17
In de kringen der Doopsgezinden was Van Gilse een ge
trouwe en geziene figuur. Van 1915 tot 1924 was hij lid van de
Grote Kerkeraad der Verenigde Doopsgezinde Gemeente te
Haarlem, voorts bestuurder der Algemene Doopsgezinde Socië
teit en curator van het Doopsgezinde seminarium te Amsterdam.
In 1930 werd zijn betekenis erkend in de benoeming tot
hoogleraar in de keel-, neus-oorheelkunde aan de rijksuniversi
teit te Leiden, alwaar hij op 12 november zijn inaugurele rede
hield over 'Ontleedkundige variaties en hun ziektekundige
betekenis op het gebied der keel-neus-oorheelkunde.'
Het is hier niet de plaats, zijn medische verdiensten te
tekenen. Wij mogen volstaan met op te merken, dat velerlei
pionierswerk in de Leidse tijd verricht werd, zoals het diep
gaande onderzoek van aangeboren doofheid ten gevolge van
rodehondbesmetting van de moeder. Zijn Leidse kliniek
waarin onder meer kort voor het einde van zijn loopbaan nog
de z.g. geluidsvrije kamer tot stand kwam, behoorde tot de
beste en modernste op dit terrein. Erfelijkheid en phonetica
hadden zijn speciale belangstelling. Zijn benoeming tot lid
van de Maatschappij voor letterkunde was een erkenning van
zijn verdienste wat dit laatste betreft. Tenslotte dienen wij
nog te vermelden, dat Van Gilse erelid was van de Royal
Society of London.
Hoewel naar de wereld Van Gilse's 'grootste' jaren
elders liggen, had Haarlem zijn liefde. Nog vóór zijn hoog-
leraarsemeritaat vestigde hij zich in 1947 dan ook weer in deze
stad. Zo hebben wij hem dan op vertrouwde grond weer
menigmaal opnieuw ontmoet, tezamen met zijn vrouw,
dr. J. van Gilse-van West, die zelf medicahem in gezin
en werk sedert jonge jaren in harmonie vergezeld heeft.
Een man van karakter, ingetogen, die veler hulp geweest is,
vaak op zodanige wijze, dat zij het zelf niet ten volle beseften,
want hij wist niet, wat eerzucht was. Dat was ook de grond
van de zelfspot, die hem somtijds kenmerkte. Een gevoelig
mens, die in stilte ook zijn verdriet heeft gedragen. Het
gebod: 'Indien gij vast, ga in uw binnenkamer en sluit uw
deur' was hem op het hart geschreven. Dat hebben zijn
