27
achtereenvolgens de overige groepsportretten van de meester
onder Gratama's toezicht door de restaurateur D. de Wild
gereinigd. Hals' glorieuze scheppingen konden eerst toen
wederom naar volle waarde worden geschat.
Om ons een zuiver beeld van Gratama's directoraat te
kunnen vormen, dienen wij ons te herinneren, dat ten tijde
van zijn benoeming de kunstenaar als de aangewezen persoon
voor zulk een functie werd beschouwd. Het beheer van een
museum was dus in feite een half-time job, waarbij de kunste
naar-directeur geacht werd ook zijn eigen artistieke werk
zaamheden voort te blijven zetten.
Voor dit doel werd atelier-ruimte ter beschikking gesteld;
ook was er ruimschoots gelegenheid tot verrichting van de
restauratie-werkzaamheden, waarmee Gratama zich ten be
hoeve van de kunstverzameling intensief heeft beziggehouden.
Het is aan de hier heersende sfeer, dat ik een bijzonder
prettige herinnering bewaar. Op het atelier immers was de
schilder Gratama in zijn element en liet ons meermalen in
zijn schilders vreugde delen.
Als portret- en stillevenschilder vond hij grote waardering;
ook bewoog hij zich op nog andere terreinen. Zo dwong een
prachtige weergave van Larens Brink, bij een bezoek aan
huize Gratama, telkenmale weer grote bewondering af.
Naast sobere stillevens van grote eenvoud en klaarheid,
boeien weer andere door hun warmte en kleurenpracht.
Nooit werd de enthousiaste kunstenaar het moe opnieuw
het penseel ter hand te nemen
Dat Gratama als warmvoelend artiest belangstelling had
voor zijn stadgenoten, de kunstenaars, behoeft geen betoog.
Een hoogtepunt in zijn loopbaan vormde het jaar 1937,
waarin het 75-jarig bestaan van het museum werd herdacht.
Werden jaarlijks meerdere tentoonstellingen gehouden en
beantwoordde de aan het museum toegevoegde expositiezaal
ten volle aan haar doel, de thans beraamde jubileumviering
overtrof in deze alle voorgaande gebeurtenissen. Een ere-
tentoonstelling namelijk, aan Frans Hals gewijd, vond in de
zomermaanden plaats. Ten behoeve van deze uitzonderlijke
