Franz Liszt-festival
Functie onduidelijk
Vietnamees wint
Chopinwedstrijd
Andersens fantasieën bij
De Appel goed naverteld
op Countdownfestival
Niveau wisselt sterk
s
s
Imponerend musiceren
bij Mata en Harrell
4
Koreaanse sopraan Sung Sook Lee verrast in opera van Puccini
Singerprijs naar
Van Pallandt
Museummedaille voor
dr A. A. Thiadens
1
Liszt-Kring organiseerde concerten in Utrecht
Krysztof Penderecki
Sprookjes met weinig boeiende moraal
naar Rotterdam
The Specials gezellig, The Cure valt tegen
Midzomernachtdroom
bij Ro Theater
voorlopig afgelast
11
KUNST
MAANDAG 20
OKTOBER
19 8 0
AL I
SCHEVENINGEN. Mensen sterven, regerin
gen wisselen, maar de melodieën uit La Bohème
zullen altijd leven, schreef Thomas Alva Edison in
een brief (1920) aan Puccini. Deze prognose uit de
jaren twintig is zeker waarheid geworden, want de
muziekgeschiedenis heeft nu al bewezen dat deze
muzikale tekening van een onsterfelijke vrouwen
gestalte een meesterwerk is. Het is daarom een
goede gedachte van de artistieke leiding van de
Nederlandse operastichting geweest om Öit ras-
paardje uit de Italiaanse operastal weer opnieuw
in haar speelplan op te nemen: dit is voer voor
Italofielen.
Voldoende
kwaliteit in
La Bohème
compositorisch gebruik van de muzikale
Franz Liszt
JOHAN VAN KEMPEN
(Foto Pan Sok).
ALMA POST.
11
JOOST NIEMÖLLER
Het bestaan van scheurtjes in de vloer
was al bekend, maar nu is geconstateerd
dat deze groter zijn geworden. Vermoe-
e mar-
rtnuru),
chool.
eg -
Hilver-
alemen
komen
ie. Wat
en kan
lan ge
ar kan
ver be
en die
Inhoudelijk heeft De Overschoenen wat
mij betreft dan ook niets te melden. Wat
het wel heeft is de charme van de fantasie,
waarmee Andersen zo rijkelijk de dingen
buiten \het alledaagse tot leven wist te
roepen. Een standvastige tinnen soldaat,
met maar één been omdat hij als laatste
van de serie uit een stuk tin gevormd
werd, de kleine zeemeermin die voeten wil
hebben, de prinses die een erwt door tien
Minder positief is het spel van haar tegen
speler, de Amerikaanse tenor Rico Serbo,
als Rudolfo. Zijn metaalachtig timbre be
zit ook te weinig kracht om met overtui
ging verder dan de orkestbak te reiken.
Een opvallende, en aanstekelijke pres
tatie leveren de beide Limburgse vocalis
ten, te weten de bariton John Bröcheler
als Marcello en de bas-bariton Hubert
Waber als Colline, waarbij gezien haar
keelvirtuositeit in dit gezelschap zeker
ook de pinnige Musetta van Mary Willems
genoemd mag worden. Regisseur Jan
Bouws handelt in de geest van het drama
per Musica door de juiste accenten op de
beheerste humor en het tragisch realisme
te leggen.
Hierbij sluiten zich de decors aai
den dat Smith daarbij een groot improvi-
satietalent aan de dag legde, maar lap
werk blijft lapwerk. Soms nog vals ook
trouwens, die ritmegitaar. Enfin, dat zal
dus wel flink plakken en knippen worden
bij die televisieregistratie.
De tweede (The Game’s up) valt vooral op
door het seksistische hoesomslag. Aange
zien gedurende de twee avonden promo
tiemateriaal geprojecteerd werd op het
gordijn voor een van de twee podia, was
dus hier een metershoge blote borst te
zien. Omdat je jong bent en wat wilt
kennelijk. Op het andere podium het Paul
Sniff n the tears heeft twee knappe, maar
weinig originele platen gemaakt voor die
genen die een open haard bezitten maar
daarom hun CV de deur nog niet uitdoen.
Roberts horen dat hij de zwoele stem van
zijn platen live niet kon nadoen. Zoiets
tekent.
ROTTERDAM (ANP). De voorstel
lingen van Een Midzomernachtdroom
die door het Ro-theater in de Rotter
damse Schouwburg worden uitgevoerd,
zijn tot nog nader te bepalen datum
afgelast in verband met scheurtjes in de
toneelvloer.
Zeer goede belangstelling en een idem
stemming was er zeker wel ten aanzien
van het concert door dit pianistencollec
tief. Maar ook hier viel uiteindelijk weer
te leren, dat de twee jaar geleden opge
richte Liszt Kring eerder de nostalgie
dient, dan dat er op het werk van de door
dik en dun verdedigde componist nog een
werkelijk nieuw licht geworpen zou kun
nen worden.
dere malen moest het publiek verzocht
worden om toch alsjeblieft naar achteren
te gaan. En de muziek, dat was dus ska
met vijftig percent basgitaar. Op een neer
en steeds maar weer.
Onvergetelijke beelden zal dat opgeleverd
hebben in de regiewagen buiten. Maar
toen viel het geluid uit en was het afgelo
pen met de pret.
VARA-matinee, serie A nr. 1. Uit
voerend ensemble: Rotterdams Ph.il-
harmonisch Orkest. Dirigent: Eduar
do Mata. Solist: Lynn Harrell, cello.
Programma: Hindemith, Schumann,
Dvorak.
Grote zaal Concertgebouw Amster
dam, 18 oktober 1980.
maakte op het hoofdstedelijke podium
zijn schitterende Nederlandse debuut.
De souplesse en het natuurlijk even
wicht waarover het RPhO beschikt, stel
den Mata in staat om naast de markante
ritmen en fel aangezette lijnen, ook fijn
afgewerkte schakeringen en details aan te
brengen. Mata’s nooit overdreven maar
beeldende en inspirerende gebaren, leid
den tot een eindresultaat dat uitnodigt tot
een beschrijving in superlatieven.
jenoch-
20 uur.
m pra-
komen
>rd die
Ook is
>n leid-
ies” in
inisatie
afden.
laai
Hilver-
;esprek
hoofd
)ep so-
neegse
de we-
met de
Mun-
ideeën
-happij
lom.
ïorgen-
i 14.30
meer:
gevolge
idighe-
cham-
en gul-
van de
vikkelt
v wijn-
navond
lur. De
m deze
jkertijd
isten in
Kauf-
Ameri-
James
zorgen
ig van
DEN HAAG (ANP). Dr A. A. Thia
dens uit Aerdenhout is de museummedail
le in goud toegekend. De minister van
CRM geeft hiermee blijk van waardering
voor het museale werk in Nederland in
het algemeen en voor de natuurhistori
sche musea in het bijzonder, van dr Thia
dens.
Deze was 26 jaar lid, waarvan tien jaar
voorzitter, van de commissie van advies
voor de natuurhistorische musea. Hij ij
verde voor onder meer de autonomie van
de musea ondanks financiële steun van de
overheden en initieerde bijdragen aan de
nota Naar een nieuw museumbeleid.
Grandioos van virtuositeit en zuiver
heid van intonatie en met een eindeloos
genuanceerde toonvorming vol ware ro
mantiek in de expressie, bracht hij het tot
een vertolking van ongeëvenaard indrin
gende kracht.
JOHAN VAN KEMPEN
18.30
Harry
■mische
Jour-
■levisie-
■ogram-
i. 22.30
naai.
KRO.
i 2 om
at met
er het
rannes
irnalis-
kerke-
n daar
tingen
iïO
i. 18.20
ifilmse-
leidung
0 Actu-
22.00
ch war
ry), En-
•ubriek.
Pat Benatar had hardrocktrucjes ge
leerd en er nu alweer een heleboel Ameri
kaanse hitsingles bij, sinds haar optreden
van vorig jaar in Paradiso. Ze zingt trou
wens nog steeds over mannen die de ene
keer nodig zijn (I need al lover) en de
andere keer weg moeten (You better run).
Het Rotterdams Philharmonisch toonde
zijn Amerikaans aandoende klankcultuur
(dit in de meest positieve zin bedoeld) al
direct in Hindemiths Metamorfosen, een
compositie vol kernachtigheid en drift,
waarvan de instrumentale rijkdom in de
praktijk tot een imponerende ervaring
werd.
En de Amerikaan Lynn Harrell, die
daarbij als sofist te horen was in Schu
manns Celloconcert, maakte ook al zo’n
geweldige indruk, dat een toegift (de sara
bande uit de solosuite in c-klein) daarvan
haast wel een logisch gevolg genoemd kan
worden.
Tijdens de rest van het optreden stond
er vooral veel bewaking op dat podium.
Bij de Specials werd de gezellige men-
senchaos compleet. Hele horden beklom
men tijdens Sock it to me J. B. (ouderwet
se soul, hommage aan James Brown) het
podium. Plotseling was daar een grote
hossende massa te zien in rode spotlights.
WARSCHAU (Reuter). Een Vietnamees
is zondag winnaar geworden van de tien
de Chopinwedstrijd in Warschau, die
werd ontluisterd door het weglopen van
twee leden van de jury van beoordeling.
De 22-jarige Thai Son Dang uit Hanoi
ging strijken met de eerste prijs van ruim
30.000 dollar en het vooruitzicht op een
internationale carrière.
De twee juryleden die wegliepen waren
beiden vorige winnaars van Chopinwed-
strijden, de befaamde Argentijnse pianis
te Martha Argerich en de in Hongarije
geboren Brit M. Kentner. Zij vonden dat
er onregelmatigheden bij de beoordeling
plaatshadden en waren het niet eens ge
weest met de uitsluiting in een vroegere
ronde van een briljante Joegoslaaf, Ivo
Pogorelic.
De tweede prijs van het concours was
voor de 27-jarige Russin Patajana Szeba-
nova. De enige Westeuropeaan die tot de
finale doordrong was een Fransman, die
zesde werd. Aan de wedstrijd is deelgeno
men door 149 kandidaten uit 36 landen.
5 Kleu-
School.
15 Lief-
Mor-
lowpro-
ippelijk
5 Klas-
AMSTERDAM. In de vrijdagaflevering van dit dagblad was te lezen dat de live-
versie van Countdown wordt opgeheven. Omdat je dus wel jong mag zijn en wat
willen, maar dat niet te veel moeite moet geven. Enfin, „nog één keer flink uithalen”,
zoals samensteller Lex Harding dat noemde. Negen groepen op drie avonden in een
grote ijshal. Kijk eens mamma, zonder playback.
Peter van der Linden en Willem Wagter
(rechts) in De overschoenen van het geluk bij
toneelgroep De Appel.
AMSTERDAM. Twee musici van wereldfaam zorgden er samen met het Rotter
dams Philharmonisch Orkest voor, dat de VARA matinee dit weekeinde tot een
bijzondere belevenis werd.
De Zuid-Amerikaanse dirigent Eduardo
Mata, wiens opmerkelijke vertolkingen
men hier tot nu toe alleen via grammo-
foonopnamen had kunnen beoordelen,
Al luisterend naar deze noten kom je tot
de conclusie dat Puccini niet alleen over
een uitzonderlijk theatertalent beschikt,
maar naast de neiging tot al te grove
gewelddaden, bijna tastbare dramatische
effecten, ook oor heeft voor een delicaat
orkestcoloriet, en een eigen, onmiddellijk
herkenbare, melodievorming. De uitvoe
ring van zaterdagavond in het Circusthea
ter was een herinstudering van de pro-
duktie uit 1970, destijds onder regie van
Bodo Igesz, nu in de reprise overgenomen
door Jan Bouws. Op de twee dramatisch
personae na, te weten Mimi en Rodolfo, is
de gehele zangerscast van eigen bodem.
De Amerikaanse, Koreaanse sopraan
Sung Sook Lee, zij zong vorig jaar de
hoofdrol in Madame Butterfly, verrast
met een indringende vertolking van het
doodzieke, aan tering lijdende kostuum-
naaistertje Mimi. Met haar fraaie, lyrische
stem, ook in het hoge register zeer klaar,
weet zij met de juiste dosis getemperde,
bij schrijnende bewogenheid die tragiek
op te roepen, welke Puccini van zijn Mimi
„met de koude handjes” vraagt.
SCHEVENINGEN. .Jacht op het geluk’ noemt Peter van der Linden als algemene
noemer van de Sprookjes van Andersen, door hem uitgekozen voor zijn tweede
Andersen-programma De overschoenen van het geluk. Het sprookje van de overschoe
nen beschrijft gevallen van mensen die een paar zeer bepaalde overschoenen aan de
voeten krijgen, die alle wensen vervullen, wat de drager steeds alleen maar verdriet
en ellende blijkt te bezorgen. Aan het begin van het programma trekken Peter van der
Linden en Willem Wachter ook een paar van die overschoenen aan, niet om hun
wensen in vervulling te zien gaan, maar om ons binnen dit raam een aantal andere
sprookjes te vertellen die ook over geluk gaan.
UTRECHT. Franz Liszt is nu niet bepaald een componist die door de muziekwe
reld. zoals dat dan heet: verwaarloosd is. Had hij tijdens zin leven nog fervente
tegenstanders, inmiddels staat hij al sinds jaar en dag in de annalen der muziekhisto-
rie bijgeschreven als een van de onbetwistbaar grote meesters der Romantiek en als
vernieuwer in optima forma inzake het
materie.
Daarbij kwam dat het als een concert-
ruimte gebruiken van deze overakoesti-
sche kerk, een misrekening betekende ten
aanzien van de effectiviteit van de betref
fende partituren voorgeschreven solo
stemmen en instrumenten.
Ook de kwaliteiten van Reinbert de
Leeuws belangrijke bijdrage op de vleu
gel, moest op die manier onttrokken wor
den aan elke veroordeling, domweg door
dat zo het klankbeeld finaal verwaterde
en er dus niet eens te horen was welke
bedoelingen er eigenlijk precies werden
nagestreefd.
Lichtpunten waren sommige koorbij-
dragen van het Collegium Musicum Am-
stelodamense onder leiding van Kees de
Wijs, maar eerder nog hetgeen hier door
organist Bernard Bartelink werd gepres
enteerd. In het laatste geval ging het overi
gens dan ook om een voor de kerk geëi
gend instrument; een uit 1956 daterend
orgel, dat ondanks z’n neobarokke signa
tuur door Bartelink op indrukwekkende
wijze werd benut in de variaties op een
thema van Bach: Weinen, klagen, sorgen,
zagen.
Moest men zich dus wat Reinbert de
Leeuws spel in de Nicolaïkerk betreft
onthouden; des te helderder inzicht kreeg
men zondagavond in Vredenburg in de
kwaliteit van musiceren van deze pianist
in Historische Hongaarse portretten,
waarin esthetische verfijning in genuan
ceerde aanslag hoogtij vierde.
Deze tweede avond in deze Utrechtse
manifestatie, was een zogenaamde piano-
marathon, waaraan nog vijf andere pia
nisten meewerkten; Alwin Bar trof hier
onder andere met een expressieve vertol
king van de tweede St. Franciscuslegen-
de, Daniël Wayenberg dwong groot res
pect af met de ónmogelijkste virtuositeit
in Funérailles uit Harmonies poétiques et
religieuses en ook Ronald Brautigam,
Toos Onderdenwijngaard en Martijn van
den Hoek droegen bouwstenen voor het
programma aan.
ROTTERDAM (ANP). De Poolse
componist en dirigent Krysztof Penderec
ki brengt van 22 tot en met 26 oktober een
bezoek aan Rotterdam. Hij is daar de gast
van de Rotterdamse Kunststichting, het
Rotterdams Philharmonisch Orkest, het
Rotterdams Conservatorium en De Doe
len. Penderecki zal het RPO in een pro
gramma van eigen werken dirigeren.
a. ^1.45
Actua-
ramnia.
matrassen heen kon voelen: je kunt er niet
omheen, het is aantrekkelijk.
Ik vind Peter van der Linden en Willem
Wachter dan ook het best waar ze de
sprookjes gewoon navertellen, want dat
doen ze allebei erg goed. Dat komt vooral
in de tweede helft van het programma tot
uiting, de eerste heeft een collagevorm vol
van moralistisch-sarcastische Andersen
grapjes, die zelden grappig zijn. Het pro
gramma wordt gebracht tussen zilveren
decorelementen, die de spelers tot voet
stuk, tafel en noem maar op dienen, Hans
Troost (viool) en Jprn Plas (gitaar) bege
leiden het met zelfgemaakte klanken die
eerder adequaat (stemmingsgeluiden) dan
mooi zijn.
In onze tijd is het een kwestie van
smaak geworden; je waardeert zijn mu
ziek wel of niet of op een meer genuan
ceerde wijze. Maar aan zijn positieve bij
drage aan de kunst wordt niet getwijfeld.
Zijn naam blijft actueel en zijn muziek is
geliefd. De programma’s vermelden
Liszts naam met de regelmaat van de
klok. En dat er van de ongeveer 1300
composities die Liszt naliet, nog zo’n 65
niet in druk zijn verschenen, daarover
hoeft men zich toch niet zo te verwonde
ren, als je beseft dat toch zelfs de minder
belangrijke werken nog een aandacht
krijgen die zij artistiek gesproken vaak
niet of nauwelijks verdienen.
In die mening werd men dit weekeinde
tijdens het in Utrecht gehouden Liszt-
festival weer eens gesterkt. Ondanks dat
de stichting Nederlandse Liszt Kring die
dit beknopte muziekfestival organiseerde,
juist op het belang van de onbekende
Liszt wilde wijzen, werd om te beginnen
op het openingsconcert in de Nicolaïkerk
eigenlijk juist het tegendeel gesuggereerd.
Overigens is sinds kort de tweede elpee
van The Specials uit. Daarop zijn interes
sante muzikale wijzigingen te horen en
vooral dat prachtige nummer Stereoty
pes. Maar het „hoselement” overheerste
in de Edenhal. Na twee toegiften werd de
dolgedanste meute uitgelaten met Enjoy
Yourself.
Voorstelling: De overschoenen van
het geluk, gebaseerd op sprookjes van
Hans Cristiaan Andersen. Gezel
schap: De Appel. Samenstelling en
regie: Peter van der Linden. Spelers:
Willem Wachter en Peter van der Lin
den. Muziek: Jprn Plas en Hans
Troost. Première 17 oktober 1980 Ap-
peltheater, Scheveningen.
La Bohème, opera van Giacomo Puc
cini. Nederlandse Opera Stichting. So
listen Rico Serbo, John Bröcheler, Ar
thur Schildmeyer, Hubert Waber, Tom
Haenen, Sung Sook Lee, Mary Wil
liams. Amsterdams Philharmonisch
Orkest m.m.v. het Nederlands Opera-
koor en Kinderkoor o.l.v. Paul Hame-
leers. Muzikale leiding B'ohumil Gre
gor. Première 18 oktober. Circusthea
ter, Scheveningen.
Want ondanks de treffende aandacht
voor de uiterlijke verschijningsvorm,
waarbij een allesoverkoepelende controle
op het totale klankbeeld opviel, bleek hij
zich tevens en eigenlijk allereerst op de
innerlijke gratie van het werk te richten
en werden de lyrische vervoeringen die er
in verscholen liggen, overal en zonder een
hang naar effect op zich zelf, manifest.
LAREN (ANP). De beeldhouwster
Charlotte Baronesse van Pallandt
krijgt de Singerprijs 1980. De prijs is
haar toegekend voor haar gehele oeu
vre en wordt 30 oktober in het Singer
Museum in Laren uitgereikt door prin
ses Juliana. De prijs bestaat uit een
zilveren legpenning en een bedrag van
4.000 gulden, aldus de Stichting Singer.
De Singerprijs wordt om de drie jaar
toegekend aan een Nederlander of Ne
derlandse die zich verdienstelijk heeft
gemaakt op het gebied van het mu
seumwezen, de beeldende kunst of de
muziek.
ken Rótterdam en bouw- en woningtoe
zicht probeert men de problemen op te
lossen. De directie van het theater en het
toneelgezelschap vinden het voorlopig
niet verantwoord ook maar het gering
ste risico te lopen wat betreft de veilig
heid van het publiek.
De overige voorstellingen in de
Schouwburg zullen naar verwachting
gewoon doorgaan.
Op de zaterdagavond was het gezelliger
en drukker. Raymond van het Groene-
woud was onverstaanbaar goed en vanaf
zijn liedje over Maria waar hij van houdt,
bleef de zaal actief golven. Daarop volgde
Madness, wat een volksverhuizing ople
verde vanwege een verwachte podium-
wisseling die niet doorging. Daarbij
kwam menigeen in de verdrukking. Meer-
De twee voorgaande acts vielen op an
dere wijze in het ach-en-wee-genre.
Stichting Nederlandse Liszt Kring:
twee concerten, geheel gewijd aan
composities van Franz Liszt. Uitvoe
renden: Alwin Bar, Bernard Barte
link, Ronald Brautigam, Martijn van
den Hoek, Else Krieg, Reinbert de
Leeuwe, Lucia Meeuwsen, Toos On-
derwijngaard. Lieuwe Visser, Daniël
Wayenberg, Collegium Musicum Am-
stelodamense o.l.v. Kees de Wijs.
Nicolaïkerk en muziekcentrum Vre
denburg, Utrecht 17 en 19 oktober
1980.
Countdown-live. Met: Sniffn the
tears, Pat Benatar, The Cure, Ray
mond van het Groenewoud. Madness.
The Specials.
Amsterdam, Jaap Edenhal, 17 en 18
oktober 1980.
Duidelijk werd bovendien op dit mid
dagconcert, dat Lynn Harrell inmiddels
tot de beste cellisten ter wereld behoort en
voorts dat zeer weinigen onder zijn colle
ga’s een dergelijk, uitgesproken gevoel
voor de intense melancholie van Schu
manns muziek bezitten.
Het programma van de vrijdagavond
zag er wat merkwaardig uit: een niet
onaardig Dire Straits-imitatiebandje
(Sniffn the tears), een Tros top 50/Top-
pop/Countdown-snoepje van de week (Pat
Benatar) en een heuse new wave groep
voor intelligente mensen (The Cure). Drie
acts dus, die ieder om een totaal verschil
lend publiek vroegen. En aangezien The
Cure daarvan de enige met een behoorlij
ke live-reputatie was, mocht deze als laat
ste met de meeste fans in de zaal.
Maar met The Cure viel het dit keer
zwaar tegen. Daarvoor was de afwezig
heid van toetsenman Matthieu Hartley
verantwoordelijk. Deze zorgde op Seven
teen Seconds de prijselpee van het stel
voor een aan Brian Eno referende Am
bient atmosfeer, met name door zijn ruim
telijk pianospel. Maar deze avond was
The Cure weer net als vroeger een trio en
moest grote man Robert Smith al het
werk opknappen. Dat werd dus een con
cert lang ritmegitaar. Gezegd moet wor-
uuyan Neil
Peter Jampolis, die als Anton Preekachti
ge kerstkaarten de locale kleur van een
levend Montmartre opriepen.
De kleine bijdrage van het operakoor en
een speels kinderkoor (leiding Paul Ha-
meleers) was op enkele déraillementen na,
van een gedegen gehalte.
Het Amsterdams Philharmonisch or
kest onder Bohumil Gregor zorgde voor
een accurate en slagvaardige begeleiding,
maar men kan zich bij een meer effektie-
vere dynamiek een orkestklank voorstel
len. die eerder opbloeit dan zich, zoals nu
alleen maar manifesteert.
Kortom: Een voorstelling met kwaliteit.
Voör liefhebbers: La Bohème blijft nog in
Scheveningen-Circus-theater op 20 en 22
oktober en in Amsterdam-Stadsschouw-
burg op 27 en 29 oktober en 2, 3, 9, 10,12 en
14 november.
ANDRE KAART.
Een ellenlang en rommelig samengesteld
protramma van voornamelijk quasi-misti-
ke composities toonde grotendeels slechts
de tijdgebondenheid van die creaties aan.
Jacht op het geluk vindt ik een ongeluk
kige, want veel te algemene betiteling
voor de inhoud van de sprookjes. Noem
eens een verhaal of toneelstuk dat niet op
een of andere manier over de jacht op
geluk gaat, nietwaar? Wat interessant zou
zijn is hoe de jacht op het geluk er uit ziet,
en bij Andersen is dat meestal nogal te
leurstellend, juist omdat hij sprookjes
schrijft. Vergelijk bijvoorbeeld het
smachten van Sonja uit Oom Wanja van
Tsjechow, stil hopend dat dokter Astrov
ooit een keer verliefd op haar zal worden,
met het smachten van de tinnen soldaat
naar de danseres die op een belendend
buffet staat. Vergelijk de moord van de
Macbeth’s op Duncan, teneinde hogerop
te komen, met de bal die steeds hoger
stuitert om in een geliefd vogelnest te
belanden. De menselijke versie is altijd
interessanter dan de sprookjesversie, wel
ke laatste immers maar een abstractie is
van de gebeurtenissen op menselijk
niveau.
Sung Sook Lee en Rico Serbo als Mimi en Rodolfo in La Bohème.
(Foto Jaap Pieper).
defijk is de draaiende tribune, ondanks
getroffen veiligheidsmaatregelen, de
oorzaak.
In samenwerking met gemeentewer-
L
