69
straat in één gelid staat, kunnen wij ons een dergelijk
zijaanzicht slecht voorstellen. Misschien heeft de tekening
ook betrekking op een vooraanbouw voor een bestaand
pand. Zekerheid hieromtrent is niet te verkrijgen. Het
feit, dat geen zij- of achteraanzicht, en evenmin een
platte grond bewaard bleef, maakt dat wij de oorspronke
lijke bedoeling niet meer geheel kunnen reconstrueren.
Een summiere aanduiding van de indeling achter de
gevel op de bestaande tekening maakt duidelijk, dat het
met een trapbordes te betreden pand aan de vooizijde
verdeeld zou zijn in drieën: in het midden een hal ter
breedte van de risaliet en daarnaast vleugels, elk met
twee vensters in de voorgevel.
Opmerkelijk is het 17de-eeuwse karakter van het ont
werp. Het middengedeelte, met een half verdiepinkje
verhoogd, vertoont op een strak basement een grote
Ionische orde. Er zijn festoenen op de borstwering, die de
hoofdverdieping van het mezzanino scheidt, en boven
de voordeur is hieraan nog een engelenkopje met vleugels
toegevoegd. Het tympaan van de forse geveldriehoek is
gevuld met een door kindertjes opgehouden schild. De
cartouche, waarin het wapen gevat is, doet, evenals de
zo juist genoemde decoratie, denken aan de stijl van een
vroegere periode, zodat wij ons afvragen of er sprake is
van een verbouwing met gebruik van oude elementen.
De lagere zijvleugels kregen een afwerking zoals wij
die in meer gevallen bij Van der Hart kunnen opmerken.
De waarschijnlijk als bepleisterd bedoelde gevel, waarin
de omlijste en op voetstukken rustende empire-vensters
sterk uitkomen, wordt afgesloten door een smalle lijst.
Daarboven een forse balustrade-attiek, die het verschil
in hoogte opvangt tussen de lage zijstukken en het forse
middendeel, en waarachter het hoge met eikels op de
hoeken bekroonde schilddak ten dele schuil gaat. In de
balustrade zijn boogvormige dakvensters opgenomen,
die eveneens moeten dienen om de flankerende vleugels
tegenover de risaliet meer kracht bij te zetten.
