Adriaan, die reeds in de 5e klasse H.B.S. waren gekomen, ,,op kamers" achter. Na het eindexamen scheidden de broeders, de een ging naar de 6de kl. Handelsschool te Amsterdam, de ander naar Delft en Berlijn voor scheikundige studie. Later kwamen ze weer te Haarlem samen; Daan werd verffabrikant en Adriaan directeur der Haarlemsche Bankvereeniging. Beiden werden aangetrokken door philantropisch werk: Adriaan deed het door middel van het parti culier initiatief. Hij was medeoprichter en medebe stuurder van tal van vereenigingen op dit gebied. Daan voelde meer voor het zoeken naar de oorzaken van het kwaad, schreef en sprak er over en kwam zoodoende in de politiek en door de politiek in den gemeenteraad (1890'92). Hij deed daarbij ook pogingen om zijn idealen in daden om te zetten, maar spande er de gemeenschap voor; hij gaf o.m. den stoot tot verbetering van woning toestanden, tot den eersten kinderspeeltuin, tot een volksleeszaal, enz. Dit bracht hem in socialistisch vaarwater, waarin hij lang meedreef, aangetrokken door de altruïstische zijde der partij. De agitatorische zijde, het prediken van den klassenstrijd, stond hem tegen en noopte hem te bedanken. Een vierjarig verblijf in Zwitserland bracht hem in nauwe aanraking met de natuurlijke ontplooiing der democratie aldaar: van uit het gezin, het dorp, het dal tot grootere eenheden. De federatie en het referen dum hadden zijn bewondering. Daarnaast bleef hij ijveren voor landnaturalisatie, volgens het stelsel van den Amerikaan Henry George. Voor de teleurstellingen, welke deze opbruisende enthusiaste natuur ondervond bij zijn propaganda onder de menschen, die niet zoo snel meekonden of mee-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1931 | | pagina 91