- 38 -
gekomen om den knaap geheel los te scheuren van de muzi
kale bezigheden, waaraan hij zijn hart verpand had. Daarom
werd een compromis gezocht en gevonden; Karel werd op
een deurwaarderskantoor geplaatst en kwam vervolgens in
dienst bij de Griffie van de Rechtbank, zonder echter zijn
werkzaamheden bij het orkest van Kriens geheel te staken.
Een dubbel leven begon voor hem. Toen hij achttien was
werd het hem te zwaar en nam hij ontslag. Bij het orkest? O
neen, bij de GriffieDe muziek legde nu geheel beslag op hem.
Doch een jaar nadien werd Karel aangezocht om bij de Griffie
terug in dienst te komen en zulks met promotie; en hij deed
het. Het orkest (waar hij intusschen ie viool geworden was)
werd echter aangehouden.
Dit kantoor- en orkestleven heeft Kerkhoff alzoo weten
te combineeren tot zijn 34e jaar. En nadien bleef hij nog steeds
bij het orkest assisteeren, zoolang Kriens als dirigent in functie
bleef. Ondertusschen was de altviool zijn geliefkoosd instru
ment geworden.
Toen Kerkhoff 24 was begon hij met het dirigeeren van
dilettantenvereenigingen. Zoo was hij voor korter of langer tijd
directeur van Haarl. Chr. a capp.-koor, Haarlemsch Gem.
Koor, Polyhymnia, Haarl. Zanggenot, Proza en Poëzie en
Doopsgezind Zangkoor. Vooral bij deze laatste vereeniging
kon hij zijn vleugels uitslaan met de uitvoering van enkele
oratoria. Verder wijdde hij zijn krachten als dirigent aan
muziekvereenigingen, als de harmonie L. J. Coster, de Post-
fanfare, het symphonie-orkestje 'Caecilia' te Santpoort en het
symphonie-ensemble van IJmuiden-Oost, doch vooral aan de
harmoniekapel 'De Eendracht' van de Papierfabriek te
Velsen, welk corps hij tot een prachtige hoogte wist op te
voeren.
Kerkhoff's belangstelling voor deze soort muziekbeoefe
ning en zijn veelzijdige ervaringen op dit punt, maakten dat
hij vaak aangezocht werd om als jurylid te zetelen bij wed
strijden.
Vele jaren heeft hij ook als muziekrecensent aan de Opr.
Haarl. Courant meegewerkt.
Dat was de musicus Kerkhoff, zooals men hem in breede
kringen kende. Maar dan was er ook nog de kamermuziek-
enthousiast, de kwartetspeler, die met zijn sonore alt een zeer
gewaardeerde medewerker was daar waar deze edelste vorm
