste is die 2500 mensen zien te krijgen.
Onze doelstelling moet de komende jaren
dan ook gericht zijn op het veilig stellen
van die norm. Alleen op die manier kun
nen we immers de continuïteit van Telstar
waarborgen. Halen we dat aantal niet dan
geloof ik dat deze vereniging geen functie
meer heeft en zou moeten ophouden te
bestaan”. Een ontwikkeling, die de oud-
penningmeester- (een taak, die overigens
tijdelijk wordt waargenomen door het be
stuurslid Leen Timmer) in hoge mate zou
betreuren en als een persoonlijke neder
laag zou beschouwen. „Ik zou dan het
gevoel hebben dat ik als voorzitter niet
geslaagd ben”, aldus Klaas Groen, die
zich in de afgelopen twee jaar en in de
laatste paar maanden in het bijzonder als
een zeer actief en ambitieus bestuurslid
heeft gepresenteerd.
Voor Ton Zwikstra was de inbreng van
Klaas Groen in elk geval voldoende aan
leiding om gevolg te geven aan zijn voor
nemen zijn functie als voorzitter neer te
leggen. Een beslissing, die de Santpoor
ter al meerdere malen had aangekon-
digd, maar het ontbreken van een ge
schikte opvolger weerhieid hem er van
zijn taak over te dragen. Klaas Groen
in het dagelijks leven directeur van een
drukkerij in Umuiden achtte hij daar-
Desondanks werd de selectiegroep uit
gebreid en versterkt. Weerlegt Klaas
Groen: „Financieel was er niet veel meer
mogelijk dan het afgelopen seizoen. Onze
begroting wijkt nauwelijks af van die
van vorig jaar. Er worden ook geen hoge
re salarissen betaald, integendeel zelfs.
Wat er in feite alleen is gebeurd is dat er
diverse amateurs zijn aangetrokken en
daarvoor is de normale vergoeding (3000
gulden-red) betaald. Dat geld is er elk
seizoen geweest. We hebben eigenlijk al
leen Frank Kramer gekocht, want René
van Breevoort en Frans Reuser zijn ge
huurd. Het lijkt allemaal erg revolutio
nair, maar dat is het beslist niet. Er is
alleen optimaler gewerkt met de moge
lijkheden”.
in het verleden te vaak met trainers gea-
vonturierd. Dat is vaak goed uitgepakt,
zoals met Jan Rab en Joop Castenmiller,
maar er is ook wel eens misge
kleund (Petescu en Van Vianen-red.). Het
bestuur was de mening toegedaan dat
er nu een trainer moest komen die
niet alleen over ervaring beschikt,
maar ook het een en ander gepresteerd
had. Bovendien zou hij een behoor
lijke bijdrage moeten kunnen leveren
aan de organisatie, want een hoofdtrainer
bij deze vereniging heeft nogal wat be
voegdheden. Vandaar onze voorkeur voor
Joop Brand. Met hem hebben we overeen
stemming kunnen bereiken en daar zijn
we erg gelukkig mee.” Minder plezierig is
volgens Klaas Groen, dat Telstar van het
twee jaar geleden uitgebrachte beleids
plan is afgeweken. In dat plan wordt
gesteld, dat er met het oog op de voorzich
tige financiële koers alleen nog maar jon
ge talentvolle amateurs kunnen worden
aangetrokken en dat er nog slechts ruimte
is voor eenjarige contracten. In het laatste
geval vormen Jan Nederburgh en Ab van
Oorschot een uitzondering op die regel.
Zij hebben een tweejarig contract aange
boden gekregen. Klaas Groen: „Min of
meer gedwongen door het besluit van de
gemeente om meer publiek te trekken, is
heerste er een sfeer van gelatenheid en
dat werd alleen nog maar erger door de
slechte prestaties. We hebben toen gezegd
die gelatenheid moest beslist doorbroken
worden, anders gaat het helemaal ver
keerd. Simpel gesteld komt het er eigen
lijk op neer dat we de bezem hebben
gepakt en die er doorheen hebben ge
haald.”
Ook het bestuur spaart hij niet in zijn
kritiek. „We hebben het twee jaar samen
geprobeerd, maar ik durf rustig te stellen
dat ook wij in gebreke zijn gebleven en
niet het uiterste hebben gedaan om deze
club op een beter plan te brengen. We
hebben dat gelukkig op tijd onderkend en
om die reden zijn we in het najaar al met
elkaar gaan praten over ’80-’8Ï”. Tijdens
die bijeenkomsten werden harde noten
gekraakt en moest ook het hoofd van
trainer Martin van Vianen vallen. Zijn
aanpak en inbreng werden, zij het niet
openlijk, fel bekritiseerd, terwijl hem bo
vendien werd verweten de spelersgroep
niet meer te kunnen motiveren. Om de
reorganisatie goed te kunnen uitvoeren
moest er naar de mening van de clublei
ding een sterke man worden aangesteld.
„Telstar, zo licht Klaas Groen, toe,” heeft
