zaterdags bijvoegsel
<1
4
Verkrachte vrouwen werken
mee aan studieproject VS
I
PHONE LETOS
(0532)464111.
weemoe
MISDAAD
PUBLIEK KWAAD OP POLITIE
If YOU RKOGNBE IT TO
EN
JR
:N
JR
I
I
3
LOOK W MS MUMMUTM.
r
until IQHBVOICi.
’er):
I
>r):
der)
K
E
L8
A
1
r, te-
55
door Leens Macaré
-g-
m
UHl
4
M
door
Lia van Beekhoven
Twee Rippers?
Weer blijkt er een Jack the
Ripper moordend rond te lo
pen In Engeland. Sinds 1975
zijn er zeventien raadselach
tige moorden op vrouwen ge
pleegd, practisch allemaal op
dezelfde manier. Vorige maand
viel het zeventiende slachtof
fer. De politie is wanhopig. De
bevolking van Yorkshire is
bang en kwaad op de politie.
Lia van Beekhoven beschrijft
de toestand in het Engelse
graafschap.
Op weg naar huis zag een student aan de universiteit van Leeds
vlakbij een lantaarnpaal een handtas liggen. Hij raapte de tas op en
legde hem thuis nonchalant neer op een stoel en keek er niet meer
naar om. Even later kwam zijn huisgenoot binnen, een vroegere
politieman, wiens vakkundig oog op de bloedvlekken op de tas vielen.
De politie pikte de tas op en nam hem mee naar de plek waar hij
gevonden was. Ze konden niets verdachts vinden. Twaalf uur later,
op dinsdagochtend 18 november, ontdekte een toevallige
voorbijganger het lijk van Jacqueline Hill, een 20-jarige studente en
eigenares van de handtas. De politie had er niet lang voor nodig om
vast te stellen dat Jacqueline Hill het zeventiende slachtoffer was van
de Yorkshire Ripper en het dertiende dodelijke.
Fm
Verontschuldigingen
In groepen
Geen schuldgevoel
Iets persoonlijks
-
1
MWewwMWWWMSSiWW
8.100,-
GOED
‘gen in
-x<
w
25.800,-
De wanhopige
i.
0 netto
jacht op Jack
50.000,-
lelegen
the Ripper II
50.000,-
LEGEN
.-j,?
50.000,-
50.000,-
Itelijke)
van een
r
*«s|
4R
3.75 m,
000 kg
maken
t wel in
;ft geen
init met
m2.
ISEURS
EREND
IEMER-
GELIJK
'SHL'IS-
IP GE
JEDTE
:h als
ooral
Het Britse zondagsblad The
Sunday Times vroeg zich af of de
politie niet te maken kan hebben
met twee Rippers die alle twee tot
de B-bloedgroep behoren: één van
de seksmoord en de ander van de
Oldfield hield er rekening mee
dat er meer dan één man
verantwoordelijk kan zijn voor de
moorden, maar geloofde dat de
overgrote meerderheid begaan is
door de man die de Yorkshire
Ripper genoemd wordt. Oldfield zei
voor 99,9 procent zeker te weten dat
de brieven en de bandjes van hem
afkomstig zijn. „Als we hem maar
van tien moorden kunnen betichten
in plaats van dertien dan zijn we
allang tevreden”.
brief en het bandje. De man die tot
vorige week aan het hoofd van de
Ripper-jacht stond, adjunct-
hoofdcommissaris van politie
Oldfield, geeft toe dat de
seksmoord „de meest dubieuze is”.
Als de man van de seksmoord ook
degene is van de brieven en de
cassette, maar verder niet
verantwoordelijk is voor de andere
moorden, is de politie nog verder
van huis.
bovendien het lijk niet te zien, was
de druppel die de emmer deed
overlopen.
HELPUS STOP THE RIPPER
FROM KILLING AGAIN.
ding en verkrachting. De (kleine)
groep die zegt, geen seksuele pro
blemen te hebben ondervonden
na zo’n gebeurtenis, blijkt te be
staan uit vrouwen die zonder te
rughouding met hun partner heb
ben kunnen praten over de ver
krachting, en over hun gevoelens
tijdens en na het gebeurde. Opval
lend is, dat slachtofers zich sneller
lijken te herstellen wanneer de
partner bereid is om gedurende
enige tijd de seksuele toenadering
helemaal aan de vrouw over te
laten. Een aantal vrouwen in deze
„probleemloze” groep meent, dat
het belangrijk is om in de eerste
tijd na de verkrachting alle seksu
ele activiteiten te ontlopen. Enke
len zeggen dat ze erin geslaagd
zijn om hun verkrachting te gaan
zien als „een op zichzelf staande
gebeurtenis die niets met mij als
persoon te maken heeft”.
Volgens de onderzoekers is het
tweede grote probleem voor ver-
krachtingsslachtoffers „het totaal
ontbreken van seksuele verlan
gens”. Na verloop van tijd kunnen
slachtoffers gaan geloven dat ze
niet meer geïnteresseerd zijn in
seks. Een ander probleem is de
ontdekking van vrouwen dat ze
niet meer in staat zijn om een
orgasme te bereiken.
De politie in het Britse Yorkshire
heeft op diverse plaatsen grote borden
opgericht om het publiek aan te spo
ren mee te helpen de beruchte moor
denaar in het district op het spoor te
komen.
Als hij bovendien af en toe met
bloed aan zijn kleren thuiskomt,
schoenmaat 9 draagt, blank is en
met een Noordengels accent praat,
auto rijdt en waarschijnlijk
bloedgroep B heeft, dan is de kans
dus groot dat het om de Yorkshire
Ripper gaat.
10.500,-
S voor-
winkel
vloer-
vlet aan
:hikt is
id voor
horeca-
ND IN-
VAN
afras-
le Ring-
ruimte.
50 m2,
stelcon-
TE
um.
38.600,-
(voet-
komt bij dat vrutiw en kunnen be
sluiten om de verkrachting voor
hun partner te verzwijgen, omdat
ze bang zijn voor onbegrip van de
kant van de partner die wellicht
de relatie zal willen verbreken.
Maar als een vrouw het gebeurde
verzwijgt, kunnen de angstgevoe
lens terugkeren bij elke seksuele
toenadering van de kant van de
minnaar. „Doordat de vrouw het
gevoel heeft dat ze, tot iedere
prijs, seksueel moet blijven mee
doen, worden haar angsten alleen
maar groter”, stelt deze vrouwelij
ke psychiater.
xbasis
30.000,-
14.900,-
325.000
koppeld
'eau ca.
OEM®
TG ON-
K BUI-
i'ORME-
4929.
^5
Politiemannen kammen de omge
ving uit van een supermarkt in
Headingly. waar het lichaam van Jac
queline Hill is gevonden.
Verenigde Staten bezighoudt met
het bestrijden en voorkomen van
verkrachting. Ook het Newyorkse
vrouwencollectief „Vrouwen te
gen verkrachting” werkt mee aan
het onderzoek. Bij deze vrouwen
hulpgroep komen iedere maand
zo’n 200 slachtoffers van ver
krachting om hulp aankloppen.
„Hij heeft geluk gehad. Maar dat
is niet genoeg. Hij wil aandacht.
Kijk maar naar wat hij doet. Hij
begaat een moord en er gebeurt
niets. Hij stuurt brieven en bandjes
naar de politie en nog steeds
gebeurt er niets. Hij is bezig met een
egotrip. Zijn laatste moorden
beging hij in de buurt van een
politiebureau en midden in de stad.
Hij denkt dat hij onoverwinnelijk
is. Hij leert niets van zijn fouten’'.
Meer dan de helft van de groep
vrouwen die aan het onderzoek
meewerken, is vaker dan één keer
verkracht. Zeventig procent van
het aantal slachtoffers heeft het
gevoel dat de relatie met hun part
ners verslechterd is onder invloed
van hun ervaringen met aanran-
seksfilms in de bioscopen, omdat
dit labiele mannen op bepaalde
gedachten zou kunnen brengen.
Duizenden anderen in de omgeving
van Leeds proberen te wennen aan
het idee zich ’s avonds niet meer
alleen op straat te vertonen. Maar
soms laat de greep van The Ripper
even los. „Ik liep zonder er bij na te
denken even naar de kroeg. Pas bij
m’n eerste slok bedacht ik hoe
onverstandig dat was”, zei een
vrouw.
Honderd vrouwen tussen de 18
en 56 jaar die allen slachtoffers
zijn geweest van een verkrach
ting, zijn betrokken bij een lang
lopend Amerikaans onderzoek
naar de geestelijke en lichamelij
ke gevolgen van verkrachting.
Dit onderzoek moet een diep
gaande studie opleveren van het
verschijnsel, dat slachtoffers van
verkrachting in veel gevallen
grote seksuele problemen krijgen
in hun persoonlijk leven. In de
toekomst zouden dan, aan de
hand van de resultaten van deze
studie, trainingsschema’s kunnen
worden opgezet voor de beroeps
krachten in de hulpverlening aan
verkrachte vrouwen. Volgens het
Amerikaanse feministische vrou
wentijdschrift Ms. is dit het eer
ste wetenschappelijke onderzoek
dat op dit terrein dermate breed
wordt opgezet.
De honderd vrouwen die aan
het onderzoek meewerken, wer
den allemaal verkracht in de stad
New York. De drie jaar durende
studie die geleid wordt door drie
vrouwelijke psychiaters, wordt
gesubsidieerd door een nationaal
consultatiebureau dat zich in de
Volgens de voorlopige resulta
ten van de studie heeft 86 procent
van de vrouwen die aan het onder
zoek meewerken, te kampen met
angstgevoelens ten opzichte van
seksualiteit. Ondanks het feit dat
het merendeel van hen meer dan
drie jaar geleden verkracht is. Een
van de onderzoekers omschrijft
een verkrachting als „een ver
schrikkelijke, weerzinwekkende
gebeurtenis” die bij het slachtof
fer een grote angst kan ontkete
nen voor alles wat met lichamelijk
contact te maken heeft. Daar
Aan de hand van de gegevens
die het studieproject tot nu toe
heeft opgeleverd, heeft het onder
zoeksteam een aantal technieken
ontwikkeld die het overwinnen
van seksuele problemen zouden
kunnen vergemakkelijken. Trai
ningen in het „opkomen voor je
zelf’ worden gezien als een be
langrijk hulpmiddel bij het weer
onder controle krijgen van het ei
gen lichaam. Ook worden de vrou
wen aangemoedigd om hun seksu
ele fantasie te gebruiken, teneinde
hun „slapende” seksuele verlan
gens weer wakker te schudden.
Die seksuele fantasie kan een be
langrijk instrument zijn bij het
doorbreken van de vicieuze cirkel,
die na een verkrachting vaak ont
staat doordat het slachtoffer elke
gedachte aan seksualiteit pro
beert weg te stoppen, en zich iso
leert van alles wat met het begrip
„seks” te maken heeft.
Maar nog steeds weet de politie
niet zeker in wat voor soort auto hij
rijdt. De meest waardevolle tips die
de politie ontvangen heeft over de
identiteit van de man komen van
The Ripper zelf. In een van zijn
brieven aan de politie bood The
Ripper zijn verontschuldigingen
aan voor de moord op een 16-jarig
winkelmeisje. „Ik wist niet dat ze
fatsoenlijk was en het spijt me dat
ik die nacht mijn routine
veranderde”. Ook daarmee kwam
de politie niet verder, omdat
sindsdien zijn slachtoffers op één
uitzondering na allemaal
L. „fatsoenlijk” waren.
The Ripper stuurde ook een
cassettebandje naar het
hoofdbureau van politie waarop hij
zèi meer moorden te plannen. Na
lang aarzelen werd het vorig jaar
voor radio en televisie vrijgegeven,
maar niemand kon of wilde de stem
herkennen. De politie heeft talloze
portrettekeningen verspreid van de
man die ze geloofde op het spoor te
zijn om ze allemaal daarna weer
terug te trekken, toen nieuw en
tegenstrijdig bewijsmateriaal
opdoemde.
De politie heeft de afgelopen vijf
jaar tienduizenden mensen
ondervraagd en ruim 30.000 huizen
doorzocht. Zo’n 200.000 mensen zijn
gecheckt om daarna weer van de
verdachtenlij st geschrapt te
worden. Het stevigste houvast van
de politie is het gruwelijke
handelsmerk dat The Ripper bij
ieder lijk achterlaat. Elk van de
zeventien slachtoffers werd op het
hoofd geslagen na van achter te zijn
aangevallen. Het gebruikte wapen
is een aan één kant afgeronde halve
kilo zware hamer, zoals die bij
metaalwerkzaamheden gebruikt
wordt. Vaak sleept The Ripper zijn
slachtoffers een eind over de grond
om ze dan variërend van twee- tot
vijftigmaal te slaan of te steken.
Meestal in de onderbuik. Zijn
steekwapen Varieert van een lang
mes tot een soort schroevedraaier.
Meer details over het werk van
The Ripper wil de politie niet
vrijgeven uit angst voor imitatie
door andere fanaten. Slechts bij één
slachtoffer was er sprake van
seksueel misbruik.
Spermaonderzoek wees uit dat The
Ripper de uitzonderlijke
bloedgroep B heeft. Slechts 6
procent van de Britse bevolking
heeft die bloedgroep.
Speekselonderzoek toont aan dat
de schrijver van de brieven en de
man van het beruchte „ik ben
Jack”-bandje dezelfde bloedgroep
hebben.
Absoluut niet tevreden met de
ijver van de politie die tot dusver
geen enkele arrestatie opleverde,
zijn de Britse pers, politici en de
Britten zelf. Het falen van de.
agenten die de handtas kwamen
halen om die aan te geven en
De politie, vrouwengroepen en
studentenverenigingen
waarschuwen met posters tegen het
alleen over straat lopen. Het aantal
patrouillerende agenten is
verhoogd. De meeste vrouwen die ’s
avonds uitgaan, zorgen dat ze dat in
groepen doen of met een
mannelijke begeleider. Het aantal
vrouwen die alleen bij de bushalte
staan, is kleiner dan ooit.
De universiteit van Leeds, waar
het laatste slachtoffer studeerde,
organiseert in de lunchpauzes
cursussen voor zelfverdediging.
Een vergeelde poster aan de muur
van de universiteit van vorig jaar
waarschuwt in versleten letters
tegen The Ripper die in 1979 zijn
twaalfde slachtoffer, die ook in de
buurt studeerde, vermoordde. De
angst voor The Ripper is
onwezenlijk. Vrouwen geven toe
steeds de neiging te hebben
achterom te kijken.
Omdat het politieonderzoek nog
niets heeft opgeleverd, nemen velen
het recht zich te beschermen in
eigen handen. Ze stoppen hun
handtassen vol met spuitbussen,
messen en ijzeren kammen. De
politie heeft gewaarschuwd tegen
het dragen van offensieve wapens.
Maar de dragers ervan halen de
schouders op. „Jullie kunnen ons
nog meer vertellen”. Onbekende
mannen met een zwaar
Noordengels accent die zich voor
het eerst in een vreemde kroeg
wagen, zijn niet welkom. Iedere
man die zich ’s avonds alleen door
de straten in Yorkshire beweegt, is
verdacht. In het Lagerhuis gaan
stemmen op tot herinvoering van de
doodstraf.
Het nieuwe Ripper-team is erop
gebrand alle fouten van zijn
voorgangers te vermijden. Die
hadden eerder geweigerd de hele
zaak aan Scotland Yard over te
laten. Professionele trots speelde
hierbij een rol, alsmede het feit dat
de Yard zijdelings al betrokken was
geweest bij de Ripper-jacht en niets
kon vinden wat de politie in
Yorkshire over het hoofd gezien
had.
Het nieuwe team weet dat het
weer van voren af aan moet
beginnen. Het weet ook dat een van
zijn eerste taken zal zijn om een
nieuwe brug naar het publiek te
slaan. Scotland Yard had eerder dit
jaar aan de plaatselijke politie te
kennen gegeven dat het hoog tijd
was dat assistentie van de
bevolking werd ingeroepen. De
politie van West-Yorkshire gaf daar
schoorvoetend gehoor aan, maar
liet na de landelijke
advertentiecampagne, waarbij ook
het gesproken woord van The
Ripper aandacht kreeg, weten dat
de aanmeldingen van het publiek
„honderd procent rotzooi” was.
De politie van Yorkshire zocht
liever haar heil in het uit de
publiciteit houden van The Ripper.
Zo maakt ze bijvoorbeeld niet
openbaar over welke plaats The
Ripper het had toen hij in zijn
eerste brieven schreef dat daar het
volgende slachtoffer op die en die
datum gevonden zou kunnen
worden.
Zeker weet de politie dat de
Yorkshire Ripper niet iemand is die
absoluut geestelijk gestoord is en
geen voeling met de realiteit heeft.
Hij is iemand die 99 procent van
zijn tijd een normaal leven leidt
zonder de aandacht op zichzelf te
vestigen. Hij mengt zich gewoon
onder het volk, thuis en op zijn
werk. Volgens psychiater Shaw, die
de politie vaak van advies diende in
de zaak, is het een psychopaat en is
hij agressief, sadistisch. Hij kan zijn
impulsen niet weerstaan en leert
niet van zijn fouten.
Volgens Shaw is hij ook niet in
staat van iemand te houden. Hij is
koud, hardvochtig en heeft geen
enkel schuldgevoel. Psychopaten
manipuleren. Zijn collega’s vinden
hem waarschijnlijk wat gauw op de
teentjes getrapt en lichtelijk
paranoïde. Hij is waarschijnlijk
niet getrouwd, omdat hij niet in
staat is te geven en geen
compromissen kan sluiten. Maar
zijn behoefte aan aandacht kan
hem noodlottig worden. Shaw
gelooft namelijk niet dat hij zo listig
en slim is als zijn succes om uit de
handen van de politie te blijven
suggereert.
Na de moord op Jacqueline Hill
werd een nieuwe adviesgroep voor
het Ripper-team aangesteld. Het
vroegere hoofd van het Ripper-
team, Oldfield, en zijn stijl vielen
niet bij iedereen in de smaak. Zo liet
deze te pas en te onpas weten dat de
jacht op The Ripper „iets
persoonlijks is tussen hem en mij”.
Oldfield liet zich ook laatdunkend
uit over de psychiaters die hem
assisteerden. Enkele jaren geleden
zei hij: „Als we hem te pakken
krijgen, dan komen we er
waarschijnlijk achter dat het
iemand is die te lang aan de
linkerborst heeft gelegen en niet
lang genoeg aan de rechter, maar
die psychiaters houden het publiek
tenminste rustig”.
De afgelopen week is de politie
van Yorkshire het vuur na aan de
schenen gelegd. Geen enkel
slachtoffer van The Yorkshire
Ripper heeft zoveel kritiek op de
politie en zoveel welwillende
medewerking losgeweekt als
Jacqueline Hill. Het aantal getuigen
en welwillenden die meenden
nuttige informatie te kunnen
bieden, blokkeerden de
roodgloeiende telefoonlijn
dagenlang. Hill beroerde een
zwakke plek bij de Britten die,
tragisch genoeg, voor de vermoorde
prostituées nauwelijks warm
liepen. Jacqueline Hill was een
studente die een carrière in de
reclassering voor ogen had en zich
in haar vrije tijd bezighield met
sociaal werk.
Honderden meldden zich die
allemaal de politie een leidraad
wilden geven en verzochten hun
echtgenoot, zoon of vriend eens
nauwkeurig in de gaten te houden
omdat die gewelddadige tendensen
zouden vertonen. Anderen hebben
het hoofdbureau van politie in niet
mis te verstane bewoordingen laten
weten hoe ze over hun onderzoek
tot nu toe denken.
Enkele honderden vrouwen
demonstreerden vorige week in
Leeds tegen het vertonen van
De lugubere sage van de man die
zichzelf The Ripper noemt, ademt
de sfeer van een Dickensiaans
-.verhel. Rond de eeuwwisseling
^wiarde in de gasverlichte
achterbuurten van Londen Jack the
Ripper rond, die elf prostituées
vermoordde door hen met een mes
de keel door te snijden. Jack the
Ripper werd nooit gepakt en nam
zijn identiteit met zich mee het graf
in.
Anno 1980 bijt de politie in
Yorkshire, een provincie in Noord-
Engeland, zich vast op eenzelfde
serie onopgeloste moorden op
vrouwen. Tot nu toe zonder succes.
De man die in oktober 1975 zijn
eerste slag sloeg met de moord op
een 28-jarige liftster, is nog steeds
op vrije voeten. Sterker nog: de
politie weet nog steeds niet naar wie
te zoeken.
De Yorkshire Ripper heeft geen
gezicht en geen naam. Zijn
motieven zijn onbekend. Niets
duidt erop dat het gaat om een
fanatieke religieuze moordenaar of
oïn een man die een
„opruimingscampagne” voert tegen
alle „gevallen” vrouwen. De politie
heeft jarenlang geloofd dat het de
man die ze zochten te doen was om
prostituées. Maar ook deze indicatie
liep vast toen The Ripper overging
tot het vermoorden van vrouwen
als Jacqueline Hill.
Het is zeker dat The Ripper
gebruik maakt van een auto. Af en
toe tenminste. Naast de lijken van
drie slachtoffers vond de politie
sporen van autobanden. Ook bij
twee andere gelegenheden kon The
Ripper onmogelijk gebruik hebben
gemaakt van openbaar vervoer om
zich na zijn macabere werk uit de
voeten te maken.
■sr'- ./y:
De 29-jarige studente Barbara Jane
Leach, het 12e slachtoffer.
Jacqueline Hill, een 2O-jarige stu
dente uit Leeds, het 13e slachtoffer.
