82 ganiseerd, dat de duitsers nooit iemand in het ziekenhuis hebben geattrapeerd, ofschoon daar toch op grote schaal illegaal werk gepresteerd en lustig naar de clandestiene radio geluisterd werd. Vele binnengebrachte gewonden, elders in Haarlem betrapte illegalen wisten de broeders geruisloos te laten ontsnappen, spijts de zware bewaking ter plaatse van de N.S.B.-politie. Op 5 mei 1945 wapperde de Nederlandse driekleur aan de gevel van Maerten van Heemskerkstraat 2. Toen de 2e wereldoorlog uitgeraasd was, bleek zonneklaar, dat de medische, therapeutische en technische wetenschappen met zulke grote sprongen waren vooruitgegaan, dat het zieken huiswezen gedwongen werd zich op modernisering van zijn instituten te gaan bezinnen. Vragen over bestuur en directie, technische en economische problemen, personeelsbeleid en financiering enz. vroegen om aandacht. Het gemis van een geneesheer-directeur werd, sinds jaar en dag, als een lacune in de leiding van St. Jan de Deo be schouwd. Nauwelijks was de oorlog beslecht, of de broeders ondernamen een ware jacht op een aldus gequalificeerde medicus. Uiteindelijk viel de keuze op de internist dr. A. H. Garrer, woonachtig te Hilversum; hij was een telg uit een bekend Haarlems geslacht. Op 1 maart 1946 aanvaardde hij de functie van geneesheer-directeur en slaagde er spoedig in, zijn persoonlijke stempel op het ziekenhuis te drukken. In 1949 trad als overste van St. Jan de Deo op de nog jeugdige en bijzonder dynamische broeder Werenfridus; door alle naden van zijn congregatiekleed spoten enthousiasme en voortvarendheid, beide van windkracht 10. Gestimuleerd door de geneesheer-directeur, zag hij als een van zijn eerste taken het aantrekken van een econoom, die in staat zou zijn, met deskundigheid de economische problemen van het zieken huis te ontwarren én het algemeen beheer te voeren. Hij besefte maar al te goed de noodzaak van het in het voor gaande gestelde, nl. dat niet alleen de medische ontwikkeling van het ziekenhuiswezen, maar ook de financiële en econo mische problematiek om een deskundige aanpak schreeuwden.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1962 | | pagina 84