Concert Paul Simon bijna perfect
Aangrijpend optreden
van Captain Beefheart
Moet eigen weg vinden als concertmeester
Uitgaansblad
stopt tijdelijk
Vernieuwde Springplank
levendig en veelbelovend
„Rockmuziek is in feite rechts omdat zij zich te weinig ontwikkelt
Jeugdige Jaap van Zweden vereerd met benoeming Concertgebouworkest
Vlaamse schrijver
Bernard Kemp
overleden
Overtuigend niveau bij Magic Band
Kunstenaars tegen
verzwaring WW-eisen
19 80
KUNST
MAANDAG 3 NOVEMBER
Geslaagde première met twee nieuwe choreografieën
I
Professionele ploeg
Vereerd
BRUSSEL. De afgelopen vier jaar heeft Paul Simon grotendeels
besteed aan het schrijven, filmen en afronden van zijn eerste film.
One Trick Pony is het resultaat van een persoonlijke obsessie. „Het
antwoord op een uitdaging. Het kan heel wel goed een mislukking
blijken te zijn, maar zonder mislukkingen zul je nooit iets opsteken”,
zo geeft Simon ruiterlijk toe als hem gevraagd wordt het project te
typeren. Vier jaar lang heeft Simon gewerkt aan een filmproduktie
Antwoord
Gedenkwaardig
die de ontwikkeling van een muzikant in beeld brengt op een manier
die als we de berichten mogen geloven autobiografische trekjes
vertoont.
Paul Simon: artiest met één echt talent.
JOHN OOMKES
JOHN OOMKES
JAN BAART
Captain Beefheart: explosief karakter.
(Foto Lex van Flossen)
LEUVEN (Belga). De Vlaamse ro
manschrijver, criticus en hoogleraar Ber
nard Kemp, pseudoniem van Bernard
Frans van Vlierden, is op 54-jarige leef
tijd in Leuven overleden.
De uitgevers en de redactie van Blade
ren zijn zeer teleurgesteld in de afwijzen
de beschikking van minister Gardeniers
(CRM) op advies van de meerderheid van
de Persraad. Zij houden de bewindsvrou
we voor dat het blad renderend gemaakt
zou kunnen worden met behulp van het
krediet. Men beraadt zich thans over de
mogelijkheid om de publikatie te hervat
ten met Amsterdamse en Rotterdamse
edities van Bladeren, vooruitlopend op
een terugkeer naar de zojuist gestaakte
formule.
De 19-jarige Jaap van Zweden vanuit
een hotel te New York. Hij is momenteel
op toemee in de Verenigde Staten. Onder
tussen werd in Nederland het nieuws be
kend over zijn benoeming tot concert
meester van het Concertgebouworkest.
Amsterdammer Jaap van Zweden. Een
jongen die graag een avondje rondhangt
in een disco. Die dol is op jazz. Maar ook
iemand die sinds zijn achtste fanatiek
viool studeert. Hij werd opgeleid door
Davina van Wely. Won op z’n zestiende het
Oscar Back-concours. Met het hoogste
aantal punten dat er ooit werd behaald.
Van de beurs die hij hiervoor kreeg, ging
hij naar Amerika om zijn studie voort te
zetten bij Dorothy Delay. Inmiddels is hij
over de hele wereld een veel gevraagd
solist.
geëvolueerd en staat niet meer in zijn
eentje in de spotlicht. Met achteloos ge
mak heeft hij de crème de la crème van de
Amerikaanse sessiewereld voor de duur
van een maand ingehuurd om een show te
kunnen bieden die zich met heel weinig
andere ervaringen vergelijken laat. De
kern van de vroegere fusiongroep Stuff
vormt de basis van zijn superbe begelei
dingsband, terwijl vier gospelsingers een
stralende dimensie aan de finale van het
concert toevoegen. De kosten zijn uiter
aard huizenhoog. Paul betaalt zijn men
sen studiotarief en schiet er zelf een slor
dige half miljoen bij in. De musici zouden
rond de 720.000 gulden incasseren voor
iets meer dan een maand werk.
Voorwaar een toernee zonder vergelijk
baar precedent, maar Paul Simon moet er
op gestaan hebben dat de concertten van
een vergelijkbare geluidstechnische kwa
liteit en artistiek niveau waren als de
soundtrack van One Trick Pony; een
plaat die door zijn fraaie combinatie van
AMSTERDAM. „De plaats van
Krebbers kan ik natuurlijk nooit in
nemen. Hij was de beste concert
meester van de hele wereld. Zo’n man
is bijna niet te vervangen. Ik zal het
niet zo kunnen doen als hij. Daar
schaam ik me niet voor. Hij was wer
kelijk op alle fronten thuis. Hij wist
alles; was bovendien een fenomenaal
solist. Zo allround. Dat zal ik niet
meteen op die manier kunnen waar
maken. Ik moet mijn eigen weg vin
den als concertmeester”.
stemmingen die variëren tussen angst,
jalouzie en strijdvaardigheid.
Muzikaal gezien komen de uitingen van
Beefheart vaak neer op vreemd module
rende irïstrumenten'die in stotende blues
schema’s geregeld flink ontsporen. Het
resultaat wekt daarbij vaak de indruk
toevalligheden in zich te bergen, alsof het
om jamsessies zou gaan, maar wie de elf,
twaalf albums kent die de Captain het
licht heeft laten zien, weet wel beter. Ook
van Vliet, die de beschikking heeft over
een ongewoon stemgeluid, werkt zeer wel
overwogen aan resultaat.
Het concert dat hij met een gedeeltelijk
vernieuwde Magic Band aangaat heeft
thans een ongebruikelijke spanning, alsof
de volgorde van de gebeurtenissen niet
bepaald is en het publiek in spanning
moet worden gehouden over de volgende
schaakzet waarmee de Captain zijn ge
hoor uiteindelijk mat wenst te zetten... In
een optreden dat goud van oud als Ash
tray Heart, Safe as Milk en Veteran’s Day
Poppy afwisselt met recent werk van Shi
ny Beast en Doc at the Radar Station is
ook plaats voor boeiende korte instru-
Als voorbeeld moge Bridge over Trou
bled Water dienen, een lied dat hoewel
oorspronkelijk door partner Garfunkel
gezongen toch juist Simons talent laat
horen. Met de engelachtige vervoering
van toen kan het niet meer overtuigend
perfecte songs en decor terecht een goede
comeback voor hem betekent en die er
mede de oorzaak van is dat de gelijknami
ge film toch binnen afzienbare tijd in de
Nederlandse bioscopen te zien zal zijn.
De 19-jarige violist Jaap van Zwe
den wordt, naast Theo Ölof, eerste
concertmeester van het Concertge
bouworkest. Hij volgt Herman Kreb-
bers op die na een ongeluk met zijn
boot het orkest moest verlaten. Van
Zweden wordt de jongste concert
meester van Nederland. Hij maakt op
het ogenblik een tournee door de
Verenigde Staten. Hein Dik belde
hem in zijn hotel te New York en
vroeg hem om een reactie.
gebracht worden, dót beseft Paul zich
terdege, maar in een setting waarin de
gospel de overhand krijgt, kan de strek
king wel degelijk ontroerend worden ge
zongen.
Juist in het afgewogen kiezen voor kleur
en sfeerschakering biedt het samenwer
ken met artiesten als met name toetsen
man Richard Tee pneindig veel mogelijk
heden. De aanwezigheid van een bekwa
me professionele ploeg maakt het Simon
als het Ware mogelijk waardig te beant
woorden aan de verwachting en tegelij
kertijd spielerisch nieuwe facetten van
zijn kunnen te laten zien, want in het
arrangeren van tal van genres is Paul een
heel grote. Late in the Evening met calyp
so- en Braziliaans aandoende fragmentjes
is in deze een heel goed voorbeeld.
Paul Simon trad in 1965 (in De Waag in
Haarlem) voor het eerst in Nederland op.
De kunstenaars zien hun toekomst som
ber in wanneer de zogenaamde referte-eis
van de Werkloosheidswet (de tijd dat men
onmiddellijk voorafgaande aan de werk
loosheid in loondienst heeft gewerkt) bin
nenkort zou worden verhoogd van 65 naar
130 dagen.
De bewindslieden wordt verweten dat
wordt ingegrepen in het stelsel van werk
loosheidsregelingen zonder dat er duide
lijk inzicht bestaat in de sociaal-economi-
sche positie van bepaalde groepen werk
nemers. Hiermee wordt vooral gedoeld op
werknemers die buiten hun schuld een
onregelmatig arbeidspatroon hebben. De
organisaties vertegenwoordigen beelden
de kunstenaars, componisten en uitvoe
rende musici, muziekdocenten, interieur
architecten, grafische vormgevers, dan
sers, schrijvers en filmers.
AMSTERDAM (ANP). Veertien or
ganisaties van kunstenaars hebben ern-
stig bezwaar tegen het plan van minister
Albeda van Sociale Zaken en zijn,staats-
secretaris De Graaf om de eisen voor de
WW-uitkering te verzwaren. Zij doen in
een brief een dringend beroep op de Soci
aal Economische Raad om bij de Formu
lering van zijn advies over het beleids
voornemen van de bewindslieden de pro
blemen van kunstenaars en anderen met
een onregelmatig werkpatroon te laten
meewegen.
Het qua stijl en sfeer erg afwijkende
middendeel, een langzaam en dromerig
adagio, dwingt Christe in een totaal ande
re trant van choreograferen. Hij weet hier
Mathilde van de Meerendonk en Robert
Benschop tot een opmerkelijk-ingetogen
lyrisch duet te inspireren. Zij debuteren
beiden bij De Springplank. Vooral Robert
Benschop maakt in de overige werken
nog indruk met zijn sterke dynamische
motoriek. Van de twee andere debutan
ten, Jos Willems en Cathérine Allard,
maakte vooral de laatste, een Belgische
danseres indruk door haar technische ze
kerheid. Het publiek én De Springplank
mogen niet mopperen met deze start.
dromerige gelatenheid van de meisjes
stelt hij aanvankelijk tegenover elkaar.
Beide groepen geeft hij daarna een eigen
ensemble-dans in de karakter tekening af
te ronden en de overgang te maken naar
het slotdeel, waarin met fraai harmonieu
ze beelden een idyllische toekomst wordt
aangeduid
(Van onze kunstredactie)
AMSTERDAM. Omdat het in het
vooruitzicht gestelde krediet van vier
ton uit het bedrijfsfonds voor de pers niet
verstrekt wordt, hebben de uitgevers van
het uitgaansinformatie bevattende week
blad Bladeren besloten de uitgave na
acht nummers te onderbreken.
Concert! Captain Beefheart and his
Magic Band. Bezetting: Don van Vliet
(zang, mondharp, sopraansax), Jeff
Morris Tepper (gitaar), Eric Drew
Feldman (toetsen, bas), Robert Arthur
Williams (drums), Richard Schneider
(gitaar, bas) en Jerry Lucas (gitaar).
Paradiso Amsterdam, 1 november
1980.
Concert: Paul Simon. Bezetting be
geleidingsband: Eric Gale (gitaar), Ri
chard Tee (keyboards, zang), Tony
Levin (Bas), Steve Gadd (drums) en
Peter Levin (keyboards), plus blazers
sectie en Jessie Dixon Singers. Van
avond in Carré Amsterdam.
Vorst Nationaal te Brussel, 2 no
vember 1980.
„De onderhandelingen met het Concert
gebouworkest zijn begonnen toen ik met
ze speelde in Mexico City,” vertelt Jaap
van Zweden. „Natuurlijk ben ik enorm
vereerd dat ze mij als concertmeester wil
len hebben. Ik ben er fantastisch blij
mee.”
Jaap van Zweden vindt het Concertge
bouworkest één van de beste ter wereld.
„In Mexico had ik veel gelegenheid naar
Een verblijf dat opgeschrikt werd door de
melding dat zijn Sounds of Silence num
mer 1 was in Amerika, dankzij een door
producer Tom Wilson eigenmachtig ver
anderde versie. Nu in 1980 zingt Paul het
akoestisch in één van de aangrijpendste
momenten in het concert en een bewijs
van zijn gelijk achteraf.
DEN HAAG. Aspirantengroep De
Springplank van het Nederlands Dans
Theater kan al tergzien op een geslaagde
start van het nieuwe seizoen. De eerste
serie voorstellingen, tevens opening van
het traditionale Dansfestival in het Hot
theatern, hebben een veelbelovende in
druk nagelaten met twee geslaagde pre
mières en een fraai reprise. Als extra
verrassing komt daarbij dat de vernieuw
de groep zich erg levendig presenteert.
Volgens Paul Simon blijft veel pop- en
rockmuziek in een adolescente fase ste
ken; een duur woord om aan te geven dat
deze muziekvorm maar niet volwassen wil
worden. Desgevraagd geeft hij volmondig
toe dat hij zelf ook geen oplossing heeft
voor de vraag die hij stelt en dat hij zijn
eigenwaarde als te gering inschat om een
hele cultuur te kunnen beïnvloeden. Maar
over vele talenten van nu spreekt hij met
reserve of acht hij zichzelf te weinig geïn
formeerd om te kunnen oordelen.
Met zijn duidelijke, maar aanvechtbare
mening stelt Paul Simon zichzelf als een
One Trick Pony te boekj een artiest met
eigenlijk maar één echt talent. We moeten
de góden danken dat Simon die zich na de
artistieke scheiding met Art Garfunkel
(die in 1970 meer waarde hechtte aan een
filmcarrière) thans weer op de podia staat
en zijn muziek laat horen, want dat is een
vak dat deae (misschien wel) belang
rijkste) Amerikaanse singer-songwriter
van de afgelopen 15 jaar tot in de toppen
van zijn vingers beheerst.
De kleine man is in zijn métier verder
Subterraneans, de eerste première van
het programma, betekent tevens het eer
ste visitekaartje op choreografiegebied
van Ed Wubbe, die de afgelopen twee jaar
nog zelf danste bij De Springplank. Zijn
carrière als danser heeft hij (23 jaar oud)
echter opgegeven om zich op allerlei ter
reinen van de theaterwereld te oriënteren.
In zijn eerste werk laat Wubbe (natuur
lijk) nog geen gerijpte en genuanceerde
danstaal zien. Hij hanteert af en toe een
tamelijk grove toets, maar de contouren
van een interessant toneelgebeuren
maakt hij er wel mee zichtbaar. Gevoel
voor theater blijkt zeker uit Subterrane
ans, een spel van aantrekkingskracht en
afstoting.
De inhoud omvat weliswaar geen bijster
origineel gegeven. Een groep jongens en
een groep meisjes die eerst de moeilijke
periode moeten doormaken van de eerste
emoties voor ze toe kunnen geven aan hun
drang tot toenadering. Wubbe voldoet
echter zeker aan het criterium van de
geloofwaardigheid voor zijn choreografie,
die ook enkele aardige eigen vondsten laat
zien.
De driftige onrust van de jongens en de
Het is spijtig dat Amsterdam de enige
Nederlandse plaats is waar Simon met
deze band optreedt, want het resultaat
van zijn moeite en opoffering is live ge
denkwaardig, een trots monument van
bijna perfecte artistieke waardigheid.
Niet alleen biedt Paul zijn publiek op een
zowel ontspannen als gedreven manier
een blik op zijn grootste talenten (song
writing en vlekkeloos zingen met een bij
na „vloeibaar” stemgeluid), ook vormt het
concert een fraai overzicht van zijn werk.
HOT Dansfestival. De Springplank.
Subterraneans (Edward Wubbe/David
Bowie) première. Opus 10 (Nils Chris-
te/Sjostakovitsj) première. Interacti
ons (Bruce/Carpenter) reprise.
HOT Den Haag, 31 oktober 1980.
Beefhearts muziek is eigenlijk geen mu
ziek; in ieder geval is het geen uiting van
een gebruikelijk muzikaal geordende
structuur. Wat dat betreft had Van Vliet
aan het begin van zijn concert groot ge
lijk. De Captain is een zich op vele terrei
nen van de kunst uitende geest, die lak
heeft aan alles wat voor emotieloos zou
kunnen doorgaan. Zijn scheppingen zijn
explosief van karakter, verhalen in moei
lijk te begrijpen associaties van gemoeds-
Jaap van Zweden.
ze te luisteren. En ik vond ze zó fenome
naal. Ik was diep onder de indruk. Zo’n
homogeen gezelschap, zo’n fantastisch or
kest. Het Concertgebouw en de Berliner
Philharmoniker zijn echt de top op het
ogenblik.”
Als 19-jarige wordt hij de jongste con
certmeester van Nederland. Eén van zijn
taken zal zijn leiding te geven aan het
orkest. Hoe stelt hij zich dat voor?
Jaap van Zweden, een beetje geschrok-
Nils Christe laat er met zijn titel Opus 10
geen twijfel over bestaan hoeveel choreo
grafieën hij tot nu toe gemaakt heeft. Het
tweede pianoconcert van Sjostakovitsj le
vert een ideale inspiratiebron voor de
snelle, vrolijke en gymnastische stijl
waarvan Christe het patent schijnt te heb
ben. Zozeer zelfs dat je, ondanks de op
merkelijke vitaliteit van Opus 10 soms
toch de geur van routine denkt te ont
waren.
AMSTERDAM., „Muziek”, roept
iemand uit het publiek op gebiedende
wijze. Don van Vliet grijpt onmiddellijk
in. „Je zit hier verkeerd. Ik maak geen
muziek. I doe bezweringen.” Anderhalf
uur later heeft de legendarische Captain
Beefheart zijn merkwaardige college op
gegeven. De saxofoonkofferhet bladpa
pier en de aantekeningen gaan onder de
arm, een groet en de eerste confrontatie
sinds jaren met een van de invloedrijkste
geniale gekken van de hedendaagse mu
ziek is achter de rug.
One Trick Pony, dat zoveel wil zeggen
als „ik kan maar één kunstje”, is een
typering die voor velen in de muziekwe
reld zal opgaan. Zelden zijn artiesten im
mers meer dan eenzijdig begaafd en
voorzover ze het wel zijn, beperken ze zich
vaak tot hun stiel. Simon, die een film
heeft willen maken over de groei van een
populair artiest, trekt op een nachtelijke
persconferentie na een uitermate enerve
rend concert in Brussel vergelijkingen
tussen nu en de jaren zestig.
„Feitelijk wil ik aankaarten dat rock
muziek inhoudelijk gesproken een kunst
vorm is die zich nauwelijks ontwikkelt.
Altijd maar weer wordt er op vroegere
voorbeelden teruggegrepen. Vanaf het
moment dat Elvis Presley opkwam tot
vandaag de dag is er weinig veranderd.
Het verste dat de muziek zich vanaf het
beginpunt geëvolueerd heeft is Sgt. Pep
per’s Lonely Hearts Club Band van The
Beatles geweest”.
„Ik heb er geen verklaring voor waarom
rockmuziek zich zo conservatief qua vorm
opstelt. In feite is het rechtse muziek om
dat het behoud van bestaande regels voor
opstaat, terwijl het in de media en de
maatschappij vaak als links te boek staat.
Ik zou wel eens van de groten uit de jaren
zestig willen horen waarom zij menen dat
er sindsdien geen nieuwe wegen zijn inge
slagen. Zij waren per slot van rekening de
eerste generatie rockmusici die nadacht
bij wat ze maakten”.
Don van Vliet alias Captain Beefheart is
behalve invloedrijk, geniaal en de gekte
nabij ook een van de meest omstreden
figuren die vanuit een avantgardistisqh
perspectief het podium bevolken. De ge
organiseerde multifunctionele muziek
van Dons vriend Frank Zappa mag dan
wel algemeen geaccepteerd zijn, de zich
aan weinig conventionele schema’s sto
rende muzikale invallen van de Captain
worden alleen door een fanatieke sekte
sinds jaar en dag gewaardeerd.
ken: „O jé, nou wordt het link. Nu moet ik
oppassen... Van een jongen van 19 denkt
men al vlug dat hij niet weet wat hij wil.
Maar dat weet ik wel. Natuurlijk zal het
moeilijk voor me zijn. Wat moet die snot
neus?, zullen sommigen zeggen’ Maar ik
heb het gevoel dat ik sterk in m’n schoe
nen sta. Ik breng over hoe ik het wil
hebben. Als je dan de goede dingen zegt -
in het belang van het orkest - geloof ik dat
het aanvaardbaar zal zijn.
Natuurlijk zal ik fouten maken. Voor
wie is het niet moeilijk om voor het eerst
concertmeester te zijn bij zo’n groot or
kest? Maar ik verwacht dat ze me m’n
fouten zullen vergeven als nieuwkomer.
Ik weet wat ik wil en daar zal niemand
me van afbrengen. Je hebt natuurlijk al
tijd mensen die het niet prettig vinden dat
je daar komt te zitten. Ik kan daar niets
aan doen. Dat is hun probleem, niet het
mijne. Zij zitten zichzelf misschien op te
vreten, maar ik niet.
De belangrijkste eigenschappen voor
een concertmeester vind ik persoonlijk
heid. Hij moet met alle orkestleden een
goed contact hebben, niet alleen met de
strijkers, maar ook met de blazers en met
de dirigent. Het is belangrijk dat je jezelf
niet forceert. Als ik het gevoel krijg dat ik
mezelf vreselijk moet forceren - dat ik
mezelf niet meer ben - houd ik ermee op,
geloof ik.
Jaap van Zweden vindt dat het nieuws
over zijn benoeming bij het Concertge
bouworkest te vroeg naar buiten is ge
bracht. „Het is nog niet helemaal rOnd,”
vertelt hij. „Over verschillende dingen
moeten we nog praten. Ja, in principe zijn
we wel akkoord. Maar we hebben nog
geen overeenkomst ondertekend.”
Hij heeft geen uitgesproken muzikale
voorkeuren, „want,” zegt hij, „als solist
moet je alles kunnen vertolken. Wat je het
beste vertolkt, kun je zelf niet zeggen. Dat
wordt bepaald door het publiek, de pers,
de hele muziekwereld. Ik houd bijvoor
beeld enorm van het vioolconcert van
Brahms, maar, wie weet, vindt niemand
het goed zoals ik het doe. Vorig jaar heb ik
zeven keer het vioolconcert van Paganini
gespeeld met het Noordhollands Filhar
monisch. Op mijn programma voor vol
gend jaar staan componisten als Sibelius,
Brahms, Paganini, Bach en Mozart.”
Als concertmeester zal hij ook zijn loop
baan als solist voortzetten. „Ja
beslist, daar gaat het erg goed mee. Ik heb
gespeeld op de Festspiele van Passau.
Daar werd ik de grootste violist van Euro
pa genoemd. Ër zijn heel veel dingen in de
pen. Ik krijg een concert in Londen, speel
nog een aantal keren in Amerika. M’n
solistische loopbaan begint juist zo goed
te lopen. Ik heb een fantastische steun
gehad aan Herman Krebbers. Hij heeft
me alles verteld. We hebben lang gepraat
over zijn leven. Hij heeft ook altijd het
concertmeesterschap gecombineerd met
het werk als solist.
Jaap van Zweden noemt muziek een
oerkracht. „Toen ik jonger was, had ik
ontzettend veel emotionele ervaringen
met m’n viool. Maar als musicus moet je
oppassen met emoties. Je moet ze, net als
je vingers, op de juiste volgorde kunnen
zetten. Je moet ze in de hand houden. Als
je als violist je gevoelens niet beheerst,
ben je als een leeuwetemmer zonder
zweep. Je bent bang en wordt opgevreten.
Als je bij het spelen je emoties niet de baas
kunt, ga je onderuit. Ja, muziek is een
oerkracht. Vaak herinnert muziek me aan
iets, maar ik weet niet precies aan wat.
Het kan heel diepe dingen bij je aan
tikken.
Ja hoor, op zijn tijd luister ik ook naar
disco. Afwisseling van spijs doet eten. Ik
vind het wel eens leuk om een avondje in
een disco rond te hangen.
Ik ben ook gek op jazz. Nee, ik heb het
nooit gespeeld, maar dat zou ik best wil
len. Dat gaat absoluut een keer ge
beuren.”
Bernard Kemp was medewerker aan de
Belgische radio en televisie BRT, aan ver
scheidene tijdschriften en doceerde litera
tuurwetenschappen aan de Ufsal-univer-
siteit te Brussel. Kemp was tevens voorzit
ter van de Vereniging van Vlaamse Let
terkundigen, voorzitter van de Belgisch-
'Nederlandse subcommissie Neerlandis-
tiek Buitenlandse Universiteiten, voorzit
ter van de Commissie der Letteren, voor
zitter van de afdeling letteren Zuidneder-
landse Maatschappij voor Taal, Letter
kunde en Geschiedenis en lid van de alge
mene conferentie van de Nederlandse
Letteren.
Behalve de Staatsprijs voor het essay en
de kritiek (1971) werd hij in 1958 onder
scheiden met de prijs van de provincie
Brabant en werden ook enkele andere
werken van zijn hand bekroond. Kemp
heeft een hele reeks monografieën, stu
dies, romans en essays geschreven.
mentale soli, die in hun opbouw bijna
renaissance-achtig aandoen. Beefhearts
poëzie komt ook aan bod.
Jammer is het dat Beefhearts stomperi-
ge ritmiek vaak hetzelfde resultaat te zien
geeft en dat zijn uitdrukkingswijzen vrij
beperkt zijn, maar in gewelddadigheid
zijn er maar weinig performers die even
aangrijpend kunnen werken. De Magie
Band die de ietwat aangeschoten Van
Vliet daarbij ditmaal terzijde staat, laat
hem beter tot zijn recht komen dan ooit
tevoren.
