JOHANNES WILLEMS
(9 Juni 1848'5 October 1939)
Hi) kwam, toen mijn vader, met ingang van 1 Mei
1871, te Velsen werd benoemd, met mijn vader, dien
hij, bijna van den aanvang af, te Leimuiden behulp
zaam was geweest in de notarieele practijk, naar
Velsen, waar ik kort daarna geboren werd.
Reeds te Leimuiden behoorde hij tot den huiselijken
kring en zoo ging het ook hier vóór zijn huwelijkik kan
dus zeggen, dat ik hem mijn geheele leven gekend heb.
Wij, mijn zusjes en ik, noemden hem Oom W1l-
lems, ook wel oom Jo, en bijna alle jeugdherinneringen
waren voor ons met zijn persoonlijkheid verbonden
en in onze kinderoogen en in ons kinderhart was hij
dan ook iemand, die vanzelfsprekend tot ons familie
leven behoorde. Zoo fungeerde hij, voor ons toen
nog onbewust, vaak als Sint-Nicolaas, een rol, die
hij met veel waardigheid en groote suggestiviteit
vervulde. Hij deelde mede in al onze prettige dingen
en in onze verdrietelijkheidjes en zorgjes en dat
bleef altijd zoo, ook toen wij al „groot" waren
geworden.
En als ik me nu erin verdiep welken indruk wij van
zijn persoonlijkheid uit die jaren hebben behouden,
dan zou ik denken, dat buiten de herinneringen aan
zijn hartelijkheid en zijn medeleven, zijn trouw en
aanhankelijkheid, eigenschappen die hem te onzen
opzichte altijd zijn bijgebleven, deze indruk vooral
