52
Sprak ik van grenspalen in het Noorden, geheel
Spaamdam is één groote grenspaal, daar eindigt
Rijnland, juist daar waar wellicht zijn eigen geboorte
plaats zich bevindt. Uit de bemoeienis met den dijk
door het Spaarne en de sluizen er in, is in de 13e eeuw
waarschijnlijk dit machtige Hoogheemraadschap ont
staan. Het is dan ook niet zonder reden geweest,
dat Haarlem bij de jongste grenswijziging in 1927
geheel Spaarndam met de groote Rijnlandsche sluis
binnen zijn grens heeft gekregen, terwijl voor dien
tijd die sluis nog juist tot Spaarnwoude behoorde,
gemeente Haarlemmerliede.
Wie in het najaar langs de Brouwersvaart wandelt,
ziet hier en daar een papier door Rijnland aangeslagen
over het schoonmaken der slooten. De kloekhen van
zoo juist waakt met scherp oog tegen nalatigheid,
zooals op hun beurt de kiekens, de kleinere poldei's
op bepaalde plaatsen hun bevelen aan de ingelanden
aan doen plakken. Wie wel eens aan de Pijlslaan
gewacht heeft voor een trein, heeft zich wellicht
den tijd gekort met te lezen, wat het bestuur van den
Veenpolder had te zeggen. En zoo vinden we rondom
Haarlem telkens op wandeling of fietstocht zulke
houten bordjes met aangeplakte vermaningen.
Het is voor een lichaam dat een spoor, tram, weg
of kanaal aan wil leggen, niet gemakkelijk, telkens
weer met een ander waterschap te moeten onderhande
len: een Delftsch hoogleeraar sprak in zijn inaugureeie
redevoering dan ook van het gevaar van de groene
tafel. Dictatoriaal aangelegde menschen zouden ze wel
grootendeels willen opruimen en met het historisch
gewordene willen breken. Inderdaad geschiedt dat af
en toe: de oprichting van het bovengenoemde Hoog
heemraadschap Noordhollands Noorderkwartier is er
