- 39 -
In vredestijd heeft hoe langer hoe meer de ontwikkeling van
de techniek en de geweldige uitbreiding van 'het verkeer' het
gevaar voor ongelukken sterk vergroot, zodat de behandeling
van ongevallenletsels en van hun latere gevolgen een steeds
belangrijker deel werden van de chirurgie en orthopaedie.
De vermelding derhalve van Dr Antonius Mathijsen, de
uitvinder van het gipsverband, dat nog steeds zo goede dien
sten bewijst bij skelet-breuken, mag m.i. in het jaarboek van
'Haerlem' niet ontbreken.
Mathijsen, in 1851 als officier van gezondheid iste klasse
geplaatst aan het militair hospitaal in deze stad, woonde in
Wijk I No 51 in het huis, thans Jansstraat 35 (volgens in
lichtingen van de archivaris, Mej. Dr G. H. Kurtz).
Hij werd geboren 4 September 1805 te budel (Noord-
Brabant), studeerde aan het militair hospitaal te Brussel,
vervolgens te Maastricht en aan het militair hospitaal te
Utrecht. In 1837 promoveerde hij te Giessen. In 1831 nam
hij deel aan de 1 o-daagse veldtocht in België te Yperen en
Breda. Hij werd eervol vermeld en gedecoreerd.
Mei 1852 verscheen zijn monographic: 'Nieuwe wijze van
aanwending van het gipsverband bij beenbreuken.' Hij
sprak van een 'amovo-inamovibel' verband, dat men
a vlug en gemakkelijk kan aanleggen;
b dat in weinige minuten hard wordt;
c dat een goede toegangsweg biedt tot de gewonde delen;
d dat zich tegen de omtrek van het lichaamsdeel aanlegt;
e dat niet bedorven wordt door etter of vocht;
f dat niet te zwaar of te duur is.
Het verband was geconstrueerd volgens het voorbeeld van
het stijfselverband van de Belg Seutin.
Namens de 'Internationale Vereniging voor orthopae
die en traumatologische chirurgie' werd er op 24 Oct. 1946
te Budel een monument onthuld, waarbij Prof Meyerding
en de nu overleden Rotterdamse specialist op dit gebied,
DrJ. van Assen, tegenwoordig waren. In het Nederlandsch
Tijdschrift voor Geneeskunde van 9 Oct. 1948 vindt men
hiervan een verslag, waaraan ook enkele hier vermelde gege
vens zijn ontleend.
Juist tijdens zijn werkzaamheid aan het Haarlemse militair
hospitaal hield hij zich in het bizonder bezig met de verbete
ring van de behandeling van beenbreuken. Vandaar dat het