132
gepraat. Een klein beetje „eng" vonden de H.B.S.-scholieren
het wel, dat ze in de man die Huizinga kwam vervangen,
iemand kregen die getrouwd was met een figuur uit de wereld
van die nieuwe politieke richting. Dr. Bruyel heeft zelf nooit
op enigerlei wijze iets laten merken van zijn eigen gezindheid
en in zoverre was het er dus al helemaal naast dat de brutalen
onder de leerlingen zich niet ontzagen vrij regelmatig maar
het meest in verkiezingstijden, voor de les zinnetjes op het
schoolbord te schrijven die provocerende bedoeling hadden.
Maar de flegmatieke Bruyel vertrok nooit een spier, hij deed
alsof hij niets zag en liet door een of andere knaap het bord
schoonwissen. Trouwens we hadden nooit iets van dat „spier-
vertrekken" kunnen zien, omdat hij een vrij forse, roodharige
baard droeg die alle gelaatsuitdrukking verborg.
Ik weet niet of het die baard was die maakte dat deze leraar
altijd iets geheimzinnigs had. Hij was een kolos van een ge
stalte en droeg een breedgerande hoed en kolossale bruine
blokken van schoenen met muurdikke zolen. Zijn toch al
enigszins artistieke uiterlijk werd door die hoed nog extra
geaccentueerd. Hij had de aardige gewoonte, geheel in tegen
stelling met een ouderwetse man als Van der Voort, dat
fraaie hoofddeksel met een uiterst gracieuze zwier af te nemen
voor het onaanzienlijkste schoolknaapje dat op de gelukkige
gedachte was gekomen hem op straat te groeten. Bij alle
geheimzinnigheid zonder twijfel toch een aardige man.
Het is mogelijk dat geschiedenis, als je er niet bij tekent
zoals Huizinga, een moeilijk vak is om altijd door boeiend te
doceren. In mijn herinnering maakte de diepe basstem van
Bruyel die hij tot groot geluidsgeweld kon uitzetten, niet altijd
voldoende indruk op ons. Niet altijd zo'n indruk althans dat
de belhamels van een klas niet wel eens de kans kregen het
vuurtje van de wanorde op te stoken. Dat leidde dan bij een
au fonds vreedzaam geweldenaar als Bruyel tot onverwachte
woede-uitbarstingen en dusdanige stemuitzettingen dat het
oude schoolgebouw op zijn grondvesten kwam te trillen.
Geen wonder dat deze explosies en die vervaarlijke geluiden
uit de buurt van die zware rode baard hem de bijnaam bezorg-
