Bernard Hinault vernedert wieler-elite
FRANSMAN HEERST TIJDENS WERELDKAMPIOENSCHAP OP DE WEG
„Voorbereiding
niet ideaal”
BRAZILIAAN NADERT LEIDER JONES
2
1980
SEPTEMBER
MAANDAG 1
J
Krankzinnig
X
srans
Piquet brengt
(Zie ook de 5e sportpagina)
(Van onze sportredactie)
De Nederlander twijfelde eraan of zijn wagen wel
op dezelfde wijze was afgesteld als die van Geoff Lees.
ZANDVOORT Jan Lammers besefte zaterdag
middag maar ai te goed dat een voortzetting van zijn
carrière in de Formule I aan een zijden draadje is
komen te hangen. Juist op het circuit van Zandvoort,
de baan die hij beter kent dan welke coureur ook,
beleefde de kleine rijder een dieptepunt in zijn loop
baan, die tot voor dit weekeinde toch al niet geken
merkt werd door opzienbarende Grand-Prixpresta-
ties.
„Dat Lees mij in eigen huis verslagen heeft, is
natuurlijk slecht voor mijn naam. Achteraf bekeken
had ik beter geen contract bij Ensign kunnen tekenen
en inplaats daarvan een half jaar op de tribune plaats
moeten nemen. Wat mij betreft is het tussen mij en
Ensign gedaan. Ik wil meteen stoppen, mits Nunn
zijn financiële verplichtingen voor de rest van het
seizoen (er resteren nog drie wedstrijden) nakomt”.
„Hier kan alleen een superkampioen
winnen”, voorspelde Eddy Merckx een
paar dagen voordat meer dan honderd
man aan de „Slag van Domancy” begon-
De dag waarop Saronni, Moser, Nils
son, Battaglin, Willems, Pollentier en
de Nederlanders een pak slaag kregen
dat hen lang zal heugen, betekende voor
Bernard Hinault het zoveelste hoogte
punt in zijn briljante carrière. Het bete
kende tevens een revanche voor zijn
vlucht uit de Tour de France als gevolg
van een geforceerde knie. Hij was in
zijn element, regeerde met ijzeren hand
en bracht miljoenen Fransen in een
stemming die verdacht veel leek op de
Nederlandse euforie een week of zes
geleden, toen Joop Zoetemelk in het
geel op de Champs Elyssees stond.
hij indruk in de Formule III. Na enkele
wedstrijden bij Ensign en McLaren te
hebben gereden, werd hij vorig seizoen
gecontracteerd door Brabham. Daar was
hij eerst tweede rijder achter Niki Lauda,
maar na diens plotselinge afscheid prom
oveerde Piquet tien maanden geleden tot
eerste man in het door Bernie Ecclestone
geleide team.
Piquet lijkt met het klimmen der jaren
ook zijn wilde streken wat kwijtgeraakt te
zijn. Tot voor dit seizoen stond hij bekend
als een brokkenpiloot, maar sinds hij
meer verantwoordelijkheid bij Brabham
heeft gekregen, zijn ook de crashes vrij
wel verdwenen. Dat demonstreerde hij
ook in Zandvoort, waar hij gisteren eerst
kalm afwachtte tot er een kans kwam om
De rijder zelf, die teleurgesteld is in de organisatie
van het team en de komst van Geoff Lees die in
Zandvoort pas voor het eerst in de Ensign reed als
een motie van wantrouwen ten opzichte van zichzelf
opvatte, zou zelfs niet getraind hebben als de wed
strijd niet in Nederland, maar ergens anders had
plaatsgevonden. Nu kon hij het tegenover de organisa
tie niet maken om niet te rijden.
Zie voor meer nieuws over het WK el
ders in deze sportbijlage.
Jacques Laffite van de eerste plaats 'te
verdringen, vervolgens een flinke voor
sprong uitbouwde en die in de laatste fase
rustig consolideerde. Piquet heeft zijn
overwinning ook te danken aan het feit,
dat hij de eerste vijf hectische ronden
ongeschonden doorkwam. In de tweede
ronde werd zijn hoofd geraakt door een
deel van een zijvleugel, die afkomstig was
van de wagen van Alan Jones. De Austra
liër moest de schade door monteurs laten
herstellen en liep daardoor drie ronden
achterstand op die hij niet meer goed kon
maken.
Van titelverdediger Jan Raas was tij
dens deze slotfase reeds vele uren in
geen velden of wegen nog een spoor te
vinden.
Piquet: „Het was een krankzinnige
start. Laffite was snel weg en iedereen
probeerde aansluiting te krijgen. Dat
was dringen geblazen. Toen kreeg ik ook
nog de „skirt” van Jones’ auto op mijn
helm. Zo erg was dat niet. Je krijgt ook
vaak opspattende stenen tegen je aan, die
onder de achterwielen van een voorgan
ger vandaan komen”.
Piquet werd in de 12e ronde de vierde
koploper, nadat Jones, Arnoux en Laffite
hem voor waren gegaan. De strijd aan kop
was daarmee voorbij, want Piquet was
oppermachtig en bouwde zijn voorsprong
op Laffite uit tot 20 seconden. Laffite
sloeg halverwege een aanval van Bruno
Giacomelli af, die op het moment dat hij
de Ligier-coureur te pakken wilde nemen,
spinde. Laffite had toen veertien secon-
Hinault daverde voort alsof er geen
rivalen waren. Hij sleepte zelfs geruime
tijd Baronchelli mee, zonder dat de Itali
aan ook maar bij machte was om de
nieuwe wereldkampioen nerveus te ma
ken. „Ik was de anderen kwijtgeraakt en
ik voelde dat ik ook de Italiaan kon
verslaan. Het was alleen een kwestie van
wachten tot het beste tijdstip en daarna
hopen dat ik niet door pech getroffen
zou worden”, aldus het fenomeen uit
Bretagne.
ZANDVOORT. De 29e Grand Prix levert
de exploitant van het Zandvoortse circuit, de
CENAV, zeer waarschijnlijk een klein verlies
op. Men had quitte gedraaid als er 85.000 toe
schouwers, gerekend over drie dagen, waren
gekomen. Dat aantal werd net niet gehaald. Op
de eerste trainingsdag kwamen 5000 mensen
kijken, zaterdag volgden 25.000 dat voorbeeld
en gisteren tijdens de race waren 53.000 mensen
aanwezig.
Interne afspraken in de diverse lan
denploegen waren er uiteraard ge
maakt. Samenbundeling van krachten
door belanghebbenden van de verschil
lende merkenteams bestonden even
eens. De praktijk wees evenwel uit dat
geen enkel akkoord enige kans van sla
gen had tegen het fenomeen Hinault.
Zoals hij in de eerste ronde de leidersrol
René Arnoux (rechts) en Nelson Piquet, de winnaar van de Grand Prix, spuiten vrolijk champagne in het rond Jaques Lafitte (derde) gaat
schuil achter de bloemen.
Bernard Hinault passeert juichend de finish in Sallanches, nadat hij de wereldtitel heeft
veroverd op de weg
den voorsprong op een groepje met Ar
noux, Reutemann, Andretti en Jones, die
er als achterblijver tussen zat. Op het
einde van de wedstrijd kwam René Ar
noux evenwel sterk opzetten en met nog
een paar ronden te gaan wist hij Laffite te
passeren en beslag te leggen op de tweede
plaats. Voor Renault toch een ietwat te
genvallende prestatie, nadat Jabouille en
Arnoux in de trainingen iedereen te snel
af waren geweest. Jean-Pierre Jabouille,
de winnaar in Oostenrijk, haakte echter al
snel af en was meer in de pits dan op de
opeiste, toen de Belg Johan de Muynck
een korte, maar supervroege vlucht in
leidde, zo begon hij vele uren later ook
aan de laatste van de twintig klauterpar-
tijen.
De Muynck had toen plaatsgemaakt
voor Baronchelli, die zich tijdens de laat
ste 50 kilometer beperkt had tot het laten
meedrijven in het wiel van Hinault. Het
feit dat Baronchelli heel even zijn hou
ding wijzigde toen de bel voor de slot-
ronde reeds te voorschijn was gehaald,
veranderde weinig. „Ik had in de voor
laatste beklimming al gemerkt dat hij
blij was om nog te kunnen volgen”, zei
de wereldkampioen. „Mijn demarrage
leverde het bewijs”.
In amper zes kilometer sloeg Hinault
een bres van een minuut. Het was een
superioriteit die herinneringen opriep
aan een paar andere explosies van de
Breton in de voorbije maanden: Luik-
Bastenaken-Luik en de machtsgreep in
de Ronde van Italië, om slechts de twee
belangrijkste te noemen. Van „proble
men met de gezondheid”, waarvan een
week geleden in de Tour de Limousin
nog sprake was, bleek in ieder geval
niets.
Frankrijk kreeg in de 25-jarige twee
voudige Tour de France-winnaar een
wereldkampioen die de historie zal in
gaan als de bedwinger van een bijna
onmenselijk zwaar parcours. Het was
tevens de kampioen van een wedstrijd
waarin behalve Baronchelli ook de ver
rassend sterk rijdende Schot Robert Mil
lar, de Deen Jorgen Marcussen en heel
even ook nog Michel Pollentier alsmede
onze landgenoot Johan van de Velde het
Franse fenomeen hadden „mogen” vol
gen, toen hij zijn machtsgreep voorbe
reidde.
In tegenstelling tot Jan Lammers is Pi
quets ster snel rijzende. Twee jaar gele
den debuteerde hij in een Ensign in de
Grote Prijs van West-Duitsland, op 30
maart van dit seizoen boekte hij in Long
Beach (VS) zijn eerste overwinning in de
Formule I en gisteren voegde hij het maxi
male aantal van negen punten toe aan zijn
totaal, waardoor hij zich nadrukkelijk
heeft aangediend als mogelijk opvolger
van regerend wereldkampioen Jody
Scheckter. Er zijn nog drie races voor de
boeg (Imola, Montreal en Watkins Glen)
en die zullen ongetwijfeld in het teken
staan van het duel Alan Jones-Nelson
Piquet. Carlos Reutemann en Jacques
Laffitte, in Zandvoort resp. vierde en der
de achter René Arnoux, volgen het twee
tal op eerbiedige afstand in het tussen-
klassement en zijn met hun puntentotaal
(resp. 33 en 32) vrijwel uitgeschakeld voor
de wereldtitel.
Lammers, die in de trainingen van vrijdag nog een
22e tijd wist te realiseren, werd zaterdag voorbijge
streefd door Nigel Mansell, John Watson en Emerson
Fittipaldi, waardoor hem tijdens de race slechts een
plaatsje in het NOS-commentatorhokje restte. Dat de
Ensign-rijder zich niet voor de 29e Nederlandse Grand
Prix kwalificeerde, viel op zich nog te pruimen voor
hem. Wat Lammers meer dwars zat, was het feit dat
zijn teamgenoot Geoff Lees sneller was in de training
en wel een plaatsje (de vierentwintigste) voor zich wist
op te eisen op de startrij. „Ik vind het ongelooflijk, dat
de eerste de beste in eenzelfde wagen gaat rijden en
dan nog sneller is ook”, stelde Lammers met een
bedeesde stem vast.
SALLANCHES Superlatieven
schoten tekort bij het succes van Ber
nard Hinault. Kort en bondig kon alles
wat hij gisteren in de strijd om de
wereldtitel presteerde samengevat
worden met het ene woord: machtsver
toon. Want de wijze waarop de wieler-
held van Frankrijk op het moordende
parcours van Sallanches zijn tegenstan
ders verpletterde, was gewoon groots.
Het betekende een vernedering voor
allen die wellicht nog tijdens de tweede
koershelft gehoopt hadden dat zij deze
Bretonse locomotief uit de rails zouden
rijden.
nen. De caesar van de wegrensport uit
een vervlogen periode kreeg gelijk. Hi
nault was een superatleet. „Omdat het
zo’n zwaar parcours was en omdat de
weersomstandigheden allesbehalve
prettig waren, is de overwinning extra
mooi”, zei hij lachend. Regen in de eerste
uren van de wedstrijd, vergezeld van
hevige wind, maakte de strijd inderdaad
loodzwaar.
De Cóte van Domancy, die twintig
keer overwonnen moest worden, zou
overigens in de meest ideale weersom
standigheden toch al voor een slachting
hebben gezorgd. Als er ooit in de naoor
logse periode van een scherprechter in
het wereldkampioenschap sprake was,
dan was dat op de laatste augustuszon
dag van 1980 zeker het geval. Roger de
Vlaeminck, de Belgische vedette die het
karakter had om de strijd voort te zetten
toen er hooguit nog kans bestond op de
bronzen plak, formuleerde het als volgt:
„Voor mij was de Cóte de Domancy
telkens tweehonderd meter te lang”.
Het feit dat hij op de fiets bleef in de
strijd die voor de meeste kopstukken
vernietigend eindigde, accentueerde de
nederlaag van laatstgenoemde catego
rie. Als Bert Pronk zijn moed niet be
loond had gezien met de zesde plaats,
zou er zelfs geen van de dertien Neder
landers aan de finish van de belang
rijkste eendagskoers zijn gekomen. Na
de victorie van de laatste jaren nu dus de
nederlaag. Sallanches was derhalve al-
lesbehale een herhaling van het titelge
vecht zestien jaar geleden, toen Jan
Janssen in de regenboogtrui uit dit oord
nabij de Mont Blanc terugkeerde.
baan te vinden. Na vijftien ronden zette
hij zijn wagen voorgoed aan de kant.
Teamgenoot René Arnoux handhaafde
zich knap op een derde plaats. In zijn
spiegels zag hij voortdurend Carlos Reu
temann, Mario Andretti en later Alan Jo
nes. Andretti, wereldkampioen in 1978,
zorgde voor een paar gevaarlijke situaties
door eerst de snellere Reutemann en later
diens stalgenoot Alan Jones de pas af te
snijden op momenten dat hij gepasseerd
dreigde te gaan worden. In de Tarzan-
bocht kwamen de wagens van de Lotusrij
der en van Reutemann (Williams) zelfs
met elkaar in aanraking. Andretti werd op
driekwart van de wedstrijd toch door Jo
nes en Reutemann voorbijgegaan. De
Amerikaan had de pech, dat hij twee
ronden voordat de finishvlag viel, moest
stoppen omdat de benzine op was. Daar
door klom Jarier (Tyrrell) op naar de
vijfde plaats en wist Alain Prost ook nog
een puntje voor het wereldkampioen
schap binnen te slepen.
Van de 24 coureurs wisten er zich
slechts elf te klasseren. Onder de uitval
lers bevonden zich onder meer Lammers’
teamgenoot Geoff Lees, die in aanrijding
kwam met John Watson. Derek Daly
kwam wonder boven wonder met de
schrik vrij toen de voorwielophanging
van zijn Tyrrell brak en hij in de Tarzan-
bocht rechtdoor ging. De Ier sloeg met een
snelheid van circa 200 km tweemaal over
de kop voordat hij met auto en al bovenop
de vangrail tot stilstand kwam. Het enige
wat hij overhield aan het ongeluk was een
licht bezeerd rechterbovenbeen, meer
niet’ GOVERT WISSE.
Hoewel Piquet tot de jongere garde in
de- Formule I-wereld wordt gerekend, is
hij al 28 jaar oud. Tien jaar terug begon
hij in de snelheidssport met karten. Zijn
overstap naar de autosport volgde snel,
ook al moest het in het dieptste geheim
gebeuren. Zijn ouders namelijk zagen in
hem meer een toekomstig tenniskampi
oen en wilden niet dat hij ging racen.
Nelson Sottomaior, zoals hij eigenlijk
heet, liet zijn achternaam in Piquet veran
deren, zodat het zijn ouders niets te weten
zouden komen van zijn activiteiten in de
autosport. In 1976 verliet hij Brazilië en
vestigde zich in Engeland. Daar maakte
spanning terug
(Van onze sportredactie)
ZANDVOORT. Nelson Piquet heeft de spanning in de strijd om het wereldkampi
oenschap voor Formule I-coureurs helemaal teruggebracht. Doordat de Braziliaan
zelf de Nederlandse Grand Prix op zijn naam schreef en Alan Jones niet verder kwam
dan een elfde en laatste plaats, is Piquet zijn Australische opponent tot op twee
punten genaderd in de tussenstand. De Brabham-coureur beleefde al met al een erg
prettig weekeinde in Zandvoort, want aan zijn Grand Prix-zege ging een overwinning
in de Procarrace vooraf.
SALLANCHES. De Nederlandse
profwielersport is gisteren verdron
ken in zijn eigen succes. Tijdens het
wereldkampioenschap in het Franse
Sallanches gingen de vedetten vrijwel
zonder uitzondering kopje onder. Met
als enig aanwijsbare oorzaak de gi
gantische mallemolen van criteriums
waarin zij na de flonkerende Ronde
van Frankrijk hebben rondgetold. De
beroepsrenners kozen in die periode
niet helemaal onbegrijpelijk voor
het grote geld dat na de Tour bij wijze
van spreken op straat lag, maar lever
den daarmee wel hun kansen op een
hoofdrol tijdens de strijd om de we
reldtitel in.
Het gevolg was dan ook desastreus.
Het uiterlijk van de Nederlandse wie
lersport, dat de laatste vijf jaar in
West-Europa door de successen van de
ploeg Van Peter Post een bijna magi
sche klank had gekregen, werd binnen
zeveneneenhalf uur zo ernstig ge
schaad dat zelfs de meest erkende plas
tisch chirurg er moedeloos van zou
worden. Want, hoe de excuses ook luid
den, het blijft een regelrechte aanflui
ting dat van een sterke 13-mansforma-
tie in een wereldkampioenschap
slechts één knecht, Bert Pronk, de
eindstreep haalt.
Ook Piet Liebregts, de begeleider
van de Nederlandse WK-ploeg, moest
dat ruiterlijk toegeven, al klonk zijn
„Nederland heeft teleurgesteld’, wel
wat al te mild. Hij kon niet tot een
andere conclusie komen dan dat de
povere voorbereiding tot deze deceptie
heeft geleid. „Na de grote successen”,
stelde Liebregts, „hebben ze een enorm
programma moeten afwerken. Ik be
grijp wel dat professionnals zulke din
gen meepakken, maar het is wel duide
lijk dat al die criteriums geen ideale
voorbereiding zijn”.
Behalve die slechte voorbereiding
was er echter meer aan de hand. Hoe
wel het typische knechtenwerk in een
klauterwedstrijd als die in Sllanches
van geringer importantie is, zijn sfeer
en eenheid in een ploeg voor de inner
lijke gemoedsrust toch belangrijk.
Daar schortte het dit jaar ook duidelijk
aan. Drie van de dertien WK-deelne-
mers (Kuiper, Zoetemelk en Lubber-
ding) heten de tradidionele verzamel
plaats Lommel waar de ploeg al
jaren samenkomt en een kermiskoers
rijdt schieten. Zij kozen voor een
eigen voorbereiding.
De aankomst in Megeve bij Sallanches
sprak ook al boekdelen. Daar gingen
Gerrie Knetemann en Henk Lubber-
ding niet met de andere ploegleden aan
tafel voor de maaltijd, maar stapten ze
onafhankelijk van elkaar op de fiets
j om individueel het parcours te ver-
kennen.
Enkele renners genoten de bescher
ming van Liebregts. Ten eerste natuur
lijk nationaal kampioen Johan van de
Velde, die als een leeuw had gevochten
en als enige Nederlander de kracht en
de moed had de ontketende Hinault te
volgen. Dat de 23-jarige Rijsbergenaar
toch moest lossen, was allerminst een
I schande.
Ook voor Zoetemelk was genade.
I „Hij heeft een goed seizoen achter de
rug en juist nu de pech dat hij zijn dag
niet had, net als Saronni”, stelde Lie-
I bregts. Lovende woorden waren er ook
voor invaller Jos Schipper, die Henk
Lubberding na een valpartij terug
bracht naar het peloton, voor Hennie
1 Kuiper die tenminste was doorgegaan
tot hij werkelijk niet meer kon en voor
Heddy Nieuwdorp, die door een tuime
ling in de afdaling uit de koers ver
dween.
Voor de overigen was er nauwelijks
krediet. Regerend wereldkampioen
Jan Raas bijvoorbeeld kreeg van on
deruit de zak omdat hij al na ander
half rondje was afgestapt. De kort
stondige aanwezigheid van Piet van
Katwijk stemde Liebregts al evenmin
tevreden. „Er moet in de toekomst in
ieder geval dringend iets veranderen”,
vond Liebregts. „Voor het eerst zal ik
dit jaar een rapport maken voor de
KNWU, waarin ik ook wat eisen zal
stellen.”
Lammers wil weg bij Ensign
„Volgens mij had zijn auto andere zijschorten dan die
van mij, maar zeker weten doe ik dat niet”, aldus
Lammers, wiens manager Van der Storm vrijdag al
stelde dat het Ensign-eigenaar Moris Nunn goed zou
uitkomen, als de Engelsman de snelste van het tweetal
zou zijn. „Dan kan Nunn zijn ontevreden sponsor
bewijzen dat het uitblijven van resultaten niet aan de
wagen, maar aan Lammers heeft gelegen”, aldus Van
der Storm.
