Dr tjalling halbertsma
14 Februari 1891—27 Juli 1956
Na 65 gelukkige jaren geleefd te hebben stierf Hal
bertsma plotseling op 27 Juli 1956.
Hij was 35 jaren kinderarts, tot op de laatste dag; van
groot formaat, zowel wetenschappelijk als praktisch. En
bovenal was hij als kinderarts de vriend van zieke kinderen
en van hun bezorgde ouders.
Maar wij zullen ons Tjalling Halbertsma in de eerste
plaats altijd herinneren als man van eruditie en innerlijke
beschaving en zo was hij een waardig telg van een oud Fries
geslacht, dat door de eeuwen heen in cultuur en wetenschap
heeft uitgeblonken. Hij behoorde tot een steeds kleiner wor
dende groep artsen, die naast een gedegen medische kennis
een universele kennis hebben en daardoor een grote waar
dering voor de cultuur en voor traditie, die beide gedurende
zijn gehele leven door hem gekoesterd werden en hij
verbaasde zich dikwijls over de onrust der tijden en de be
perktheid van velen zijner tijdgenoten.
Zijn leven was gelukkig; hij werd als een Halbertsma ge
boren, hij groeide op in een gezin en omgeving vol van tra
ditie en cultuur. Hij werd volwassen vóór 1914 en dat be
tekent, dat zijn jeugdjaren vallen in een periode van rust
in Europa.
In 1918 werd hij arts en in 1920 promoveerde hij aan de
Universiteit van Leiden. Kort daarop huwTde hij met me
juffrouw H. A. Waller, die hem vier dochters en één zoon
schonk; kinderen, die op hun beurt de weldaad van een on
bezorgde jeugd in een goed en hoogstaand gezin hebben
mogen beleven.
In 1921 vestigde Halbertsma zich in Haarlem als kinder
arts en in 1926 werd hij verbonden aan het St Elisabeth's of
Groote Gasthuis, het eeuwenoude ziekenhuis, waarin Hal
bertsma zich bijzonder thuis moest voelen. Zijn assistenten
hebben van hem geleerd, hoe men een goed medicus moet
zijn.
In 1931 werd hij privaat-docent in Leiden en richtte hij
mee het Maandschrift voor Kindergeneeskunde op. Van het
