Kloeke was een man, begaafd met een helder verstand,
een scherp inzicht en een zeer critischen geest, verzacht
door veel zin voor humor; hij had de wilskracht,
noodig voor het bereiken van wat hij zich als doel
had gesteld, maar overhaastte nooit en zette niet
tegen alles in door, als hij zag dat op een bepaald
oogenblik dit doel toch niet bereikt kon worden,
doch wist met tact en wijs beleid zijn tijd af te wachten.
Een eenmaal gevestigde opinie gaf hij echter nooit
prijs en hij deinsde er niet voor terug, die meening
duidelijk te doen blijken, tegenover wien ookkarakter
vastheid was een van zijn grootste deugden. Geen
wonder, dat Kloeke wel eens „lastig" werd gevonden
door wie bij hem op deze eigenschap stuitten.
Kloeke diende het onderwijs te Haarlem van
15 Augustus 1893 tot 1 Februari 1921, eerst in het
Proveniershuis, later in de school voor U. L. O. aan
de Nassaulaan en hij toonde zich ook hier steeds een
uitmuntend paedagoog, die niet alleen waarde hechtte
aan het onderwijs, maar vooral ook aan de opvoeding
der leerlingen. Vandaar ook zijn afkeer van rapporten;
hij was van oordeel dat rapporten sommige leerlingen
ijdel, andere zenuwachtig maken en in 't algemeen
meer kwaad dan goed doen, vooral ook door het
verkeerde gebruik dat vele ouders er van maken.
In Haarlem gaf hij aan de leerlingen der laagste drie
klassen nooit rapporten en in de hoogere klassen
slechts voor eenige hoofdvakken.
Graag sprak Kloeke over de groote voldoening,
die zijn reizen naar Frankrijk hem gaven. Toen hij
n.l. reeds gepensionneerd was, werd hij door de
Vereeniging „Nederland in den Vreemde" aangezocht,
naar Frankrijk te gaan, om daar in gymnasia, lycea enz.
den leerlingen te vertellen over ons land en ons volk.
