ZAT EB DAGS Bi JVOEGSEL
Scheidende Oranje-coach
Huib Timmermans:
Gedupeerde partij
extra de dupe
11
SPORT
I
i
5 5
u
Looptrainer
door Ad Heesbeen
Verrast
Sfeer terug
Revolutionair
4
Simuleren
Buiten de lijn
F
I
te
II
Sorensen
1
in
5
Dameshockey
ir-
te-
ti
r
nd,
mocht
de
vrije
trap
STOPPER
HM
W-.,
eze
ite
itu
De „boycot” van de Koninklijke
■Nederlandse Hockey Bond (KNHB)
r haalde een streep door die
tokening, die wat Timmermans’
•ttispanmngen betreft volgende
week in het Schotse Ayre, waar
Nederland deelneemt aan een
jubileumtoernooi van de IFWHA,
moet worden vereffend.
Voor de 52-jarige in Amstelveen
woonachtige docent aan de
Academie voor Lichamelijke
Opvoeding in Amsterdam wordt
öet, evenals voor een aantal Oranje-
Opeelsters, in elk geval een geheel
5 andere afsluiting dan hij zich had
voorgesteld.
Dat neemt niet weg dat Huib
Timmermans alle reden heeft om
tevreden terug te kijken op die
driejarige bewindsperiode, waarin,
een enkel toernooi uitgezonderd,
slechts goede resultaten werden
neergezet, die uiteindelijk leidden
tot twee wereldtitels. En dat mag
opmerkelijk worden genoemd,
want toen de Amstelvener in
augustus 1977 de leiding overnam
van de door de KNHB
weggestuurde Riet Küper (coach)
en Anton Brouwer (trainer) zat de
klad er bij de Oranje-formatie zeer
nadrukkelijk in.
Huib Timmermans werd benaderd
op het moment, dat hij zijn
l„ln Moskou wilde ik de kroon op het werk zetten. Het was een
igeweldige teleurstelling, dat ik dat niet met deze gouden ploeg kon
Soen. vooral ook omdat het voor mij de enige keer was dat ik de
•Olympische Spelen van dichtbij kon meemaken. Ik had echter begrip
voor het standpunt van de hockeybond, stond ook achter het besluit
;om niet te gaan. De successen, die we de laatste jaren hebben
'gerealiseerd, vergoeden echter veel. Het zou beslist harder zijn
aangekomen, wanneer we die niet hadden behaald”. Aldus Huib
■Timmermans, de scheidende trainer/coach van de nationale
:dameshockeyploeg, voor wie de Spelen in de Sovjet-Unie het
'eindstation hadden moeten worden.
In het Schotse Ayre wordt volgende
week van 26 tot en met 28 september
een jubileumtoernooi afgewerkt van
de internationale dameshockeyfederatie
(IFWHA). Aan dat evenement, dat door
de afzegging van India flink is
gedevalueerd, neemt ook de
Nederlandse damesploeg deel. Voor dit
toernooi zijn de speelsters uitgenodigd,
die een jaar geleden deel uitmaakten
van het team dat in het Canadese
Vancouver de wereldtitel behaalde.
Voor een aantal van hen, onder wie
Maria Matheussens, Monique Westerdijk
en Cathy Woudenberg, is het haar
laatste optreden voor Oranje. Dat geldt
ook voor trainer/coach Huib
Timmermans, die tijdens zijn driejarig
bewind een dreigend verval bij de
nationale formatie voorkwam en het
team zelfs leidde naar twee wereldtitels.
Huib Timmermans zal worden opgevolgd
door de 28-jarige Gijs van Heumen, een
zoon van Wim van Heumen, die zoals
bekend de heren begeleidt.
Gijs van Heumen zal de trip naar
Schotland meemaken teneinde zich op
de hoogte te stellen van de kwaliteiten
en mogelijkheden van de selectie, die én
door het afscheid van het eerder
genoemde drietal én door de bedankjes
De benoeming van Huib
Timmermans als trainer/coach was
een revolutionaire ontwikkeling in
de nogal conservatieve
hockeywereld. De Amstelvener
werd namelijk de eerste man in de
geschiedenis van het dameshockey,
die de eindverantwoordelijkheid
kreeg over de begeleiding van de
tophockeysters. Toos Bax, een van
de routiniers van de nationale
equipe, liet zich destijds daarover
ontvallen: „Het is alleen maar goed
dat een man de leiding heeft, want
die krijgt beslist meer voor elkaar
trainersactiviteiten bij de heren van
de club Amsterdam aan het
afbouwen was. „Het lag in mijn
bedoeling een jaartje met hockey te
stoppen, maar ik was te zeer gevleid
en ik vond het te eervol om het
verzoek vah de bond zonder meer
naast me neer te leggen”, zo licht de
sportdocent toe. „Na enige
bedenktijd ben ik tenslotte
ingegaan op hun voorstel, omdat ik
het toch een uitdaging vond. Het
was overigens een risico, want van
het dameshockey wist ik
betrekkelijk weinig af. Vandaar
ook dat ik voor mezelf had bepaald
dat ik het voorlopig een halfjaar
zou aanzien. Die gereserveerde
opstelling heeft later toen ik wat
langer bezig was. plaats gemaakt
voor veel enthousiasme”.
van Marjolein Bianchi (in verwachting)
en Suzan Bekker (al eerder gestopt)
weer „op niveau” dient te worden
gebracht.
Na het toernooi in Ayre zal Van Heumen
een nieuwe groep samenstellen, die zich
gaat voorbereiden op het
wereldkampioenschap in Argentinië, dat
in maart/april van het volgend jaar wordt
gehouden. De eerste test-case komt wat
dat betreft zeer snel, want reeds de
volgende maand speelt de damesploeg
een aantal wedstrijden in de Verenigde
Staten. Er staan onder meer twee
officiële interlands op het programma,
op 10 oktober in St. Louis tegen Nieuw-
Zeeland en op 12 oktober in Baltimore
tegen het gastland. Duels, die Huib
Timmermans ongetwijfeld met meer dan
gewone belangstelling zal volgen, al is
het dan op afstand.
In onderstaand verhaal kijkt Huib
Timmermans de eerste man in de
geschiedenis van het dameshockey, die
de supervisie kreeg over tophockeysters
terug op de successenreeks van de
afgelopen drie jaar, waarin alleen een
Olympische titel ontbreekt, en geeft hij
zijn visie op het dameshockey, dat
volgens de oefenmeester nog steeds
volop in ontwikkeling is.
bij de hockeybond dan een vrouw”.
Huib Timmermans, geconfronteerd
met die anti-feministische
uitspraak: „Ik geloof dat ik
voornamelijk ben geaccepteerd
vanwege mijn voorland. Bij
Amsterdam hebben we in de
periode dat ik daar trainer was een
kampioenschap gepakt en zijn we
nooit lager geëindigd dan een derde
plaats. Dat wisten zij natuurlijk
ook. Het belangrijkste feit, dat ze
ingenomen waren met mijn
benoeming, was volgens mij dat ze
te maken kregen met één figuur, in
dit geval toevallig een man, die
zowel de training als de coaching
ging verzorgen. Twee begeleiders
geeft verwarring, leidt tot
communicatiestoornissen en zelfs
tot conflictsituaties, zoals bij mijn
voorgangers is gebeurd”.
De opdracht, die de in 1928 in
Batavia (nu Jakarta) geboren
Die „open” aanpak van de
hockeyoefenmeester bracht ook de
sfeer terug. „Er werd altijd gezegd
dat er een kliekjesgeest heerste en
dat er zoveel geroddeld werd.
Doordat we de zaken goed met
elkaar uitspraken, was daar totaal
geen sprake meer van. Vandaar ook
dat ik rustig durf te stellen, dat ik
me niet kon voorstellen dat ik
zoveel plezier aan dat dameshockey
zou beleven. Ik heb beslist van hen
meer teruggekregen dan ik zelf heb
gegeven”.
Wat bij het opmaken van die
positieve balans ontbreekt is een
Olympische medaille. „Maar”, zo
zwakt Huib Timmermans dat zelf
weer af, „die twee wereldtitels
hebben me zoveel voldoening
gegeven, dat dat gemis flink is
afgenomen”.
Om die reden treedt Huib
Timmermans over ruim een week
zonder weemoed terug. „De
afspraak was”, zo bevestigt hij, „dat
ik het tot en met de Spelen zou
doen. De hockeybond heeft me wel
weer voor deze functie benaderd,
maar het leek me beter even
afstand te nemen. Ik heb de
afgelopen tien jaar het grootste deel
wacht sleepten, alle achttien
oefenwedstrijden, die aan dit FIH-
toernooi vooraf gingen.
„Buiten de kwaliteiten van de
speelsters, is dat succes toch voor
het belangrijkste deel terug te
voeren op de motivatie”, meent de
Amstelvener. „Ik heb getracht dat
te stimuleren door hen te betrekken
bij mijn beslissingen en mijn
aanpak. Ze hebben altijd heel
wezenlijk inspraak gehad in het
hele gebeuren. Voor elke wedstrijd
was er bijvoorbeeld een bespreking
met de aanvoerster en de vice-
captain. Dat soort dingen werkte
positief door, dat merkte ik heel
duidelijk. Ik hoefde dan ook zelf
niet of nauwelijks in te grijpen of op
te treden. Voor hen was die
werkwijze een openbaring. Je zou
het rustig een beetje een
psychologische benadering kunnen
noemen”.
van mijn vrije tijd in het hockey
gestopt. Ik heb voorlopig mijn
portie gehad. Ik wil mijn aandacht
verplaatsen naar dingen, waaraan
ik nog nauwelijks ben toegekomen,
zoals tennissen of naar een goed
toneelstuk gaan. Verder is het voor
een speldocent noodzakelijk datje
op de hoogte blijft van nieuwe
ontwikkelingen in de sport. De
komende maanden heb ik wat meer
gelegenheid me daarin te
verdiepen”, aldus de vertrekkende
coach, die zijn taak direct na het
jubileumtoernooi in Ayre zal
overdragen aan zijn opvolger, de
28-jarige Gijs van Heumen, trainer
van de heren van MOP, waardoor
de technische leiding van de twee
Oranje-formaties geheel in handen
is gekomen van de familie Van
Heumen.
De benoeming van de jeugdige
Bosschenaar, die over geen enkele
internationale ervaring beschikt en
bovendien weinigknow-how”
heeft van het dameshockey, heeft
Huib Timmermans duidelijk
verrast. Dat geldt ook de
selectiegroep, die haar voorkeur
had uitgesproken voor Joost
Bellaart van Klein Zwitserland. „Er
is binnen het begeleidingsteam en
met de speelsters gepraat over de
persoon die mij zou moeten
opvolgen, maar de naam van Gijs
van Heumen is geen enkele keer
genoemd. Dat geldt ook voor mij
persoonlijk. Ik heb er overigens
geen enkele moeite mee dat er een
ander uit de bus is gekomen. Dat is
de vrijheid van de bond. Ik ken de
kwaliteiten van Gijs van Heumen
niet, dus weet ik ook niet wat voor
vlees we in de kuip hebben. Dat
neemt niet weg dat hij van mij alle
medewerking kan krijgen die hij
wenst. Ik heb hem echter wel
gezegd dat hij mijn keuze niet was.
Volgens mij had het bondsbestuur
er beter aan gedaan een ander te
kiezen”.
Gijs van Heumen wacht haast een
nog zwaardere opdracht dan zijn
voorganger drie jaar geleden. Huib
Timmermans daarover: „Hij zal
zich vooral moeten gaan
bezighouden met de opbouw. Een
aantal speelsters stopt en die leegte
moet goed worden opgevuld. Ik
verlaat trouwens geen zinkend
schip. Ik laat een team achter, dat
leuk speelt en er qua
leeftijdsopbouw zeker mag zijn”.
)r
r-
li-
m
Timmermans meekreeg, was geen
eenvoudige: plaatsing voor de
Olympische Spelen in 1980. waar
het dameshockey voor het eerst op
het programma stond.
Teneinde dat doel te bereiken,
voerde Huib Timmermans een
aantal ingrijpende wijzigingen
door. Zo-werd onder meer de
technische commissie op zijn
verzoek ontbonden („ik wilde zelf
mijn selectie samenstellen”), werd
de toernooifrequentie drastisch
opgevoerd en kwam er een vast
begeleidingsteam, bestaande uit
een arts (Joep Brenninkmeyer), een
fysiotherapeut (Wil Jansen) en een
manager (Nel van Kollenburg).
Veranderingen, die bijdroegen tot
een flinke opwaardering van de
prestaties van de Oranje-brigade.
„Maar”, zo vult Huib Timmermans
aan, „dat het zo goed zou gaan,
verbaasde me geweldig”.
Ter verduidelijking: zo wonnen de
dames voordat zij hun eerste
wereldtitel in ’78 in Madrid in de
En wat doet de scheidsrechter dan,
om het spel te laten doorgaan? Hij
verwijst de verzorger met Tahamata
buiten de zijlijn, Nederland moet maar
Nu weet ik ook wel waarom dat ge
beurt, er zijn spelers die een blessure
simuleren om tijd te rekken, of de aan-
valscadans van de tegenpartij te bre
ken, maar zo goed als je van een
scheidsrechter mag verwachten dat hij
een scherp oog heeft voor buitenspelsi
tuaties en onbehoorlijke tackles, zo
goed mag je ook van hem verwachten
dat hij echte en onechte blessures van
elkaar kan onderscheiden, en in geval
van twijfel geen risico neemt. Alles be
ter dan dat de gedupeerde partij nog
eens extra de dupe wordt!
Toos van Puffelen-Bax luistert naar
aanwijzingen van Huub Timmermans.
Volgens mij een aardige middenmo
ter, die goed in de eredivisie zou kunnen
meedraaien. Samengesteld dus uit spe
lers die niet konden aantreden bij Ajax-
PSV. omdat ze geblesseerd of geschorst
waren, of omdat ze niet goed genoeg
bevonden werden. Je zou opnieuw een
aardig representatief elftal kunnen op
stellen van de spelers die, om soortgelij
ke redenen, niet in de eerste ronde voor
de verschillende Europacups konden
meespelen. Stel zelf het beste elftal sa
men uit Piet Wijnberg, Tscheu La Ling.
Wim Meutstege, Pim van Dord, Piet
Hamberg. René van de Kerkhof, Willem
van Hanegem, Paul Postuma. Jan
Poortvliet. Kees Kist. Henk van Rijns-
oever. Niels Overweg. Jan Peters, Petur
Petursson en Hans Galjé dan maar
weer.
ner, vooral met de ervaring met Nico
Rijnders in het achterhoofd. Asensi
bleek dan ook zwaargewond en moest
per brancard van het veld gedragen
worden.
door ik hem toch een slechte scheids
rechter vond, en waarom ik heel veel
andere scheidsrechters die net zo reage
ren als hij slechte scheidsrechters vind.
Herinnert u zich dat Dick Schoenaker
moest uitvallen, nadat hij op het mid
denveld in botsing was gekomen met
een Ier? Sorensen liet rustig doorspe
len. ondanks de protesten van aanvoer
der Jan Peters. Herinnert u zich hoe
Simon Tahamata bij een passeeractie
aan de zijlijn onderuit geschopt werd?
Hij kreeg een vrije trap mee (Schoena
ker kreeg een vrije trap tegen, na de
tackle waarbij hij zich blesseerde). So
rensen verordonneerde dat Tahamata
buiten de lijnen moest worden verzorgd,
met 10 man verder spelen tot Tahamata
weer opgelapt is! Nederland mag zijn
vrije schop in de buurt van het Ierse
doel nemen, maar met een aanvaller
minder! Sterker nog. met een gehalveer
de aanval, want Tahamata en Van
Mierlo waren de enige spitsen. Eerst
onderbreken de Ieren dus al op ongeoor
loofde wijze een Nederlandse aanval,
en daarna worden ze ook nog in de
gelegenheid gesteld de daaruit resulte
rende vrije schop met één speler méér te
pareren! Dat is toch van de gekken! De
valsspeler wordt bevoordeeld, zijn
slachtoffer wordt benadeeld.
•ti Huib Timmermans ,,/k heb straks
weer tijd om naar een goed toneelstuk I
te gaan"
Dat Gijs van Heumen een eigen
beleid zal ontwikkelen is inmiddels
duidelijk geworden uit het
aantrekken van een looptrainer in
de persoon van de 32-jarige Paul
Verschoor. De nieuwe
bondsoefenmeester meent dat door
de opmars van het kunstgras een
aangepaste looptraining dringend T
is gewenst. Gijs van Heumen zal er
bovendien ernstig rekening mee
moeten houden dat de concurrentie
de komende jaren nog zwaarder zal
worden, „want”, zo zegt Huib
Timmermans, „het dameshockey is
nog volop in ontwikkeling. Er wordt
met name in het buitenland veel
meer geld in gestopt en de
technische begeleiding wordt
eveneens steeds professioneler. In
de Verenigde Staten heeft de
damesselectie bijvoorbeeld de
beschikking over een uitgebreide
technische staf met een groot aantal
verschillende coaches. In Canada
en Amerika zijn de dames uit de
selectie soms meer dan een half
jaar bij elkaar en uitsluitend met
hockey bezig. De verschillen tussen
de prestaties bij de heren en bij de
dames liggen niet meer zo ver
uiteen. In dat opzicht valt het toe te
juichen dat er met ingang van het
volgend seizoen in ons land een
dames-hoofdklasse wordt
ingevoerd. Daar ben ik altijd al een
voorstander van geweest.
Weliswaar heeft dat een
concentratie van betere speelsters
in een klein aantal ploegen tot
gevolg, maar dat kan alleen maar
positief doorwerken op het
spelpeil”.
Ook Dick Schoenaker moest zich la
ten vervangen, Tahamata kon weer
worden opgelapt. Maar laten we diens
geval nu even onder de loep nemen. Hij
probeert een Ierse tegenstander te pas
seren. Die trapt hem nogal bruut onder
uit. Nederland krijgt een vrije schop
mee, maar inmiddels is de doorbraak
verijdeld. Bovendien is Tahamata bij
die overtreding gewond geraakt. Dat is
op zichzelf al onaangenaam genoeg, hij
kan misschien wel opgelapt worden
(dat moet je op zo’n moment maar af
wachten), maar kan hij ook voor 100
procent verder spelen? Of kan hij een
bepaalde passeerbeweging nu niet meer
maken, kan hij onvoldoende afzetten
voor een sprintduel met zijn bewaker?
Dat is maar helemaal de vraag.
Herinnert u zich de wedstrijd lerland-
Nederland nog, of heeft u elke gedachte
daaraan uit uw geheugen verbannen?
Kunt u zich de Deense scheidsrechter
Sorensen herinneren? Hij floot niet
slecht, ik heb hem geen bokken zien
schieten, maar er was één ding waar-
Er moet toch iets mis zijn in ons
betaalde voetbal, als zoveel spelers
door blessures (want daaraan zijn de
meeste absenties te danken) verstek
moeten laten gaan. Die blessures moe
ten bovendien van nogal ernstige aard
zijn, want de huis-, tuin- en keukenbles-
sures waar de gemiddelde voetballer
regelmatig mee te maken krijgt, worden
door de H.H. doktoren en hun appara
tuur doorgaans snel weggewerkt. Dat
lukt hun des te beter, omdat de betaalde
voetballers toch de tijd aan zichzelf
hebben, en dus dagelijks in de gelegen
heid zijn zich uitvoerig te laten behan
delen en oefentherapieën te volgen. Bo
vendien hoeven ze niet op een cent te
kijken. Desondanks moest afgelopen
woensdag zeg maar een heel elftal
thuisblijven, in plaats van deel te ne
men aan de Europacup. Ik vind dat
hoogst tegennatuurlijk, en geen recla
me voor de gedachte dat sport gezond
is.
Natuurlijk was Sorensen allerminst
de eerste die zo op blessures reageert, ik
herinner me dat de Oostduitse scheids
rechter Rudi Glóckner. die ik altijd (en
ik niet alleen) als een van de beste
scheidsrechters ter wereld heb be
schouwd, in een Europa-cupwedstrijd
van Barcelona een geblesseerde Barce-
lona-speler rustig liet liggen en het spel
liet doorgaan, ondanks het alarm dat
Johan Cruijff meteen sloeg. Minuten
lang bleef Asensi (want die was het)
onverzorgd op het veld liggen, wat ik
nogal stronteigenwijs vond van Glöck-
volop in ontwikkeling”
en Nederland
nemen.
Bij Ajax-PSV (5-2) stelde ik, in een
verloren ogenblikje, het volgende eredi-
visie-elftal samen. In het doel Hans
Galjé. Rechtsachter Wim Meutstege.
Ausputzer Steen Ziegler. Voorputzer
Pim van Dprd. Linksachter Erwin Roe
man. Rechtsmidden Jan Poortvliet,
middenmidden Dick Schoenaker, links
midden Eddy Ophof. Rechtsbuiten
Tscheu La Ling, midvoor Paul Postuma
en linksbuiten René van de Kerkhof.
1
