77
dagen later zond br. Ambrosius een schrijven (met situatie
plan) naar de Haarlemse gemeenteraad, waarin hij de aankoop
van het terrein mededeelde, hetwelk, zoals hij schreef: „is
gelegen aan de Maerten van Heemskerkstraat, strekkende tot
de Jean de Brayestraat bij de Schotersingel te Haarlem ten
behoeve van vermelde vereniging volgens bijgaand situatie
plan (met het voornemen) een Liefdesgesticht te bouwen ten
doel hebbende de verzorging van bejaarde personen en de
verpleging van zieken zonder verschil van Godsdienst".
De bouw-broeder kon aan de gang gaan! Hij liet er geen
gras over groeienPlannen en tekeningen voor het ziekenhuis
én pension kwamen van het bureau van de Amsterdamse
architect Blanke, een leerling van „de grote Cuypers". De
ontembare overste zette vaart achter zijn werk. Naar middel
eeuwse trant schakelde hij zijn medebroeders in bij de bouw.
Driemaal per week verliet hij, vóór dag en dauw, des morgens
half vier met zijn socii het St. Nicolaasgesticht, om de bouw
vakkers een handje te gaan helpen. Het clericaal gezelschap
klauterde op de steigers en bewerkte de groeiende tuin. Door
deze zelfwerkzaamheid verwierven de broeders een grote
populariteit onder de Haarlemse bevolking; algemeen werden
de religieuze bouwers geprezen, daar zij de handen uit de
mouwen wisten te steken.
In juli 1891 werd de eerste steen gelegd en op nieuwjaars
dag 1892 kon het nog niet voltooide huis betrokken
worden. De plechtige inwijding van huis en kapel geschiedde
door mgr. Bottemanne op 28 juli van hetzelfde jaar. De be
volking van St. Nicolaas was inmiddels naar de M. van
Heemskerkstraat verhuisd.
Ofschoon de populariteit der broeders een flinke weerklank
wekte in de beurzen van vele goedgeefse Haarlemmers, had
de nieuwbouw toch zoveel geld opgeslokt, dat de financiële
toestand grote zorgen baarde voor br. Ambrosius. Op alle
mogelijke en onmogelijke manieren trachtte hij de bodem van
zijn schatkist geplaveid te houden en het huis rendabel te
maken.
Hij slaagde er in, op 25 februari 1892 het St. Nicolaas-