- 19 -
huis, Voorzitter van de Vereniging 'Oost en West', gedele
geerde van de gemeente in het Joh. Hendrik Ludenfonds, dat
de inrichting 'Het Brederodeduin' ter bestrijding van de
tuberculose, vooral onder kinderen, in stand hield, ambte
naar van de burgerlijke stand, lid van de raadscommissie voor
arbeidsaangelegenheden, allemaal sociaal werk, dat zijn leven
vol en rijk maakte.
Niemand, die Boes gekend heeft, zal hem vergeten. Zijn
beminnelijke, rechtschapen persoonlijkheid maakte geen
vijanden, ofschoon de gelegenheid hiervoor niet ontbrak.
Toen hij wethouder werd, was de crisis sedert 1929 in volle
gang. Bezuinigen was het parool, ook op onderwijsgebied.
Iedereen wist echter, dat dit hem meer leed deed dan wie ook
en dat zijn streven er op gericht was vitale belangen te ontzien.
Bij alles wat hij deed en zei, trachtte hij tegenstellingen te
verzachten, daar hij zich van de relativiteit der dingen in het
leven bewust was. Niet onjuist typeerde men hem als de man
van de disarming smile. Dit alles wist men ook in de ge
meenteraad. Juist daardoor was zijn invloed groter dan men
van een vertegenwoordiger ener zo kleine groep verwacht
zou hebben.
Familieleed bleef hem niet gespaard. Hoe had hij er zich
op verheugd voor een bezoek aan zijn zoon naar Zuid-Afrika
te kunnen gaan. De oorlog belette het en deze zou hem ook
beroven van zijn andere zoon, arts te Wageningen, die laf
hartig werd vermoord. Dit schokte deze gevoelige 80-jarige
zó, dat ik voor zijn leven vreesde. Doch zijn geestkracht kwam
ook dit te boven. Nog tot 1951 zou hij blijven, vol belang
stelling voor anderen en voor Haarlems belangen. De velen,
die naar Westerveld waren gekomen, eerden hem, die een
vriend van allen was en groot in eenvoud en mensenwaarde.
Dr S. Elzinga
