film
Angstige toekomstvisionen in Death Sport
haarlem
Filmhuizen]
z
amsterclarn j
Drie-en-dertig gulden premie per man per dag!
Onervaren regie Robert Collins in Jeugdbende
Russische films
in Filmschuur
17
IJZINGWEKKENDE DEATH WATCH EN LEGENDARISCHE BONNIE AND CLYDE IN NACHTVOORSTELLINGEN
J
Death Watch
Gangster
Jeugdbende
Sinds Lolita is het samenbren
gen van een volwassen man en
een jong meisje, liefst tussen de
twaalf en vijftien jaar, geen onge
woon verschijnsel meer in de
film. Zoals ook de genegenheid
van de puber voor een getrouwde
althans volwassen vrouw als the
ma niet tot de uitzonderingen op
filmgebied is gaan behoren. Het
leeftijdsverschil, de combinatie
van ervaring en routine tegen
over onschuld, argeloosheid en
onwetendheid veroorzaakt een
spanning en een onvermijdelijke
sfeer van lichte perversie die als
attracties kunnen werken. De
Franse film La Femme Enfant,
een duidelijk suggestieve titel die
hier met Het Kindvrouwtje letter
lijk en tegelijk het best vertaald
zou kunnen worden, maakt van
die attractie geen overmatig
maar wel een zeer uitgesproken
gebruik zonder daarbij het eroti
sche element te laten domineren.
Schransparty
FILM
La Femme Enfant een
Charles Boost
sentimenteel bedenksel
(ADVERTENTIE)
I
1
Dewintcrsdiilderkomt.
En niet met lege handen
Dus als’t even kan: laat kómen die winterschilder. Uw huis
wordt er alleen maar rijker van.
relatie tussen Marcel en het kindvrouwtje
waarvan de essentie nooit duidelijk wordt
omschreven, is zo onwaarschijnlijk en
vaag dat ze moeilijk kan boeien. Maar ook
de verhoudingen in het gezin waarvan
Elisabeth deel uitmaakt worden te vluch
tig en eenzijdig aangeduid zodat de daar
aan verbonden gevolgen ongeloofwaardig
overkomen. Daardoor ontvalt aan de door
Raphaelle Billetdoux uitgewerkte intrige
iedere bodem en blijft er een reeks wille
keurige gebeurtenissen over die ook an-
De voorfilm komt uit Frankrijk en heet
Le train en marche. Het is een produkt
van Chris Marker die met zijn film in
beeld brengt op welke zeker voor westerse
begrippen ongebruikelijke wijze Medved-
kines Het Geluk tot stand kwam. Nedved-
kine vervaardigde zijn film namelijk voor
een belangrijk deel in de trein, waar hij
ontwikkelde en monteerde. Een donkere
kamer tussen de rails, die de cineast
dwars door Siberië voerde. Vanavond en
zaterdagavond te zien in de Filmschuur,
aanvang 21.00 uur.
een satirisch sprookje, waarin Medvedki-
ne op subtiele en speelse wijze ook de
manier aanstipt waarop de landbouwcol-
lectieven in de Sovjet Unie functioneren.
Voor wat nieuws dus naar de nacht-
voorstellingen. Daar vinden we oude be
kenden als Bonnie en Clyde in Palace en
La Grande Bouffe in Roxy, maar ook in
Studio een meer recente film als Death
Watch, ook wel La Mort en Direct geheten,
een Frans-Duitse co-productie onder re
gie van Bertrand Tavamier die in april
van dit jaar in Amsterdamse première
ging.
Tavernier die- in 1974 debuteerde met
L’Horloger de Saipt-Paul, naar een roman
van Simenon heeft sindsdien de aandacht
van de bioscoopbezoeker blijven trekken
met Que la Fête commence en Le Juge et
l’Assassin, een klein maar veelzijdig oeu
vre dat nu aangevuld wordt met de scien
cefiction-thriller Death Watch. Er is hier
sprake van een bijzonder internationale
produktie die, behalve dat ze met Frans
La Femme Enfant draait deze week in
Alhambra en in The Movies.
Klaus Kinski en Penelope Palmer in La
Femme Enfant.
ondertitel Haat is hun Handelsmerk in
Cineac Damrak is ondergebracht.
Hoofdpersoon Emilio Mendez (Robby
Benson) wacht dit lot als hij door zijn
omgang met zijn Anglo-vriendin Sarah
Lassiter (Sarah Holcomb) wat genuan
ceerder is gaan denken over het gebruik
Twee acteurs hebben door deze film
naam gemaakt, allereerst Warren Beaty,
de toen onbekende broer van Shirley Mac-
Laine en Faye Dunaway die in ’68 aan het
begin stond van een opmerkelijke carriè
re. Alleen regisseur Arthur Penh heeft
nauwelijks, deel gehad aan die groeiende
bekendheid. Met zijn eerder gemaakte
The Chase (met Marlon Brandon, Robert
Redford en Jane Fonda) en het vele re
cords slaande Bonnie and Clyde had hij
hoogtepunten van succes bereikt waarbij
ke Katherine Mortenhoe een Vooral in het
begin ijzingwekkende film gemaakt die
echter de spanning van de eerste helft niet
weet vol te houden wat in dit geval voor de
zenuwen van het publiek misschien toch
wel het beste is.
iedere volgende film min of meer moest
verbleeken.
Tussen de Stadstaten woedt een voort
durende strijd om het bezit van de slin
kende brandstofvoorraden. Het geheime
wapen dat daarbij door Lord Zirpola,
dictator van Helix City gebruikt wordt als
hij het naburige Tritan met de grond wil
gelijkmaken is de doodsmachine, motor
fietsen die met speciale dodelijke wapens
zijn uitgerust en bemand zijn met ter dood
veroordeelden aan wie hun leven en vrij
heid beloofd zijn als zij als overwinnaars
terugkeren. De doodstraf is dus vervan
gen door de doodsport.
Veel is er de strijdende partijen aan
gelegen Range Gidsen in hun gelederen
op te nemen. Deze behoren evenals de
mensetende Mutanten tot de groepen
woestijnzwervers, echter met dit verschil
dat ze positieve mutaties zijn met boven
menselijke kracht en intelligentie. En zo
strijdt tenslotte de Gids Kaz Oshay (David
Carradine) schouder aan schouder met de
gevangengenomen Gidse Deneer (Claudia
Jennings) tegen de Staatsmannen die zij
met hun aanhang weten te verslaagn. Zo
dat er een hoopvol slot kan volgen waarin
Kaz en Deneer samen met een Gidsenkind
dat zij uit handen van de mensenetende
Mutanten gered hebben de woestijn in
trekken, kennelijk met de bedoeling een
gezond en sterk mensenras in het leven te
roepen.
Wie voor dit soort wilde toekomstvisioe
nen niet terugdeinst moet zeker Death
Sport gaan zien. De film staat op naam
van regisseur Henry Suso maar de grote
man achter de schermen is Roger Corman
bekend als de maker van talrijke opwin
dende B-films waarvan vooral The wild
Angels met Peter Fonda en Bloody Mama
met Shelley Winters in de herinnering zijn
gebleven.
Corman is altijd een ongrijpbare en
onbegrijpelijke figuur ip het produktie-
systeem van Hollywood- geweest. Naast
zijn eigen aandeel in die produktie heeft
hij op andere manier bijgedragen door
het ontdekken van jonge regietalenten als
Coppola, Bogdanovich en Scorsese en van
Bonnie and Clyde, de misdaadfilm van
Arthur Penn over een gangster-echtpaar
dat historie maakte in de depressiejaren
van rond 1930 werd in 1967 uitgebracht en
is sindsdien van legendarische waarde
geworden. De hoofdpersonen heetten oor
spronkelijk Clyde Barrow en Bonnie Par
ker die door het toeval samen in de mis
daad terecht kwamen, zich aanvankelijk
gedroegen als vrolijke zwervers, als land
lopers in een oude Ford die op roof uitgin
gen als ze iets nodig hadden maar zich met
revolvers en machinegeweren gingen ver
dedigen als ze gepakt dreigden te worden.
Waardoor het geweld in dramatische
vorm ging toenemen tot het laatste vuur
gevecht met de politie waarbij geen risi
co’s werden genomen en het al te zorgelo
ze echtpaar letterlijk doorzeefd werd in de
salvo’s van de in groten getale opgetrom
melde staatspolitie.
(Van onze kunstredactie)
Op het allerlaatste moment heeft de
Filmschuur de programmering voor deze
week moeten wijzigen, doordat de bestel-
De situatie in de film van Raphaelle
Billetdoux waarmee deze haar debuut
maakt, ziet er aldus uit: in een Noord-
Frans dorpje ontmoet de tienjarige Elisa
beth een stomme tuinman van 42 die Mar
cel heet en een vriendschappelijke belang
stelling in haar toont waardoor haar ijdel
heid geraakt wordt. Thuis hebben haar
ouders die er een kapsalon op na houden
nauwelijks tijd om enige aandacht aan
haar te besteden en een vriendschap met
de vriendelijke en opgewekte Marcel
(Klaus Kinski) betekent voor het meisje
een compensatie voor de kille en fantasie
loze sfeer waarin zij is opgegroeid. Als de
film begint duurt deze „verhouding” al
drie jaar en in die tijd heeft Elisabeth er
een gewoonte van gemaakt ’s avonds de
wekker op zes uur te zetten en in de
vroege ochtend op haar fiets naar de
afgelegen schuur te gaan waar Marcel
woont en waar ze een uurtje gezelligheid^
vindt en al haar verhalen over school en
over haar orgelspel in de dorpskerk kwijt
kan. In die bijeenkomsten kan ze volop
kind zijn, ze kan huilen, lachen, spelen en
iemand zijn die bewonderd wordt om de
dingen die ze doet en een autoriteit gewor
den is naar wie geluisterd wordt. Ze kan
haar oudere vriend zelfs laten lijden of
gelukkig maken, afhankelijk van haar
stemmingen, wat het dertienjaringe meis
je een gevoel van superioriteit geeft.
Een tweede première op de vrijwel in
tact gebleven bioscoopagenda van vorige
week is Walk Proud die onder de meer
aansprekelijke titel Jeugdbende en met de
beginnende acteurs als Jack Nicholson,
Bruce Dem en Robert de Niro, die hij in
staat stelde een eerste proeve van be
kwaamheid af te leveren. Door het impor
teren van belangrijke Europese films
waaronder die van Fellini, Truffaut en
Schlöndorff heeft Corman getracht het
filmklimaat in de VS te verbeteren. Voor
iemand die het zelf steeds gezocht heeft in
geweld en sensatie zijn dit soort bij-activi-
teiten die van goede smaak en gevoel voor
filmcultuur getuigen, op z’n minst geno
men uiterst merkwaardig.
Death Sport is de enige verandering die
op de agenda van de Haarlemse biosco
pen is aangebracht. Want Tess is gebleven
in Luxor, De Sheriff ziet ze vliegen in
Lido, Vrouwen van Parijs in Studio, The
big Red One in Palace en When a Stranger
Calls in Roxy.
Publikatie van het Bedrijfschap Schildersbedn|f te Rijswijk (ZH).
Frans Hals heeft de Zombies van
de vorige week vervangen door ande
re spookachtige en angstaanjagende
wezens, de mensetende Mutanten van
Death Sport verminkte menselijke
overblijfsels die na de grote neutro
nenoorlog rondzwerven in de woes
tijngebieden waaruit de aarde is gaan
bestaan. Behalve in woestijnen is on
ze wereld na die toekomstige ver
woestende nucleaire oorlog opge
splitst in Stadsstaten, centra van mo
derne militaire technologie waar het
overlevende deel van de mensheid
zich teruggetrokken heeft en zich
voorbereidt op nieuwe vernietigende
conflicten. Dat is het vrolijke toe
komstperspectief dat de film Death
Sport die zich omstreeks het jaar
3000 afspeelt, te bieden heeft.
Het geheel doet vluchtig denken aan
West Side Story maar dan zich afspelend
in het zonnige Californië. Maar er zijn
meer verschillen die zowel liggen op het
gebied van het scenario als op dat van de
Walk Proud speelt zich af in de kringen
van Mexicaans-Amerikaanse Chicano’s
waarvan de meest pricipiële Mexicanen
zich verenigd hebben in de Los Aztecas-
bende die zich rond Los Angeles beijvert
om de Mexicaanse identiteit zo zuiver
mogelijk te bewaren. Afvallige leden wor
den gestraft in de „rij van haat”, dat wil
zeggen dat ze strafroeden moeten lopen
tussen een haag van potige Los Aztecas-
leden die de ontrouwen naar believe met
vuisten en voeten mogen bew'erken.
ders verwerkt hadden kunnen worden.
Wat de regisseuse wèl kan is een bepaalde
sfeer oproepen, in dit geval van het harde,
gesloten en onvriendelijke noorden van
Frankrijk. Maar ze zal in haar volgende
film meer aandacht moeten besteden aan
een goed kloppend verhaal dan aan
mooie, sfeervolle beelden.
van geweld en tegenstemt als zijn club een
wraakactie wil ondernemen tegen een
concurerende bende.
Ook La Grande Bouffe van Marco Fer
rari is een steeds terugkerend succesnum
mer op tv-scherm en bioscoopdoek, zij het
van een geheel andere orde dan Penn’s
film waarvan de actie vervangen is door
de besloten rust van het gezamelijk eten
tot de dood er op volgt. Natuurlijk laat
wereldhervormer Ferrari meer zien en
meer vermoeden in zijn film dan alleen,
maar een onafgebroken schranspartij die
zich over enige dagen uitstrekt en die
langzaam devalueert van verfijnd en keu
rend eten tot een brutaal zich volstoppen
met alle onaangename en onsmakelijke
gevolgen van dien. Niet voor niets treden
op de achtergrond van dit continu gebeu
ren een naar werk zoekende neger, een
vriendelijk glimlachende Chinees en een
hongerende bewoner van India op en de
rest doet de ironie waarmee Ferrari dit
gezelschap goed doorvoede maar geeste
lijk holle burgers bekijkt en ieder com
mentaar graag overlaat aan de intelligen
tie van de bezoekers en kijkers.
Onze consumptiemaatschappij wordt in
La Grande Bouffe vertegenwoordigd
door Michel Piccoli, Philippe Noiret, Ugo
Tognazzi en Marcello Mastroianni, liefe
lijk aangevuld door de vrouw in dit gezel
schap, Andréa Ferreol, samen een uiterst
bezienswaardig stelletje consumenten
vormend dat zich één voor één al etend en
pratend onthult als het tot leven gekomen
egoïsme waaraan onze samenleving ten
gronde zal gaan.
Tenslotte het programma voor jeugdige
filmliefhebbers: nog steeds Jungle Boek
in Studio en De Avonturen van Pietje Bell
in Palace.
en Duits kapitaal tot stand is gekomen, in
Schotland is opgenomen, in het Engels
wordt gesproken en zich bedient van
Franse, Engelse, Duitse en Zweedse
acteurs.
Het onderwerp van de film is ook zeer
actueel en internationaal: het voyeurisme
in film en televisie die in dit geval zo ver
gaat dat ze het sterven van een ongenees
lijk zieke vrouw van dag op dag bespieden
en er dagelijks op tv uitzendingen aan
wijden in het speciaal aangekondigde pro
gramma Death Watch. In de film is het
slachtoffer de schrijfster Katherine Mor
tenhoe (Romy Schneider) die kort nadat
haar dokter haar ongeneeslijk ziek heeft
verklaard aan de betrokken tv-maat-
schappij de reportage van haar laatste
dagen heeft gegund. Als de helft van het
overeengekomen bedrag van 600.000
aan haar is overgemaakt, schrikt Katheri
ne echter terug voor de consequenties van
het perverse contract en ontvlucht de stad
en het spiedende camera-oog. Op de
vlucht wordt ze begeleidt door een zekere
Roddy (Harvey Keitel) die zich aan haar
opdringt als hulp in de nood maar in
werkelijkheid een verslaggever is van de
tv-onderneming die met éen achter de
ogen ingeplante micro-camera al haar be
wegingen kan volgen en door kan seinen
naar het hoofdkwartier.
Dit is in het kort de opzet van Taver
niers film waarin Romy Schneider onge
weten meedoet aan het verafschuwde tv-
programma als ze vlucht naar het afgele
gen huis van haar eerste echtgenoot, Ge
rald Mortenhoe (Max von Sydow). Waar
een verrassend einde komt aan het maca
bere gegeven dat een beeld wil geven van
onze toekomst die door de massamedia
beheerst zal worden. Tavamier heeft van
David Comptons roman De onvergetelij-
Als deze korte inhoudsbeschrijving de
indruk wekt dat het hier gaat om een
sentimenteel en ongeloofwaardig bedenk
sel dan is die indruk juist. Het verhaal van
La Femme Enfant wil nergens aansluiten
op een bestaanbare werkelijkheid en de
De premie wordt verleend door het Bedrijfschap Schildersbedrijf
voor onderhoudsbinnenschilder- en behangwerk dat minstens 3 mandagen
veigt, dat wordt uitgevoerd tussen 17 november 1980 en 6 maart 1981 en
waarvoor de aanvraag vóór het begin van de werkzaamheden is ingediend.
De premieregeling geldt niet alleen voor particulieren, maar ook voor
bedrijven, scholen, ziekenhuizen, instellingen, gemeenten en andere lagere
overheden. Uw schilder kent de voorwaarden en regelt de aanvraag voor u.
Als u deze winter de schilder laat komen, zorgt hij voor
een premie die niet kinderachtig is. En die ditmaal zelfs met
tien procent verhoogd is.
Wat dacht u van drie-en-dertig gulden per man per dag?
Da’s tóch zeker prachtig mooi? Maar het allermooiste is het
wérk van de schilder.
De slaapkamer die weer helemaal fonkelnieuw is. De strakke
glans van de verf. Of’t puur natuur van kurk aan de muur.
Vakmanschap en fantasie, dat is een schitterende combinatie.
de film Aria voor een atleet niet kwam
opdagen. Daarvoor in de plaats presen
teert dit theater in de Smedestraat in
Haarlem nu een klassieke Russische film
van Alexander Medvedkine: Het Geluk.
Curieus is dat de film die aan Het Geluk
vooraf gaat een rolprent is die direct be
trekking heeft op Medvedkines produkt.
muziek en de acteursregie. De onervaren
heid van de regisseur (Robert Collins) laat
zich op alle niveaus gelden maar soms
biedt dat enig voordeel zoals in de ver
waarloosde regie van hoofdrolspeler Ro
bert Benson die op eigen gelegenheid een
opvallende rol maakt van de Chicano
Emilio, opnieuw een jongeman op zoek
naar zijn identiteit.
Regisseur Raphaelle Billetdoux die ook
het scenario en de dialogen geschreven
heeft, laat het in het midden hoe het
mogelijk is dat een dergelijke op z’n minst
genomen wonderlijke vriendschap drie
jaar lang onopgemerkt is kunnen blijven.
Ze kan zich niet verschuilen achter de
ongeïnteresseerdheid van de ouders. Als
die niets gemerkt hebben dan moeten toch
in de loop van al die jaren Elisabeth's
escapades voor dag en dauw ooit de
nieuwsgierigheid van een der dorpelingen
hebben opgewekt. Terwijl ook de aanwe
zigheid van Marcel in de kerk telkens als
Elisabeth op het orgel speelt en hij zicht
baar ontroerd is, reden tot achterdocht
had kunnen zijn. Maar het einde aan de
vriendschap komt pas als het meisje om
haar uitzonderlijk orgelspel een studie
beurs krijgt voor het conservatoire in Lil
le en het dorp verlaat om daar bij familie
te gaan wonen. Marcel die niet op de
hoogte is, hoort dit nieuws pas als hij
verontrust naar het dorp gaat en zich in de
kapsalon van Elisabeth’s ouders laat sche
ren. Uit een gesprek tussen de moeder en
een vrouwelijke klant komt hij achter de
waarheid en weet zich met het scheermes
zo te verwonden dat hij ter plaatse sterft.
En eerst dan komt de vader door een
zakboekje in de jas van Marcel achter de
ware toedracht van zaken. Als hij daarna
uitvalt tegen zijn dochter die op de dood
stijding naar huis is gekomen, merkt het
meisje schamper op dat zijn woede drie
jaar te laat komt evenals zijn interesse
voor haar.
Het Geluk gaat over een arme boer die
zjjn geluk zoekt in het zoete bezit van geld.
Hij droomt ervan een even goed leven te
hebben als de tsaren van weleer. Het is
■Wit
