W. J. H. MULIER
1865-1954
Op 12 April 1954 stierf in's Gravenhage Pim Mulier, een
der merkwaardigste en meest begenadigde mensen, die Haar
lem van 1867 tot 1895 onder haar inwoners heeft mogen
tellen. Een volledige biografie zou ver de mij toegemeten
ruimte overschrijden, zo niet een geheel jaarboekje in beslag
nemen. Trouwens, in ons Jaarboek van Haarlem dient vooral
van de vele facetten, die Mulier's leven en werken ons
bieden, die van Mulier als Haarlemmer naar voren worden
geschoven.
Laten wij evenwel eerst in vogelvlucht zijn levensloop
nagaan. Mulier kwam in 1867 als tweejarig zoontje van Mr
T. Mulier uit Friesland in Haarlem en bracht zijn jongens
jaren door in de patriciërsbehuizing Nieuwe Gracht no. 7,
uitvoerig beschreven in ons jaarboekje 1950 (het huis van
Barnaart). Van 1892 af schreef bij boeken over sport, organi
seerde sportbetogingen, tentoonstellingen, interesseerde zich
voor de viskwekerij en propageerde bij officiële instanties de
lichamelijke opvoeding. In 1895 vertrok hij uit Haarlem en
in 1899 brachten zijn journalistieke talenten hem naar
Nederlands-Indië. OoL daar, naast zijn werk, rusteloze arbeid
(oprichting van een vrijwilligerscorps, brochures over ar
beidstoestanden op Sumatra, studiereizen naar Brits-Indië,
Burmah, Siam enz.) In ons land 1908 teruggekeerd be
moeiingen met oprichten van sportbonden, propaganda
voor lichamelijke opvoeding bij het onderwijs, medische
sportkeuring, sportverbreiding onder alle volksklassen.
Geen wonder, dat Mulier naderhand Erevoorzitter werd
van de meest uiteenlopende sportbonden, in welke hij tot het
einde zijns levens voortdurend belang bleef stellen, en dat de
waardering van overheidswege niet uitbleef. Na de twintiger
jaren werd hij iets rustiger, verrichtte nog journalistieke
arbeid (thans meer essays en schetsen), schreef enkele lit
teraire werkjes, doch genoot in de eerste plaats van een
uiterst gelukkig huwelijksleven met een vrouw, die hem
geheel begreep. Vooral in zijn vacanties doorgebracht in de
