regen en wind te hebben doorstaan, en nadat wederom
tienduizenden zich in dit voor ons land zoo karakteris
tieke beeld hadden verlustigd en tientallen hem op
de gevoelige plaat vastlegden, was restauratie ten
tweeden male noodig. De Vereeniging De Holland-
sche Molen vroeg steun en ook ditmaal was deze
oproep niet vergeefsch. De kassen van onderscheidene
vereenigingen openden zich en tallooze giften klein
en groot vloeiden toe. De leden van de Roei- en
Zeilvereeniging Het Spaarne, van de Vereeniging tot
bevordering van het vreemdelingenverkeer van Haar
lem en omstreken en de zustervereeniging te Heem
stede, benevens die van Haerlem brachten de benoo-
digde som vrijwel bijeen en het verheugt ons, dat waar
onze leden persoonlijk ƒ170.en de Vereeniging
ƒ50..bijdroegen, dit totale bedrag de helft van de
geheele inzameling bleek te zijn. Op 7 November
was de herstelling gereed. De verjongde Eenhoorn
kan weer vele jaren het landschap sieren. Het is wel
een groot voorrecht dat ons land een vereeniging De
Hollandsche Molen kent, zonder welke instelling deze
restauratie niet tot stand zou zijn gekomen.
Als goede vaderlanders staken wij op de verjaar
dagen van de leden van het koninklijk huis de vlag uit
ons vereenigingsgebouw. Dit jaar echter meer dan
anders, want verloofde zich onze prinses niet met
prins Bernhard; volgde na eenige maanden niet de
ondertrouw? Onze vlag verliet uit dartele vroolijkheid
tot tweemaal toe den stok, zonder terug te keeren,
terwijl tot slot ook de stok van vreugde uit het dak
venster sprong. Wie zal hun dit kwalijk nemen?
De werkzaamheden van het bestuur strekten zich
verder uit, het vond Mevrouw J. M. Sterck-Proot
bereid op 5 Februari te lezen over het Haarlemsche
