115 de historie, waarin hij als het ware achteraf zijn verbazing er over toont dat hij geschiedenisman is geworden en als zodanig zelfs nog wereldberoemd. De meeste oud-leerlingen kennen hem ook als geschiedenisleraar maar hij, de als filoloog gepro moveerde, heeft toch ook nog, zoals een oud-leerlinge me heeft geschreven, bij ons op die oude H.B.S. Nederlandse taal gedoceerd. Mejuffrouw J. E. D. Merens, jongste zuster van wijlen Dr. W. E. Merens deelde mede dat het jonge mens Merens op foto VII van jaarboek 1964 niet Willem geweest kan zijn, maar Al- lard de Amsterdamse koopman, Willem heeft destijds het gym nasium bezocht. Er is er een geweest onder de leraren van die oude Jacobij- nestraatschool, die een enkele van de schrijvende oud-leer lingen in de galerij gemist heeft en die ik niet heb beschreven omdat ik hem praktisch niet kende. Die leraar was P. Frisius de Haan. Ik heb zelf maar één flauwe persoonlijke herinnering aan deze strenge, wat afgemeten man, omdat hij mijn onder vrager was gedurende 10 minuten op het mondelinge eindexa men. Hoewel ik nooit reden tot klagen heb gehad over de kracht van mijn memorie, ben ik nooit een held geweest in het woordelijk van buiten leren van teksten, zodat ik ook nooit heb kunnen pralen met het opzeggen van gedichten. Om de tot mijn eindexamen voor mij volslagen onbekende leraar Frisius de Haan te plezieren had ik met uiterste inspanning Heine's door Robert Schumann zo meesterlijk op muziek gezette „Die beiden Grenadiere" met grote nauwkeurigheid van buiten ge leerd. De Haan was blijkbaar op het reciteren van zulke ge dichten nogal erg gebrand, maar op zijn invitatie zo iets ten beste te geven, durfde ik ten slotte niet ingaan, uit vrees dat de nerveuse spanningen van zo'n examen woordverdraaiingen en weglatingen zouden teweegbrengen en het geheel van de in druk zouden verslechteren. Hoe dan ook, ik verspeelde een punt van het schriftelijk beoordelingscijfer. De Haan behoort zeker in de beschrijvingen thuis en ik wil de hier dus nog de persoonsbeoordeling geven van een uiterst betrouwbare oudleerling-beoordelaar: De Haan, zo schrijft hij,

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1966 | | pagina 117