- 28 -
reden waarom de Commissaris van de Koningin, Mr van
Leeuwen, hem het voorzitterschap van de Gezondheidcom
missie opdroeg, toen hij in 1912 vergaande maatregelen be
pleitte om een heersende diphterie-epidemie de kop in te
drukken.
In de weinige vrije uren die hem ter beschikking stonden,
trok zijn hart steeds naar het water. Oud race-roeier in de
jonge vier van Nereus, hartstochtelijk zwemmer trachtte hij
des zomers elke dag even naar zee te gaan om te zwemmen.
Een langzaam toenemende doofheid aan één oor, waarvan
hij bevreesd was dat hij gevaar voor zijn patiënten zou kun
nen opleveren, dreef hem in 1937 tot het zware besluit zijn
geliefde practijk vaarwel te zeggen. Geneesheer bij de gratie
Gods ware niets hem liever geweest dan in het harnas te
mogen sterven!
Hij vestigde zich toen in Santpoort. Vijf jaar later ontviel
hem daar zijn vrouw. Sombere jaren braken toen voor hem
aan, nog verergerd door het feit dat hij in 1943 tot evacuatie
gedwongen werd. Diep griefde het hem dat hij na de oorlog
niet naar zijn woning mocht terugkeren, waardoor hem.
wegens het ontbreken van een laboratorium, het voortzetten
van zijn bacteriologische studies onmogelijk gemaakt werd.
Pas in 1952 keerde hij in zijn huis terug, waar hij op 29
November 1956 na een korte ziekte overleed.
Mogen in zijn laatste levensjaren hem de donkere wolken
niet bespaard gebleven zijn, er kan niet anders gezegd wor
den dan dat het een werkzaam, nuttig en rijk leven geweest
is, waarover de zon van het huwelijksgeluk gestraald heeft
en dat vervuld was met het gevoel van voldoening, dat het
geven van hulp aan anderen schenkt.
Sj. H. Brongersma
