77
aangekomen waren en nu van Haarlem uit per schuit
naar Leiden en Woerden wilden vertrekken. Zoo
was dus alle vrees verkeerd, de soldatenvrouwen
kregen van stadswege brood en kaas door leden van
het vrijkorps uitgereikt en de Alkmaarsche schutters
werden bij nacht door Haarlem van de Nieuwpoort
naar de Zijlpoort geleid, waarna de rust wederkeerde.
Of nu die Haarlemsche helden veel genoegen van
hun stoutmoedigheid hebben beleefd, is twijfelachtig.
Zij moesten tegelijk met alle andere vrijkorpsen en
auxiliairen dagelijks in het Sterrebosch exerceeren en
t af en toe parades houden, die op de Neude en in de
omliggende straten werden afgenomen.
I De Prins liet de Utrechtsche vrijheidshelden echter
i met rust, zoodat het soldaat spelen spoedig verveelde;
ook was de geestdrift om de onderstandsgelden bijeen
te brengen dra geluwd en verder ging menigeen naar
zijn zaken en zijn gezin terug, zoodat het corps dunde,
i Eerst op den 9den Mei 1787 werd er bij Vreeswijk
i tusschen Patriotten en Prinsgezinden gevochten, waar-
i bij er eenigen vielen, maar toen waren de meeste
t Haarlemsche burgers1) reeds lang weer thuis en
degenen die er nog gebleven waren, kwamen in allerijl
over Woerden weer terug.
3 Tengevolge van de ontevredenheid over het feit,
1 dat de Prins gebruik van de Generaliteitstroepen
2 maakte om de Patriotten in toom te houden, hadden
de Staten van Holland op 22 September 1786 besloten
Z. Hoogheid in de waardigheid van Kapitein-Generaal
t te schorsen. Vele burgers van Haarlem toonden hunne
s adhaesie aan dit besluit door het teekenen van een
t dankadres aan Hun Ed. Groot Mogenden. Van hun
a
e Niet de 22 weesjongens, waarover later zal worden gesproken.
