rector van haar goede raad profiteren inzake tact en op het
gebied van meer of minder decentie der meisjeskleding. Hoe
wel Mej. Land de Engelse literatuur als iets heiligs vereerde,
lag haar kracht toch meer in de vlotte en correcte conversatie
taal. Nederlands spreken tijdens de lessen was taboe en werd
onverbiddelijk met een kleine geldboete gestraft, welk bedrag
tegen de grote vacantie in kersen werd omgezet. Geen leerling
deed eindexamen, of hij wist zich in Engeland met de taal
zonder bezwaar te redden.
Zo is 'de Miss' van September 1909 tot September 1944
haar weg aan het Gymnasium gegaan, tot zij op pensioen
gerechtigde leeftijd tijdens de bezetting met stille trom ver
trok. Ook daarna bleef haar toewijding jegens de school de
zelfde; niets was haar liever dan ex-collega's of oud-leerlingen
te spreken. In 1952 kwam het einde; de laatste levensjaren
waren door het verminderende licht der ogen niet de gemak
kelijkste, haar opgewektheid verliet haar niet.
Haar trouw, plichtsgevoel en hartelijkheid zal bij talrijken
in dankbaarheid blijven voortleven.
C. Spoelder
oud-rector van het Gymnasium
28
