België steunt op
Nederlandse trainers
Gevecht om het
voortbestaan
I
CAO-
krijgen
nomen
door Jan van der Nat
door Frits Bakker
FM
n
r
WW*
>ch de
sollega
!lk
Alles gemist
lijke
j op de
Nevelen
ïn een
dische
Tussenstop
recep-
en van
Ll
Met de warempel nog bijna geslaagde
1 machtsgreep tijdens de Europese voetbalfinale in Italië, heeft België
eindelijk weer enige bewondering afgedwongen op internationaal
niveau. De individuele klasse, die de laatste jaren onmiskenbaar is
aangekweekt, werd binnen vrij korte termijn door een Belgische
oefenmeester tot een homogene kern uitgebouwd.
Voor het fraaie werkstuk dat Guy Thijs met zijn kansloos gewaande
selectie afleverde, was evenwel de basis al gelegd door buitenlandse
clubtrainers. De Belgische topploegen hebben immers het
vertrouwen in eigen trainers al lang opgezegd. Van de achttien clubs
in de Belgische „ere-divisie” worden er in het komende seizoen maar
liefst twaalf getraind door buitenlanders. Die stormachtige invasie van
geschoolde buitenlanders heeft langzamerhand de Belgische trainer,
die meestal geen enkele vakopleiding heeft gevolgd, verdrongen naar
de lagere regionen.
Werksfeer
Problemen
„Ik zal nooit meer in Engeland
spelen. Want als ik terug zou
komen, zouden de mensen me
toch weer net zo hard willen zien
rennen als toen ik 24 was. En dat
kan ik straks niet meer. Dus
voetbal ik nooit meer in
Engeland”.
„Ik blijf voorlopig in het
buitenland voetballen, want als ik
binnen vier jaar terugkeer naar
Engeland, betaal ik volgens het
Engelse systeem belasting over
het geld dat ik in Europa heb
verdiend. En dat vind ik bepaald
geen uitdaging".
Een tweetal citaten, die nu
precies een jaar geleden werden
opgetekend uit de mond van
Kevin Keegan. Een duidelijker
bewijs van het gezegde dat niets
zo veranderlijk is als de mens,
lijkt nauwelijks te bedenken.
Kevin Keegan speelt het komend
seizoen in.... Engeland en zal
dus zijn belasting moeten
afdragen.
net
Kees Rijvers
Han Gijzenhout
Cor Brom
)n
s-
de
Pele en Cruyff, als vedetten naar VS gehaald.
STOPPER
tmisch
van 1982 in Spanje. Zo ziet het plan
de campagne van de nu 29-jarige
Keegan eruit.
Half februari van dit jaar kwam
het bericht dat Kevin Keegan was
overgenomen door Southampton
als een complete verrassing. Goed,
Keegan was na drie jaar wel een
beetje uitgekeken op de Hamburger
SV, maar de aanbiedingen van
Europese topclubs waren legio. De
Engelse vedette kon kapitalen gaan
verdienen bij bijvoorbeeld Real
Madrid en ook Amerikaanse
profclubs hadden er de nodige
dollars voor over om hem in te
lijven. Zelfs nadat Keegan het
contract bij Southampton had
getekend, haakten andere clubs nog
niet af. Juventus deed alsnog een
(vergeefse) poging hem los te
weken.
Het seizoen 1979-1980 had het
topjaar moeten worden van Kevin
Om tot dat selecte groepje
gerekend te kunnen worden, heeft
Kevin Keegan echter nog niet
voldoende bereikt. Weliswaar werd
hij Europees voetballer van het
jaar, maar een topprestatie op een
belangrijk toernooi ontbreekt op de
erelijst van de Brit.
Keegan. Maar hij miste eigenlijk
alles. Met zijn club Hamburger SV
verloor hij de finale van het
toernooi om de Europa Cup voor
landskampioenen en moest hij
Bayern München laten voorgaan in
de Bundesliga. Teleurstellender
had het driejarig verblijf in West-
Duitsland voor Keegan nauwelijks
kunnen eindigen. Van de drie
seizoenen heeft hij er echter maar
één in topvorm gespeeld. Het
tweede, nadat het eerste jaar vooral
in het teken had gestaan van de
gewenning en het geaccepteerd
worden.
Keegan heeft in zijn eerste seizoen
herhaaldelijk op het punt gestaan te
vertrekken, maar deed intussen zijn
uiterste best om de taal machtig te
worden. Dat lukte. Kevin Keegan
sprak na een jaar al zeer goed Duits
en heeft nu geen enkel probleem
meer zich in die taal uit te drukken.
Op het veld bewees hij een jaar
daarna zijn grote klasse. HSV werd,
niet in de laatste plaats door
Keegan, kampioen van West-
Duitsland. Voor het publiek had de
Brit het helemaal gemaakt. Maar de
terugval kwam in het derde
Hamburgse seizoen. Keegan
speelde af en toe nog briljante
wedstrijden het duel tegen Real
Madrid bijvoorbeeld in de halve
finale van het Europa-Cuptoernooi
maar wisselde die af met zwakke
prestaties. En daarmee kwam
natuurlijk direct de kritiek, die
mede leidde tot het vertrek uit de
Westduitse havenstad.
Misschien dat hij dan over twee
jaar Engeland kan terugvoeren
naar de wereldtop. Dé eerste poging
daartoe, tijdens het laatste EK in
Italië, mislukte. Daar kon Kevin
Keegan de grote druk niet aan. Hij
bleek niet in staat het Engelse elftal
echt te leiden. Misschien is juist dat
het verschil tussen een goede
voetballer en een vedette.
Keegan zal ongetwijfeld deel
uitmaken van de ploeg. Dat staat
buiten kijf. Hij krijgt door te spelen
bij Southampton meer
mogelijkheden zich te concentreren
op het nationale elftal.
Het werd geen Spanje, maar
Engeland tegen alle uitlatingen van
Keegan zelf in. Het antwoord op de
vraag waarom, blijft in nevelen
gehuld. „Ik wil me in Engeland
voorbereiden op Spanje”, zegt hij
nu opeens. Een andere reden zou
zijn, dat zijn dochtertje Lara-Jean
zo langzamerhand de leeftijd gaat
naderen waarop aan haar
(school)toekomst gedacht moet
gaan worden. Boze tongen beweren
verder, dat het Keegan beter
uitkomt in verband met zakelijke
belangen.
Ron Greenwood heeft Kevin
Keegan in elk geval straks bij de
hand, wanneer Engeland gaat
proberen om via Hongarije,
Zwitserland, Roemenië en
Noorwegen het WK te bereiken.
Hevig ontgoocheld door zijn
ontslag bij Ajax is Cor Brom vorig
jaar verbeten aan de slag gegaan bij
Waterschei. Het ontspoorde ploegje
hing na vijf wedstrijden onderaan
de ranglijst met één schamel
winstpunt. Cor Brom heeft dat
opgetrokken naar een zevende
positie in de eindstand en hij pakte
vervolgens tot ieders verbazing ook
nog de Belgische voetbalbeker mee.
„Het gaf een enorme voldoening na
de afknapper bij Ajax. Zonder die
druk om te moeten presteren, was
het eindelijk weer eens prettig
werken”, kon Brom na zo’n
schitterend seizoen moeilijk anders
samenvatten.
Waar Han Grijzenhout echter zijn
toekomst in België ziet („het liefst
blijf ik hier zo lang mogelijk”),
maakt het Cor Brom eigenlijk
moeite gekost om daar wat meer
discipline in te brengen. Ik was bij
Ajax de strakke hand van Michels
gewend. Daar had ik het vak
geleerd en die werkwijze heeft me
enorm aangesproken. Met die
basiskennis ben ik in België verder
gaan bouwen aan een eigen image.
Ik heb bewust heel langzaam naar
het topniveau gewerkt en op een
enkele uitzondering na is dat
allemaal in een erg plezierige sfeer
gegaan”.
Veel vernietigender is de
terugblik van Cor Brom naar zijn
vorige werkterrein. „Het
Nederlandse voetbal is totaal
verpest en verwend”, schetst hij het
beeld, dat vervormd is door een
diep ingewortelde afkeer. „De
kwaliteit loopt schrikbarend terug
en het publiek blijft weg. Het wordt
nog slechter als de mentaliteit niet
verandert”.
De vergelijking met Nederland
kan Grijzenhout moeilijk trekken,
omdat hij bij Ajax slechts als
tweede man heeft gewerkt en
bovendien met het toenmalige
wereldelftal alleen de gloriejaren
heeft meegemaakt. „Ik herinner me
natuurlijk nog wel, dat Michels en
later Kovacs het soms erg lastig
hadden om de vedetten in de pas te
houden. Hier maak ik dat zelden
mee”, verzekert de Brugse trainer.
de bal aan de voet voor hem verschij
nen, altijd die shoot-out wint en de 6
punten binnenhaalt!
Maar Henk Houwaart weet uit
eigen ervaring dat hij het niveau
van de Oostenrijker nooit zal
benaderen. „Ik heb zeven jaar
onder Happel getraind, eerst bij
Den Haag en later bij Club Brugge.
Die man heeft me enorm
gefascineerd met zijn vakkennis en
zijn benadering van spelers. Ik
word al een hele grote als ik maar
de helft van zijn kwaliteiten als
trainer kan bereiken”, roemt
Houwaart zijn befaamde collega.
Het prestige van de buitenlandse
trainers staat in het komende
seizoen op het spel. Een interessant
duel moet dat vooral in de top
worden, waar Club Brugge
(Grijzenhout), Anderlecht (Ivic) en
Standard Luik (Happel) normaal
gesproken de machtsstrijd gaan
uitvechten. Het Belgische voetbal
vaart daar wel bij, want de
buitenlandse inmenging staat sinds
kort weer garant voor topniveau.
Heel bewust is Kevin Keegan uit
het felle licht van de schijnwerpers
gestapt. Zijn populariteit zal zich de
komende twee seizoenen
hoogstwaarschijnlijk gaan
beperken tot Engeland. Voor
Europa is Keegan vanaf nu een
vergeten vedette, die misschien
straks in Spanje nog één keer voor
het voetlicht zal treden.
Heel lang heeft het ernaar
uitgezien dat Kevin Keegan zich zou
gaan scharen in het rijtje van
supervoetballers, die als de
Tourmalet en de Aubisque in de
Ronde van Frankrijk boven elke
categorie zijn verheven. Een rijtje
dat erg beperkt is en namen toont
als Puskas, Beckenbauer en
Cruijff.
Kevin Keegan ging niet, zoals hij
een jaar eerder had aangekondigd,
naar Spanje. Keegan in mei 1979:
„Ik ga nc-.HSV naar Spanje. Het is
voor mij belangrijk dat ik tot het
WK van 1982 in Europa blijf. Als ik
nu al naar Amerika zou gaan, dan
heeft Ron Greenwood (de Engelse
coach, red.) niets aan mij. Er wordt
daar echt geen voetbal gespeeld”.
Het droombeeld van Ernst
Happel is bij de kampioensploeg
nog lang blijven hangen. Voor
Grijzenhout was het een uitdaging
om bij Club Brugge die herinnering
te vervagen. „Voor mezelf ben ik
daar in geslaagd”, beoordeelt hij
zijn eerste seizoen. „De spelers
waren in het begin nog helemaal vol
van Happel, alsof het een soort
afgod wds. Later heb ik ze daar
nooit meer over gehoord”.
9,
;tigd
weinig uit waar hij volgend jaar
werkt. „Voorlopig wordt dat nog
een jaar Waterschei, daarna zie ik
wel verder. Wanneer er dan
opnieuw een aanbod komt uit
Nederland, heb ik er geen moeite
mee om terug te gaan”, zo beweert
Brom.
De ambities reiken natuurlijk
verder dan het tamelijk onbekende
Waterschei, dat waarschijnlijk niet
meer is dan een tussenstop naar een
volgende topclub. Zo ligt dat in feite
ook bij Henk Houwaart, die zonder
opleiding in het trainersvak is
gestapt. Met toch al een aardige
reputatie maakt de Hagenaar
volgend seizoen zijn debuut in de
hoogste klasse. Het is wel duidelijk,
dat Houwaart zo snel mogelijk
hogerop wil. Hij heeft inmiddels
twee jaar Heizelschool achter de
rug, waar de Belgische trainers
tenminste nog enige technische
kennis op kunnen doen.
Henk Houwaart, met zijn 34 jaar
de jongste trainer in het Belgische
voetbal, heeft openlijk al meer dan
eens gesolliciteerd naar een aanbod
van Club Brugge. „Dat is inderdaad
een ideaal van me”, wil hij wel
bekennen. „Maar het is nog wat
vroeg om naar die top te grijpen.
Met verschillende jongens heb ik
zelf nog gespeeld tijdens mijn
Brugse periode”. Het wachten is
waarschijnlijk op een falen van
Grijzenhout, want zo gaat dat in de
trainerswereld.
Mysterie van Kevin
Keegans terugkeer
bekend maken... Zelfs in zijn beste sei
zoenen bleef Feyenoord. in 1968-1969 en
1969-1970, met gemiddelden van 47.252
en 42.858 onder het gemiddelde van New
York Cosmos!
Er is dus alle reden om net als de
Engelse managers over veranderingen
te gaan denken, waarbij aan een
overwinning meer of veel meer waarde
wordt toegekend dan aan een gelijkspel
en een verliespartij. Je kunt je voorstel
len hoe spannend het slot van een Ame
rikaanse wedstrijd is waarin beide
ploegen ook na de beide verlengingen
gelijk geëindigd zijn, omdat de shoot-
out die voor de beslissing moet zorgen,
een verschil van 6 competitiepunten
uitmaakt! Eén bal meer of minder ge
stopt, of meer of minder in het doel
geschopt tijdens die shoot-out-nacom-
petitie, scheelt 6 punten! Als je een
Kevin Keegan bleek niet te
vermurwen voor het vele geld dat
de Italianen hem boden. Zijn
besluit stond vast. Keegan speelt de
komende twee jaar bij South
ampton en zal aansluitend zijn
loopbaan waarschijnlijk afsluiten
als international voor Engeland
tijdens het wereldkampioenschap
ter bij de Engelse eerste divisie (26.345)
en de Westduitse Bundesliga (22.676),
maar met hun 14.911 gemiddeld hebben
ze, behalve de Nederlandse toeschou
wersaantallen, toch ook al die van de
Engelse tweede divisie (13.216) en de
Franse en de Belgische hoogste divisie
(resp. 10.578 en 10.576) overvleugeld.
Ik ontleen deze cijfers aan een artikel
van Jan-Hermen de Bruijn in Voetbal
International, waaruit ook nog blijkt
dat enkele Amerikaanse voetbalclubs
wat het aantal toeschouwers betreft
kunnen wedijveren met de Westeurope-
se clubs, en zeker met clubs als Ajax,
Feyenoord, AZ’67 en PSV. New York
Cosmos trok in 1979 gemiddeld 48.168
toeschouwers, Seattle Sounders 28.627,
Minnesota Kicks 24.856 en Vancouver
Whitecaps 24.445 toeschouwers. Die cij
fers zouden onze vier topclubs graag
Een onbegrensd vertrouwen
I hebben de Belgen kennelijk vooral
g in de Nederlandse vakkennis.
I Slechts de onaantastbare Ernst
I Happel, die Club Brugge drie keer
j op rij naar de landstitel dirigeerde,
I heeft in een recent verleden nog
meer successen geoogst. Maar in
het afgelopen seizoen waren de
i opmerkelijkste daden toch
weggelegd voor de Nederlanders.
I Want aan de top vierde Han
a Grijzenhout zijn debuut bij Club
I Brugge met een kampioenschap.
Bovenin de middenmoot finishte
Cor Brom met Waterschei, dat voor
zijn komst al was gedoemd om te
degraderen. En tenslotte
promoveerde Henk Houwaart met
I Kortrijk via de nacompetitie naar
I de hoogste afdeling.
„De Nederlanders hebben meer
persoonlijkheid en bravoure in dit
j vak”, heeft de Brugse international
I René van der Eijcken zijn
I bewondering wel eens
uitgesproken. Wellicht daarom is de
I stijgende interesse voor de
Nederlandse trainer de laatste
jaren nog verder doorgevoerd in
het Belgische voetbal. Voor het
komende seizoen is een
recordaantal bereikt. Vorig jaar
waren dat in de hoogste klasse Han
Grijzenhout (Club Brugge), Cor
Brom (Waterschei), George Knobel
(Beerschot), Hans Croon (Waregem)
en Leo Canjels (Cercle Brugge).
I Maar inmiddels is door de promotie
van Henk Houwaart (Kortrijk) en
de komst van Kees Rijvers
I (Beringen) het totaal al op zeven
gebracht.
Het aantrekkelijke van dat
I Belgische voetbalavontuur is
I ongetwijfeld de veelgeroemde
I werksfeer. Niemand kan daar beter
I over oordelen dan Han
Grijzenhout, die ondertussen aan
I zijn achtste seizoen is begonnen
I over de zuidelijke landsgrens,
s „Belgische voetballers zijn ideaal
om mee te werken”, betoogt de
I Amsterdammer. „Ze zijn makkelijk
en meegaand in de omgang. Het
heeft me in het begin wel even
Vooral dat laatste leverde nogal
wat problemen op. „Keegan komt
hier een beetje zijn zakken vullen”,
was de algemene opinie, ook bij zijn
medespelers. Het was uiteindelijk
manager Gunther Netzer, die hem
over de moeilijkheden heeft heen
geholpen. Netzer: „Ik wist direct
waar de problemen lagen. Tenslotte
had ik hetzelfde meegemaakt bij
Real Madrid. Een ander leefmilieu,
een andere taal en je bent
binnengehaald als vedette die zich
waar moet maken”.
Vooral op technisch gebied heeft
Keegan veel steun ondervonden
van Netzer („Ik blijf hem daarvoor
eeuwig dankbaar”). De ex-
topvoetballer maakte de ploeg snel
duidelijk, dat Keegan in de ploeg de
leidinggevende figuur zou worden.
Het aanpassen ging wat moeilijker.
-Ml
schieten, en de keeper intussen een
eindje uit zijn doel mag komen, de keep
ers wat meer kans geven dan bij onze
elfmeterpenalty ’s.
Het cijfer 58 geeft het aantal gescoor
de goals van Tampa Bay aan, het cijfer
30 het aantal goals dat Tampa Bay
moest incasseren. Blijven nog over de
cijfers 46 en 154. Dat zijn de interes
santste cijfers. Het getal 154 is het aan
tal competitiepunten. Terwijl je bij ons,
na 24 wedstrijden, hooguit 48 punten
kunt vergaren, kun je er in de Verenigde
Staten dus 154 krijgen, namelijk 6 pun
ten per gewonnen wedstrijd (voor Tam
pa Bay waren dat dus 18 x 6 is 108
punten) plus nog eens 46 bonuspunten.
Bonuspunten krijg je voor elke gescoor
de goal, tot een maximum van 3 goals
per team. Win je dus met 3-0, dan krijg
je er 6 plus 3 is 9 competitiepunten bij.
Niet voor niets zijn de elektronische
zakrekenmachientjes in Amerika het
eerst een rage geweest. Ze kunnen daar
niet zonder. Dat het systeem wel werkt,
moge blijken uit de toeschouwersaan
tallen. We kunnen wel een beetje gnui
ven over het Amerikaanse soccervoet-
bal als zijnde het dumppaleis van ver
ouderde Europese spelers, maar het ge
middelde aantal toeschouwers per wed
strijd was in 1979 al 14.911, tegen 9.765
toeschouwers in de Nederlandse eredi-
vissie. De Amerikanen blijven nog ach-
Zelfs in Engeland, waar het voetbal
nog publieksvoetbal is waar de mensen
op af komen, wordt er nu over gedacht
het competitievoetbal aantrekkelijker
te maken. De Engelse managers hebben
een rapport samengesteld, „Voetbal, ge
vecht om het voortbestaan” (een duide
lijke titel, die de inhoud geheel dekt),
waarin zij onder meer voorstellen om in
plaats van 2 punten voor een overwin
ning, 3 punten toe te kennen. Dus 0
punten als je verliest, 1 punt als je
gelijk speelt, en 3 punten als je wint.
In de Verenigde Staten hebben ze na
tuurlijk al een andere telling dan in de
Oude Wereld. Daar kan de eindstand
van een competitie de volgende cijfers
opleveren van de nummer 1, bijvoor
beeld Tampa Bay: 24 18 6 58 30
46 154.
Wat betekenen die cijfers? Gespeelde
wedstrijden 24. Gewonnen 18, verloren
6. Geen wedstrijden dus die gelijk
geëindigd zijn, en dat klopt, want in
Amerika kun je niet gelijk spelen. Als
na 90 minuten de stand gelijk is, wordt
er na 7 plus 7 minuten verlenging, via
shoot-outs (een soort lange-afstandpe-
nalty’s), een beslissing geforceerd. Slim
idee, van die Amerikanen. Niets is zo
saai als een gelijkspel, niets is zo sensa
tioneel als penalty’s, waarbij die ver
lengde penalty’s, waarbij de schutter de
bal even mag opdrijven alvorens te
beetje goede keeper hebt a la Piet
Schrijvers, dan speel je dus, met man en
macht voor het doel hangend, op een
gelijkspel, omdat je dan dank zij Schrij
vers’ onpasseerbaarheid als spelers met
