138
te drenken in het Frans. Hij was zelf helemaal Frans, sprak
met ons, zelfs al in de eerste klasse, vrijwel altijd Frans, ver
telde eeuwig in die taal en legde er ook steeds de nadruk op
dat hij dat allemaal deed om ons praktisch te wennen aan het
horen en spreken ervan.
Dat klonk natuurlijk allemaal prachtig, maar misschien
was hij niet streng genoeg en zeker te ongedurig en te systeem
loos. Wij moesten zogenaamd beurtelings zelf in het Frans
vertellen, ook in de eerste klasse al, zo maar eenvoudige ge
beurtenissen uit ons leven, maar in de praktijk kwam daar
als systeem weinig van terecht. Hij miste blijkbaar het geduld
die spreekbeurten voort te zetten en zelfs maar met enige
regelmaat in stand te houden. De fouten die wij maakten
werden niet uitgeplozen en opgeschreven om later weer te
leren en te overhoren, zoals dat b.v. bij Engels zo profijtelijk
gebeurde.
Pauw kreeg soms een onbegrijpelijk actieve grammaire-
bui. Dan schreef hij een half uur lang het schoolbord vol met
allerlei fraais uit de Franse grammaire en vocabulaire. Het
komt me voor de geest dat hij eens een zeilschip van de grote
vaart op het bord tekende en bij elk onderdeel, bij elke mast
en ra, bij elk touwtje of zeil of stag de Franse benaming bij
schreef. Dat was ongetwijfeld ontzettend knap maar vrijwel
zonder enig praktisch nut voor ons en leek dus zijnerzijds al
leen maar een poging tot vertoon van linguistische acrobatiek.
Niemand buiten de zeezeilende wereld kent die benamingen
zelfs ook maar in zijn eigen taal. Trouwens na zo'n extra
inspanning van Pauws kant ging ook dit weer totaal te loor,
het werd allemaal niet besproken, genoteerd of geleerd, zover
kwam het niet want na een half uur zwoegend tekenen en
schrijven nam hij zelf de wisser, veegde het bord weer schoon
en vroeg aan de klasse: „Dit is eigenlijk allemaal vervelend.
Heb ik jullie al eens verteld uit de Grande Duchesse de
Gérolstein?"
Als hij dat vroeg, zeiden we altijd dat we het verhaal niet
kenden van die operette van Offenbach, hoe vele malen we
het ook al gehoord hadden, want als Pauw uit dat stuk aan
