Als secretaris van de R.K. Kunstkring 'De Violier' kreeg hij
contact met vooraanstaande kunstenaars en critici als Dr Jos.
Cuypers. Jhr Mr Victor de Stuers, Dr D. de Klerk, Maria
Viola, Ed. Brom e.a. Het is een genot de uitvoerige verslagen
te lezen, waarin hij telken j are een overzicht gaf van het werk
van deze bekende kunstkring. Weustink was een man met
grote artistieke gaven en een fijne smaak. Dat kenmerkte zijn
gehele persoonlijkheid. 'Hij is zo juist weggelopen van een
regentenschilderij' hoorde ik eens in een vergadering van hem
zeggen. Dat typeerde hem; dat is hem zijn gehele leven bijge
bleven, al heeft de last der jaren zijn fier mannelijke persoon
lijkheid enigszins gebogen.-
In Haarlem heeft men hem het best kunnen gadeslaan als
Inspecteur van het Lager Onderwijs. Hij kende de scholen en
de leerkrachten terdege; hij kwam op voor hun belangen zon
der aanzien des persoons. Partijdigheid was hem vreemd. On
verbiddelijk was hij in het aanwijzen van tekortkomingen en
fouten en zijn impulsieve natuur schrikte er niet voor terug om
op onverbloemde manier te zeggen waar het op stond, al deed
dit niet altijd aangenaam aan. Van deze kennis kon hij als
onderwijsspecialist in de gemeenteraad, als schoolbestuurslid
van het Kerkbestuur der Kathedraal en als secretaris van de
R.K. Schoolraad het volle profijt trekken. Zijn woord had
gezag en zijn adviezen werden alom gerespecteerd. In tal van
examencommissies heeft hij in de loop der jaren zitting gehad.
Als hij kennissen ontmoette op vergaderingen dan was het
dikwijls: 'Jou heb ik nog geëxamineerd voor de hoofdakte'.
Het deed hem goed ze nu in een andere verhouding terug te
zien. Hartelijk drukte hij hun de hand en informeerde naar
hun persoonlijke omstandigheden, naar hun moeiten en zorgen.
Hij was een warmvoelend man en een goed vaderlander. De
oorlog heeft hem zwaar gedrukt. Toen de overweldigers ons
land onder de voet gelopen hadden en de toekomst er dreigend
en donker uitzag kon hij vaak zijn gevoelens niet meester blij
ven. Onder tranen vertelde hij, dat nu ook Italië de zijde van
de vijand gekozen had en dat het nu met ons land gedaan was.
Dat was hem teveel. Gelukkig heeft hij zich niet geheel terneer
laten drukken, hoewel de laatste jaren van zijn leven niet
gemakkelijk voor hem zijn geweest. Op zijn 75ste verjaardag
tobde hij met de schaarste aan brandstoffen en de sobere voed
selrantsoenen en op zijn 80ste verjaardag was dit leed nog niet
- i6 -
