109
VI) nog altijd zo bekend dat verschillende van mijn oudste
lezers wisten te vertellen dat de Van der Sleen van de foto's
niet Nico maar Wichert is. Nico is de jongere broer van Wi-
chert, medicus in den Haag. De fout is wellicht ontstaan om
dat ik geen van de beiden ooit persoonlijk heb gekend, ouder dan
ik, waren zij op de H.B.S. enigszins ongenaakbaar voor me.
Het merkwaardige is dat hun drie voornamen dezelfde zijn al
leen in andere volgorde, W.G.N, en G.W.N.
Een tweede, niet algemeen opgemerkte persoonsverwisse
ling werd door mij begaan met de figuur Jo Smidt van Gelder
op "foto VI, die nooit fabrikant is geworden zoals zijn broers,
maar kinderarts.
Ik heb me nooit ontveinsd dat mijn verhaal over de leraren
van de oude H.B.S. hier en daar wel hiaten zou vertonen.
L'art d'être ennuyeux est de tout dire. Ik reken die hiaten dan
ook niet tot de echte „omissione", maar wil er toch hier nog
wel iets van als aanvulling vermelden.
Allereerst iets over de foto's in dit stuk. De mooie H.B.S.-
foto in de oude Brongersma-tuin met latere sport coryfeën op
schooljongensleeftijd, Mannus Francken, Remmert Remmelts,
Jan Schippers. Ook op de Hupie gymnastiekzaal-foto komen
er een paar voor.
En dan de onbetaalbare collectie leraren-foto's die inmid
dels ter beschikking zijn gekomen, deel uitmakende van de serie,
waaruit in jaarboek 1964 de Huizinga-foto al is gepubliceerd.
Die kieken zijn door een leerling omstreeks 1901 gemaakt en
ontlenen hun waarde hieraan dat zij elk op zijn wijze iets van
de geaardheid van de afgebeelde leraar weergeven.
Zij hebben, dat spreekt wel van zelf, allemaal ouderwetse
pakken aan met vouwloze broeken en vesten met daarover
bengelende horlogekettingen. De kledij in stemmig donkere
tinten, geen echte dassen maar allemaal strikjes. Dr. P. M.
Heringa, onze sport-voorspraakman als een bejaarde filosoof,
staat in een soort 19de eeuwse houding met zijn handen onder
zijn colbertje op zijn rug gevouwen, zo staan mannen van deze
tijd niet meer. Zuidema houdt zijn linkerhand eveneens achter
zijn rug, alsof hij moest vrezen dat die hand naar voren schoot
