JOUKE BROER SCHUIL
20 maart 1875—24 oktober 1960
Wanneer een goede vriend in zijn 86ste levensjaar is en men
weet, dat zijn gezondheid al geruime tijd veel te wensen over
laat, maakt men zich vertrouwd met de gedachte, dat hem
mogelijk nog maar korte tijd in het aards bestaan gegund
zal zijn.
Toch kwam de tijding van het overlijden van Schuil op
24 oktober 1960 voor zijn zeer talrijke vrienden als een schok.
Schuil was niet meer en dat werd door velen, niet alleen in
Haarlem maar ook ver daarbuiten, als het verlies van iets
heel dierbaars gevoeld.
Hij heeft lang geleefd en in die vele jaren zeer veel tot stand
gebracht, veel van zichzelf aan ontelbaren gegeven, teveel zeker
om er in het kleine bestek dat mij is toegewezen, volledig van
te getuigen. Ik zal dus met een greep hier en daar moeten
volstaan.
Hij werd geboren te Franeker op 20 maart 1875. Zijn middel
bare schoolopleiding ontving hij op de H.B.S. te Harlingen, na
afloop daarvan werd hij cadet aan de Koninklijke Militaire
Academie te Breda. Zijn officiersloopbaan voltrok zich in het
toenmalige Nederlands Indië en in het moederland. Tijdens
de mobilisatie in de eerste wereldoorlog was hij in actieve
dienst als reserve-kapitein bij het tiende regiment infanterie,
waarbij hij in 1924 werd bevorderd tot reserve-majoor.
Schuil heeft zich in zijn militaire loopbaan vele vrienden
verworven en hoe kon dit anders zijn, want hij was een bij
zonder mens met grote en loffelijke eigenschappen van karak
ter, menselijkheid en geest. Zijn grote bekendheid in Haarlem,
de stad zijner inwoning en in den lande is echter ontsproten
aan zijn diepe liefde voor het toneel dat heel zijn hart had en
aan zijn literaire werk, dat uiting vond in een serie jongens
boeken, die tot de dag van heden bij de jeugd zeer in trek zijn.
In 1910 werd Schuil de vaste toneelrecensent bij Haarlems
Dagblad, een functie die hij ruim 30 jaar lang heeft vervuld
