117
was als leraar streng, rechtvaardig en systematisch. Hij gaf
voortreffelijk les in de moeilijke Duitse grammatica. Deze
leerling ging na de derde klasse naar de Amsterdamse Handels
school om daar te ervaren dat hij in de Duitse taal de jongens
van die school door het onderricht van De Haan ver vooruit
was en dat hij in het Frans zwaar heeft moeten blokken om het
de Amsterdamse leraar naar de zin te maken. Van wanorde
was bij De Haan nooit een spoor, zijn staalblauwe strenge ogen
en krakende stem hielden elke klas volkomen in bedwang.
Haarlems Stadsbeeld
De stad Haarlem zag er in de tijd van de oude H.B.S. uiter
aard anders uit dan tegenwoordig, weinig lawaai in het ver
keer en weinig bouwerij en brekerij van betekenis. Op de
Oude Gracht waar nu het postkantoor is, stonden kleine win
keltjes. In een daarvan woonde juffrouw Rasmussen, een
soort H.B.S.-Dove Ka-bedrijf, o.a. dropverkoopster maar dan
per half ons minstens en dus veel duurder. Het waren ook su
perkwaliteiten die ze verkocht, jujubes en griotjes. In de Zijl
straat was een boeken-antiquariaat van de heer Fröhlich waar
sommige leerlingen al hun schoolboeken tweedehands kochten
op gevaar af dat de leraren soms meer dan de helft van die
oude drukken afkeurden voor schoolgebruik. Aan het einde
van een cursusjaar snelden velen naar Fröhlich, om de baar
dige man, die ik altijd een gelijkenis heb toegedicht met ,,01d
Fagin", de bekende Dickens-hguur, weer opnieuw aan een
voorraadje „tweedehandjes "te helpen, maar meer nog om
hun zakgeld te versterken.
Er waren jongens die voor de aankoop van hun schoolboe
ken van thuis „carte blanche" hadden voor aanschaffing van
nieuwe exemplaren op rekening bij een boekhandelaar en die
de nieuwe boeken onmiddellijk trachtten door te verkopen aan
Fröhlich. Maar de oude baas trapte daar niet in en schreef een
ingezonden stuk in de plaatselijke pers, waarin hij aan de ou
ders de raad gaf hun schoolgaande kinderen een wat meer pas
send zakgeld te geven, zodat ze dergelijke slinkse streken niet
behoefden te gebruiken.
