89
deftig aan een zelfde stil pleintje gelegen, het Prinsenhof, dat,
aan zijn derde zijde begrensd door de Stadsbibliotheek, oud
tijds die typische rust vertoonde die zo zeer het ouderwetse
kenmerk is van studie en wetenschap.
Voor zover er in latere perioden in gezaghebbende onder
wijskringen ontevredenheid is ontstaan met de overgeleverde
H.B.S.-vorm, is dat iets waarvan de oudere nog levende
H.B.S.-bezoekers, zij die met einddiploma's van voor de
eerste wereldoorlog in hun zak lopen, geen weet hebben. Zij
zullen altijd met erkentelijkheid denken aan hun vroegere
eminente leermeesters en aan de sfeer van die oude school die
zo goed was en toch ook een beetje ouderwets streng.
Het oude gebouw
Het Haarlemse onderdeel van Thorbecke's stichting heeft
slechts gedurende het eerste jaar van zijn bestaan onderdak
gehad in het gymnasium-gebouw. Daarna heeft het een eigen
gebouw gekregen daar recht tegenover in de Jacobij nestraat.
Het staat vast dat daar de uitgelezen ploeg van middelbare
leerkrachten is werkzaam geweest aan wie de uitvoering
van 's ministers denkbeelden was toevertrouwd. In de eerste
tientallen jaren zal het daartoe ongetwijfeld de geschiktheid
hebben bezeten, in de periode waarover ik het zal hebben,
bezat het die volledige geschiktheid volgens nieuwe-tijdse
normen zeker al niet meer.
Schoolgebouwen volgens de vroegere bouwtrant zijn niet
voor een lang leven voorbestemd, het dagelijkse, uiterst
intensieve gebruik door drommen van leerlingen is er onge
twijfeld oorzaak van dat zij spoedig uitwoningsverschijnselen
gaan vertonen en het oude gebouw in de Jacobijnestraat ver
toonde die verschijnselen in sterke mate. In mijn herinnering
aan de lokaliteiten waarin wij waren ondergebracht, over
heerst één ding, n.l. de onbeschrijfelijke, ongezond-aandoende
stoffigheid van het geheel. Ik moet wel bijna aannemen dat
het iedereen die daar ter schole is gegaan, gaat als mijhet
simpele denken aan die oude klasse-lokalen, eindeloze
kronkelgangen en donkere portalen en hoeken doet een her-