153
voor het eindexamen haalde en in de geheimenissen van de
beschrijvende meetkunde inwijdde. Wij spraken over hem
altijd als „Fechie" met een scherpe f en een dito ch en in de
klank van dat woord, dat geen bijnaam naar veeleer een soort
„petname" voorstelde, was zijn populariteit al weerspiegeld.
Maar o wee de leerling die in de vijfde klas nog met wiskunde
sukkelde, zo een stond eeuwig voor bord, ik heb er gekend die
bijna in elkaar stortten van beproeving. Fechie was een van
die leraren bij wie het leraren zo iets natuurlijks was, zo zeer
van zelf sprak, dat er uit zijn klassen weinig anders te ver
melden valt dan dat wij leerden. Hij woonde zoals zo velen
van zijn collega's op het Floraplein, ook dat was al zo iets
vertrouwds.
Het was toch wel iets bijzonder merkwaardigs dat ons
vroegere schoolleven helemaal ons eigen leven was. Het was
er de kern van, het middelpunt van ons bestaan, de moeilijk
heden ervan, de botsingen met leraren, eigen inzinkingen,
we redderden het allemaal zelf. Als factor in onze vorming
was de school van meer gewicht dan in de latere perioden,
terwijl toch de afstand tussen ons en de leraren groter was.
Dr. H. van Erp
Als ik nu tot afsluiting van het overzicht van de wetenschap
pelijke leraren van de oude H.B.S. bij Dr. H. van Erp ben
aangeland, dan moet die plaatsing als hekkesluiter niet ver
klaard worden uit anti-gevoelens van enigerlei aard ten
opzichte van deze figuur. De naam Van Erp doet bij oud
leerlingen veelal wel enigszins aan zulke antigevoelens denken
omdat de man zelf in zovele opzichten een beetje anti was,
iemand die enigszins dwars te paard zat. Maar deze dingen
moeten we niet laten meetellen want qua belangrijkheid als
intellectualistisch leraar behoort hij in de eerste rijen thuis.
Dr. Van Erp was een man die de indruk maakte het leven
zo ernstig te nemen dat hij maar moeilijk met zijn medemensen
en misschien zelfs maar ternauwernood met zichzelf tevreden
kon zijn. Hij was het tegengestelde van een gemoedelijk man,
