146
leraar eenmaal voorbeeldig viool horen spelen, maar verder
had ook deze generlei contact.
Leraren en scholieren onder elkaar
Wij scholieren waren toentertijd nog wel een beetje zo dat
het merendeel de leraren buiten de schooluren maar liever
meed. Trenité bezat de onschatbare gave die ban te door
breken, maar de meeste docenten konden dat blijkbaar niet.
Prettig contact met meisjes, buiten aanwezigheid van
ouders, was in die dagen erg moeilijk en de H.H.B.S.V.-
avonden voorzagen daarin wel een beetje. Vooral het 's avonds
naar huis begeleiden was dikwijls een ongedwongen-vrolijk
en ongekend feest. Op die avonden werd o.a. toneel gespeeld
en dat stelde ons zelfs wel eens in staat meisjes met heel veel
voorzichtigheid aan te raken. Overigens waren er debatten
over de zwaarwichtigste onderwerpen, zoals de doodstraf,
zaken waar we totaal geen verstand van hadden maar wel
geschikt om onze hersens te scherpen. Fabriekbezoeken
stonden ook op het programma, waarbij soms wel eens mis
dragingen voorkwamen die ertoe leidden dat we plechtiglijk
en nederig excuses moesten gaan maken.
M. F. van Goor
Ook Pauw had uiteraard een „collega in engere zin" in de
persoon van de leraar Frans M. F. van Goor. Was Pauw een
ongetwijfeld schilderachtige figuur, Van Goor was misschien
niet zoveel minder schilderachtig maar dan in mindere bril-
lante kleuren. Er was een groot verschil, Van Goor was in
zijn gehele werkmethode en wezen er veel meer bewust-
dynamisch op uit ons strikt bij de boekjes te houden. Dat gaf
onvermijdelijk veel meer thuis-leerwerk. Of zijn methode zo
tvas, dat op die wijze het doeleinde beter bereikbaar was, wil
ik daar laten, misschien was het te schools-theoretisch om tot
een levend-Frans te komen. Te weinig soepel wellicht ook
om ons het spreken van die taal te leren. Zelf iets in het Frans
vertellen, behoefden we bij Van Goor praktisch niet, dat deel
van Pauws onderricht leek wel doelmatiger. Bij Van Goor
