50 op een wijze die boven alle lof verheven was. In deze 30 jaar kwam slechts een onderbreking, toen hij gedurende de eerste wereldoorlog zijn land weder in een militaire functie diende. Hij was ook enige jaren toneelrecensent voor Amsterdam van de Nieuwe Rotterdamsche Courant en maakte verder voor Haarlems Dagblad journalistieke reizen naar Oost-Europese, Noord-Afrikaanse en Scandinavische landen. Maar zijn intense belangstelling ging in de eerste plaats uit naar het toneel. Niet alleen als recensent. Hij schreef zelf tal rijke toneelstukken. Zijn eerste stuk reeds als 19-jarig cadet. Het heette 'Strijd'. Deze eersteling werd later gevolgd door een reeks, waarvan ik slechts zal noemen Mésalliance, Fatsoen, De Zedelijkheidsdictor, Gedeballoteerd. Schuil schreef deze stukken in een tijd, waarin de Neder landse toneelgezelschappen veel meer werk van eigen bodem opvoerden dan thans het geval is. Hij heeft nooit moeite gehad zijn stukken gespeeld te krijgen, maar in tegenstelling tot zijn jongensboeken zijn die nu wel verouderd, doordat de sfeer en problematiek niet meer van deze tijd zijn. Als toneelrecensent genoot hij de grootste achting en dat niet alleen bij het toneelntinnend publiek, maar evenzeer bij de uitvoerenden, beroepsacteurs en -actrices en dilettanten. In een Album Amicorum dat hem op zijn 75ste verjaardag werd aangeboden haalde de actrice Magda Janssens een uitspraak van dr. Willem Royaariis aan: 'Het is altijd een genot om in Haarlem te spelen, want dan krijg je tenminste een hart onder de riem van Schuil'. Ik kan de verleiding niet weerstaan nog verder te citeren. Cor van der Lugt Melsert schreef over hem: 'Schuil heeft gecritiseerd zoals een bij, die overal honing uit zuigt, niet als de wesp die ook de beste vruchten bederft'. En in een bijeenkomst van beroepsacteurs werd hij eens geken schetst als 'een der weinige recensenten die over toneel schrij ven en er verstand van hebben ook'. Uit deze lof hem toegezwaaid uit de kring der meest belang hebbenden, mag men echter niet opmaken dat Schuil geneigd zou zijn geweest alleen het goede naar voren te halen en het niet goede te verdoezelen. Hij kon ongezouten de waarheid

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1960 | | pagina 52