31
kenis in de samenleving steeds meer uitgebreid en
steeds meer terreinen binnen baar domein getrokken
Hoe Posthuma zelf over het spel cricket dacht moge
blijken uit een aanhaling, die ik mij veroorloof te doen
uit een stuk door zijn clubgenoot, den heer W. H. R.
VAN Manen over hem geschreven in het jaar 1931
in het gedenkboek, uitgegeven ter gelegenheid van het
50-jarig bestaan der Haarlemsche Cricket Club ,,Rood
en Wit"
„Cricket," zei Posthuma mij „is een spel, dat hooge
opvatting omtrent sportiviteit als vanzelf met zich mee
brengt. Klachten over achteruitgang in sportbegrippen
komen dan ook bij cricket niet voor; het kan niet anders
dan door gentlemen dit in den ruimsten zin van het
woord genomen goed worden gespeeld. Als een
Engelschman meent dat dit of dat niet in den haak is,
gebruikt hij de uitdrukking „it is not cricket". Dat zegt
voor deze sport alles. Het groote, voornamelijk sociale
voordeel van cricket (en ook van voetbal) is, dat het
teamspelen zijn. Dit vereischt een zich ondergeschikt
maken aan de club en werkt daardoor zelfdicipline
in de hand. Het is geen toeval dat zelfbeheersching
een kenmerkend Engelsche eigenschap is. Dit sportieve
volk heeft deze uitmuntende eigenschap niet in de
laatste plaats op het cricketveld gekregen."
Posthuma heeft voor cricket in ons land ontzaglijk
veel gedaan; hij heeft er o. a. onverdroten voor
geijverd, dat de terreinen meer geperfectionneerd werden.
Dat men thans hier velden ziet, die een vergelijking
met de Engelsche velden zonder schroom kunnen
doorstaan, is voor een heel groot deel aan zijn invloed
te danken, evenals het feit, dat Engelschen hier
jaarlijks in grooten getale komen om wedstrijden te
spelen, en zelfs de Zuid-Afrikanen wanneer zij in
