76
Ambrosius kreeg deze wens op zijn slofjes vervuld: in 1888
verkreeg hij hiervoor de toestemming van mgr. Bottemanne
en van de Haarlemse burgemeester mr. E. A. Jordens. Voorts
slaagde hij er in, de zgn. Kneipp-kuur met succes toe te
passen in Sint Nicolaas.
Het aantal broeders was inmiddels uitgebreid. Voor de
verpleging in Sint Nicolaas zorgden vijf broeders, die con
tractueel door de regenten werden gehonoreerd. Zeven andere
broeders, die „in de wijk" buiten het gesticht verpleging
presteerden, leefden en werkten voor eigen rekening.
De regenten stonden de broeders niet toe, om wijk-pa-
tienten naar St. Nicolaas over te brengen en aldaar te ver
plegen. Hierdoor ontstond enige wrijving tussen broeders en
regenten. Een en ander werd oorzaak, dat bij br. Ambrosius
het ideaal rijpte: een eigen groot ziekenhuis in Haarlem,
onder leiding en controle van de broeders van St. Joannes de
Deo
Om hiertoe te komen meende de voortvarende Ambrosius
niet beter te kunnen doen dan te beginnen met het kopen van
het St. Nicolaasgesticht. Dank zij een obligatielening kon
de koop gesloten worden op 3 april 1890.
Het tempo van Ambrosius' plannenmakerij was moeilijk
bij te houden; op gevaar af zich aan zijn activiteiten te ver
slikken, wist hij toch resultaten te bereiken, voor wier ver
wezenlijking hij wel enige versnellingen moest overslaan:
aan treuzelen had hij nu eenmaal een broertje dood!
Voor de toekomstige bouw van een groot ziekenhuis in
Haarlem viel zijn scherp oog op een terrein nabij de Schoter
singel (kadestraal sectie A, nummer 1259), groot één hectare
en tien centiaren. De progressieve broeder kwam, zag en
overwon! Reeds op 10 januari 1891 ging de eigendom over
aan de „Vereniging der Broeders van Barmhartigheid van
St. Joannes de Deo, gevestigd te 's-Hertogenbosch". Vijf
De Kneipp-kuur genoemd naar Sebastiaan Kneipp, pastoor in Wöris-
hofen (18211897) is een voorloper van de huidige hydrotherapie, die veel
vuldig wordt toegepast in de, aan een ziekenhuis verbonden rheuma-afdeling.
